Liefde

Liefde; Het is een emotie die het onderwerp is geweest van duizenden liedjes, gedichten, romans, toneelstukken en heldendichten, en is afgebeeld in duizenden films. Voor sommigen is het een bron van leven, voor anderen is het een bron van lijden en pijn. Wat ons gemeen maakt met alle levende wezens is het gevoel dat we delen met onze voorouders die duizenden jaren geleden leefden. Dus waarom is dit gevoel zo uniek? Waarom is het de gemene deler van twee verschillende emoties, zoals geluk en pijn? Je vraagt ​​je niet alleen af ​​over de liefde, maar ook over het liefdesproces. Hoe worden we verliefd? Waarom worden we verliefd? Op wie worden wij verliefd? Nog veel meer vragen, zoals… Vandaag zullen we proberen een aantal van deze vragen te beantwoorden. Hebben we er ooit over nagedacht waarom we verliefd worden? Waarom hebben we het gevoel dat we ontbreken in deze wereld en zoeken we ons hele leven naar onze wederhelft?

LIEFDE OP HET EERSTE GEZICHT
Laten we eerst eens kijken naar de etymologie van het woord liefde. Liefde komt van het Arabische woord ˁişḳ عشق, wat ‘hevig liefhebben, felle en brandende liefde’ betekent. Turkish Language Association definieert liefde als “een zeer sterk gevoel van liefde en toewijding jegens iemand of iets”. Turkish Language Association definieert liefde als volgt: Het gevoel dat iemand ertoe brengt nauwe belangstelling en toewijding voor iets of iemand te tonen. Dit laat ons zien dat liefde eigenlijk een emotie is die wordt gevoeld voor een object of een idee, en niet alleen maar een uitwisseling van emoties tussen de geslachten.

Liefde is een uniek gevoel dat opvalt in elke samenleving. Een van de meest primitieve mensen die ooit op aarde hebben geleefd; We weten niet hoe liefde, een emotie die door iedereen wordt ervaren, zelfs door de meest geavanceerde mens, is geëvolueerd, omdat emoties geen fossielen achterlaten en niet met genen kunnen worden geanalyseerd. We kunnen de emoties in de oudheid niet meten, die variëren van persoon tot persoon, van tijd tot tijd en van samenleving tot samenleving, en die verweven zijn met het individu. Zoals in elke samenleving werd in het oude Griekenland veel nadruk gelegd op het gevoel van liefde. In het oude Griekenland besprak Plato het onderwerp liefde in zijn werk “Symposium”. Volgens hem is liefde een soort verlangen naar sublimatie en beperkt zich niet tot een fysiek object. Plato ziet liefde als een spirituele zoektocht en definieert het als een verlangen van de verliefde persoon naar ware schoonheid, goedheid en perfectie. Plato beperkt liefde niet tot een fysiek object; In plaats daarvan suggereert hij dat liefde zich op spiritueel niveau afspeelt en de zoektocht naar ware schoonheid, goedheid en perfectie vertegenwoordigt. Plato’s definities gaven aanleiding tot de term ‘platonische liefde’. In de loop van de tijd is de platonische liefde, die het liefhebben van de schoonheid van de ziel wordt genoemd, echter veranderd in onmogelijke en onbereikbare liefde, waardoor de betekenis ervan is gedifferentieerd.

Ben je ooit verliefd geweest? Deze vraag heeft sommige mensen misschien afgeleid. Als je antwoord ja is, hoe ben je dan verliefd geworden? Heb je van tevoren stilgestaan ​​en nagedacht? Zei je dat zijn haar gekruld moest zijn, dat zijn wenkbrauwen dik moesten zijn, dat zijn huid wit moest zijn en dat hij lang moest zijn? Natuurlijk heb je zo’n analyse niet gemaakt. Zelfs slechts één blik kan ervoor zorgen dat uw hersenen zich onmiddellijk op slechts één persoon concentreren. Dit is een van de voordelen die onze hersenen ons bieden. In plaats van in elke omgeving seksueel succes te kunnen behalen, is het buitengewoon voordelig om een ​​emotie naar boven te laten komen die ervoor zorgt dat je de elementen creëert die dat seksuele succes garanderen. Natuurlijk zorgt één blik er niet voor dat we al onze idealen in het leven opgeven en achter een persoon aan rennen. Hoewel wordt aanvaard dat de eerste blik belangrijk is, speelt de persoonlijke achtergrond van de liefde (dat wil zeggen onze genetische en culturele kenmerken) een belangrijke rol bij het bepalen op wie we verliefd zullen worden. Terwijl onze biologische structuur op het eerste gezicht onze voorkeuren beïnvloedt, stellen culturele factoren ons in staat sociale harmonie en overeenkomsten te evalueren.

De menselijke ervaring van liefde wordt als een evolutionair voordeel beschouwd, omdat het gevoel van liefde ons in staat stelt om meer langdurige en solide relaties aan te gaan, niet alleen om seksueel succes te behalen, maar ook om een ​​geschikte partner te vinden. Dit voordeel leidt tot de evolutie van het gevoel van liefde.

DE CHEMIE VAN DE LIEFDE

Als we verliefd worden, vliegen er vlinders in onze buik, klopt ons hart snel en worden onze pupillen groter. We ervaren opwinding als we praten over de persoon van wie we houden; Op het moment dat we het zien, wordt ons vervuld door een vuur dat we niet kunnen beschrijven. Als je ooit verliefd bent geweest, heb je deze gevoelens zeker ervaren. Liefde is een van de complexe emoties in de menselijke ervaring en, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is het een emotie die niet in het hart begint, maar in de hersenen, net als andere emoties. Chemische processen in de hersenen beïnvloeden alles, van romantische aantrekkingskracht tot gepassioneerde verbindingen. Wanneer we verliefd worden, neemt de afgifte van chemicaliën zoals dopamine en serotonine in de hersenen toe. Dopamine is een neurotransmitter die gevoelens van plezier en beloning geeft, waardoor een romantische relatie spannend en bevredigend wordt. Serotonine wordt geassocieerd met gevoelens van geluk en vrede en versterkt de emotionele banden in romantische relaties. Liefde kan de niveaus van cortisol en adrenaline, ook wel stresshormonen genoemd, verlagen. Een romantische relatie kan stress verminderen en de algehele geestelijke gezondheid van een persoon verbeteren. Dit bevordert een gezondere en gelukkigere relatie tussen partners. Het gevoel van liefde en gehechtheid wordt geassocieerd met de afgifte van het oxytocinehormoon in de hersenen.

Oxytocine: is een chemische stof die ons vermogen vergroot om sociale banden en een gevoel van vertrouwen op te bouwen. In romantische relaties nemen de oxytocinespiegels toe en dragen bij aan het creëren van diepe emotionele banden tussen partners. Chemische processen in de hersenen bepalen ook de langetermijneffecten van liefde. Een romantische relatie kan de neuroplasticiteit in de hersenen vergroten; Dat wil zeggen, het kan de vorming van nieuwe verbindingen en veranderingen in hersenstructuren stimuleren. Dit kan een sterkere en duurzamere band tussen partners creëren. Serotonine: liefde gaat niet alleen over de romantische aantrekkingskracht die we tot elkaar voelen, maar ook over emotionele banden. Deze bindingen worden versterkt met behulp van een andere chemische stof, serotonine genaamd. Serotonine wordt geassocieerd met gevoelens van geluk en vrede en vergroot het vertrouwen in romantische relaties. Wat ten grondslag ligt aan de kalmte en vrede die we voelen als we onze partner zien, is de toename van het serotonineniveau in onze hersenen.

Liefde brengt een specifieke chemische cyclus in de hersenen op gang. Ten eerste nemen de dopamine- en serotonineniveaus toe, wat zorgt voor de opwinding en het geluk van een romantische relatie. Vervolgens neemt de afgifte van oxytocine toe en helpt het diepe banden tussen partners tot stand te brengen. Deze chemische processen brengen de fysiologische en emotionele dimensies van liefde samen. Het verkennen van de chemie van liefde opent het gordijn van romantiek en biedt een wetenschappelijk inzicht in onze meest fundamentele emoties in de menselijke geschiedenis. Dit helpt ons niet alleen onze romantische relaties beter te begrijpen, maar ook de menselijke natuur en emotionele verbindingen. Chemische processen in de hersenen bepalen de opwinding, binding en langetermijneffecten van romantische relaties.

Zelfs als er veel definities voor liefde zouden worden gemaakt en urenlang zouden worden uitgelegd, zou het nog steeds niet genoeg zijn. Het is voldoende als we liefde beschouwen als slechts een blik…