De vloek van Toetanchamon of de vloek van de farao
De vloek van Toetanchamon of de vloek van de farao
Op het graf stond de tekst: ‘wie de slaap van de farao verstoord, zal worden aangeraakt door de vleugels van de dood’.
De vloek van Toetanchamon ontstond in de jaren ’20, nadat een Britse aristocraat, Lord Carnarvon, de tombe van Toetanchamon was binnengegaan en kort
daarna was gestorven.
Hij stierf aan een muggenbeet die was geïnfecteerd en kranten weten dat in die tijd aan de vloek van de farao. Lord Carnarvons
overlijden zou het gevolg zijn van het verstoren van de rust van de farao.
Egypte wil meer te weten komen over de beruchte vloek van de farao’s. Wetenschappers gaan ongeopende tombes onderzoeken op aanwezigheid van
gevaarlijke gassen of bacteriën, die mogelijk de dood van vroegere grafopeners verklaren, aldus een Egyptische oudheidsdeskundige.
De Vloek van de farao is een broodje aap verhaal dat beweert dat de deelnemers aan de expeditie van Howard Carter, waarbij het graf van farao
Toetanchamon geopend werd, op mysterieuze wijze kort na elkaar zouden zijn gestorven.
De daaropvolgende gebeurtenissen waren zo toevallig en onverklaarbaar dat de wereld versteld stond en deze wraak van de farao toch langzaam serieus
werd genomen.
Het verhaal
Vijf maanden na de gebeurtenis werd de 57 jarige Lord Carnarvon in zijn linker wang geprikt door een mug. Verzwakt door bloedvergiftiging en een infectie,
overleed hij ’s nacht in zijn hotelkamer op 5 april 1923.
Op hetzelfde moment vielen alle lichten uit in de stad. Op de dag van zijn dood gebeurden er hele
vreemde dingen.
In Caïro gingen alle lichten uit en overleed ook zijn hond Susie op het landhuis in Hampshire.
Artsen die later het lichaam van
Toetanchamon onderzochten, vonden vreemd genoeg op zijn linker wang op precies dezelfde plek als waar Carnarvon door de mug was gestoken, een zwart
bultje.
Meer vermeende slachtoffers
De halfbroer van Lord Carnarvon, Aubrey Herbert, stierf aan een buikvliesontsteking.
Professor Lafleur die de gevonden schatten bestudeerde komt plotseling te overlijden.
De wetenschapper Douglas Reed, hij maakte onder ander röntgen foto’s van de mummie, komt plotseling te overlijden.
De Egyptische prins Ali Farmy Bey werd vermoord in een hotel (Londen) en zijn broer pleegde zelfmoord.
George Jay Gould, een Amerikaanse spoorwegmagnaat, stierf aan longontsteking.
Archeoloog Hugh Evelyn White raakte in een depressie en hing zichzelf op in 1924. In zijn afscheidsbrief stond te lezen; “I have succumbed to a curse
which forces me to disappear”.
Papyrus expert Bernard Greenfeel en de Amerikaans Egyptoloog Aaraon Ember komen in 1926 te overlijden.
De rechterhand van Howard Carter, Arthur Mace, komt 5 jaar na Lord Carnarvon te overlijden. Hij leed aan symptomen die lijken op een arsenicum
vergiftiging.
In 1929 overleed de vrouw van Lord Carnavon.
In 1929 overleed Richard Bethell, belast met het catalogiseren van de gevonden schatten, op 35 jarige leeftijd.
In 1930 pleegde de vader van Richard Bethell zelfmoord door uit het raam van zijn flat in Londen te springen. In zijn slaapkamer had hij een vaas afkomstig
uit het graf van Toetanchamon.
Opgeschrikt door het aantal sterfgevallen werd er een regeringsfunctionaris naar het graf gestuurd om de boel te onderzoeken. Ook hij werd binnen een paar
dagen ziek en kwam te overlijden.
In totaal zijn er 17 mensen, die direct of indirect met het graf van Toetanchamon in verband gebracht kunnen worden, binnen een paar jaar een onnatuurlijke,
vreemde of vroege dood gestorven.
Vreemd genoeg bleef de uiteindelijke ontdekker van het graf, Howard Carter, buitenschot. Hij overleed uiteindelijk in maart 1939 aan een natuurlijke
doodsoorzaak.
~*~
Men denkt ook wel dat de oude Egyptenaren in sommige van die graven een radioactief middeltje op de muur hadden gesmeerd.
Bij verval straalt dit Alfa deeltjes uit, dus niet echt dodelijk ofzo, maar de isotoop die bij dit verval ontstaat, die vervlogen en komt in de lucht te zitten. Ook deze isotoop vervalt en maakt zo de betreders van de tombe dood door inhalatie.
~*~
Het is heel goed mogelijk te sterven na een bezoek aan een graftombe. Immers virussen en bacterien zijn honderden tot ook meer dan 1500 jaren geleden ingekapseld in zo’n graf. Het kunnen dus besmetters zijn die inmiddels nergens anders op de wereld bestaan en waarschijnlijk in die tombe ook zijn gemuteerd. Tegen dergelijke virussen en bacterien zou de mens wel eens niet opgewassen kunnen zijn. In Polen is zo al eens uit een 700 jaar oude graftombe via een klein boorgaatje de lucht opgezogen. Daar bleek een onbekend virus in te zitten, waarna zo goed mogelijk geprobeerd is het virus in die tombe te vernietigen. Denk ook maar eens aan het pokkenvirus dat nu bewaard en bewaakt wordt in twee laboratoria. Kortom niet zo maar snuffen aan die oude lijkenkamers en dodentombes.
~*~
Ook vermoed men een soort schimmel op de muren van deze tombes, als men die aanraakt zou men daar enorm ziek van kunnen worden en hierdoor sterven.
