Handgeschreven versie van de Bijbel bewijst compleet werk van fictie
Een vroege versie van de Bijbel is ontdekt aan de Universiteit van Cambridge in het Verenigd Koninkrijk, dat is aangemerkt als een van de belangrijkste ontdekkingen in de moderne geschiedenis.
Het handgeschreven concept is gevonden nadat het verkeerd gelabeld was in een archieven was tientallen jaren onopgemerkt gebleven. Het boek is door vooraanstaande experts bevestigd als een vroege bewerking van The King James Bible, een van de meest invloedrijke en meest gelezen boeken in de Engelse taal.
De ontdekking is geprezen als het definitieve bewijs dat de Bijbel een fictief werk is, omdat het een proces laat zien van herziening, knippen en dan meer herschrijven, wat in tegenspraak is met de populaire overtuiging dat het boek het ” goddelijke woord van God ” is. De King James Bijbel of simpelweg de Authorized Version, is een Engelse vertaling van de Christelijke Bijbel voor de Kerk van Engeland die boeken uit het Oude en Nieuwe Testament en andere Christelijke geschriften combineert. De aantekeningen en het commentaar in de recent ontdekte versie van dit boek laten zien hoe ” beste stukjes”” werden uit de originele boeken geplukt en vervolgens verfraaid, overdreven of herschreven om het ” beter te lezen ” te maken.
Er zijn ook aanwijzingen dat secties in opdracht van de koning zijn geschreven om te beantwoorden aan het idee dat de koninklijke bloedlijn was een goddelijke, om het ‘ gewone ‘ volk een vals geloof in te boezemen dat de hiërarchie van de heersende elites gerechtvaardigd was.
Het notitieboekje met het ontwerp werd gevonden door een Amerikaanse geleerde, Jeffrey Alan Miller, een assistent-professor Engels aan de Montclair State University in New Jersey, die zijn onderzoek aankondigde in een artikel in The Times Literary Supplement. De heer Miller deed onderzoek naar een essay over Samuel Ward, een van de King James-vertalers, en hoopte in de archieven een onbekende brief te vinden. Hoewel je kunt zeggen dat hij dat doel zeker heeft bereikt, verwachtte hij absoluut niet de vroegste versie van de King James-bijbel te vinden – die nu nieuwe inzichten geeft in hoe de Bijbel werd geconstrueerd. Hij kwam voor het eerst het gewone notitieboekje tegen zonder te weten wat het was – het was verkeerd gelabeld.
Daarom heeft niemand het tot nu toe gevonden. Het was in de jaren tachtig gecatalogiseerd als een ” vers-voor-vers ” Bijbels commentaar met ” Griekse woordstudies en enkele Hebreeuwse notities “. Toen hij tevergeefs probeerde te achterhalen naar welke passages van de Bijbel het commentaar verwees, realiseerde hij zich dat het helemaal geen commentaar was – het was een vroege versie van een deel van de King James Version van de Bijbel.
Professor Miller beschreef hoe het voelde toen hij voor het eerst wist wat hij in handen had: “Er was een soort van door de donder getroffen, sprong-uit-bad-bad-moment. Maar dan komt het meer moeizame proces om ervoor te zorgen dat je 100 procent correct bent. Het materiaal in het manuscript dat door Miller is ontdekt, beslaat de apocriefe boeken Esdras and Wisdom en lijkt aan te tonen dat het vertaalproces in Cambridge heel anders werkte dan wat onderzoekers eerder hadden geweten. Tot nu toe werd aangenomen dat zes verschillende teams, oftewel bedrijven van vertalers, meer hadden samengewerkt in plaats van individueel.
Maar toch – dit ontwerp gooit dat idee uit het raam. Wards ontwerp lijkt erop te wijzen dat de mensen afzonderlijke delen van de Bijbel kregen toegewezen en er vervolgens bijna helemaal zelf aan werkten – een enorme onderneming met weinig giswerk. Je zou denken dat dit ertoe zou leiden dat mensen foutgevoeliger worden. Heel hilarisch merkte professor Miller zelfs op dat het concept suggereert dat Ward de achterstand ophaalde voor een andere vertaler.
Dit laat volgens hem goed zien hoe menselijk het hele werk was. “Sommigen van hen, typische academici, vielen op hun baan of besloten het gewoon niet te doen. Het getuigt echt van het menselijke aspect van dit soort grote ondernemingen.” Hoewel deze bevinding God zeker niet weerlegt, laat het wel zien dat de vertalers van de Bijbel niet meteen een definitief product kregen – het was geen wandeling in het park met een engel over hun schouder die hen vertelde wat ze moesten doen. schrijven. Het biedt echter wel het definitieve bewijs dat de Bijbel niet het ” echte woord van God ” is en dat de woorden in de Bijbel niet letterlijk moeten worden genomen.
De bevinding laat duidelijk zien hoe mensen tot onderwerping kunnen worden gemanipuleerd door verhalen aan te bieden van andere mensen die ” goddelijke krachten ” hebben” als een manier om ze te controleren, op een manier die niet al te veel verschilt van de manier waarop regeringen de reguliere media gebruiken om het publiek tegenwoordig te hersenspoelen. Voor dit boek waren veel verschillende individuen nodig die afzonderlijk werkten – en ze leden vaak aan door mensen veroorzaakte worstelingen, zoals ontmoetingen Weet je, nu we erover nadenken, klinkt niet veel anders dan de schrijvers van de hedendaagse beroepsbevolking.
