De longontsteking waar men het over heeft
Ik moest ineens denken aan toen ik op kamers ging of weg van huis eigenlijk.
Ik was nog net geen 18… Ik sliep bij kamerbewoners tijdelijk op hun zolder.
Dat mocht dus ff.
Mijn matras lag daar op de betonnen vloer.
Het was ijzig koud.
Ik kreeg toen al snel bronchitis en uiteindelijk longontsteking.
Ik mocht toen bij mijn oma inwonen een tijdje.
Natuurlijk ging de familie weer dwarsliggen, dus moest ik wel rap een kamer zoeken.
Ja mijn oma werd ook wel geleefd hoor door haar kinderen.
”Oh als zij hier woont, dan kom ik niet meer bij je langs”… Gewoon pure manipulatie.
Mijn oma vond dat echt vreselijk! Maar ze had haar kinderen ook nodig dat ze op bezoek kwamen dus ik snapte haar ook wel.
Niet dat zij zei ga er maar uit hoor, no way!
Na 3 maanden vond ik een kamer dichtbij. En ik kwam jaren lang nog bij oma, dan aten we samen, ook weer een doorn in de ogen van de familie, raar toch?
Dat is toch gezellig en fijn als je moeder elke dag contact heeft met een kleinkind? Waarom zou je daar moeilijk over doen in vredesnaam!?
We konden ook erg goed met elkaar, oma en ik. Ik denk dat we hetzelfde karakter hebben.
En het was niet dat ik het leuk vond om uit huis te gaan, maar de sfeer was niet gezond meer en ik had daardoor echt veel stress.
Vriend van moeders was niet zo nice.
En mijn moeder koos voor de vriend an sich.
Ik heb daar flink last van gehad die familie en hoe ik opgroeide.
En ik neem het hen ook erg kwalijk, dat ze zo vals waren.
Maar dat krijg je ervan als je het zwarte schaapje bent, waar men met liefde tegenaan schopt omdat je zo lief en vriendelijk was altijd.
Wat een schande hoe zij mij behandelden.
En waarom?
Ach als men een stok zoekt om de hond te slaan, kan men die altijd wel vinden.
Ik ben blij dat ik niemand nodig ben!
Want dan ben je slecht af, en dat laatste zei mijn oma altijd…
Maar goed, 3 maanden was wel de max dat ik mocht bijkomen van de familie bij mijn lieve oma…
Alsof je een zwerver bent.
Nu voelde ik me wel vaak zo.
Gewoon geen houvast in het leven en steun.
Echt vreselijk hoe wreed mensen kunnen zijn.
Breek me de bek niet los.
Maar goed bronchitis die verwaarloost wordt kan omslaan in een longontsteking.
Nu las ik dat de kinderen met deze longontsteking geen hoestreflex hadden waardoor misschien ook niet opvalt dat ze ziek zijn?
Afgelopen week was ik een beetje niet zo fit. Niet noemenswaardig verder of merkbaar.
Ook slaperig en ik moest denken aan corona, waarbij je zo moe was telkens en veel sliep…nu moet je daar echt aan toegeven, want dat is niet voor niets natuurlijk. Bij griep is slaap gewoonweg erg goed.
Nou goed ik merkte niks, tot ik ineens merkte dat ik wel een erg verstopte neus had en in feite het eigenlijk zga al bijna over was… Dat is kras…
Je merkt dus niks…
Misschien een nieuw soort griepje zonder noemenswaardige hoest en snotterige reflexen, misschien kan dat!
Hm
