Astrologie en geneeskunde in de oudheid en het moderne Mesopotamië

Astrologie en geneeskunde in de oudheid en het moderne
Mesopotamië

Vroege beschavingen beschouwden geboorte, dood, gezondheid en ziekte als een weerspiegeling van de bredere kosmos, evenals magische processen. Mensen werden ziek omdat de goden beledigd waren, vandaar de verschillende bezweringen, offers en rituelen die bij de meeste religies en genezing horen. De woorden ‘heiligheid’ en ‘genezing’ komen voort uit een enkele wortel, wat het idee van ‘heelheid’ betekent.

1 De oude medische praktijk keek daarom zowel naar het fysieke als naar het fysieke
spirituele aspect van ziekte en lijden.

De oorsprong van de beschaving wordt verondersteld te hebben plaatsgevonden in het oude Mesopotamië, waar drie culturen waren
die domineerden. Mesopotamië lag tussen de rivieren de Tigris en de Eufraat – een bijzonder vruchtbaar gebied dankzij de onregelmatige overstromingen die rijk vruchtbaar slib veroorzaakten. De Sumeriërs bloeiden rond ca. 5000 voor Christus in de stad Ur
en mogelijk is dit de oudste cultuur (Anunnaki) waarvan we medische kennis hebben. Er zijn veel tablets in spijkerschrift (Latijn, cuneus, wat wig betekent) dat uit deze periode is overgebleven en sommige verwijzen naar medische problemen.

2 De Sumeriërs probeerden verbanden te leggen uit de beweging van de sterren, die weerspiegeld werden aan de hemel en door veranderingen in de seizoenen en lichamelijke stoornissen. Bewegende bewegingen van de maan, de zon en de planeten in volgorde te bestuderen, en het berekenen van seizoenen leidde tot het ontstaan van de eerste kalender.

De wetenschap van de wiskunde is voortgekomen uit de sterren. Er bestond een zestigtallig systeem van tellen (gebaseerd op het getal 60) waaruit we de cirkel van 360 graden en de dag van 24 uur (60 seconden, 60 minuten) hebben.

Elke Sumerische stad werd gebouwd rond het heiligdom van een lokale god. (Later een kerk misschien)  Het universum, geregeerd door een pantheon van
goden, beheersten de kosmos in overeenstemming met naar behoren voorgeschreven wetten.

Ziekte was een straf voor het overtreden van natuurwetten of was onderworpen aan tovenarij. Omens (tekenen) werden verondersteld te waarschuwen voor ziekte. Hemel, aarde, lucht en water werden gezien als de vier belangrijkste componenten van het universum, waarover vier scheppende goden de leiding hadden en waren onderworpen aan tempelverering.

De Babyloniërs ontleenden hun beschaving aan de Sumeriërs en het koninkrijk Babylonië steeg tot zijn hoogste glorie onder koning Hammurabi (ca. 1700 v.Chr.) In de vallei van de Tigris en de Eufraat.

De kennis van astronomie en astrologie, evenals wiskunde, maakten grote vorderingen onder de Babyloniërs. Invloedrijk in de kennis van de wet, irrigatie, geneeskunde en religieuze gebouwen was de beroemde Code van koning Hammurabi.

3 Onder wiens wet artsen het risico liepen hun handen te verliezen als een belangrijk persoon stierf tijdens een operatie. De stèle waarop de code is gegraveerd stond oorspronkelijk in Babylons tempel van Marduk, de natuurgod;

Nu staat het in het Louvre, Parijs.

Het huidige Irak beslaat een groot deel van het gebied waarover Hammurabi regeerde. Babylon (wat de poorten van de goden betekent), de hoofdstad en de eerste grote stad ter wereld, werd bestuurd door verschillende stammen waaronder de Chaldeeën en Assyriërs. De laatste grote Assyrische heerser van Babylon was Assurbanipal
die stierf in 627 voor Christus.

De priesters in Chaldea waren ook artsen en namen astrologie op in de medische praktijk.
Er waren drie soorten genezers:

-Een ziener die gespecialiseerd was in waarzeggerij
-Een priester die bezweringen deed en uitdrijvingen
-E n een arts die medicijnen gaf  en operaties uitvoerde.

Men dacht dat het bloed  de bron was van elke vitale functie; met de lever als het verzamelcentrum voor het bloed en dus de zetel van het leven.
De waarzeggers waren de forra-priesters, verbonden aan de koninklijke hoven. Men voelde dat door waarzeggerij en voortekenen dat de goden hun verlangens openbaarden.

Het is mogelijk dat astrologie de belangrijkste bron van waarzeggerij werd
rond de 7e eeuw voor Christus.

4 De geheimen van de Nijl

Egypte, een land met weinig regenval, was erg afhankelijk van de rivier de Nijl om in leven te blijven tijdens de jaarlijkse overstroming. Dit gebeurde met het opkomen van Sirius, de hondenster, voor zonsopgang, wat overeenkwam met de seizoenen tussen juli en oktober. Als het water zakte, en een afzetting van een rijke en vruchtbare alluviale laag, die vrijkwam hierdoor en slib maakte, werd ploegen en zaaien mogelijk. Men dacht natuurlijk dat het de opkomst van de ster Sirius was die de overstroming veroorzaakte. Het leven werd daarom niet in stand gehouden door een natuurlijk aards fenomeen, maar door de gratie van de goden en sterren.

Veel van onze kennis van de Egyptische manier van leven was te danken aan de Griekse historicus Herodotus (ca. 484-425 v.Chr.) die veel door het hele Midden-Oosten reisde. Herodotus meldt dat naast de Libiërs, de Egyptenaren de gezondste ter wereld waren (Scroll 230:1130).

De Egyptische geneeskunde was zeker zeer vereerd. De belangrijkste arts in de Egyptische geschiedenis was Imhotep wiens naam ‘hij die komt in vrede’ betekent. Hij was ook architect en grootvizier van farao Djoser voor wie hij de eerste piramide in Saqqara bouwde, bekend als de trappiramide. Later werd hij uitgeroepen tot een god van genezing, maar hij blonk ook uit als mens en incarnatie als priester, wijze en astroloog. Hij wordt gecrediteerd voor het opzetten van een medische school in Heliopolis, waar
planten werden bestudeerd. Dit is naar verluidt bij site van de luchthaven van Caïro vandaag.

5 De in de 19e eeuw ontdekte Egyptische medische papyri waren waarschijnlijk de eerste systematische classificatie van de geneeskunde. Uitspraken van magische formules zijn duidelijk aanwezig in bijna alle papyri sinds de geneeskunde en genezing werden gecombineerd met religie en magie.

De Londense papyrus (circa 1350 v.Chr.) bevat veel
van medische en magische formules. Artsen zouden niet hebben erkend dat er een onderscheid was tussen praktische hulp en het gesproken woord.” Ziekte werd beïnvloed door de goden, vooral de herce god Seklunet, evenals demonen en de doden. De Ebers-papyrus (854a) maakt vrij duidelijk dat doktoren (.S’vvmv), priesters (wah) en magiërs {sau) waren allemaal betrokken bij genezing.

6 Magie en religie waren de hoekstenen van de Egyptische beschaving. Het leven draaide om de tempel en de goden en godinnen. De tempel was het beeld van het universum en men geloofde dat religieuze naleving en rituelen het welzijn, de stabiliteit en de gezondheid van de natie zouden verzekeren. Omdat zowel aardse als bovennatuurlijke krachten betrokken waren bij gezondheid en ziekte, waren veel priesters, hoewel niet allemaal, ook artsen.

Geweldig inzicht in het beheer van de landgoederen, jacht, voedselproductie en bepaalde aspecten van medicijn, kwam van de muurschilderingen in de graven. Omdat grafroof wijdverbreid was, konden dergelijke schilderijen van de overledene en hun bedienden op de grafmuren het lichaam vervangen als het tijd was voor wedergeboorte.

Dit maakte deel uit van het proces van de magie, aangezien men dacht dat door het reciteren van de Meroglyfische teksten, die de tekeningen begeleidden, konden de schilderijen “tot leven gewekt” worden en de overledene dus verzekeren van een plek in de eeuwigheid. De overledenen werden overigens beschilderd met hun gebreken en misvormingen, wat heeft geholpen bij het vastleggen van bepaalde soorten ziekten in die tijden.

7 De meest invloedrijke geschriften zouden uit Egypte komen en hun kennis in de wetenschap formaliseren, de kunsten, genezing, astrologie, religie en magie was The Hermetica, zogenaamd geschreven door een grote Egyptenaar Salie rond 3000 voor Christus. De Egyptenaren identificeerden hem met hun god Thoth, die heerste over wijsheid. De Grieken raakten rond de 1e eeuw na Christus geïnteresseerd in zijn werken en noemden hem Hermes Trismegistos dat betekent driemaal zo groot.

Het oude Griekenland
De Grieken begonnen de Mesopotamische astrologie te absorberen vanaf ongeveer de 6e eeuw voor Christus, waarbij ze de Chaldeeuwse bekeerden met
astrologische techniek in hun eigen tradities. De Griekse arts Alexander van Tralles (6e eeuw voor Christus) was vooral bekend om zijn Libri Duodecim (Twaalf boeken over medicijnen).

Hij suggereerde dat het kruid bilzekruid alleen effectief was als het tussen de linker duim en wijsvinger werd gehouden terwijl de maan in Waterman stond of Vissen.

8 Het oude Griekenland bezat genezers die waarzeggerij en medicijnenkennis gebruikten, exorcisten, waarzeggers, sjamanen en priesters.

Epilepsie werd toegeschreven aan hemelse toorn en de god Apollo kreeg de schuld voor het brengen van de pest. Inderdaad, de pijlen van Apollo en zijn tweelingzus Artemis (Diana) kregen vaak de schuld van het plotselinge begin van ziekte.

De god Apollo leidde het Orakel in Delphi, een plaats van aanbidding uit de verste oudheid. Noch oorlog, noch expeditie werd ondernomen zonder het orakel te raadplegen. Apollo werd aanvankelijk geassocieerd met genezing en er werden gebeden tot hem opgezonden om plagen en ziekten te verminderen.

De eerste genezende tempels verschenen rond 850 voor Christus en bevatten vaak beelden van een god en een geheime kamer waar bepaalde rituelen werden uitgevoerd. De tempelresorts of sanatoria zijn gebouwd in een prachtige, gezonde omgeving. De Grieken zagen de Egyptenaar Imhotep geïncarneerd in hun god Asclepius.

Asclepius, verwekt door Apollo, had een sterfelijke moeder waarvan gezegd werd dat het ene Coronis was, een prinses van Thessalië. Apollo verleende het geschenk van genezing aan zijn zoon, maar blijkbaar leerde hij ook veel van zijn vak van Cheiron, de vriendelijke centaur. (Anunnaki hebben zo met dna gespeeld dat zij inderdaad ook wezens maakten half dier-half mens en meer andere fabeldieren en wezens)

9 Asclepius wordt meestal afgebeeld terwijl hij een staf vasthoudt met zijn heilige slang eromheen gewikkeld. De slang was een symbool van vernieuwing vanwege zijn vermogen om zijn huid af te werpen. (En omdat zijn gif genezen kan  en doden)

Het is mogelijk dat Asclepius inderdaad ooit een echte arts was geweest, wiens vaardigheid in genezing tot uitdroging leidde.
Hij zou ook twee dochters hebben verwekt

Hygeia en wondermiddel.
De genezingstempels gewijd aan Asclepius werden bestuurd door artsen/priesters die bekend stonden als de ‘Asclepiades’.
Patiënten die genezing en vruchtbaarheid zochten, sliepen in de tempel en hun dromen, geïnterpreteerd door de Asclepiades, zouden tot genezing leiden.
(ook een belangrijke kennis van Atlantis volgens Edgar Cayce) Een belangrijk heiligdom gewijd aan Asclepius, 4e eeuw voor Christus, was in Epidaurus,
aan de noordoostkust van de Peloponnesus, in Griekenland.

Nu een prachtige ruïne, het was ooit het meest gevierde genezingscentrum van de oudheid. De cultus van Asclepius heerste tot het einde van de Romeinse
pyre. Een archeologisch museum in Epidaurus bevat verzamelingen hymnen en bouwinscripties over de wonderbaarlijke genezingen van de god. De nadruk op de relatie tussen microkosmos en macrokosmos was erg groot
een groot deel van de Griekse geneeskunde.

10 Er werd gedacht dat er een sterke correlatie tussen was in een gezond mens
hun lichamen en de harmonieën van de natuur.
Pythagoras, Grieks filosoof en wiskundige (ca. 580-489 v. Chr.), geboren in de stad Samos, stichtte in Croton een school voor wetenschappelijk onderzoek naar geneeskunde. Hij geloofde dat filosofie kon worden gebruikt voor spirituele zuivering, dat bepaalde symbolen een mystieke betekenis hebben en waar de ziel naar toe kan stijgen ter
vereniging met het goddelijke.

Pythagoras geloofde ook sterk in reïncarnatie en beweerde herinneringen te hebben
van vorige levens, waarvan er één blijkbaar als krijger in de Trojaanse oorlogen was. Toch geloofde hij ook in die realiteit en was wiskundig van aard (Logisch denkend). Zijn nieuwe revolutionaire filosofie was gebaseerd op de overtuiging dat het aantal was opgericht
het heelal. Hij suggereerde dat de hemellichamen van elkaar gescheiden waren door intervallen die overeenkomen met de harmonische lengtes van snaren; dat de beweging van de planeten aanleiding geeft tot een muzikaal geluid, en creëerde zo ‘de harmonie der sferen’.

Rond de 5e eeuw gingen de Grieken op zoek naar verklaringen voor ziekte in de wereld om hen heen in plaats van de goden en geesten als de boosdoeners te zien. Humorale theorie begon geleidelijk geaccepteerd te worden. Dit benadrukte de analogie tussen de vier elementen – vuur, lucht, aarde en water – waaruit de wereld bestond en met  de vier lichaamssappen – bloed, slijm, gele gal en zwarte gal. Bloed (Grieks haima, Latijn sanguis), gele gal (Grieks xanthè cholè), zwarte gal (Grieks melaina cholè) en slijm (Grieks phlegma).

11 De balans van deze vier lichaamssappen bepaalde de gezondheidstoestand of ziekte en de rol van de geneeskunde daarbij herstelde de balans bij verstoring. De temperamenten beschreven ook het temperament en de huidskleur van een persoon.

Empedocles van Agrigentum nu Agrigento, Sicilië (ca. 493-433 v.Chr.) van de Grieks-Italiaanse school en een discipel van Pythagoras wordt gecrediteerd voor de humorale theorie van ziekte. Hij suggereerde dat al het leven was afgeleid
uit de vier elementen, waaruit de emoties van liefde en haat, maar vooral ziekte voortkwamen.

Empedocles suggereerde dat het hart het centrum van de bloedsomloop was, dat het bloed continu van en naar het hart stroomde. Dit was vele honderden jaren voordat Harvey de circulatie (her?) ontdekte van het bloed. Empedocles suggereerde ook dat het pneuma (de levensadem) door het hele lichaam verspreid was lichaam door de bloedvaten. Ademen zat niet alleen in de longen, beweerde hij, maar ook in de poriën van
de huid wat dus ook klopt.

Humorale fysiologie bleef de basis van de geneeskunde gedurende bijna 2000 jaar en tot de 4e eeuw voor Christus zag men ook de komst van de atoomtheorie die levensprocessen regelt. Democritus (ca. 460-356 v.Chr.), filosoof van Thracië, suggereerde dat materie is samengesteld uit individuele deeltjes, aangeduid als atomos, wat ondeelbaar betekent, waarvan het moderne woord atoom is afgeleid.

12 Het nageslacht was echter geen voorstander van zijn theorie en de
wereld moest wachten tot de 19e eeuw voordat de theorie van de atomaire structuur van het universum, materie en mens, tot de publieke verbeelding begon te spreken.

Een van de grootste artsen uit de oudheid was Hippocrates, geboren in Kos rond 460 voor Christus en werd beschouwd als de vader van de moderne geneeskunde. Hij dacht dat gezondheid en ziekte door de rede konden worden verklaard, onafhankelijk van bovennatuurlijke invloed. Hij beschouwde het lichaam holistisch en zei dat het belangrijk was om te zoeken naar de oorzaak van de ziekte en niet alleen te kijken naar de symptomen.

In zijn verhandeling Regimen in Acute Disease, benadrukte hij dat voeding, het weer en drinkwater de gezondheid van de patiënt zouden beïnvloeden. Een revolutionair idee vooral in die tijd, en hij zei dat een arts door het observeren van ziektegevallen het verloop ervan kon voorspellen en zich daarop kon voorbereiden voor de stadia die op de ziekte zouden volgen. Hij suggereerde dat het beloop van bepaalde ziekten zou kunnen worden opgespoord door naar de borst van de patiënt te luisteren (het duurde nog 2000 jaar voordat de stethoscoop werd uitgevonden door Laennec, een Franse arts).
Hippocrates onderschreef ook het idee dat de vereniging van de vier elementen het lichaam vormde en hun vier attributen warm, koud, nat en droog.

13 Hij suggereerde dat aangeboren warmte de basisvoorwaarde van het leven was, en
als dat fout zou gaan, volgde de dood. Om de warmte op een constant niveau te houden, moet er pneuma (lucht) in de lichaam door de luchtpijp komen en circuleren in de aderen door het bloed. Hij legde wel de nadruk op crises en kritieke dagen die de oude Babylonische astrologische concepten weerspiegelen. Hij voelde dat dezelfde natuurkundige wetten als ook de kosmos het individu regeerden; daarom moet geneeskunde een begrip zijn van de werking van het lichaam in zijn natuurlijke omgeving. Hij wordt gecrediteerd voor het schrijven van een verhandeling getiteld On the Astrology of Physicians en het gezegde ‘een arts zonder kennis van astrologie heeft niet het recht zich arts te noemen’ gaat op en heeft hulde gebracht aan hem.
In 331 voor Christus stichtte Alexander de Grote de stad Alexandrië waar de Alexandrijnse bibliotheek en museum een schat aan kennis bevatte over vele onderwerpen, waaronder geneeskunde.

De Alexandrijnse Griek Claudius Ptolemaeus, ca. 100-ca. 171 n.Chr. – een kei in zowel astrologie als astronomie – beïnvloedde denkers voor vele generaties. Zijn werk, de Tetrabiblos, was een uitzonderlijke bloemlezing van astrologische wijsheid.

Hij probeerde de astrologie vanuit een meer rationeel standpunt weer te geven, in tegenstelling tot het Babylonische perspectief van een voorbestemd universum.

14 Niettemin hield hij vol dat de Egyptenaren geneeskunde volledig hadden verenigd met astronomische voorspellingen.

15 Zijn boekdeel over astronomie, de Almagest, geschreven omstreeks 151 na Christus, was de definitieve astronomische tekst gebaseerd op een geocentrisch universum. Deze visie zou standhouden totdat Copernicus in de 15e eeuw de heliocentrische kijk op het universum introduceerde. De theorie van Copernicus kwam voort uit het lezen van de werken van de oude Griekse filosofen, zoals Aristarchus van Samos ca. 310 v.Chr. Die hadden voorgesteld dat de zon, en niet de aarde, was het centrale punt waar alle planeten omheen draaien.

16 Het was een idee waarvan de tijd in de 3e eeuw BC was nog niet gekomen.
Het Oude Rome

Rome, bekend om haar militaire macht en technische hoogstandjes, spotte aanvankelijk met artsen want zij waren oorspronkelijk slaven(rhesus positieven), en men dacht dat ze geldzuchtig en ongeschoold waren. Een tak van de geneeskunde afgeleid uit de landbouw, aangezien de kennis van de boer van de boerderij en de problemen hem in staat stelde om met gezondheidskwesties om te gaan. De boer moest een constante waarnemer zijn van hemelverschijnselen, aangezien landbouw, net als navigatie, afhankelijk was van het weer. Volgens Plinius de Oudere, Romeinse schrijver en historicus (ca. 23-79 n.Chr.) werd het weer beïnvloed door de zon, maan en sterren.

De Romeinen combineerden zowel een wetenschappelijke als een mythologische benadering van geneeskunde en remedies religieus-agrarische bevoegdheden gegeven. Door de staat aangestelde priesters oefenden hepatoscopie uit – het lezen van de goddelijke signalen in dierlijke levers, zowel op het gebied van staat als ziekte. De Griekse invloed in de geneeskunde kwam naar Rome vanaf het einde van de 4e eeuw. De leer van Hippocrates was zeer invloedrijk in de Romeinse staat.

Toch bloeide ook de cultus van Asclepius of Romeinse Asklepios in Rome.
In de vorige eeuw voor Christus, met de verspreiding van de Griekse stoïcijnse filosofie, begon de wiskundige astrologie te stijgen in populariteit in Rome.

17 Plinius noemt een Romeinse schrijver en arts genaamd Crinas (circa 149 v.Chr.) Die
hield blijkbaar de tijdsfactor in de gaten en behandelde zijn patiënten volgens de bewegingen van de sterren, in lijn met astrologische almanakken.
De Romeinen eigenden zich de Griekse goden toe en hernoemden ze. De meest aanbeden groep was de Capitolijnse triade: -Jupiter en Juno – die heersten over de andere godheden – en de godin Minerva. In Nero’s regering (54 n.Chr.) het symbool van Jupiter (Dat symbool werd getekend op de medische voorschriften, en is nog steeds bewaard vandaag.

Jupiter symboliseert het spirituele rijk en het symbool was een aanroeping waarin de heer Jupiter om begeleiding en inspiratie werd geraadpleegt bij het opstellen van de geneesmiddelenlijst. Een Griekse arts, Pedanius Dioscorides (ca. 70 na Christus) reisde als chirurg met het leger van Nero, gedurende welke tijd hij een uitgebreide lijst van geneeskrachtige kruiden en hun deugden optekende. Zijn kruidengeneeskunde De Materia Medica, oorspronkelijk geschreven in het Grieks, werd later vertaald
in het Latijn en bleef meer dan 1500 jaar de autoriteit op het gebied van geneeskrachtige planten.

Hij zou veel planten hebben gecategoriseerd onder hun astrologische heerschappij. Echter, de originele kopie van Dioscorides’ kruiden nooit gevonden, dus dit kan niet worden onderbouwd.
Misschien wel de grootste schrijver in de Romeinse wereld over medische zaken, maar ook over filosofie en landbouw en oorlogvoering, was Aurelius Cornelius Celsus (25 v.Chr. – 50 n.Chr.). Hij had een encyclopedische kennis van de geneeskunde en wordt beschouwd als de belangrijkste bron voor onze kennis van de Alexandrijnse geneeskunde van vandaag.

Zijn enige nog bestaande werk, De re medicina, bestaat uit acht boeken die waarschijnlijk omstreeks 30 na Christus zijn geschreven en omvatte onderwerpen als massage, behandeling van hondsdolheid bij mensen, lichaamsbeweging, hygiëne en hersenchirurgie. Zijn ideeën waren grotendeels gebaseerd op de werken van Hippocrates. Artsen werden vaak opgeleid met behulp van teksten van zowel Celsus als Galenus.

Claudius Galen (circa 129 n.Chr.), een gevierd arts, was een van de medische reuzen van de Romeinse wereld. Hij werd geboren uit Griekse ouders, in Pergamum, Klein-Azië. Hij oefende rond 161 in het keizerlijke Rome AD en woonde de keizer Marcus Aurelius bij. Hij beïnvloedde de Europese geneeskunde voor meer dan duizend jaren, hoewel veel van zijn ideeën over fysiologie later onjuist bleken te zijn.
Galen probeerde het magische element uit de geneeskunde te halen, maar hij accepteerde de theorie van de vier temperamenten.

Hij onderscheidde vier hoofdcategorieën van psychische aandoeningen op basis van humoristische onbalans.

Deze waren waanzin, manie, melancholie en domheid.

In het boek over de prognose van ziekte adviseerde hij dat aderlaten en zuivering het meest effectief zou zijn als het wassende maan was en de aspecten gunstig waren. Hij stelde ook voor om bepaalde planten voor zonsopgang te verzamelen, als gevolg van planetaire uren. Het is inmiddels  ontdekt dat bepaalde planten krachtiger zijn als ze op een bepaald tijdstip van de dag worden geoogst.

Hij pleitte ook voor het principe van pneuma (levenskracht of geest) als het fundamentele principe van het leven. Hij geloofde dat pneuma alles met elkaar verbond; het universum was aan de mens gelijk, en elke verandering leidt tot ziekte.

18 Hij geloofde echter niet dat slagaders lucht vervoerden; hij zei dat ze bloed droegen. Ongetwijfeld heeft het verzorgen van de wonden van gladiatoren zijn kennis van anatomie vergroot en hem inzicht gegeven in de inwendige structuur van het lichaam.
Ziekte kwam natuurlijk veel vaker voor onder de armen die in krappe omstandigheden in Rome leefden en andere Romeinse steden.

Geneeskunde was een familieaangelegenheid en artsen en de goden werden uitgenodigd om de ziekte te genezen. De grote brand in Rome, 64 na Christus tijdens het bewind van Nero, vernietigde de erbarmelijke huisvestingsomstandigheden en in plaats daarvan werd een veel beter, en meer open Rome gebouwd. Een opmerkelijke prestatie van een overigens niet-Mnged? Romeinse keizer. Er werd opgemerkt dat de Grote Brand begon in de nacht van een volle maan, 19 juli in de opkomst van de ster, Sirius.

Oosterse belofte

In China hield de geneeskunde zich ook bezig met de kosmos. De traditionele Chinese geneeskunde keek naar de mens lichaam en al zijn functies als een microkosmos die de kosmische orde weerspiegelt. De menselijke fysiologie was gebaseerd op het holistische concept van het universum zoals uiteengezet in de spirituele inzichten van het taoïsme (of taoïsme).

Alles is onderling afhankelijk en wederzijds interactieve en medische praktijk werd ontwikkeld door observatie van de natuurlijke wereld.

19 In de Chinese filosofie wordt de natuurlijke wereld gereguleerd door Qi (Chi), ook wel ‘lucht’ genoemd. ‘dampen’ of ‘energie’. Dit leek verband te houden met het Griekse pneuma of geest. Qi zou zogenaamd doordringen, ende kosmos en het leven komen voort uit een opeenhoping van Qi en de dood volgt wanneer het wordt verdreven. Qi wordt het best begrepen als de vitale energieën van het leven die door de organen van het lichaam circuleren. Een goede gezondheid vloeit voort uit het toestaan van gratis
stroom van Qi om lichaamsfuncties te reguleren en elke verstoring van Qi zou ziekte tot gevolg hebben.

Er zijn twee soorten Qi: Yuan Qi (Before Heaven Qi), die wordt overgeërfd, en/of Qi zelf (After Heaven Qi), die is natuurlijk.

Verder is Qi verdeeld in yin en yang, waarbij de passieve en actieve elementen tegenstellingen met zich meebrengen zoals koud en warm, vrouwelijk en mannelijk, zomer en winter.
Net als bij de Griekse temperamenten waren de Chinezen bezig met vijf elementen, een concept dat
voortgekomen uit de observatie van processen en functies, kenmerkten hier de natuurlijke wereld.

Deze waren:

Water, Vuur, Hout, Metaal, Aarde.

Elk van de bovenstaande elementen zou overeenkomen met een deel van het lichaam evenals temperatuur.
De Indiase geneeskunde werd ook enorm ondersteund door kosmische gebeurtenissen. Hekserij, het boze oog en goddelijke vergelding verklaarden vaak de komst van ziekte in India. De inheemse Indiase geneeskunde stond centraal
in Ayurveda waren sjamanisme, gebedsgenezing en astrologie populair. Ayurveda was en is het holistische medische wetenschap van India. Ayu betekent leven, veda betekent kennis, dat is de kennis van het leven en de eeuwige wijsheid van de oude leraren van India. Het doel van Ayurveda is om de kosmische energieën binnenin in evenwicht te brengen in de innerlijke mens zodat hij/zij in harmonie met de natuur kan leven. Ayurveda leert dat het individu deel uitmaakt van de hele kosmos.

De elementen – Lucht, Vuur, Water en Aarde – werden vergezeld door het element Ether. Ze waren allemaal verbonden met gezondheid en elk werd geregeerd door een planeet:

Jupiter regeerde over Ether en
Saturnus over Lucht;
de zon en Mars regeerde natuurlijk over vuur en
de maan en Venus regeerden over water. Mercurius heerste over de aarde. Verder het individu was grotendeels vatbaar voor een bepaalde constitutie.

Dit waren:
vata geregeerd door de aardetekens, evenals Saturnus, Noord-Node en Mercurius;
pitta geregeerd door de Vuurtekens evenals de Zon, Mars en Zuid-Node;
En kapha geregeerd door de watertekens, evenals de maan, Venus en Jupiter.

Astrologische voorspellingen hadden vaak betrekking op zaken als zwangerschap en het geslacht van het ongeboren kind. De kwade invloed van hemelse demonen (graha) kreeg de schuld van de ziekte van kinderen. Graha was een Sanskrietterm die ‘planeet’ ging betekenen. Religieuze edicten en astrologische teksten stelden maatregelen voor om hemellichamen gunstig te stemmen. Kwade planeten kregen ook de schuld van ziekte.

Net als in de westerse astrologie wordt het zesde huis ook in de Indiase of Vedische astrologie geassocieerd met ziekte aangeduid als Jyotish. Het zesde huis zou echter ook verwijzen naar het collectieve karma van vorige levens (sanchita karma). Excessen uit het verleden kunnen worden hersteld door ziekte. Dit werd gezien als een proces van verlossing in plaats van veroordeling. De ervaringen van sanchita karma waren daarom persoonlijk te vergemakkelijken door groei en het verwijderen van negatief karma. Dit kan zijn door te worstelen met negatieve emoties zoals jaloezie (de maan), lust (Venus), verlangen (de zon), woede (Mars), arrogantie (Jupiter) en hebzucht (Saturnus). Mercurius associeert zich met de emoties die worden vertegenwoordigd door zijn dispositor en/of planeet in conjunctie.

Uit ‘An Introduction to Medical Astrology’ van Wanda Sellar