Laffe scholen doen een AMK-melding

Laffe scholen doen een AMK-melding
De lezers die ons persoonlijke verhaal kennen en de manier waarop wij met het AMK/BJz in aanraking zijn gekomen, weten dat pesten/intimidatie op de vorige school van onze dochter de wortel was waar de latere problemen uit voortvloeiden. Helaas komt het nog regelmatig voor dat scholen een zorgmelding misbruiken om hun eigen straatje schoon te vegen, met name bij onvermogen van de school om pestgedrag te stoppen.

https://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/interview-in-weekblad-vriendin-met.html

Vandaag werd de redactie van Jeugdzorg Dark horse opnieuw gebeld door een moeder uit Brabant, wiens kind met PDD-NOS wat leercapaciteit betreft prima functioneert op een normale basisschool, maar waarvan het levensplezier danig wordt verstoord door een groepje pesters, waar de school niets tegen kan of wil ondernemen.

Het lijkt geen toeval dat de pesters afkomstig zijn van probleemgezinnen en dat school de confrontatie met die gezinnen niet aandurft. We hebben wel vaker gezien dat het demoniseren van het (gezin van) het slachtoffer een veel makkelijkere weg is.

Ernstige fouten

Er zijn in deze zaak door de school al een paar ernstige fouten gemaakt, zoals het kind niet bespreken in een ZAT-team (of dit is gebeurd zonder medeweten/ toestemming van de ouders), de AMK-melding is niet met de ouders overlegd voor deze werd gedaan en hiermee is stap 3 van de meldcode niet gevolgd, klachten van ouders over het pesten worden gebagatelliseerd en de reële feiten omtrent het pesten worden ontkent door het kind te stigmatiseren. Het zou komen door de autistische aandoening dat het meisje ‘het allemaal zo beleeft’ (zoals kapot gescheurde kleding).

Het laffe van een AMK melding door een school op deze manier gedaan, is dat het de ouders in een positie brengt waar zij een strijd moeten voeren die helemaal niets te maken heeft met de aard van het probleem. Het AMK onderzoekt gezinnen en geen scholen, zodat de focus van het probleem verschuift van een schoolprobleem naar een gezinsprobleem.

Onderzoek naar de thuissituatie

Opeens komt er een onderzoek naar de thuissituatie van het kind, terwijl het probleem pestgedrag op school is. De school hoopt dat er thuis problemen gevonden worden, zodat de aandacht verdwijnt van de pesters en zich richt naar het meisje en haar PDD-NOS, wat onder normale schoolomstandigheden helemaal geen probleem vormt. De autistische aandoening kan nu de zondebok worden, of anders iets in de familiegeschiedenis van de ouders.

De ouders van het meisje hebben inmiddels een klacht ingediend bij een onderwijsklachten-commissie, maar het probleem daarmee is dat zoiets veel tijd vergt en ondertussen zit het AMK al bij je op de bank, speurend naar zorgelijke signalen daar waar ze niet zijn. Wij hebben moeder geadviseerd om ze niet thuis te ontvangen, maar liever een afspraak te maken op het AMK-kantoor en zich niet te laten uithoren over zaken die niets met het feitelijke probleem te maken hebben. Een schoolprobleem en het gebrek aan doortastendheid van een school om effectief op te treden tegen pestgedrag, mag niet ontaarden in de verdachtmaking van het gezin van het slachtoffer.

Blind vertrouwen van BJZ

Men vraagt zich af wanneer het een keer bij het AMK/BJz zal doordringen dat niet alle scholen oprechte zorg hebben over een kind of gezin, maar dat er ook bij zijn die op zoek zijn naar een makkelijke manier om van ouders af te komen. Ouders die hen wijzen op hun verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de kinderen die aan hen zijn toevertrouwd. Het blind vertrouwen op de professionaliteit van de school door het AMK begint een beetje belachelijk te worden nu er zoveel voorbeelden bekend zijn waarbij scholen geen andere zorg hebben dan voor zichzelf problemen en reputatieschade te voorkomen.

NB: Jeugdzorg Dark horse blijft deze zaak volgen en zal indien nodig hierover publiceren met daarbij de naam van de school en vermelding van het betreffende Bureau Jeugdzorg.

Sven Snijer

https://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/

Persoonlijk ook meegemaakt verhaal.
Een rotschool met vervelende kids. Pesten was het niet eens, gewoonweg gezeik dag in dag uit.
Dom geleuter van kids die niet beter wisten zeg maar.
Maar goed? Op een dag plots een heftige mishandeling en de school die niet eens de moeite nam om dit te melden.
Gevolgen zwaar gekneusde darmen met een blauwe plek op de buik(navel) van 15 bij 15 cm.
Het kind dat dit gedaan had, ook zomaar in het voorbijgaan iemand ff een karatetrap geven zonder te beseffen wie het was. Maakte blijkbaar niets uit.
Was er een van ouders waar men doodsbang voor was.
Dus die kreeg geen reprimande o.i.d. stel je voor zeg! En daarbij, die ging eind dat jaar toch van school, zo redeneerde men opgelucht.
De maat was vol voor het betreffende geschopte kind. Een andere school was toch een fijner idee, dat je,je dagelijks irriteerd aan je collega’s op je werk, kan gebeuren, dat dit voorkomt op een school waar men het niet eens waarneemt danwel er iets tegen doet?
Ook erg irritant en bezwaarlijk.

Na de opmerking dat het maar eens verbeterd moest worden op de school, kregen we plots bezoek aan huis.
Zo,zo wat een eer.
Ik werd gebeld en vriendelijk verzocht om de deur open te doen.
En waarom ik niet open deed als de directeur aan de deur stond hij vond het maar gek.
Ik zei: Nu dat zal moeilijk gaan dat ik de deur open doe als ik niet thuis ben wel?
Hij stond toen met de mond vol tanden.
Maar even later was ik thuis met de boodschappen en kwam hij nogmaals langs.
Hij begon over de PLOTSE ERNSTIGE ZORGEN die de school had aangaande mijn kind.
Ow ja, vroeg ik, hoe dat zo?
Nou vaak ziek enzo. Klopt zei ik, bel de huisarts maar hij ziet ons minstens 2x per maand, we weten niet wat de oorzaak is maar als mijn kind thuis is, is mijn kind thuis omdat het ziek is.
Daarbij ook al speelt dit al een tijdje, waar waren jullie voorheen met huiswerk waar ik telkens om vroeg?
Waar waren jullie toen met deze zg zorgen? Ik voelde gewoon dat er iets niet klopte.
Achteraf denk je AHA!
De school was bang dat wij melding zouden maken van hetgeen was voorgevallen.
De eerste trap is een daalder waard zullen we maar zeggen.
Ik hoorde vol verbazing allerlei vage insinuaties aan maar zei niet zoveel.
De school beloofde wel om op te letten op irritant pest plaag gedrag.
Maar ze deden niets, drie weken later vertrok mijn kind naar een nieuwe school voor een nieuw normaal begin.
Nu de directeur was laaiend!!!!!
Dat ging zomaar niet zeg. Wat ik wel niet dacht zeg.
Nou zei hij toen als je dat doet hé? Dan geef ik je aan bij het AMK.
Leuk is het niet maar ik heb gedaan wat het beste was voor mijn kind en gelukkig ging het prima op de nieuwe school.
Inmiddels wijzer weet ik dat je nooit maar DAN OOK NOOIT IETS ten nadele van een school mag zeggen.
Ze pakken je terug, ze trappen je flink na in de rug, het kan ze niets schelen maar oei…gestapo is er niets bij.
De melding is wel goed afgelopen daar niet van maar toch.
De impact waarvan een school donders goed weet hoe erg dat is dat geneuzel in de privacy van ouders en kind..ach?
Het mooiste was wel dat die arrogante directeur een half jaar later, op een kleinere school zat.
Toevallig…We hebben hem nooit meer gegroet, niemand mocht hem daar, leerkrachten etc.
Hij was kil en niet vriendelijk.
Nog een half jaar daarna werkte hij op een nog kleinere school.
Ach…verdiende loon hij deed dit soort dingen wel vaker nml.