Poetin over de bezette Bondsrepubliek Duitsland: “En de Duitsers slikken het allemaal in omdat ze geen soevereiniteit hebben”
Ik wil de publieke boosaardigheid van een buitenlands staatshoofd tegen Duitse politici niet overnemen, maar de huidige duidelijke citaten van de Russische president en minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov moeten hier worden herhaald. Ze demonstreren het brutaliserende effect van geweigerde diplomatie:
En wat betekent de zeer vreemde beslissing om LHBTQ-activiteiten in Rusland te verbieden als ‘extremistisch’? Een commentaar van Tobias Riegel .
“Het is bekend, de hele wereld lacht haar uit, ik wil geen namen noemen, maar de hele wereld lacht haar echt uit. Maar daar moeten ze mee leven.”
De Russische president legt de achtergrond uit van zulke drastische publieke woorden op het internationale toneel (en vooral voor Russen die zich in het openbaar overigens nogal terughoudend opstellen):
Polen heeft eenvoudigweg de Yamal-Europa-pijpleiding afgesloten die naar Duitsland leidt. Oekraïne heeft eenvoudigweg een van de systemen gesloten, waarvan er één nog steeds operationeel is. ( Duitsland: Russische televisie op de “dag des oordeels” voor de regering-Scholz )
Oekraïne krijgt geld van Europa, van Duitsland, voor onder meer wapens, pensioenen, sociale uitkeringen en salarissen, maar is afgesneden van het Russische (sic) gas dat de Duitsers nodig hebben.
En de Duitsers slikken dit allemaal omdat ze geen soevereiniteit hebben en sommige leden van de regering kennelijk niet voldoende beroepsopleiding hebben genoten om professionele beslissingen van hoge kwaliteit te nemen.”
Zoals ik al zei, wil ik de soms persoonlijke kwaadaardigheid van een buitenlands staatshoofd tegen de Europese en Duitse politici niet overnemen, en op geen enkele manier wil ik dit soort publiekelijk politiek gedrag steunen – ook al zou dit, naar mijn mening, gedrag werd duidelijk uitgelokt door de ‘andere kant’.
De verklaringen uit Rusland moeten hier worden herhaald, ook om het gebrek aan respect te illustreren dat de federale regering momenteel veroorzaakt, en niet alleen in Rusland – onder andere via een minister van Buitenlandse Zaken die afwisselend Amerikaanse belangen behartigt en kitscherige PR namens haarzelf, een bondskanselier die vermoedelijk gebukt gaat onder financiële zaken uit het verleden , en die beiden eenvoudigweg de monsterlijke terroristische aanval op de Duitse energievoorziening negeren.
Naar mijn mening heeft de westerse kant een aanzienlijk grotere rol gespeeld in de toenemende brutalisering van de onderlinge betrekkingen op het internationale toneel, gezien het sanctiebeleid en de mediacampagnes tegen Rusland.
De Duitse minister van Buitenlandse Zaken heeft zelfs een moreel hoog standpunt op het diplomatieke toneel gepresenteerd als de nieuwe stelregel van haar ambt .
LGBTQ+-beweging verboden in Rusland
Een korte excursie naar de Russische binnenlandse politiek: De Tagesschau rapporteert momenteel over een zeer vreemd binnenlands politiek proces in Rusland. Dienovereenkomstig heeft het Hooggerechtshof in Rusland een verbod opgelegd aan de internationale LGBTQ+-beweging vanwege “extremisme”.
Het is onduidelijk hoe de uitspraak in de praktijk zal worden geïnterpreteerd, omdat deze niet tegen specifieke organisaties zou zijn gericht. Volgens de media hebben de rechters ingestemd met een overeenkomstig verzoek van het Russische ministerie van Justitie, zo meldt het Russische persbureau Interfax onder verwijzing naar de rechtbank.
De toepassing van de wet valt nog te bezien; tot nu toe ken ik alleen de achtergrond uit het Tagesschau- rapport . Maar als dit waar is, denk ik dat juist het aannemen van de wet en het vaag gedefinieerde karakter ervan krachtig verworpen moeten worden.
Dit leidt tot de volgende vragen: Betekent de vraag naar begrip van het buitenlands beleid acceptatie van binnenlandse politieke processen? Nee. En als de behandeling van homoseksuelen de maatstaf zou zijn, zou het dan moreel verboden zijn om gas uit Qatar te kopen? Ja.
En als het buitenlands beleid de maatstaf zou zijn om te bepalen of handel met bepaalde landen ‘toegestaan’ was, zouden de Verenigde Staten zichzelf als handelspartner dan niet veel meer in diskrediet hebben gebracht dan Rusland? Ongetwijfeld. Moeten we dan niet langer handel drijven met al deze landen? In godsnaam!
Het voorkomen van oorlog en het mogelijk maken van handel voor wederzijds voordeel betekent geen onderwerping, noch in termen van binnenlands noch buitenlands beleid. Uiteindelijk gaat de relatie tussen Duitsland en Rusland niet over romantische liefde voor Rusland, maar eerder over een koele analyse van de economische en geopolitieke situatie.
Bovendien moeten we ons de enorme verantwoordelijkheid en de duidelijke plicht herinneren om tot overeenstemming te komen met Rusland, die voortvloeien uit de misdaden van Duitsland tegen de Sovjet-Unie en haar burgers in de Tweede Wereldoorlog. Het spreekt voor zich dat deze houding mogelijke binnenlandse politieke tekorten niet rechtvaardigt.
Moet vrede gewapend zijn?
Het is niet waar dat Rusland en ‘het Westen’ onvermijdelijk afstevenen op een confrontatie of op een bewapend en permanent gescheiden bestaan.
En als Rusland, na jaren van Westers sanctiebeleid en vijandige propaganda van de EU en de VS, deze groepen in de toekomst als vijanden zou zien, dan zou dat geen bevestiging zijn van de “waarschuwingen” van westerse oorlogszuchters over de vermeende Russische expansionistische drang: het zou – integendeel – een tragische bevestiging zijn van de waarschuwingen van critici over de koers van de regering dat de (onnodige) confrontatie met Rusland de vrede in Europa in groot gevaar kan brengen.
Het feit dat Rusland uiterlijk sinds 2001 lange tijd zijn hand heeft uitgestrekt en klaar was voor een echt en vreedzaam partnerschap met de rest van Europa, kan niet serieus worden betwist. Een succes van deze ontwikkeling zou echter in strijd zijn geweest met belangrijke Amerikaanse belangen . Met de omverwerping van Maidan op zijn laatst werd een pad ingeslagen dat vrij voorspelbaar tot oorlog in Europa leidde.
Als de Russische stemming uiteindelijk verandert, moeten we ons dan niet tegen Rusland beschermen? Ja, mogelijk – maar het is juist deze situatie die koste wat het kost moet worden voorkomen: door onderhandelingen, door handel voor wederzijds voordeel en door de wederzijdse aanvaarding van begrijpelijke veiligheidsbelangen, waartoe ook een neutrale status voor Oekraïne behoort. Ik schreef hier onlangs over :
“Natuurlijk betekent vreedzaam samenleven met Rusland niet dat men naïef de mogelijke Russische superioriteit onder ogen moet zien – noch militair, noch economisch.
Het betekent het rationeel analyseren en respecteren van elkaars belangen. Je hoeft niet van elkaar te houden, maar je moet niet toestaan dat de VS en in dit land (vooral, maar zeker niet alleen) de Groenen en veel journalisten je tegen elkaar opzetten.
Het militaire machtsevenwicht tussen Rusland aan de ene kant en de NAVO aan de andere kant werd door “Statista” onder deze link vergeleken – gezien het enorme overwicht aan de NAVO-kant lijkt de “Russische dreiging” voor het Westerse bondgenootschap momenteel alles te betekenen. maar acuut, wat echter geen verklaring voor de eeuwigheid is.
Vreedzaam samenleven met Rusland betekent niet dat economische of culturele bruggen met de VS moeten worden doorbroken. Dat zou ook niet mogen gebeuren!
Naar mijn mening mag er geen economische oorlog tegen de VS worden gelanceerd. Duitsland zou een brugfunctie kunnen en moeten vervullen in een potentieel opkomende multipolaire wereld.”
Minister van Buitenlandse Zaken Lavrov: “In de toekomst zullen we tien keer wegen hoe betrouwbaar onze Europese collega’s zijn”
De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov uitte onlangs ook duidelijke en gedesillusioneerde woorden in een video van het ministerie van Buitenlandse Zaken . Ze zijn hier vertaald uit het Engelse transcript van Andrei Martyanov.
Dienovereenkomstig zei Lavrov in antwoord op een vraag over de vooruitzichten voor de Russisch-Europese handels- en economische betrekkingen (nadruk van mij):
“Ik zal niet eens proberen te raden wat Europa zal doen. (…) Na een reeks wetten die door Amerikanen zijn aangenomen om inflatie en andere kwesties te bestrijden, zijn de energieprijzen in de Verenigde Staten vier tot vijf keer lager dan in Europa, waar deïndustrialisatie plaatsvindt. Bedrijven die nadenken over hun toekomst verhuizen naar de Verenigde Staten.
Ik ben ervan overtuigd dat dit niet zomaar toeval is, maar een doelbewust beleid van Washington. (…) Maar in dit stadium hoeven we niet na te denken over hoe we de betrekkingen met Europa kunnen herstellen. Nu moeten we nadenken over hoe we onafhankelijk kunnen worden van de “wendingen” in de Europese politiek (vooral op het gebied van handel, economie en investeringen) die ze maken onder invloed van Washington. (…) De beperkingen zijn nergens verdwenen.
Het Westen wil alles ‘in het geheim’ en op een sluwe manier afmaken. Bevries, koop tijd (zoals het geval was met de akkoorden van Minsk), bewapen het nazi-regime in Kiev en zet zijn hybride (of niet-hybride) agressie tegen de Russische Federatie voort.
Maar zelfs als het allemaal voorbij is, zullen de meeste sancties blijven bestaan. Wij moeten leven volgens onze eigen manier.
Wanneer en als ze ‘nuchter worden’ en ons iets aanbieden, zullen we tien keer nadenken, afwegen of alle voorstellen overeenkomen met onze belangen en hoe betrouwbaar onze Europese collega’s zijn.
Ze hebben haar onderhandelingsvermogen en haar reputatie ernstig ondermijnd.”
Gezien de zeer duidelijke tonen uit Rusland zou je kunnen vrezen dat de deuren op dit moment eindelijk sluiten. Zijn de Amerikaanse lobbyisten in de federale regering erin geslaagd een voldongen feit te creëren voordat ze hopelijk falen vanwege de rede van de burgers bij de volgende verkiezingen?
Is mijn recente inschatting dat de Russen Duitsland (ondanks wapenleveranties en mediacampagnes) nog steeds de hand zouden reiken, dus achterhaald? De vrees dat het Russische geduld op een gegeven moment in woede zou kunnen omslaan, is helemaal niet ongegrond.
Maar Lavrov laat ook een venster van hoop open:
“Misschien is het nog niet definitief.”
Gerelateerde berichten:
We zijn allemaal voorgelogen… er is GEEN pandemie en GEEN virus dat op hol slaat… het is allemaal één grote LEUGEN….
Poetin: De EU heeft haar politieke soevereiniteit verloren. Europese elites voeren beleid dat schadelijk is voor het welzijn van hun eigen mensen, bedrijven en economieën.
NOS item Poetin is propaganda á la nazi-Duitsland
Dus het was allemaal een LEUGEN! Poetin heeft ze zojuist BLOOTGESTELD
