Het was niet de vloek van Toetanchamon die archeologen vernietigde, maar straling!
Er is een nieuwe wetenschappelijke studie vrijgegeven waaruit blijkt dat de dood van archeoloog Howard Carter, Lord Carnarvon en ongeveer twintig andere mensen die betrokken waren bij de opgraving van het graf van Toetanchamon niet het gevolg was van een mystieke ‘vloek van de farao’.
In feite stierven ze hoogstwaarschijnlijk aan de gevolgen van vergiftiging door radioactieve stoffen die opzettelijk in het graf van de farao waren geplaatst voordat het werd dichtgemetseld. Onderzoeker Ross Fellows en zijn team publiceerden hun werk in de Journal of Scientific Research.
Ze registreerden niet alleen hoge stralingsniveaus in het graf van Toetanchamon, maar ook in andere graven, waaronder twee locaties op het Gizeh-plateau en verschillende ondergrondse graven in Saqqara. In het graf van Osiris in Gizeh werd bijvoorbeeld intense radioactiviteit geassocieerd met twee stenen “kisten” (sarcofagen) gemaakt van basalt. Van binnenuit kwam een verhoogd radongehalte, een tussenproduct van het verval van uranium. Verhoogde concentraties radongas in de lucht werden ook gedetecteerd in zes ruïnes van Saqqara: de Zuidelijke Tombe, de pakhuizen van de piramide van Djoser en de tunnels van het Serapeum-graf.
Er wordt ook aangegeven dat duizenden potten die in de jaren zestig onder de trappiramide zijn opgegraven, wel 200 ton onbekende stoffen bevatten die nog moeten worden geïdentificeerd. Het is mogelijk dat ze ook iets giftigs voor de mens vertegenwoordigden.
Vermoedelijk waren het deze voor mensen schadelijke stoffen bedoeld door degenen die dreigende borden in de graven achterlieten die dieven waarschuwden voor de straf die hen zou overkomen. Ze wisten heel goed dat deze stoffen dodelijk zijn voor de mens. In het bijzonder werd in het graf van Toetanchamon een tablet gevonden dat de dood beloofde aan iedereen die de overblijfselen verstoorde. In zekere zin waren de oude Egyptische graven inderdaad vervloekt, alleen was de dood niet mystiek, maar volledig biologisch.
“Berichten over sterke straling in de vorm van radon in de grafruïnes werden eerder gedeeltelijk toegeschreven aan de natuurlijke achtergrond van het gesteente. De niveaus ervan zijn echter ongewoon hoog en gelokaliseerd, wat niet consistent is met de kenmerken van de kalksteenrots, maar impliceert een andere onnatuurlijke bron of bronnen”, schrijft Ross Fellows.
Het graf van Toetanchamon werd in 1922 geopend onder leiding van archeoloog Howard Carter en Lord George Carnarvon, die dol was op Egyptische oudheden. De ontdekking van dit graf wordt beschouwd als een van de grootste gebeurtenissen in de geschiedenis van de wereldarcheologie.
Lord Carnarvon stierf plotseling slechts vijf maanden na de opening van het graf van Toetanchamon. Er wordt aangenomen dat dit het gevolg is van bloedvergiftiging als gevolg van een muggenbeet. Carter stierf in 1939 aan een plotselinge hartaanval. Maar daarvoor leed hij al langere tijd aan Hodgkinlymfoom, een zeer agressieve vorm van kanker. Overigens kan straling kanker veroorzaken. De egyptoloog Arthur Weigall, die ook deel uitmaakte van het team van Carter en Carnarvon en die voor het eerst sprak over de “vloek van Toetanchamon”, stierf in 1934 aan kanker.
In de loop van een paar decennia stierven andere deelnemers aan de opgravingen van dit graf de een na de ander. Officieel van een beroerte, diabetes, hartfalen, longontsteking, vergiftiging, malaria, etc.
Maar dit alles kan ook het gevolg zijn van stralingsvergiftiging.
