Liefde kan onmogelijk kwetsen Er is geen reden om bang te zijn voor liefde.
Liefde kan onmogelijk kwetsen Er is geen reden om bang te zijn voor liefde.
LIEFDE KAN NIET KWETSEN. Je kunt wel jezelf zo afhankelijk van bepaalde liefde opstellen dat je denkt dat die ander jou de liefde geeft die je zo hard ‘nodig hebt’. Maar het enige dat die ander doet is spiegelen wat jij bent. En dat is liefde. Ook al lijkt het zo, het is niet die ander die jou die liefde geeft. Het is die ander of die jouw liefde wel of niet durft te ontvangen. Het is die ander die jouw eigen liefde reflecteert, spiegelt. En de een zal jouw liefde beter spiegelen dan de ander. Althans dat lijkt zo omdat iedereen andere aspecten van jou reflecteert.
Waarom is iedereen toch altijd zo bang? Zo bang om gekwetst te worden. Ik denk om te leren. Om te leren wat liefde echt is en dat het niets met kwetsen en gekwetst worden te maken heeft. Kwetsen betekent dat je jezelf afhankelijk maakt van een ander. Als je jezelf gekwetst voelt dan maak je jezelf afhankelijk van een ander. Als je bang bent om (opnieuw) gekwetst te worden ben je eigelijk alleen maar bang om jezelf te zijn, om niet meer afhankelijk van anderen te zijn. Gekwetst VOELEN is een keuze, je bent niet gekwetst. Door te kiezen om liefde in jezelf te zoeken en daarvoor niet meer afhankelijk van anderen te zijn, kun je jezelf ook niet meer gekwetst voelen. Gekwetst voelen is een keuze Wanneer je je gekwetst voelt durf je jezelf niet meer open te stellen.
Gekwetst voelen is jouw keuze. Het is ook jouw keuze om dan ook maar niet meer open te staan voor echte liefde van anderen en het niet meer willen ontvangen van echte liefde van anderen omdat je bang bent je weer gekwetst te voelen. Je kunt je alleen gekwetst voelen door jouw liefde afhankelijk te maken van een ander. Jouw liefde is niet afhankelijk van een ander maar alleen van jezelf. We moeten leren dat liefde niet afhankelijk is van ‘die ander’. Je hebt die ander niet nodig om liefde te zijn. Je hebt die ander alleen nodig om je eigen liefde te kunnen zien. Een ander reflecteert alleen de liefde die je ZELF gecreëerd hebt voor jezelf. De ander maakt jou niet gelukkig. Je maakt jezelf gelukkig.
Een ander reflecteert alleen het geluk wat je zelf gecreëerd hebt voor jezelf. En waarom sluiten mensen zich af, zogenaamd uit zelfbescherming? Waarom durven mensen niet te ontvangen? Wat is er nou tegen-natuurlijker dan geen liefde WILLEN ontvangen? Hoe kun je echt liefde geven als je het niet kunt ontvangen? Geven en ontvangen van liefde is oefenen om liefde te zijn. Waarom bedenken mensen allerlei smoezen en excuses om maar niet die liefde te ontvangen. Want we zeggen dat we dat doen omdat we gekwetst zijn, en omdat we niet weer gekwetst willen worden. Gekwetst ben je niet, gekwetst wordt je niet.
Gekwetst kun je JEZELF alleen maar voelen. Het is jouw gevoel. Het is door een pessimistische bril kijken naar liefde, een optimistische bril om naar dezelfde (voorbije) liefde te kijken is te beseffen; wat heb ik hier allemaal van mogen leren. Waarom heeft iemand je dan afgewezen? Misschien ben je zo gegroeid in liefde dat die ander jou niet meer kan reflecteren. Misschien wordt het tijd om nieuwe dingen over liefde te leren en heb je daarvoor nieuwe mensen nodig die andere stukken van jouw liefde reflecteren. Misschien ben je op een nieuw punt in je eigen ontwikkeling. Of misschien heb je het niet begrepen en moet je het daarom nog een keer meemaken. Pijn is fijn Liefde kan onmogelijk kwetsen, dat is volledig het tegengestelde van liefde.
Alleen angst kan kwetsen. En die angst heb je nodig om te beseffen dat liefde onmogelijk kan kwetsen. Je kunt geen liefde voelen zonder pijn. Je moet eerst weten wat je lelijk vindt om iets mooi te kunnen vinden. Je moet eerst bang zijn om te kunnen voelen wat liefde echt is. Dat is het leerproces, daarvoor zijn we hier op deze aarde. Dus angst is niet iets vervelends, niet iets om voor weg te lopen. Het is een middel om te leren. Dus angst is iets moois want het leert je wat liefde is. Pijn is uiteindelijk fijn. Natuurlijk is dit moeilijk te beseffen als je midden in die angst zit maar het kan je wel de hoop geven om mee te helpen die angst te overwinnen. Je kunt die angst natuurlijk wegstoppen en ontkennen maar dat is alleen maar uitstel van de confrontatie. Hoe langer je de confrontatie uitstelt, hoe harder die moet worden om hetzelfde resultaat te bereiken. Want dat is wat leren is; alleen maar je angst overwinnen door je er net zo lang mee te confronteren totdat je die echt overwonnen hebt en ziet dat je nergens bang voor hoeft te zijn want liefde kan je nooit kwetsen. Bang zijn is een keuze. Als je dat geleerd hebt kun je jezelf overgeven aan een nieuwe liefde, een nieuw iemand.
Althans zo lijkt het. Want je geeft je niet over aan iemand anders maar aan jezelf. Je geeft je afhankelijke opstelling op. Je beseft dat het jouw keuze is en dat je niet langer meer afhankelijk bent van een ander. Je geeft je over om meer jezelf te ZIJN. Door die overgave aan jezelf, ben je meer jezelf, dus meer liefde, en sta je anderen (eindelijk) weer toe die liefde te reflecteren zodat je meer kunt zien hoe mooi je eigelijk ZELF bent. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand. Uiteraard is dit ook mijn eigen verhaal, wat jij dan weer spiegelt! Ik moet ook leren dat ik niet mijn soulmate nodig heb om lief te hebben, om liefde te zijn. Ik moet niets buiten mijzelf zoeken maar alles in mijzelf en bij deze zoektocht wijzen spiegels altijd de weg.
Mijn soulmate is alleen mijn zuiverste spiegel en reflecteert het mooist wat ik ben; liefde. Ze helpt mij door mij de weg te wijzen zoals ik dat bij haar ook doe. Versmelten doen we toch wel of we nu wel of niet iets hier op aarde met elkaar hebben. Bovenstaand verhaal vond ik op internet en wil hier als aanvulling nog een boekentip geven: Betoverende Liefde van Marianne Williamson. Het is echt een aanrader !!
