Atlantis

“Alle studenten in de scholen van Atlantis ontvangen te allen tijde informatie van interdisciplinaire aard, ook al zijn ze geen kunstenaars, wetenschappers of handwerkers. Het enige doel van onderricht is altijd het zorgen voor de innerlijke verantwoordelijkheid van het individu als een verrijkende ervaring van het zelf zodat hij niet slechts instrumenten vervaardigt enkel om de behoefte van het vergroten van zijn zelfingenomenheid door de egoïstische structuur van het lagere zelf te ontwikkelen.

Te allen tijde leert hij van de processen van het omsluiten van zichzelf in een verhouding die de noodzakelijke ontwikkeling bevat, het in evenwicht brengen van zijn onderbewuste zelf met zijn superbewuste Zelf. Veel van het onderricht dat plaatsvindt terwijl de student zich op zijn werk concentreert, is ogenschijnlijk onzichtbaar, want in de geconcentreerde energieën die op het uitvoerende project worden gericht, wordt hij bestraald met onzichtbare energieën van hogere intelligente vormen, wat echter niet betekent dat de Atlantiërs door een obsessieve invloed tot een robot worden gemaakt.

Wij zinspelen op een groot elektronisch apparaat dat in de taal van jullie eenentwintigste eeuw een computer wordt genoemd. Het Oneindige is zo’n apparaat en kan zo worden genoemd omdat het elk aspect van het leven bevat dat door elk persoon, elke groep, maatschappij en beschaving in elk universum is beleefd. Het Oneindige bevat de intelligentie in zich van de zoeker naar mysteries van het leven, zo gezegd, op zijn reis naar hogere bereiken van inzicht; het bevat het hoogst ontwikkelde en esoterische begrip van Zichzelf! De computer waar we naar verwijzen was ontwikkeld door de leraren en verbonden met de intelligentie van verdergevorderde Atlantiërs. Hij bevat alles wat in Atlantis was bereikt zowel voor als sinds de komst van de Verlichte Wezens.

De computer bevat de geschiedenis van de Aardse wereld tot aan deze tijd in de Atlantische periode, niet op wat jullie magnetische schijven noemen of via dunne draden, maar in een apparaat dat er ogenschijnlijk niet mee is verbonden. Hij lijkt bijna onzichtbaar en de informatie die hij bevat is opgeslagen in kristallen. De kristallijnen structuur bevat de intelligentie van jullie schijven die magnetisch zijn ontwikkeld om geluid de mogelijkheid te geven te worden herschikt en gekopieerd en erop te worden vastgelegd als een elektronische golfvorm.

Dit zal de volgende ontwikkeling zijn in jullie eenentwintigste eeuw. Deze kristallen zullen in hun kristallijnen structuur honderdduizenden bits aan informatie bevatten. De computer, die was ontwikkeld door de Intelligenties die de beschaving van Atlantis initieerden, is een enorme configuratie die de geschiedenis van de Aardse wereld bevat, de geschiedenis van andere werelden alsmede de geschiedenis van de toekomst. Het is een bibliotheek binnen een bibliotheek.

Alle bibliotheken van de steden in jullie huidige maatschappij zouden kunnen worden vastgelegd in deze enorme computer die zijn plaats heeft op de bovenste verdieping van dit gebouw.

Hij is niet toegankelijk, behalve voor diegenen die een bepaalde ontwikkeling hebben bereikt en leraren zijn of ver gevorderde studenten die hebben bewezen in staat te zijn deze informatie niet voor negatieve doeleinden te gebruiken. Elk individu dat een zoektocht begint naar een hoger gebied van zichzelf, dat zich slechts bezig houdt met het vergroten van de schoonheid van zijn wereld en deze schoonheid in zijn eigen wezen uitstraalt, kan zich ontwikkelen om één van diegenen te worden die zijn ingewijd in het hogere leerproces en in een toekomstige tijd terugkeren als een Verlicht Wezen. In deze computer is de frequentie van elk persoon in Atlantis opgeslagen.

Als een student een wandeling maakt en zich ontspant in de verschillende parken, zijn geest verruimend in zijn poging zich af te stemmen op de schoonheid om hem heen, staat hij altijd in verbinding met deze centrale computer. De computer, die de frequentie van elk individu bevat, projecteert een signaal naar de geest van dat individu. Als een individu de geheimen van het Oneindige tracht te leren kennen en zijn aandacht richt op een examen van de bedoelingen van het leven die hij tot dan toe nog niet heeft kunnen begrijpen, wordt hij door nieuwe kennis beroerd die naar hem wordt geprojecteerd. Slechts wanneer hij dit kan doen door middel van de verbondenheid met de meer oneindige aard van zichzelf, kan hij worden beroerd door de informatie die in de hogere bereiken van zijn energetisch lichaam worden gestraald. Je ziet dus dat er voortdurend onderricht plaatsvindt

. Echter, die individuen die zich op een lager niveau bevinden met betrekking tot hun kennis van het Zelf als deel van het Oneindige, beschikken niet over deze overeenkomstige informatie omdat iemand alleen kennis kan ontwikkelen door zijn verlangen en zijn vermogen om de hogere randgebieden van de geest te bereiken waar zulke kennis bestaat. Deze computer kan de geest van ieder individu bereiken omdat hij de blauwdruk bezit van de frequentie van die persoon en kan het onderricht geven dat noodzakelijk is voor dat individu. Onderricht wordt dus niet altijd of per se verspreid, maar wordt geïndividualiseerd voor de bepaalde situatie waarin de student open staat of ontvankelijk is.

Laten we je weer mee naar buiten nemen, want je geest is verward door activiteit. Wij wensen niet je visie of je geest af te stompen met te veel informatie. Deze futuristische stad ligt nog eeuwen in de toekomst. In een stad van tien miljoen mensen moet veel daarmee overeenkomstige activiteit bestaan met betrekking tot het grotere begrip van het leven. Alles is zeer georganiseerd en er heerst geen verwarring. We hebben niet de voortdurende aanwezigheid van individuen die voor een bepaalde mate van veiligheid zorgen zoals jullie politiemacht, die een voorbeeld is van geesten die zijn verdeeld en die geen begrip hebben van het leven; zij wensen te zijn afgezonderd en andere mensen er toe te bewegen hen te respecteren.

Zodanig is het abces van jullie samenleving, dat jullie tussen jullie eigen mensen mensen moeten hebben die als bewakers fungeren en er op toezien dat geweld niet overslaat op andere delen van de stad waar de bewoners in rust leven. Zo’n situatie hebben wij niet in Atlantis, aangezien er bij ons niet de noodzaak bestaat voor een politiemacht om controle uit te oefenen en om hun medemensen in toom te houden of te beschermen tegen de inbreuk op andermans privacy. Je ziet overal om je heen voortdurende activiteit. De pendelbussen die door de atmosfeer vliegen zijn miniatuurluchtvaartuigen.

Zij bevatten één tot tien individuen als de behoefte zodanig is om naar andere delen van de stad te reizen of waar hun interesse of verlangen ook ligt. Deze pendelbussen die ovaal of rond lijken te zijn, anderen in de vorm van cilinders, lijken te weten waarheen zij gaan; niets wijst op een verkeerde richting of gebrek aan organisatie. Ofschoon er vele kunnen worden waargenomen, bevinden zij zich niet op een positie dat zich een botsing zou kunnen voordoen.

Op de één of andere manier is er een intelligentie die aan elk van deze luchtbussen de hoogte en de richting doorgeeft waarin zij zich moeten verplaatsen om een botsing te vermijden. Deze grote technische prestatie van de Atlantiërs was ontwikkeld door hun inzicht in de frequentiefactoren van het elektromagnetische omhulsel van de Aarde. Zij hebben elke luchtbus voorzien van een elektronisch apparaat dat elk ervan de mogelijkheid geeft om op een bepaalde hoogte te vliegen.

Elke bus die door de bewoners van Atlantis wordt gebruikt, heeft een frequentiestructuur die, wanneer geïntegreerd in een circuit, de bus de mogelijkheid geeft om op die frequentie voort te gaan of om op een bepaalde vlieghoogte te blijven. Geen twee bussen hebben dezelfde frequentie; daarom gaan zij automatisch voort zonder enige kans op een botsing.

 

Omdat alle constructies, die het resultaat zijn van deze technologie, elektronisch zijn, kan tegelijkertijd de bestemming van de passagier worden aangegeven door het aanraken van het kristallen paneel waardoor de bus direct op koers wordt gezet naar zijn bestemming, geleid door de frequentie die vanuit een gebouw emaneert, of vanuit welk deel van de stad dan ook waar de passagier naar toe wenst te gaan. De factor individualiteit met betrekking tot de keuze van het individu, is in deze luchtbus niet van betekenis. Het is geautomatiseerd overeenkomstig de energie die voortdurend door alles wordt geprojecteerd. Natuurlijk projecteert ieder persoon zijn individuele energieveld vanuit een basisfrequentieniveau. Het is door deze kennis van energie en van de mens als een spiritueel wezen dat de Atlantische beschaving de vorm heeft aangenomen van een vergevorderde technologische samenleving.

Alleen dan kan een ontwikkeling plaatsvinden in de evolutie van elke beschaving gebaseerd op het noodzakelijke begrip van de integrale factoren van Oneindige Intelligentie. Door afgestemd te zijn gaat de mens voort in zijn progressieve ontwikkeling en wordt hij zoveel meer het elektronische instrument dat hij is, niet als een stille getuigenis van robotten die hun taak vervullen gebaseerd op een signaal dat wordt herhaald, maar als een elektronisch instrument dat is verbonden met de Oneindige Creatieve Intelligentie.

 

Het voorbeeld van wat boven is in de hogere energievelden, wordt op gelijke wijze beneden herschapen. Hier zien we deze grote waarheid, het voorbeeld van de integratie van het begrip dat tegenwoordig in jullie éénentwintigste eeuw meer ingang vindt en massaal wordt aangereikt door vele nieuwe organisaties en in het bijzonder door de grote Bron van de Fontein van kennis die het Nieuwe Wereldonderricht is van de Grote Broederschap. Toch bestaat er werkelijk geen scheiding tussen verleden, heden en toekomst. Het is slechts een instrument van de mens die, een energiefacsimile en een elektronisch instrument zijnde, zijn frequentie zodanig kan instellen dat hij andere frequenties uitschakelt.

Op deze manier kan hij als een stille getuigenis leven van de degeneratie van elektronische instrumenten die gerobotiseerd worden en hun circuit hebben afgesloten zodat zij niet naar vol vermogen kunnen oscilleren. Ik zal u, beste lezer, meenemen naar een bijeenkomst en we zullen een gebouw bezoeken die erg lijkt op de moskeeën in Arabië. Toch is het geen moskee; het is een gebouw dat de vorm heeft van een woning. Dit gebouw is een van de vele plaatsen voor mensen om samen te komen. Hij is rond en aan de buitenkant met goud bedekt. Op zeven gelijke posities rondom aan het dak van het gebouw bevindt zich iets wat je kent uit jullie Arabische Nachten. Zij lijken op de minaretten van waar de Moslims de ‘roep van het Oneindige’ konden horen en trachtten zichzelf erop af te stemmen.

Hoewel het nu religieuze gebouwen zijn, hadden deze gebouwen hun oorsprong in Atlantis en zijn zij de herinnering van momenten toen zo’n afstemming plaatsvond wanneer de mensen van Atlantis samenkwamen voor versterking en verbetering en bewust een hoger bereik ervoeren van het Oneindige. De zeven structuren die tot een hoogte reiken half zo hoog als de koepel, hebben iets wat lijkt op een enorme klok in de klokkentoren en als je omhoog kijkt zie je dat de minaret zelf bijna een replica is van het gebouw. Het is een structuur die een rasterwerk heeft. Rondom en in dit rasterwerk is een gouden klok zichtbaar. In de minaretten die bekend zijn in jullie Arabië of andere delen van de wereld, voelen de Moslims nog steeds dat de enige manier om zich met hun eigen spirituele zelf te verbinden is door middel van de leringen van Mohammed.

Echter, wanneer zij de knieën buigen, vervolgens nederig met hun voorhoofd de grond raken en herkennen dat de vorm niet de geest is, geven zij zichzelf volledig over aan de Goddelijke Kracht die zichzelf presenteerde in de leringen van Mohammed, een Broeder van de Broederschap die over de grote Oneindige Kracht onderrichtte. De zeven torens omringen deze grote gouden koepel en de gouden klok erbinnen. Deze klok klingelt niet met het geluid dat wordt voortgebracht door een klepel, maar klingelt door een klank die men vanuit zijn innerlijke wezen ontvangt.

 

Het is een klank die niet door het fysieke oor kan worden gehoord, maar alleen door het hogere zelf. De klok is een elektronisch instrument en door zijn kristallijnen vorm kan het door een kristal met een hogere frequentie de harmonieën herscheppen die de ziel raken. Als de mensen naar deze grote bijeenkomst komen, worden ze op een andere manier getraind om zich bewust te zijn van het Oneindige en van de hogere aard van hun eigen zelf en om, gedurende een periode van ontwikkeling natuurlijk, zich af te stemmen op hun innerlijke zelf. Zij horen, afhankelijk van hun niveau van ontwikkeling, de muzikale tonen die worden uitgezonden door de frequentie die wordt voortgebracht door de zeven-klokkenstructuur. Dit is een activering die in een bepaalde sector van de stad plaatsvindt.

We zouden erop moeten wijzen dat we je nog niet het gehele beeld of de opbouw hebben laten zien van deze grote metropool die is opgedeeld in cirkelvormige straten en gescheiden door rechte straten. Met andere woorden, de steden hebben de geometrische vorm van een cirkel met driehoeken, rechthoeken en cirkels en andere hoeken die de creatie zijn van de op elkaar inwerkende lijnen. De stad is dus opgedeeld in sectoren en elke sector herbergt die mensen die in harmonie met elkaar leven overeenkomstig hun ontwikkeling. Hier in Atlantis hebben we niet de disharmonie van mensenrassen, de verschillende ontwikkelingen wanneer er totale disharmonie zou zijn.

Er zouden vele frequenties zijn die met elkaar zouden botsen en grote verdeeldheid teweeg zouden brengen tussen de mensen, want er zou geen harmonieuze verstandhouding tussen de mensen zijn.

Er zou een disharmonie zijn en een gebrek aan organisatie die niet de intelligentie van een ieder zouden kunnen herbergen, maar de ziekte zouden veroorzaken die we tegenwoordig in jullie samenleving zien. Een van de grootste noodzaken van het individu in zijn progressieve evolutie is zijn herkenning van energie. Men kan geen frequenties bij elkaar brengen die een verschillende aanleg hebben in hun eigen evolutionaire leven en een hogere intelligentie verwachten te ontvangen. De Atlantische leraren, die de aard van evolutie begrepen, herkenden de noodzaak om de mensen in harmonieuze groepen te scheiden zodat zij met elkaar konden leren.

Eveneens konden zij, door de interrelatie die bij deze samenkomsten plaatsvond, samenkomen zodat zij zowel gescheiden waren als bij elkaar. Op deze manier konden zij in andere onderrichtende en instruerende klassen de structuur van hun eigen leven beginnen te verhogen zodat zij zich bewust waren van de verschillen tussen hen, maar niet vanuit vergelijkend oogpunt. Wij trachten de lezer te illustreren dat jaloezie, ontevredenheid en andere facties van het leven er niet zijn en niet plaatsvonden. De mensen werd een indicatie gegeven van de vooruitgang van het leven in deze tijd van Atlantis toen de Verlichte Wezens, die leraren van oneindige scherpzinnigheid en wijsheid, zo tussen de aardse mens waren geplaatst.

Vanwege de kracht die voortdurend ineen wordt gestrengeld en altijd met de mens leeft, vindt zijn ontwikkeling in een meer coëxistente vorm plaats. Deze zeven grote gebouwen die we je als koepels hebben beschreven, omringd door zeven minaretten, zijn hallen van samenkomst voor de verschillende sectoren van de stad. Wij gebruiken het getal zeven vanwege de esoterische betekenis van getallen, aangezien de leraren de aard van het Oneindige begrijpen. Er is een reden voor waarom zeven of andere overeenkomstige numerieke symbolen belangrijk zijn. Het is omdat frequentie en andere harmonieuze herscheppingen van de energetische golfvorm voortbeweegt op die bepaalde frequentie. Er zijn zeven van zulke gebieden in deze Atlantische stad en er zijn zeven van zulke hallen van samenkomst die op gelijke afstand zijn geplaatst en deel uitmaken van elk gebied. Opnieuw hebben we het grote gebouw in het centrum, in het grote cirkelvormige gebied waar alle straten samenkomen.

De Kracht die alle leven voedt, is aanwezig omdat dit grote gebouw in de kracht voorziet die naar de zeven hallen van samenkomst wordt geleid. Het zijn niet zozeer plaatsen waar mensen samenkomen om slechts te ontsnappen aan verveling en de vele problemen van het leven; deze plaatsen zijn voor samenkomsten waar mensen kunnen tonen wat zij hebben geleerd omdat zij open staan voor de Geest.

Zij tonen dit in de symbolische vorm van een schouwspel, door de voorbeelden van hun leven te herscheppen via het toneelstuk en door middel van muziek en andere middelen en door middel van de vele manieren waarop de mens de vele innerlijke en uiterlijke vormen van zijn leven heeft herschapen. Op deze manier onderricht hij niet alleen maar leert hij ook terwijl hij het schouwspel of de samenkomst gadeslaat van vele duizenden mensen zoals zij met z’n allen samenkomen.

Door de overeenkomstige krachtvelden van de vele individuen in de grote auditoria, vindt er wederom een groot onderling samenspel plaats tussen de mensen, wat verder wordt vergroot door de voortdurende projectie van de psychische energie van het centrale gebouw of de tempel die we hebben beschreven als puur licht naar deze hallen van samenkomst. Deze gebouwen met gouden koepels zijn door een bepaalde frequentie verbonden met de centraal gelegen krachtcentrale.

Nu kun je op deze manier werkelijk gaan zien hoe de Atlantische mensen eruit zien en je zult wat beleven want je bent niet in staat geweest om zoveel mensen tegelijk te zien! Zoals we hebben gezegd ligt het inwonertal van deze stad tegen de tien miljoen, dus er kunnen één miljoen mensen in dit grote auditorium worden gebracht. Als één miljoen mensen in deze ruimte kunnen worden gebracht, dan kunnen we aannemen dat, door je behoefte om de omvang van een gebouw vast te stellen, dit gebouw zelf enorm is. Hij is wederom vele malen groter dan het gewone gebouw in de grotere steden.

Vele van jullie arena’s zouden bij elkaar geplaatst moeten worden om één van deze gebouwen te vormen; dit is niet alleen zo vanwege de grootte van de omtrek, maar ook omdat er vele rijen stoelen zijn die zich uitstrekken tot een hoogte van enkele honderden meters. Niet alle Atlantiërs zien er hetzelfde uit. Ik geloof dat we in vorige hoofdstukken hebben aangegeven dat er andere kleuren zijn dan de witte huid, en inderdaad, je zult hier een mengeling vinden van vele kleuren of vele tinten van de donker gekleurden tot de licht gekleurden en alles wat daar tussen zit.

Er zijn vele tinten van de pigmentatie van de huid want zie je, we brengen op deze manier de evolutie van de mens vooruit opdat er een interrelatie kan bestaan tussen de bewoners van andere levensvormen die op andere planeten hebben geleefd, die nu als een smeltkroes samenleven vanwege de frequentiestructuren die zich in hun psychische anatomieën hebben gevormd.

Het basisprincipe dat op dit moment naar voren zou moeten worden gebracht is dat als een mensenras zich verbindt met een ander ras, het onmiddellijk een magneet heeft gevormd die de individuele vertegenwoordigers van dit ras aantrekken of afstoten.

Zo is het dat in de vele levens die de mens in andere planetaire systemen heeft geleefd en in zijn verlangen om te overwinnen en koninkrijken op te bouwen voor zichzelf, hij deze planeten heeft leeggeplunderd en een verbond heeft gesloten met diegenen die hij heeft vernietigd en diegenen die hij tot slaven had gemaakt. Dit zijn de voorbeelden van de vele mensen van andere planeten die nu tot de Aarde worden aangetrokken en die door hun huid of pigmentstructuur laten zien dat zij bewoners zijn van andere werelden.

We hebben het negroïde en we hebben het gele, bruine en zelfs diegenen die een huid hebben die blauw, groen en de verschillende tinten van wit is. Dit is waar; er bestaan mensen in andere planetaire systemen die de pigmentatie van andere kleuren hebben, andere dan die je tegenwoordig ziet.

Een blik in jullie eigen geschiedenis zou het geheugen van de lezer opfrissen wanneer hij in staat zou zijn te herkennen dat ten tijde van de beschaving in Brittannië er een broederschap was die de Druïden heette, die hun gezichten blauw schilderden, niet zozeer omdat ze hierdoor het idee hadden een middel in handen te hebben dat ze op hun gezichten konden smeren zodat de mensen naar hen op zouden kijken als zijnde anders, maar omdat dit eens hun huidskleur was; zij kleedden zich slechts opnieuw aan volgens hun eigen herinnering toen ze een blauwe huid hadden.

Als je een statistische analyse zou maken van de fysieke verschijningen van jullie Aardse mensen, dan zou je tot de conclusie komen dat er vele subgroepen zijn van de vijf primaire rasstructuren. We zien dit hier tijdens de receptie die plaatsvindt, waarbij in elk van de afdelingen van de steden van Atlantis er een congregatie en een samenkomst van mensen kan zijn, zodat zij op deze manier in een groter geheel kunnen worden gebracht, want zij zijn niet per se met elkaar verbonden tijdens hun dagelijkse leven, want iedereen leert over de ware aard van de Geest overeenkomstig zijn ontwikkeling.

 

Zij zijn betrokken bij bepaald werk dat hen niet de gelegenheid geeft om contact te hebben met het grotere deel van de bevolking. Het onderricht dat plaatsvindt zou als vermaak worden beschouwd maar hier is het in alle opzichten voor onderricht, om het bewustzijn te verheffen van de toeschouwers alsook van diegenen die deelnemen aan de grotere doeleinden van hun evolutie. Onnodig te zeggen dat, ofschoon dit bij sommige mensen schrikreacties teweeg zal brengen, hier niets nieuws is dat niet reeds eerder ergens in jullie melkweg heeft plaatsgevonden. Wij frissen het geheugen op van de mensen die hier een beeld hebben dat zij, op de een of andere manier, in hun verleden hebben beleefd.

Zoals men grote hoogten kan bereiken en daarna in de diepte kan vallen, zo heeft de mens de diepten ervaren, en het daaruit voortkomende miasma van verwarring dat het resultaat is van deze val in een wereld die is afgezonderd van licht alsmede van bepaalde superstructuren waarvan hij een glimp heeft opgevangen, een wereld van Licht, schoonheid en vorm waar de vrede bestaat waarnaar de mens zozeer verlangt omdat hij dan het ritme kan voelen van de Geesten van zijn Broeders die in hogere regionen van het Licht leven.” Copyright © 2011 Frank Hoogerbeets (www.ditrianum.org).

Deze informatie mag alleen in z’n geheel en ongewijzigd worden gekopieerd en verspreid, inclusief deze copyright-vermelding. Copyright © 2002-2011 Ditrianum Media Center

Atlantis ging 26.000 jaar geleden ten onder. De inwoners van Atlantis waren hoogbegaafde, transparante wezens met weinig emotie. Zij konden in contact treden met andere kosmische dimensies en beschikten daardoor over een ongelooflijke technische kennis. Ze konden reizen in fijnstoffelijke ruimteschepen. Ze konden de materie oplossen, gewichtsloos maken en elders herplaatsen.Een kosmisch jaar, van 26.000 aardse jaren, wordt nu afgesloten. We staan aan het begin van het Aquariustijdperk, een tijdperk van vrijheid, gelijkheid en broederschap, van liefde en wijsheid. Direct contact met onze gids, levitatie, reizen in de Kosmos, wordt weer mogelijk.Liefdevol geven de meesters van de Witte Broederschap hun informatie om ons in deze turbulente overgang te begeleiden. Zij vertellen ons over de Wet van Karma en laten de grote lijnen zien. De oorzaak van veel recente gebeurtenissen ligt in Atlantis. Wat is onze taak? Wat is de zin van ons leven? Hebben we religies nodig? Waarom zijn er rassen en talen? Waarom zijn er piramides gebouwd? Wat zijn UFO’s en graancirkels? We krijgen antwoorden die bijdragen tot onze bewustwording.De meesters van de Witte Broederschap zijn lichtwezens in de Kosmos. Eens waren zij mensen als jij en ik. Zij hebben het pad van incarnatie en reïncarnatie voltooid. Eén van hen is Meester Lanto. Reeds vele jaren geven deze lichtwezens prachtige en onthullende infotmatie, via trancemedium Daan Akkerman, door aan het Esoterisch Genootschap van de Kring van Verbondenen.ISBN:90 77247 01 7;Uitgever: Akasha, Eeserveen…met dank aan Richard.

Atlantis – Aura energie De Atlantische genezers kenden de macht van het den ken over het lichaam en ontwikkelden unieke methoden voor het diagnostiseren van kwalen. Zorgvuldig bestudeerden zij de aura van de patient, op zoek naar aanwijzin-gen voor zijn of haar emotionele of psychische toestand.

De aura is een energieveld dat het lichaam doordringt en omgeeft en voor helderzienden zichtbaar is als een aureool van fluctuerend kleurrijk licht. Deze kleuren worden intenser of veranderen onder invloed van onze emoties, mentale concentratie of denkinspanningen.

60 Al in zijn vroegste jeugd was Edgar Cayce in staat dit kleurrijke energieveld om andere mensen heen waar te ne-men. Pas als jonge volwassene drong het tot hem door dat aura’s niet voor iedereen zichtbaar zijn. Hij genoot van gesprekken met andere mensen die aura’s konden waamemen, waarbij zij met elkaar van gedachten wisselden over hun waamemingen en de mogelijke betekenissen van de kleuren.

Cayce ontdekte dat de aura, steeds als iemand blootstaat aan stress, van Ideur en vorm verandert, en dat deze veranderingen de scherpe waamemer aanwijzingen geven over zijn of haar eventuele gevoelens van angst, onze-kerheid, hebzucht, zorg en andere verontrustende emoties.61 Deze verande-ringen van vorm en kleur werden in Atlantis benut: honden leerden de aura van mensen waar te nemen en aan te slaan als iemand in een moeilijke si-tuatie leugens verkocht. Al vroeg in de religieuze kunst schilderde men aureolen om het hoofd van heiligen.

Tegenwoordig is het bestaan van deze energievelden aangetoond met behulp van aurafotografie, een verder ontwikkelde vorm van kirlianfo-tografie. In 1961 publiceerde Valentina Kirlian een wetenschappelijk ver-slag waarin zij het werk beschreef van haar echtgenoot, de elektrotechnicus Semyon Davidovitsj Kirlian, die had ontdekt dat hij, als hij een object onder lichte spanning zette en dan een foto maakte, de elektrische ontlading van dat object in de vorm van een krans van kleurrijk ‘vlammend’ licht zicht-baar kon maken. Hij deed dit met bladeren, insecten, dieren en mensen.

De kirlianfotografie is een in potentie waardevol diagnosehulpmiddel, ter-wijl de aurafotografie ons goede diensten kan bewijzen bij het verkennen van onze spirituele dimensies, al was het alleen maar omdat wij westerlin-gen altijd eerst moeten zien voordat we geloven.62 Naast hun unieke methoden voor het diagnostiseren en voorkomen van ziekten ontwikkelden de Atlantiers een verscheidenheid aan methoden ter verlichting van lichamelijke aandoeningen. In eerste instantie zochten zij in hun rijke natuur naar geneeskrachtige planten.

 

Zij zagen de stralende kleu-ren van de vegetatie rondom hun sprankelende bronnen en experimenteer-den met het water daaruit. Zo leerden ze dat de aangename smaak van het De werken van de volgende auteurs leverden een bijdrage aan de informatie die nodig was voor Atlantis.

De korte biografische samenvattingen zijn be-doeld om de lezer te helpen zicht te krijgen op de achtergrond en deskundig-heid van de desbetreffende auteur.

Geluidslevitatie In de beginperiode van hun beschaving, toen hun lichaam en geest volledig bewust en evenwichtig op elkaar afgestemd waren, vervolmaakten de Atlan-tiers de methode van geluidslevitatie voor het optillen van de grote en zware objecten die in hun monumenten en bouwwerken werden verwerkt.

Zo maakten zij gebruik van intensieve groepsconcentratie om de energie van geluidsgolven te benutten voor het zonder mechanische hulpmiddelen optil-len en op hun plaats brengen van kolossale steenblokken. 3 Om dergelijke verbazingwekkende prestaties te volbrengen, haakten verscheidene mensen de armen ineen en begonnen op het geluid van trommels en bekkens rond-om een steenblok te dansen, waarbij zij op een exact voorgeschreven manier luidkeels recitaties uitspraken.

Terwijl zij hun aandacht concentreerden op het zware steenblok, gebruikten zij hun geweldige mentale kracht in combi-natie met de energie uit de geluidstrillingen om het zware object te ‘manipu-leren’. Op den duur slaagden ingenieurs erin gongs te maken die waren af-gestemd op de juiste eigenfrequentie van de trillende moleculaire massa, als aanvulling en uiteindelijk zelfs vervanging van de trillingen van de luide stemmen en stampende voeten. 4 Ais er op zo’n gong werd geslagen waar-van de toon zodanig was afgestemd dat de trillingen resoneerden met de te verplaatsen steenmassa, en het geluid langdurig werd aangehouden terwijl iedereen zich bleef concentreren, werd de zwaartekracht overwonnen en kon het zwevende object naar de gewenste plaats worden gebracht.

 

Het is mogelijk dat het vermogen om zware objecten met behulp van geluidstril-lingen en mentale concentratie te verplaatsen nog werd gepraktiseerd bij de bouw van de Egyptische piramiden, want in Soemerische kleitabletten wordt verklaard dat ‘geluid steenblokken kan verheffen’. Op kleinere schaal kunnen we nog reconstrueren hoe de Atlantiers hun voordeel deden met geluidstrillingen en mentale energie. Zo hebben Russi-sche onderzoekers geexperimenteerd met geconcentreerde geestkracht, waarbij mensen kleine objecten konden verplaatsen zonder ze aan te raken (telekinese). 5 Een ander voorbeeld is afkomstig uit het dorp Shivapur in het westelijk deel van India, waar bezoekers kunnen participeren in het ophef- fen van een brok graniet dat bijna zestig kilo weegt.

l\a zorgvuldig te zijn gei”nstrueerd, posteren elf personen zich rondom dit brok graniet, dat ze slechts met de rechterwijsvinger aanraken. Onder het luidkeels reciteren van de naam van Qamar Ali Derwisj, de beschermheilige van de nabije moskee, komt het brok graniet langzaam van de grond, totdat het met een bons terug-valt. Andere klanken hebben geen enkele invloed op de macht die de aardse zwaartekracht over dit brok graniet uitoefent.

6 Overleveringen uit zowel Midden- als Zuid-Amerika vertellen ons dat er heellang geleden gebruik werd gemaakt van geluid om immense bouwblokken van steen op te heffen en te vervoeren. Een oud Chinees gedicht luidt: In de Oude Tijd konden rotsen lopeno Is dit waar of onwaar? In de Oude Tijd konden rotsen lopeno Dit is waar, niet onwaar.

7 Op diverse andere manieren treedt de energie in geluidstrillingen aan het licht. In 1891 startte John Worrell Keeley een motor in zijn laboratorium in New York met de energie uit de geluidstrillingen van vioolsnaren. AIleen als de juiste noten werden gespeeld, startte de motor, die zich op zes meter afstand van de viool beyond. Omgekeerd waren valse noten van de viool voldoende om de motor te doen afslaan. Keeley experimenteerde ook met innovatieve, geslaagde procedures voor het overwinnen van de zwaarte-kracht, maar ondanks zijn ongeevenaarde resultaten (of misschien juist daardoor) werd hij het mikpunt van genadeloze spot.

Op een avond was hij zo ontmoedigd en depressief dat hij al zijn paperassen verbrandde, zijn mo-dellen en apparaten vernietigde en stiere Van recentere datum is het ge-bruik van geluidstrillingen in een ruimteveer. Een zwevend brok glas werd met behulp van geluidsgolven veilig op zijn plaats gehouden terwijl het bij wijze van proef werd verhit tot het was gesmolten en de vorm van een fraaie lens kreeg.

Deze verbazingwekkende proef slaagde dankzij het feit dat in een ruimteveer geen zwaartekracht aanwezig is, zodat er minder intense ge-luidstrillingen nodig zijn om iets op zijn plaats te houden door middel van mentale kracht. Ais deze procedure geperfectioneerd is, zullen optische in-genieurs er ongetwijfeld in slagen dunnere, gecompliceerdere lenzen te ver-vaardigen met minder lagen materiaa1 .

9 Elektromagnetische transductoren, piezo-elektrische kwartskristallen en speciale fluitjes zijn andere voorbeelden van de energie van geluidstrillin-gen. Ze brengen aIle ook sterke ultrasone trillingen voort die buiten het be-reik van ons gehoor vallen. Sonar, een uiterst nuttig hulpmiddel voor het in kaart. brengen van de oceaanbodem, is een bekende methode voor het benut-ten van ultrasone trillingen. Bij oordeelkundig gebruik kunnen ultrasone trillingen worden benut om de vibraties van vloeistofmoleculen te versnel-len, hitte te genereren, vaste stoffen te splijten en ziektekiemen te doden.

Vltrasone trillingen vormen ook de basis voor een diagnostische techniek die artsen in staat stelt beelden van inwendige organen te verkrijgen. Als de trillingen sterk genoeg zijn, kunnen mensen en dieren er zelfs door worden gedood, zoals ook geldt voor krachtige infrasone trillingen beneden de men-selijke gehoorgrens.

1O Nu we volop bezig zijn om weer vertrouwd te raken met de kracht van geluidsgolven, kunnen we wellicht gemakkelijker begrij-pen hoe het mogelijk was dat de Atlantiers deze kracht benutten voor het verplaatsen van immense rotsblokken. Gassen en lasers Het yolk van Atlantis experimenteerde voortdurend met de winning van energie uit natuurlijke bronnen.

Na de laatste conferentie, gehouden in 50.722 v.Chr., toen zij pogingen deden om hun land te bevrijden van de ge-vaarlijke grote dieren die heel Atlantis onder de voet dreigden te lopen, werkte de ene generatie geleerden na de andere intensief aan de ontwikke-ling van wapens ter verdediging tegen de monsters. Tot de eerste pogingen in die richting behoorden gifgassen. Zodra de eerste partijen gereed waren , voor gebruik, maakten optimistische Atlantiers gebruik van de wind om de-ze gifgassen te laten doordringen in de grotten waarin de gevreesde dieren huisden.

11 AIleen de jonge dieren stierven, maar grillige windvlagen joegen de levensgevaarlijke gassen terug naar de mensen die het resultaat van hun poging afwachtten.

Tegelijkertijd stormden de gestoorde volwassen dieren de grotten uit en vielen woedend iedereen aan die ze te pakken konden krij-gen. Honderden jaren bleven de Atlantiers op zoek naar doeltreffender me-thoden om met deze monsters af te rekenen. Ze ontwikkelden verscheidene soorten explosieven, die weliswaar grote vemietigingskracht bezaten, maar bijna even moeilijk te beheersen waren als de dieren zelf.

12 Edgar Cayce be-schrijft ‘vervaarlijke staven’ (die aan lasergeweren doen denken) die de At-lantische technici vanuit een centraal punt op de verscheurende dieren richt-ten.

13 Het intense licht uit deze ‘staven’ doodde een aantal dieren, maar lang niet genoeg om het probleem de baas te worden.

Lasers behoren tot de vele dingen in de readings van Cayce die voor de periode waarin hij ze be-schreef heel onwaarschijnlijk leken, maar die inmiddels heel plausibel zijn geworden. De laser werd in de jaren zestig opnieuw uitgevonden, ruim der-tig jaar nadat Cayce ze had beschreven. Kernenergie Voortgezette proeven leidden uiteindelijk tot de ontwikkeling van de tech-nologie voor het gebruik van kemenergie. Zeevarende kooplieden brachten uit mijnen nabij in zee uitmondende rivieren uraniumert e naar de labo-ratoria in Atlantis. Een van die mijnen was gelegen i Gabon 1 West-Afri-ka, niet ver van Atlantis, waar in de prehistorie intensie In ouw is bedre- Yen.

Vermoedelijk met raad en daad bijgestaan door hun buitenaardse be-zoekers stelden de Atlantische geleerden het gevaarlijke materiaal bloot aan intense zonne-energie en slaagden erin het atoom te splitsen. Niet veellater beschikte Atlantis over kemenergie.

14 Deze kracht bleek waardevol voor de strijd tegen de monsters, maar volgens Cayce leidde het misbruik ervan al spoedig tot aardbevingen en hevige vulkaanuitbarstingen, die rond 50.700 v.Chr. de stoot gaven tot de eerste cataclysmische verwoesting van de (eer-ste) Atlantische beschaving.

15 Ook in de laatste beschavingsperiode van At-lantis was er kemenergie beschikbaar, want de gruwelijke gevolgen van de vemietingswapens die de Atlantiers tijdens hun oorlog in India gebruikten, zijn tot in aIle bijzonderheden in de Mahabharata en de Ramayana beschre-ven.

16 In die geschriften wordt de voorstelling opgeroepen van een verwoed . conflict dat culmineerde in de verblindende explosie van een machtige born, waama er een rookzuil opsteeg die zich langzamerhand in steeds wijder uit-bollende cirkels verdikte. Brandende olifanten stortten ter aarde; door de lucht vliegende vogels werden in een klap wit. Menselijke overlevenden haastten zich rivieren in, in een poging zich van de radioactieve as die neerdwarrelde te ontdoen. Later vielen hun nagels en haren uit. Onder de prehistorische steden Mohenjodaro en Harappa (nu in Pakistan gelegen) werden in onze tijd geraamten opgegraven die radioactief bleken te zijn.

17 Vit de houdingen van deze overblijfselen kon worden opgemaakt dat zij zijn gevallen toen zij voor iets onbekends op de vlucht waren.

18 Er zijn nog andere verhalen over verwoestingen die blijkbaar het gevolg waren van het gebruik van atoombommen in de prehistorie. In 1947 ver-richtten archeologen opgravingen in het dal van de Eufraat. Nadat zij door talloze cultuurlagen heen hadden gegraven, legden zij een cultuur van hol-bewoners bloot die op een hard oppervlak van gesmolten glas hadden ge-leefd. De samenstelling van deze bodemlaag onder hun nederzettingen kwam vrijwel overeen met die van de woestijnbodem in Alamogordo in New Mexico, zoals die na de eerste atoomproef was geworden.

19 Zecharia Sitchin gelooft dat buitenaardsen verantwoordelijk waren voor enkele atoombomexplosies op het schiereiland Sinai’, die zich daar in het jaar 2023 v.Chr. moeten hebben voorgedaan. Soemerische teksten beschrijven een dichte wolk die opsteeg naar de hemel, gevolgd door ‘hete rukwinden’ en een gruwelijke storm die alles verschroeide.

20 In de periode die erop volgde stierf a11es uit, op enkele ziekelijke planten aan de oevers van de Eufraat en de Tigris na.

21 Toen aan dr. Robert Oppenheimer – de man die de leiding had van het Manhattan Project dat tot de constructie van de eerste modeme atoomborq. leidde – na de eerste geslaagde atoomproef werd gevraagd of dit de eerste atoomexplosie ooit was geweest, zou hij naar verluidt hebben ge-antwoord dat het de eerste in de moderne geschiedenis was

.22 Kristalenergie Gedurende hun langdurige beschavingen ontwikkelden de Atlantiers nog andere methoden om energie te genereren. Deze zijn voor ons nog tamelijk nieuw. Tijdens de periode van moeizaam herstel omstreeks 48.000 v.Chr. maakten de toenmalige geleerden graag gebruik van de hulp van buitenaard-se wezens bij hun onderzoek naar het benutten van zonne-energiemet be-hulp van kristallen .

23 Zij installeerden een enorm blok van nauwkeurig in vorm geslepen bergkristal in de piek van een toren waarin een installatie voor het omzetten van lichtenergie was ondergebracht. Op die hoogte, ho-ven aardse obstakels die belemmerend konden werken, konden de facetten van het kristal het zonlicht invangen en bundelen, zoals onze paraboolspie-gels dat ook kunnen. Dit bouwwerk in Atlantis was bekleed met een materi-aal dat verwant is aan chrysotiel (het mineraal waaruit asbest wordt gewon-nen), mogelijk antigoriet.

24 Edgar Cayce beschreef het kristal en de behui-zing ervan gedetailleerd, met de toevoeging dat het dak boven de steen uit-schuifbaar was om naar behoefte zonlicht toe te kunnen laten.

25 De Atlantische ingenieurs gebruikten deze zonne-energie voor een verschei-denheid aan nuttige machines die geen milieuvervuiling veroorzaakten. Omstreeks 28.000 v.Chr. deed zich een tragisch ongeval voor toen grote hoeveelheden van deze onderaards opgeslagen energie explodeerden. De daardoor veroorzaakte schokgolf verstoorde het labiele seismische even-wicht in de aardkorst en vormde de aanzet tot aardbevingen die de altijd ge-vaarlijke vulkanen tot uitbarsting brachten.

De kennis van de energiewin-ning via kristallen bleef echter zorgvuldig bewaard en gedurende een groot deel van de twintigduizend jaar lange geschiedenis van de derde en laatste beschaving in Atlantis leverde de zon opnieuw schone energie aan de Atlan-tiers. Het is mogelijk dat er in het noordelijk deel van de Atlantische Oceaan nog altijd kristallen functioneren die energiestromen omzetten en in bepaalde banen leiden. In 1989 meldde de bemanning van een Sovjetrussische onder-zeeer, bezig met het filmen van de oceaanbodem, dat de machines plotse-ling stilvielen, terwijl de instrumentnaalden trilden en zelfs achterwaarts uit-sloegen. Dit gebeurde enkelen honderden kilometers ten oosten van de Azo-ren.

De bemanning gedroeg zich vreemd en voelde zich niet lekker. Deze stand van zaken hield een minuut of vijftien aan, waama de omstandigheden weer normaal werden. Het was alsof de onderzeeer binnen het bereik van een geheimzinnig veld van energie was gekomen. De gezagvoerder vroeg en kreeg toestemming om de haven van Ponta Delgada op de Azoren binnen te lopen en daar zijn hevig geschrokken bemanningsleden toe te vertrouwen aan de hoede van psychiaters. Ook de bemanningen van schepen en vliegtuigen die door de Bermudadrie-hoek – een groot gebied in de

Atlantische Oceaan ten oosten van Florida en de Bahama’s – varen of er overheen vliegen, vertellen dergelijke verhalen. Er zijn veel schepen en laagvliegende vliegtuigen in de Bermudadriehoek verdwenen: geregeld vallen er ‘zomaar’ machines of motoren uit, beginnen kompassen in het rond te tollen en gedraagt ook andere navigatieapparatuur zich grillig of weigert volledig dienst. Op 9 november 1956 verdween een patrouille-bommenwerper van het type P5M met een bemanning van tien koppen.

De missie van de vlucht was geheim, maar aan boord was een in-strument voor het bestuderen van de dichtheid van magnetische stromen of aardmagnetische afwi jkingen.

26 De mogelijkheid be staat dat we later meer bijzonderheden aan de weet zul-len komen over de geslaagde toepassingen van kristallen in Atlantis, met name over de omzetting van zonne-energie in fysische energie. Volgens de readings van Edgar Cayce zijn er archieven over hun zonlichtconvertoren toegankelijk op drie plaatsen op aarde. Een daarvan is het onderzeese deel van Atlantis bij Bimini; een ander archief bevindt zich in de Egyptische ‘Tombe der Archieven’ die deel uitmaakte van de Archiefzaal, die nog niet is ontdekt. Deze Archiefzaal bevindt zich tussen – of langs – de toe gang vanaf de Sfinx tot de tempel – of de piramide; uiteraard in een eigen piramide.

27 Met betrekking tot het derde archief zei Cayce in een reading van 20 de-cember 1933:

In Yucatan bevindt zich hetzelfde embleem. Laten we dit ophelderen, want dit zal wellicht gemakkelijker te vinden zijn, want zij zullen naar dit Amerika worden gebracht, naar deze Verenigde Staten. Een deel ervan zal worden overgebracht, naar onze bevindingen, naar het Pennsylvania State Museum. Een [ander] deel zal worden overgebracht naar de instanties te Washington die voor het behoud van dergelijke vondsten verantwoordelijk zijn, of naar Chicago.

28 Van dit alles is nog niets concreet aan het licht gebracht, hoewel recent on-derzoek het bestaan van holle ruimten onder de Sfinx en eromheen heeft aangetoond. Magneetvelden en leys De Atlantiers respecteerden hun omgeving en kwamen door toedoen van hun wichelroedelopers op de hoogte van het feit dat het he Ie aardoppervlak wordt omspannen door een netwerk van natuurlijke energiestromingen. De bron van deze tellurische energie is het gesmolten ijzer in de buitenste man-tel van de aardkem. De onophoudelijke trillingen van vrije elektronen in dit vloeibare ijzer genereren een stroom die een magnetisch veld opwekt. 29 De intensiteit van dit magnetisch veld aan het oppervlak van de aarde varieert zowel van plaats tot plaats en van dag tot dag als over langere perioden. De-ze sterkte – weergegeven op isomagnetische landkaarten – wordt zowel ho-rizontaal als verticaal gemeten. De schommelingen in het aardmagnetisch veld verstoren radioverbindingen en zijn soms verantwoordelijk voor het ontstaan van het Noorderlicht (Aurora borealis): onwaarschijnlijk mooie en steeds veranderende ‘vlammen’ van gekleurd licht in zachte pasteltinten bo-yen de poo1cirkel. In ons tijdsgewricht neemt de sterkte van het aardmagne-tisch veld iedere honderd jaar met circa 6 procent af. Ais deze trend zich in het huidige tempo voortzet, zal er over vijftienhonderd jaar helemaal geen aardmagnetisch veld meer zijn. 30 Opgemerkt is dat UFO’s zich vaak in rechte lijnen – met magnetische ken-merken – ten opzichte van het aardoppervlak verplaatsen.31 Het is waar-schijnlijk dat Atlantis van buitenaardse bezoekers heeft geleerd de fluctu-erende magnetische energiestromen° rondom de aarde te benutten als ‘ba-nen’ ter voortstuwing. Er zijn geen aanwijzingen dat er in de prehistorie nog een beschaving is geweest die geavanceerd genoeg was om de ‘magneetba-nen’ te construeren die tegenwoordig bekend zijn als leys. De leys in Enge-land zijn tamelijk bekend, maar deze volmaakt rechte lijnen – die door men-sen zijn aangelegd – zijn op elk continent vanuit de lucht te zien. Ze strek-ken zich over afstanden van vele honderden kilometers uit door de meest uiteenlopende terreingesteldheden, met inbegrip van diepe dalen en linea recta tegen steile heIlingen op. In het Verenigd Koninkrijk en elders zijn de locaties van kerken, grafheuvels, kruispunten, begraafplaatsen, grensstenen, kastelen en doorwaadbare plaatsen aanwijzingen voor het verloop van de leys. Hoewel die herkenningspunten in het landschap op aanzienlijke afstan-den van elkaar zijn gelegen, zijn ze nauwkeurig uitgelijnd in een richting.

32 Latere beschavingen hebben grote del en van de leys overdekt met wegen, maar aangezien ze recht over aIle natuurlijke obstakels heen lopen – zoals stei1e heuvels – en niet de contouren van heuvels en dalen volgen, kan dit niet hun enige oorspronkelijke doel zijn geweest. Over het nut van leys is weinig bewaard gebleven, behalve dat er raadselachtige energiestromen (wellicht gekanaliseerde tellurische energie) langs deze banen hebben ge-vloeid.

Gelet op de onvoorstelbare inspanningen en tijd die de aanleg van deze leys moet hebben gekost, moeten ze een fu~ctie hebben gehad die voor onze voorgangers meer dan de moeite waard was, wellicht als communicatiever-bindingen of krachtlijnen voor het transport van mensen en goederen. Oude legenden verhalen dat soms, als de zon recht op een van deze banen neerscheen, drui’den loskw,amen van de grond en zich langs deze banen ver-plaatsten?

33 In Australie verplaatsen de aboriginals zich langs lange, kaars- rechte routes die zij al duizenden jaren hebben gebruikt. Wanneer zij deze oude paden volgen, doen zij onder het lopen nieuwe energie op, zodat zij langere en moeilijkere voetreizen kunnen maken dan over nieuw gebaande wegen. Het bewustzijn van mensen op locaties met veel natuurlijke energie voert extra kracht toe aan hun lichaam als zij vol overtuiging gel oven dat een handeling uitvoerbaar is.

34 Ais zij werkten met een combinatie van men-tale energie en geluid, is het voorstelbaar dat de Atlantiers en hun nakome-lingen ook in staat waren zware objecten en zichzelf langs leys door de lucht te verplaatsen. Ook in China wemelt het van de leys. In dit land is de kracht van het aard-magnetisme bekend gebleven toen de rest van de wereld daar allang geen herinnering meer aan bewaarde. De Chine zen noemen het de ‘drakenkracht’ en houden er terdege rekening mee in de discipline die bekend is als feng shui, de kunst van plaatsing enharmonisatie (geomantie).

Om zich een idee te vormen van de kracht van het magnetisch veld op een bepaalde locatie, analyseren zij de kenmerkenvan het landschap en betrekken ook allerlei as-trologische invloeden in hun overwegingen. Aan de hand van het eindresul-taat van hun analyse orienteren de Chinezen ieder bouwwerk zorgvuldig met het oog op waterpartijen, heuvels, boomgroepen en rotsblokken in de naaste omgeving, om te zorgen dat alles in harmonie is met de geometrie van het aardoppervlak.

In het verleden ontstond op deze vindingrijke en zorgvuldige manier een harmonieus landschap met een delicaat even wicht dat in staat was een grote bevolking te voeden en huisvesten. In navolging van volken uit de prehistorie bouwden de Chinezen steden, woningen en graftombes waar zij en de gees ten van hun voorouders in harmonie met de natuur konden leven en voordeel hadden van de energie die het product is van de subtiele krachten van het aardse magnetisme.

Hoewel het aardmagnetisch veld momenteel veel zwakker is dan in de tijd dat de Atlantiers er gebruik van maakten, beginnen onze hedendaagse ge-leerden iets van de kennis uit het verleden te herontdekken bij hun experi-menten met deze potentiele krachtbron.

Een aantal jaren geleden meldde Lowell Ponte, een voormalige onderzoeker van het Pentagon die zich had . gespecialiseerd in buitenlandse wapentechnologie, dat de sovjets een krachtbron hadden gebouwd die bedoeld was om een verandering te be-werkstelligen in het aardmagnetisch veld op de lengtegraad van de piramide van Gizeh, die ook de lengtegraad is van het Griekse Saloniki. Kort daarna, in 1978, werd Saloniki getroffen door krachtige aardbevingen.

35 De onverwachte experimentele resultaten van onze hedendaagse onderzoe-kers van het aardmagnetisme en het verband tussen magnetisme en tijd ma· ken duidelijk dat we nog lang niet toe zijn aan het ten volle benutten van de· ze beschikbare bron van energie.

De Atlantis~he beschaving heeft veel ell veellanger dan de onze bestaan voordat zij in staat was tijd en ruimte te manipuleren of gebruik te maken van de sterke stromingen van magnetische energie rondom de aarde. In een poging een eind te maken aan de Tweede Wereldoorlog heeft de Amerikaanse marine – in het kader van het zogehe-ten Rainbow Project – eens een poging gedaan om een schip onzichtbaar te maken voor radarinstallaties.

Naar aanleiding van de problemen die twee proeven teweegbrachten, een experiment op 22 juli en een op 12 augustus 1943, werd dit project radicaal afgebroken. Op de eerstgenoemde datum lag het schip dat voor de proeven werd ge-bruikt, de USS Eldridge, in de haven van Philadelphia toen de enorme ge-neratoren die een sterk magnetisch veld rond het schip moesten opwekken voor korte tijd werden ingeschakeld.

Meteen verdween het schip van de ra-darschermen, maar … het was ook onzichtbaar geworden voor het menselijk oog! Nadat de generatoren waren uitgeschakeld, bleken de bemanningsle-den mentaal flink van slag te zijn geraakt. Sommigen hadden op gruwelijke wijze de dood gevonden, waarbij hun lichaam leek te zijn ge’integreerd in het ijzer van waterdichte schotten; andere lijken werden brandend aange-troffen of zweefden door de lucht.

36 * Ondanks uitgebreide rehabilitatieprogramma’s bleven de overlevenden voorgoed mentaal gedesorienteerd, zodat zij als ‘mentaal ongeschikt’ naar huis werden gestuurd.

37 Soortgelijk geheim onderzoek is gedurende drie de-cennia verricht op de niet meer gebruikte luchtmachtbasis van Montauk op Long Island. De onderzoekers hebben zich uiteindelijk gerealiseerd dat hun proefnemingen met magnetisme, met het doel tijd en ruimte te manipuleren, onherstelbare schade toebrachten aan de desbetreffende mensen, en het pro-ject werd gestaakt.

38 Er werd gefluisterd dat er ‘wezens van Sirius’ bij deze uiterst geheime onderzoekingen betrokken waren

39, en dat er nog andere buitenaardsen een rol bij hadden gespeeld.

40 Er is tellurische energie gemeten bij oude steencirkels en andere heiligdom-men op de snijpunten van leys, plaatsen waar zowel kosmische als telluri-sche energie voorhanden is. Deze oude heilige plaatsen vallen vaak samen met centra van magnetische activiteit waar de energiestromen die vlak bo-ven het aardoppervlak cirkelen, op elkaar inwerken.

41 Markeringsstenen die op de een of andere astronomische gebeurtenis zijn uitgelijnd – zoals de op-komst van de zon of de maan, of de opkomst van een sterrenconstellatie bij een solstitium – zijn ook omgeven door een zwak energieveld dat ervan uit lijkt te gaan. Onze vroege voorouders richtten megalieten op of bouwden tempels of kerken boven locaties waar diepe onderaardse stromen elkaar kruisten. Deze monumenten werkten min of meer als acupunctuumaalden die spiralende energiestromen uit de kosmos en het inwendige van de aarde naar de biosfeer van de aarde brachten.

42 Langzamerhand beginnen onze ge-leerden verklaringen voor deze verschijnselen te vinden, nu zij ontdekken dat deze stenen zuilen een soort elektrische energie aantrekken. In het verle-den is op sommige plaatsen zelfs kennelijk zoveel hitte ontstaan dat de ste-nen met elkaar versmolten, zoals het geval is bij Maughold op het eiland Man.

43 De nakomelingen van de Atlantiers – die de krachtvelden in de locaties met sterke magnetische energie bespeurden – gebruikten deze plaatsen voor reli-gieuze activiteiten en bouwden er uiteindelijk tempels. Met het verstrijken van de eeuwen bouwden nieuwe beschavingen, die eveneens de krachten van deze oeroude heilige plaatsen hadden ontdekt, hun godshuizen op zulke locaties, bovenop de oorspronkelijke fundamenten .

44 De kathedraal van Chartres en vele andere heiligdommen staan op zulke krachtige prehistori-sche locaties.

Ook de meeste kleine kerken op kruispunten in Engeland staan op plaatsen waar gedurende meer dan tweeduizend jaar religieuze ac-‘l tiviteiten hebben plaatsgevonden. Sterrenkracht Terwijl sommige onderzoekers van Atlantis gebruikmaakten van de natuur-lijke stromen van energie die door het aardoppervlak vloeien, concentreer-den andere geleerden zich op de astrologie en de astronomie. Intensief op-geleide academici bestudeerden aandachtig de sterrenhemel, in de overtui-ging dat de zon, de maan en de sterren – als expressievormen van de ene en almachtige god – invloed hadden op de aarde en haar bewoners.

Op de bo-venste verdieping van de Poseidontempel in de Stad der Gouden Poorten hadden deze astrologen en astronomen de beschikking over een uitstekend geoutilleerd observatorium. Zij gebruikten hun tijd voor het zo accuraat mo-gelijk vastleggen van de bewegingen van hemellichamen en groepen ster-ren, in de hoop aan de hand hiervan de wensen van de goden te kunnen voorspellen die over de ‘bewoners van de sterren’ heersten . ..-::-

45 De tekens van de dierenriem en de namen van de sterrenconstellaties waar-aan de tekens hun namen hebben ontleend stammen uit de tijd van voor 10.000 v.Chr., toen de Atlantische astronomen van de Poseidontempel (wel-Iicht geholpen door buitenaardsen) bepaalde sterrenconstellaties begonnen te zien als de persoonlijke eigenschappen van goden, waardoor ze als die-renriemtekens een eigen leven gingen lei den.

Toen zij de constellaties na-men begonnen te geven, hielden zij bijvoorbeeld rekening met de verering van de Pleiadanen voor de stier en noemden hun plaats van oorsprong Tau-rus (Stier). Duizendenjaren later, toen de Soemeriers met hun ‘hemelgoden’ samenwerkten, verdeelden zij de dierenriem in twaalf segmenten en ge-bruikten precies dezelfde namen voor de constellaties.

46 Op een kleitablet uit Soemerie dat tot de collectie van het Berlijnse Museum behoort (VAT.7847) begint de lijst van dierenriemtekens met het tijdperk Leeuw 46, dat loopt van 10.970 tot 8810 v.Chr. (het duurde dus 2160 jaar): De Griek-se geleerden, de bron van veel van onze informatie, dankten hun astronomi-sche kennis aan de Soemeriers, met inbegrip van de dierenriem en de ma-nier om zonsverduisteringen te voorspellen.

47 Fragmenten van de astronomi-sche kennis van de Atlantiers, die ooit werd bewaard in de enorme biblio-theken van de beschaafde wereld uit de prehistorie, waren ook toegankelijk voor de Griekse geleerden. Ook nu nog zijn resten van de astronomische kennis van de Atlantiers be-waard gebleven. De ‘god’ Atlas was een astroloog, wiens inzicht dat de we-reld een ronde bol is tot uiting komt in de my the dat hij de wereld op de schouders torste. In botten gegraveerde maankalenders uit de peri ode van 28.000 v.Chr. in westelijk Europa demonstreren hoe exact de waarnemingen van de sterrenkundigen uit die tijd zijn geweest, om van het vermogen van de toenmalige mensen om abstracte wiskundige berekeningen voor astrono-mische voorspellingen te maken maar te zwijgen.

48 Een fresco op het gewelf van een kapel van de Tempel van Dendera in Egypte, niet ver van Luxor (het vroegere Thebe), toont ons de dierenriemtekens zoals ze aan de hemel zichtbaar zijn geweest tuSsen 10.970 en 8810 v.Chr., met Leeuw op het punt van de nachtevening. Deze eeuwenoude tempel rust op het fundament van oudere gebouwen van vaar 3000 v.Chr.

In 1821 hebben archeologen het complete gewelf van de tempel met de dierenriem verwijderd en overge-bracht naar Frankrijk, waar het fresco nu te bewonderen is in het Louvre. Er was nog een andere reden voor het grote belang dat in Atlantis werd ge-hecht aan de ast£Onomie. De hoeveelheid energie in het aardmagnetisch veld wordt bei”nvloed door de relatieve posities van de zon, de maan en de overige planeten.

49 Zo is bij volle maan de magnetische activiteit £Ond het middaguur sterker, en minder sterk bij zonsondergang .

50 Bij een verduiste-ring, als de magnetische activiteit die normaal gesp£Oken wordt gestimu-leerd door het verduisterde hemellichaam afneemt, neemt ook de energie-st£Oom in sterkte af.

51 Voorkennis van verduisteringen of eclipsen was voor de Atlantiers van essentieel belang, want als er zich een eclips voordeed, nam de langs de leys st£Omende energie vrij plotseling in sterkte af en kwa-men aIle transporten langs deze banen stil te liggen. De kans bestond dus dat in de lucht zwevende mensen of objecten neer zouden storten.

Symbolen en hun energie – Enkele, dubbele en drievoudige spiralen – in Atlantis veelgebruikte symbo-len – waren afspiegelingen van de natuurkrachten en fysische energie. Overal waar de Atlantiers heen reisden, leerden de mensen die met hen te maken hadden deze symbolen in verband te brengen met onzichtbare krach-ten, en met Atlantis zelf, de opgerold slapende ‘slang’. Zoals de opge£Olde Slang het symbool was voor Atlantis, zo was de Draak het symbool voor China. De Ierse overlevering heeft een oe£Oud gezegde bewaard: ‘Kennis, onder de heerschappij van de Gouden Slang, was vooral te vinden in het Westen; wijsheid, iets van heel andere orde, was te vinden onder de heer-schappij van de Gouden Draak, in het Oosten. ,

52 De inheemse bevolking van de landen die door Atlantis werden bei”nvloed, bleven de Slang als een symbool van kracht zien, lang nadat dit machtige rijk was ondergegaan. Slangsymbolen sieren talrijke monumenten in het Verenigd Koninkrijk en Noord-Amerika. In het Oude Egypte stond het ser-pent met de gevorkte tong en dubbele penis model voor de eenheid van het hogere en lagere bewustzijn.

53 De Vikingen, afstammelingen van de zeeva-rende Atlantiers, tooiden de boeg van hun schepen met gebeeldhouwde slangen. De Azteken van Midden-Amerika aanbaden het heilige serpent, en toen een vreemdeling met een witte baard uit de oceaan in het oosten kwam .en hun beschaving bracht, gaven zij hem de naam Quetzalcoatl. Quetzal stond voor de ‘quetzal-vogel’, de hemel, en coati betekende ‘slang’, het ser-pent dat model stond voor de ontzagwekkende krachten van de aarde. Grote kristallen die met zonne-energie waren geladen, verspreidden na zonsondergang in Atlantis een blauwwit licht om de duistemisop afstand te houden.

54 Dit vermogen tot het creeren van kunstlicht bestond nog ten tijde van het Oude Egypte, waar het de ijve-rige kunstenaars van die beschaving in staat stelde uren achtereen in donke-re graftomben en andere duistere ruimten te werken aan schitterende muur-fresco’s. Nergens is ooit een spoor gevonden van de roet van olielampen of brandende toortsen. Onze beschaving heeft inmiddels lampen ontwikkeld die werken met een mengeling van tritiumgas en fosfor: deze kunnen een generatie of nog langer zonder elektriciteit licht verspreiden.

55 Uit de vier natuurlijke elementen – aarde, lucht, vuur en water – genereer-den de Atlantiers energie om in hun behoeften te voorzien en de kwaliteit van hun leven te verbeteren. De aarde had niet alleen tellurische energie te bieden, maar ook materiaal voor gifgassen en kernenergie; de lucht plant geluidstrillingen voort; het vuur van de zon werd via het kristal gebundeld en geconverteerd in fysische energie; water bevatte de energie van rivieren, watervallen en getijdenstromingen. De beschaving van de intelligente, vin-dingrijke en intui”tief hoogbegaafde Atlantiers nam een hoge vlucht. bron. atlantis.com

Huwelijk
In overeenstemming met de morele waarden van het gezinsleven en het be-lang van de mogelijkheid om de tijd die hun op dit ondermaanse was ver-gund door te brengen met anderen, koesterden twee Atlantiers van verschil- . lend geslacht die liefde voor elkaar hadden opgevat, in de regel de wens om de rest van hun leven samen te blijven. Mannen of vrouwen die er de voor-keur aan gaven alleen te blijven, sloten zich gewoonlijk aan bij een tempel-gemeenschap, om hun leven te wijden aan hun spirituele en mentale ontwik-keling en aan het geven van geestelijke leiding aan anderen.5 In Atlantis werden homoseksuelen over het algemeen geaccepteerd. De Atlantiers ge-loofden in relncamatie. Zij gingen ervan uit dat iemand met een homoseksu-ele geaardheid na een eerder leven in een lichaam van een lid van het andere geslacht er de voorkeur aan gaf zich in dit nieuwe leven niet te verenigen met iemand van datzelfde geslacht. Omdat zij dus in feite trouw waren aan een vroeger aspect van zichzelf, werden zij over het algemeen bewonderd om hun loyaliteit.6 Met andere woorden: stel dat u in dit leven een vrouw bent, maar dat u in een bevredigend vorig leven het lichaam van een man hebt gehad. De herinnering aan dit eerdere bestaan als man is hecht veran-kerd in uw onderbewustzijn. Dergelijke onbewuste herinneringen zijn zelfs sterker dan uw gehechtheid aan uw huidige status als vrouw. Uit zelfrespect geeft u er daarom in dit leven de voorkeur aan u niet te verenigen met een andere man.
Het huwelijk werd betiteld als een vereniging. Twee geliefden die zich wensten te verenigen, bezochten gewoonlijk een plaatselijke priester(es) die zijn of haar hoger ontwikkelde intuitie benutte om hun spirituele ontwikke-lingsgraad te beoordelen en zo vast te stellen in hoeverre de partners bij el-kaar pasten. Een huwelijk had een betere overlevingskans als beide partners eenzelfde niveau van spirituele (geestelijke) ontwikkeling hadden bereikt. Dit was vooral zo als, zoals af en toe gebeurde, de partners zich in eerste in-stantie om fysieke, seksuele redenen tot elkaar aangetrokken voelden.7 De Iroquois-, Cherokee- en Zwartvoet-Indianen – wier verre voorouders uit At-lantis stamden – pasten tot voor honderd jaar nog een soortgelijk gebruik toe. Paren die hoopten met elkaar te trouwen, hadden eerst een ontmoeting met de medicijnman van hun starn. Deze bestudeerde hun aura’s (het com-
plexe veld van in verschillende kleuren oplichtende energieen in en rondom hun lichaam) om vast te stellen welke kans van slagen deze beoogde combi-natie zou hebben.
Nadat de Atlantische priester had ingestemd met het huwelijk, gaf hij het paar zijn zegen en reikte hij hun ieder een ‘verenigingsarmband’ uit die zij om de linkerarm moesten dragen.8 Beide partners waren gelijkwaardig, hoe-wel de man de morele plicht had voor zijn vrouw te zorgen en over haar te waken als en zolang zij zwanger was.9 In de laatste periode van de derde At-lantische beschaving was het een man toegestaan twee vrouwen te hebben, misschien omdat er zoveel mannen buiten Atlantis moesten vechten. Zulke huishoudens waren echter in de regel harmonieus, want de kinderen werden opgevoed met de gedachte dat de tweede echtgenote van hun vader en haar kinderen hun genegenheid en respect verdiende, terwijl de tweede echtgeno-te zich inspande om de kinderen van de eerste vrouw te behandelen alsof het haar eigen kinderen waren.l

 
Echtscheiding
Als een Atlantisch echtpaar niet gelukkig was met elkaar, keerden zij terug naar de priester, die dan probeerde hen te helpen om in harmonie met elkaar samen te leven. Bleek dat niet mogelijk, dan verwijderde hun geestelijk leidsman de verenigingsband om hun arm en gingen man en vrouw als ‘on-verenigbaar’ uiteen. De Atlantiers vonden het niet nodig dat iemand zijn of haar hele leven moest lijden voor een op jeugdige leeftijd genomen besluit, dat verkeerd bleek te zijn geweest.ll Ais een echtpaar dat kinderen had uit-eenging en geen van de partners bereid was de kinderen groot te brengen, werd die taak in de regel overgenomen door oudere mensen, wier eigen kin-deren al volwassen waren. Ook verwaarloosde wezen vonden onderdak bij oudere mensen die op kinderen gesteld waren.
Ben in onze ogen vreemde zede die bekend is als het ‘mannenkraanibed’ (Fr.: couvade) was in prehistorische tijden populair genoeg om tot in onze tijd aan weerszijden van de Atlantische Oceaan te kunnen voortbestaan. Na de geboorte van een kind hield de nieuwbakken vader het bed en at een aan-tal dagen heel weinig, terwijl zijn vrouw voor hem zorgde. Na dezeperiode van licht vasten onderwierpen soms zijn vrienden en buren of de leider van de gemeenschap de jonge vader aan een beproeving, waarbij hem met een mes of andere scherpe instrumenten bijzonder pijnlijke verwondingen wer-den toegebracht. Ais hij deze behandeling moedig doorstond, oogstte hij de bewondering en het respect van alle leden van de gemeenschap; men ge-loofde dan namelijk dat zijn jongste kind niet of nauwelijks last zou hebben van pijn. Ais hij echter deze bizarre behandeling niet goed doorstond, liepen zowel hij als de baby risico’s. Gedurende het eerste levensjaar van het kind zag de vader af van het gebruik van scherpe voorwerpen of de deelname aan agressieve activiteiten zoals de jacht, want men geloofde dat hij het kind emstig in gevaar kon brengen als hij zelf gewond mocht raken. We mogen aannemen dat couvade een gebruik is dat in Atlantis (het middelpunt van het verspreidingsgebied) is ontstaan en zich vandaaruit heeft verbreid. Zo was het in zwang in Mexico, onder de Cariben en de Arawaks in Midden-Amerika13 en ten oosten van Atlantis in Ierland, onder de Iberiers in het noordelijk deel van Spanje, in Frankrijk, en – tot zeer recent – onder de Bas-ken.14

Besnijdenis
Dit gebruik ontstond in het warme klimaat van Atlantis als een hygienische maatregel. Het heeft zich later naar Egypte verbreid, en Egyptische priesters verzekerden Herodotus in de vijfde eeuw voor Christus dat deze zede in de vroegste Oudheid was ontstaan. Overigens was besnijdenis in het oude Egypte zelf niet verplicht, tenzij een man de opleiding tot priester wilde vol-gen. Het ritueel werd gewoonlijk uitgevoerd als de jongen veertien jaar oud was, hoewel de keus zelf aan de ouders werd overgelaten.15 Vanuit Egypte verbreidde de rituele besnijdenis zich naar de Feniciers en de Hebreeen. Ig-natius Donnelly schrijft dat de Hebreeuwse rabbijnen ook toen er overal ter wereld al metalen messen beschikbaar waren de ceremonie met een stenen mes bleven uitvoeren. Donnelly meent dat dit een aanwijzing is dat het ge-bruik al in de Steentijd 16 moet zijn ontstaan.

 

To Smile Or Not to Smile

AngelWings 2.  Re: Atlantis Geluidslevitatie 17/2/2006 11:00  reactie op (1) AngelWings

4357 Geluidslevitatie
In de beginperiode van hun beschaving, toen hun lichaam en geest volledig bewust en evenwichtig op elkaar afgestemd waren, vervolmaakten de Atlan-tiers de methode van geluidslevitatie voor het optillen van de grote en zware objecten die in hun monumenten en bouwwerken werden verwerkt. Zo maakten zij gebruik van intensieve groepsconcentratie om de energie van geluidsgolven te benutten voor het zonder mechanische hulpmiddelen optil-len en op hun plaats brengen van kolossale steenblokken.3 Om dergelijke verbazingwekkende prestaties te volbrengen, haakten verscheidene mensen de armen ineen en begonnen op het geluid van trommels en bekkens rond-om een steenblok te dansen, waarbij zij op een exact voorgeschreven manier luidkeels recitaties uitspraken. Terwijl zij hun aandacht concentreerden op het zware steenblok, gebruikten zij hun geweldige mentale kracht in combi-natie met de energie uit de geluidstrillingen om het zware object te ‘manipu-leren’. Op den duur slaagden ingenieurs erin gongs te maken die waren af-gestemd op de juiste eigenfrequentie van de trillende moleculaire massa, als aanvulling en uiteindelijk zelfs vervanging van de trillingen van de luide stemmen en stampende voeten.4 Ais er op zo’n gong werd geslagen waar-van de toon zodanig was afgestemd dat de trillingen resoneerden met de te verplaatsen steenmassa, en het geluid langdurig werd aangehouden terwijl iedereen zich bleef concentreren, werd de zwaartekracht overwonnen en kon het zwevende object naar de gewenste plaats worden gebracht. Het is mogelijk dat het vermogen om zware objecten met behulp van geluidstril-lingen en mentale concentratie te verplaatsen nog werd gepraktiseerd bij de bouw van de Egyptische piramiden, want in Soemerische kleitabletten wordt verklaard dat ‘geluid steenblokken kan verheffen’.
Op kleinere schaal kunnen we nog reconstrueren hoe de Atlantiers hun voordeel deden met geluidstrillingen en mentale energie. Zo hebben Russi-sche onderzoekers geexperimenteerd met geconcentreerde geestkracht, waarbij mensen kleine objecten konden verplaatsen zonder ze aan te raken (telekinese).5 Een ander voorbeeld is afkomstig uit het dorp Shivapur in het westelijk deel van India, waar bezoekers kunnen participeren in het ophef-
fen van een brok graniet dat bijna zestig kilo weegt. l\a zorgvuldig te zijn gei”nstrueerd, posteren elf personen zich rondom dit brok graniet, dat ze slechts met de rechterwijsvinger aanraken. Onder het luidkeels reciteren van de naam van Qamar Ali Derwisj, de beschermheilige van de nabije moskee, komt het brok graniet langzaam van de grond, totdat het met een bons terug-valt. Andere klanken hebben geen enkele invloed op de macht die de aardse zwaartekracht over dit brok graniet uitoefent.6 Overleveringen uit zowel Midden- als Zuid-Amerika vertellen ons dat er heellang geleden gebruik werd gemaakt van geluid om immense bouwblokken van steen op te heffen en te vervoeren. Een oud Chinees gedicht luidt:
In de Oude Tijd konden rotsen lopeno Is dit waar of onwaar?
In de Oude Tijd konden rotsen lopeno Dit is waar, niet onwaar.7
Op diverse andere manieren treedt de energie in geluidstrillingen aan het licht. In 1891 startte John Worrell Keeley een motor in zijn laboratorium in New York met de energie uit de geluidstrillingen van vioolsnaren. AIleen als de juiste noten werden gespeeld, startte de motor, die zich op zes meter afstand van de viool beyond. Omgekeerd waren valse noten van de viool voldoende om de motor te doen afslaan. Keeley experimenteerde ook met innovatieve, geslaagde procedures voor het overwinnen van de zwaarte-kracht, maar ondanks zijn ongeevenaarde resultaten (of misschien juist daardoor) werd hij het mikpunt van genadeloze spot. Op een avond was hij zo ontmoedigd en depressief dat hij al zijn paperassen verbrandde, zijn mo-dellen en apparaten vernietigde en stiere Van recentere datum is het ge-bruik van geluidstrillingen in een ruimteveer. Een zwevend brok glas werd met behulp van geluidsgolven veilig op zijn plaats gehouden terwijl het bij wijze van proef werd verhit tot het was gesmolten en de vorm van een fraaie lens kreeg. Deze verbazingwekkende proef slaagde dankzij het feit dat in een ruimteveer geen zwaartekracht aanwezig is, zodat er minder intense ge-luidstrillingen nodig zijn om iets op zijn plaats te houden door middel van mentale kracht. Ais deze procedure geperfectioneerd is, zullen optische in-genieurs er ongetwijfeld in slagen dunnere, gecompliceerdere lenzen te ver-vaardigen met minder lagen materiaa1.9
Elektromagnetische transductoren, piezo-elektrische kwartskristallen en speciale fluitjes zijn andere voorbeelden van de energie van geluidstrillin-gen. Ze brengen aIle ook sterke ultrasone trillingen voort die buiten het be-reik van ons gehoor vallen. Sonar, een uiterst nuttig hulpmiddel voor het in kaart. brengen van de oceaanbodem, is een bekende methode voor het benut-ten van ultrasone trillingen. Bij oordeelkundig gebruik kunnen ultrasone trillingen worden benut om de vibraties van vloeistofmoleculen te versnel-len, hitte te genereren, vaste stoffen te splijten en ziektekiemen te doden.

Ultrasone trillingen vormen ook de basis voor een diagnostische techniek die artsen in staat stelt beelden van inwendige organen te verkrijgen. Als de trillingen sterk genoeg zijn, kunnen mensen en dieren er zelfs door worden gedood, zoals ook geldt voor krachtige infrasone trillingen beneden de men-selijke gehoorgrens.1O Nu we volop bezig zijn om weer vertrouwd te raken met de kracht van geluidsgolven, kunnen we wellicht gemakkelijker begrij-pen hoe het mogelijk was dat de Atlantiers deze kracht benutten voor het verplaatsen van immense rotsblokken.
Gassen en lasers
Het volk van Atlantis experimenteerde voortdurend met de winning van energie uit natuurlijke bronnen. Na de laatste conferentie, gehouden in 50.722 v.Chr., toen zij pogingen deden om hun land te bevrijden van de ge-vaarlijke grote dieren die heel Atlantis onder de voet dreigden te lopen, werkte de ene generatie geleerden na de andere intensief aan de ontwikke-ling van wapens ter verdediging tegen de monsters. Tot de eerste pogingen in die richting behoorden gifgassen. Zodra de eerste partijen gereed waren , voor gebruik, maakten optimistische Atlantiers gebruik van de wind om de-ze gifgassen te laten doordringen in de grotten waarin de gevreesde dieren huisden.11 AIleen de jonge dieren stierven, maar grillige windvlagen joegen de levensgevaarlijke gassen terug naar de mensen die het resultaat van hun poging afwachtten. Tegelijkertijd stormden de gestoorde volwassen dieren de grotten uit en vielen woedend iedereen aan die ze te pakken konden krij-gen. Honderden jaren bleven de Atlantiers op zoek naar doeltreffender me-thoden om met deze monsters af te rekenen. Ze ontwikkelden verscheidene soorten explosieven, die weliswaar grote vemietigingskracht bezaten, maar bijna even moeilijk te beheersen waren als de dieren zelf.12 Edgar Cayce be-schrijft ‘vervaarlijke staven’ (die aan lasergeweren doen denken) die de At-lantische technici vanuit een centraal punt op de verscheurende dieren richt-ten.13 Het intense licht uit deze ‘staven’ doodde een aantal dieren, maar lang niet genoeg om het probleem de baas te worden. Lasers behoren tot de vele dingen in de readings van Cayce die voor de periode waarin hij ze be-schreef heel onwaarschijnlijk leken, maar die inmiddels heel plausibel zijn geworden. De laser werd in de jaren zestig opnieuw uitgevonden, ruim der-tig jaar nadat Cayce ze had beschreven.

Kernenergie
Voortgezette proeven leidden uiteindelijk tot de ontwikkeling van de tech-nologie voor het gebruik van kemenergie. Zeevarende kooplieden brachten uit mijnen nabij in zee uitmondende rivieren uraniumert e naar de labo-ratoria in Atlantis. Een van die mijnen was gelegen i Gabon 1 West-Afri-ka, niet ver van Atlantis, waar in de prehistorie intensie In ouw is bedre-
Yen. Vermoedelijk met raad en daad bijgestaan door hun buitenaardse be-zoekers stelden de Atlantische geleerden het gevaarlijke materiaal bloot aan intense zonne-energie en slaagden erin het atoom te splitsen. Niet veellater beschikte Atlantis over kemenergie.14 Deze kracht bleek waardevol voor de strijd tegen de monsters, maar volgens Cayce leidde het misbruik ervan al spoedig tot aardbevingen en hevige vulkaanuitbarstingen, die rond 50.700 v.Chr. de stoot gaven tot de eerste cataclysmische verwoesting van de (eer-ste) Atlantische beschaving.15 Ook in de laatste beschavingsperiode van At-lantis was er kemenergie beschikbaar, want de gruwelijke gevolgen van de vemietingswapens die de Atlantiers tijdens hun oorlog in India gebruikten, zijn tot in aIle bijzonderheden in de Mahabharata en de Ramayana beschre-ven.16 In die geschriften wordt de voorstelling opgeroepen van een verwoed
. conflict dat culmineerde in de verblindende explosie van een machtige born, waama er een rookzuil opsteeg die zich langzamerhand in steeds wijder uit-bollende cirkels verdikte. Brandende olifanten stortten ter aarde; door de lucht vliegende vogels werden in een klap wit. Menselijke overlevenden haastten zich rivieren in, in een poging zich van de radioactieve as die neerdwarrelde te ontdoen. Later vielen hun nagels en haren uit. Onder de prehistorische steden Mohenjodaro en Harappa (nu in Pakistan gelegen) werden in onze tijd geraamten opgegraven die radioactief bleken te zijn.17 Vit de houdingen van deze overblijfselen kon worden opgemaakt dat zij zijn gevallen toen zij voor iets onbekends op de vlucht waren. 18
Er zijn nog andere verhalen over verwoestingen die blijkbaar het gevolg waren van het gebruik van atoombommen in de prehistorie. In 1947 ver-richtten archeologen opgravingen in het dal van de Eufraat. Nadat zij door talloze cultuurlagen heen hadden gegraven, legden zij een cultuur van hol-bewoners bloot die op een hard oppervlak van gesmolten glas hadden ge-leefd. De samenstelling van deze bodemlaag onder hun nederzettingen kwam vrijwel overeen met die van de woestijnbodem in Alamogordo in New Mexico, zoals die na de eerste atoomproef was geworden.19 Zecharia Sitchin gelooft dat buitenaardsen verantwoordelijk waren voor enkele atoombomexplosies op het schiereiland Sinai’, die zich daar in het jaar 2023 v.Chr. moeten hebben voorgedaan. Soemerische teksten beschrijven een dichte wolk die opsteeg naar de hemel, gevolgd door ‘hete rukwinden’ en een gruwelijke storm die alles verschroeide.20 In de periode die erop volgde stierf a11es uit, op enkele ziekelijke planten aan de oevers van de Eufraat en de Tigris na.21 Toen aan dr. Robert Oppenheimer – de man die de leiding had van het Manhattan Project dat tot de constructie van de eerste modeme atoomborq. leidde – na de eerste geslaagde atoomproef werd gevraagd of dit de eerste atoomexplosie ooit was geweest, zou hij naar verluidt hebben ge-antwoord dat het de eerste in de moderne geschiedenis was.22

Kristalenergie
Gedurende hun langdurige beschavingen ontwikkelden de Atlantiers nog andere methoden om energie te genereren. Deze zijn voor ons nog tamelijk nieuw. Tijdens de periode van moeizaam herstel omstreeks 48.000 v.Chr. maakten de toenmalige geleerden graag gebruik van de hulp van buitenaard-se wezens bij hun onderzoek naar het benutten van zonne-energiemet be-hulp van kristallen.23 Zij installeerden een enorm blok van nauwkeurig in vorm geslepen bergkristal in de piek van een toren waarin een installatie voor het omzetten van lichtenergie was ondergebracht. Op die hoogte, ho-ven aardse obstakels die belemmerend konden werken, konden de facetten van het kristal het zonlicht invangen en bundelen, zoals onze paraboolspie-gels dat ook kunnen. Dit bouwwerk in Atlantis was bekleed met een materi-aal dat verwant is aan chrysotiel (het mineraal waaruit asbest wordt gewon-nen), mogelijk antigoriet.24 Edgar Cayce beschreef het kristal en de behui-zing ervan gedetailleerd, met de toevoeging dat het dak boven de steen uit-schuifbaar was om naar behoefte zonlicht toe te kunnen laten.25
De Atlantische ingenieurs gebruikten deze zonne-energie voor een verschei-denheid aan nuttige machines die geen milieuvervuiling veroorzaakten. Omstreeks 28.000 v.Chr. deed zich een tragisch ongeval voor toen grote hoeveelheden van deze onderaards opgeslagen energie explodeerden. De daardoor veroorzaakte schokgolf verstoorde het labiele seismische even-wicht in de aardkorst en vormde de aanzet tot aardbevingen die de altijd ge-vaarlijke vulkanen tot uitbarsting brachten. De kennis van de energiewin-ning via kristallen bleef echter zorgvuldig bewaard en gedurende een groot deel van de twintigduizend jaar lange geschiedenis van de derde en laatste beschaving in Atlantis leverde de zon opnieuw schone energie aan de Atlan-tiers.
Het is mogelijk dat er in het noordelijk deel van de Atlantische Oceaan nog altijd kristallen functioneren die energiestromen omzetten en in bepaalde banen leiden. In 1989 meldde de bemanning van een Sovjetrussische onder-zeeer, bezig met het filmen van de oceaanbodem, dat de machines plotse-ling stilvielen, terwijl de instrumentnaalden trilden en zelfs achterwaarts uit-sloegen. Dit gebeurde enkelen honderden kilometers ten oosten van de Azo-ren. De bemanning gedroeg zich vreemd en voelde zich niet lekker. Deze stand van zaken hield een minuut of vijftien aan, waama de omstandigheden weer normaal werden. Het was alsof de onderzeeer binnen het bereik van een geheimzinnig veld van energie was gekomen. De gezagvoerder vroeg en kreeg toestemming om de haven van Ponta Delgada op de Azoren binnen te lopen en daar zijn hevig geschrokken bemanningsleden toe te vertrouwen aan de hoede van psychiaters.
Ook de bemanningen van schepen en vliegtuigen die door de Bermudadrie-hoek – een groot gebied in de Atlantische Oceaan ten oosten van Florida en
de Bahama’s – varen of er overheen vliegen, vertellen dergelijke verhalen. Er zijn veel schepen en laagvliegende vliegtuigen in de Bermudadriehoek verdwenen: geregeld vallen er ‘zomaar’ machines of motoren uit, beginnen kompassen in het rond te tollen en gedraagt ook andere navigatieapparatuur zich grillig of weigert volledig dienst. Op 9 november 1956 verdween een patrouille-bommenwerper van het type P5M met een bemanning van tien koppen. De missie van de vlucht was geheim, maar aan boord was een in-strument voor het bestuderen van de dichtheid van magnetische stromen of aardmagnetische afwi jkingen.26
De mogelijkheid be staat dat we later meer bijzonderheden aan de weet zul-len komen over de geslaagde toepassingen van kristallen in Atlantis, met name over de omzetting van zonne-energie in fysische energie. Volgens de readings van Edgar Cayce zijn er archieven over hun zonlichtconvertoren toegankelijk op drie plaatsen op aarde. Een daarvan is het onderzeese deel van Atlantis bij Bimini; een ander archief bevindt zich in de Egyptische ‘Tombe der Archieven’ die
deel uitmaakte van de Archiefzaal, die nog niet is ontdekt. Deze Archiefzaal bevindt zich tussen – of langs – de toe gang vanaf de Sfinx tot de tempel – of de piramide; uiteraard in een eigen piramide.27
Met betrekking tot het derde archief zei Cayce in een reading van 20 de-cember 1933:
In Yucatan bevindt zich hetzelfde embleem. Laten we dit ophelderen, want dit zal wellicht gemakkelijker te vinden zijn, want zij zullen naar dit Amerika worden gebracht, naar deze Verenigde Staten. Een deel ervan zal worden overgebracht, naar onze bevindingen, naar het Pennsylvania State Museum. Een [ander] deel zal worden overgebracht naar de instanties te Washington die voor het behoud van dergelijke vondsten verantwoordelijk zijn, of naar Chicago.28
Van dit alles is nog niets concreet aan het licht gebracht, hoewel recent on-derzoek het bestaan van holle ruimten onder de Sfinx en eromheen heeft aangetoond.

Magneetvelden en leys
De Atlantiers respecteerden hun omgeving en kwamen door toedoen van hun wichelroedelopers op de hoogte van het feit dat het he Ie aardoppervlak wordt omspannen door een netwerk van natuurlijke energiestromingen. De bron van deze tellurische energie is het gesmolten ijzer in de buitenste man-tel van de aardkem. De onophoudelijke trillingen van vrije elektronen in dit

 

vloeibare ijzer genereren een stroom die een magnetisch veld opwekt.29 De intensiteit van dit magnetisch veld aan het oppervlak van de aarde varieert zowel van plaats tot plaats en van dag tot dag als over langere perioden. De-ze sterkte – weergegeven op isomagnetische landkaarten – wordt zowel ho-rizontaal als verticaal gemeten. De schommelingen in het aardmagnetisch veld verstoren radioverbindingen en zijn soms verantwoordelijk voor het ontstaan van het Noorderlicht (Aurora borealis): onwaarschijnlijk mooie en steeds veranderende ‘vlammen’ van gekleurd licht in zachte pasteltinten bo-yen de poo1cirkel. In ons tijdsgewricht neemt de sterkte van het aardmagne-tisch veld iedere honderd jaar met circa 6 procent af. Ais deze trend zich in het huidige tempo voortzet, zal er over vijftienhonderd jaar helemaal geen aardmagnetisch veld meer zijn.30
Opgemerkt is dat UFO’s zich vaak in rechte lijnen – met magnetische ken-merken – ten opzichte van het aardoppervlak verplaatsen.31 Het is waar-schijnlijk dat Atlantis van buitenaardse bezoekers heeft geleerd de fluctu-erende magnetische energiestromen° rondom de aarde te benutten als ‘ba-nen’ ter voortstuwing. Er zijn geen aanwijzingen dat er in de prehistorie nog een beschaving is geweest die geavanceerd genoeg was om de ‘magneetba-nen’ te construeren die tegenwoordig bekend zijn als leys. De leys in Enge-land zijn tamelijk bekend, maar deze volmaakt rechte lijnen – die door men-sen zijn aangelegd – zijn op elk continent vanuit de lucht te zien. Ze strek-ken zich over afstanden van vele honderden kilometers uit door de meest uiteenlopende terreingesteldheden, met inbegrip van diepe dalen en linea recta tegen steile heIlingen op. In het Verenigd Koninkrijk en elders zijn de locaties van kerken, grafheuvels, kruispunten, begraafplaatsen, grensstenen, kastelen en doorwaadbare plaatsen aanwijzingen voor het verloop van de leys. Hoewel die herkenningspunten in het landschap op aanzienlijke afstan-den van elkaar zijn gelegen, zijn ze nauwkeurig uitgelijnd in een richting.32 Latere beschavingen hebben grote del en van de leys overdekt met wegen, maar aangezien ze recht over aIle natuurlijke obstakels heen lopen – zoals stei1e heuvels – en niet de contouren van heuvels en dalen volgen, kan dit niet hun enige oorspronkelijke doel zijn geweest. Over het nut van leys is weinig bewaard gebleven, behalve dat er raadselachtige energiestromen (wellicht gekanaliseerde tellurische energie) langs deze banen hebben ge-vloeid.
Gelet op de onvoorstelbare inspanningen en tijd die de aanleg van deze leys moet hebben gekost, moeten ze een fu~ctie hebben gehad die voor onze voorgangers meer dan de moeite waard was, wellicht als communicatiever-bindingen of krachtlijnen voor het transport van mensen en goederen. Oude legenden verhalen dat soms, als de zon recht op een van deze banen neerscheen, drui’den loskw,amen van de grond en zich langs deze banen ver-plaatsten?3 In Australie verplaatsen de aboriginals zich langs lange, kaars-
rechte routes die zij al duizenden jaren hebben gebruikt. Wanneer zij deze oude paden volgen, doen zij onder het lopen nieuwe energie op, zodat zij langere en moeilijkere voetreizen kunnen maken dan over nieuw gebaande wegen. Het bewustzijn van mensen op locaties met veel natuurlijke energie voert extra kracht toe aan hun lichaam als zij vol overtuiging gel oven dat een handeling uitvoerbaar is.34 Ais zij werkten met een combinatie van men-tale energie en geluid, is het voorstelbaar dat de Atlantiers en hun nakome-lingen ook in staat waren zware objecten en zichzelf langs leys door de lucht te verplaatsen.

Ook in China wemelt het van de leys. In dit land is de kracht van het aard-magnetisme bekend gebleven toen de rest van de wereld daar allang geen herinnering meer aan bewaarde. De Chine zen noemen het de ‘drakenkracht’ en houden er terdege rekening mee in de discipline die bekend is als feng shui, de kunst van plaatsing enharmonisatie (geomantie). Om zich een idee te vormen van de kracht van het magnetisch veld op een bepaalde locatie, analyseren zij de kenmerkenvan het landschap en betrekken ook allerlei as-trologische invloeden in hun overwegingen. Aan de hand van het eindresul-taat van hun analyse orienteren de Chinezen ieder bouwwerk zorgvuldig met het oog op waterpartijen, heuvels, boomgroepen en rotsblokken in de naaste omgeving, om te zorgen dat alles in harmonie is met de geometrie van het aardoppervlak. In het verleden ontstond op deze vindingrijke en zorgvuldige manier een harmonieus landschap met een delicaat even wicht dat in staat was een grote bevolking te voeden en huisvesten. In navolging van volken uit de prehistorie bouwden de Chinezen steden, woningen en graftombes waar zij en de gees ten van hun voorouders in harmonie met de natuur konden leven en voordeel hadden van de energie die het product is van de subtiele krachten van het aardse magnetisme.
Hoewel het aardmagnetisch veld momenteel veel zwakker is dan in de tijd dat de Atlantiers er gebruik van maakten, beginnen onze hedendaagse ge-leerden iets van de kennis uit het verleden te herontdekken bij hun experi-menten met deze potentiele krachtbron. Een aantal jaren geleden meldde Lowell Ponte, een voormalige onderzoeker van het Pentagon die zich had
. gespecialiseerd in buitenlandse wapentechnologie, dat de sovjets een krachtbron hadden gebouwd die bedoeld was om een verandering te be-werkstelligen in het aardmagnetisch veld op de lengtegraad van de piramide van Gizeh, die ook de lengtegraad is van het Griekse Saloniki. Kort daarna, in 1978, werd Saloniki getroffen door krachtige aardbevingen.35
De onverwachte experimentele resultaten van onze hedendaagse onderzoe-kers van het aardmagnetisme en het verband tussen magnetisme en tijd ma· ken duidelijk dat we nog lang niet toe zijn aan het ten volle benutten van de· ze beschikbare bron van energie. De Atlantis~he beschaving heeft veel ell veellanger dan de onze bestaan voordat zij in staat was tijd en ruimte te manipuleren of gebruik te maken van de sterke stromingen van magnetische energie rondom de aarde. In een poging een eind te maken aan de Tweede Wereldoorlog heeft de Amerikaanse marine – in het kader van het zogehe-ten Rainbow Project – eens een poging gedaan om een schip onzichtbaar te maken voor radarinstallaties. Naar aanleiding van de problemen die twee proeven teweegbrachten, een experiment op 22 juli en een op 12 augustus 1943, werd dit project radicaal afgebroken.

 

Op de eerstgenoemde datum lag het schip dat voor de proeven werd ge-bruikt, de USS Eldridge, in de haven van Philadelphia toen de enorme ge-neratoren die een sterk magnetisch veld rond het schip moesten opwekken voor korte tijd werden ingeschakeld. Meteen verdween het schip van de ra-darschermen, maar … het was ook onzichtbaar geworden voor het menselijk oog! Nadat de generatoren waren uitgeschakeld, bleken de bemanningsle-den mentaal flink van slag te zijn geraakt. Sommigen hadden op gruwelijke wijze de dood gevonden, waarbij hun lichaam leek te zijn ge’integreerd in het ijzer van waterdichte schotten; andere lijken werden brandend aange-troffen of zweefden door de lucht. 36 *
Ondanks uitgebreide rehabilitatieprogramma’s bleven de overlevenden voorgoed mentaal gedesorienteerd, zodat zij als ‘mentaal ongeschikt’ naar huis werden gestuurd.37 Soortgelijk geheim onderzoek is gedurende drie de-cennia verricht op de niet meer gebruikte luchtmachtbasis van Montauk op Long Island. De onderzoekers hebben zich uiteindelijk gerealiseerd dat hun proefnemingen met magnetisme, met het doel tijd en ruimte te manipuleren, onherstelbare schade toebrachten aan de desbetreffende mensen, en het pro-ject werd gestaakt.38 Er werd gefluisterd dat er ‘wezens van Sirius’ bij deze uiterst geheime onderzoekingen betrokken waren39, en dat er nog andere buitenaardsen een rol bij hadden gespeeld.41l
Er is tellurische energie gemeten bij oude steencirkels en andere heiligdom-men op de snijpunten van leys, plaatsen waar zowel kosmische als telluri-sche energie voorhanden is. Deze oude heilige plaatsen vallen vaak samen met centra van magnetische activiteit waar de energiestromen die vlak bo-ven het aardoppervlak cirkelen, op elkaar inwerken.41 Markeringsstenen die op de een of andere astronomische gebeurtenis zijn uitgelijnd – zoals de op-komst van de zon of de maan, of de opkomst van een sterrenconstellatie bij een solstitium – zijn ook omgeven door een zwak energieveld dat ervan uit lijkt te gaan. Onze vroege voorouders richtten megalieten op of bouwden tempels of kerken boven locaties waar diepe onderaardse stromen elkaar kruisten. Deze monumenten werkten min of meer als acupunctuumaalden die spiralende energiestromen uit de kosmos en het inwendige van de aarde
naar de biosfeer van de aarde brachten.42 Langzamerhand beginnen onze ge-leerden verklaringen voor deze verschijnselen te vinden, nu zij ontdekken dat deze stenen zuilen een soort elektrische energie aantrekken. In het verle-den is op sommige plaatsen zelfs kennelijk zoveel hitte ontstaan dat de ste-nen met elkaar versmolten, zoals het geval is bij Maughold op het eiland Man.43
De nakomelingen van de Atlantiers – die de krachtvelden in de locaties met sterke magnetische energie bespeurden – gebruikten deze plaatsen voor reli-gieuze activiteiten en bouwden er uiteindelijk tempels. Met het verstrijken van de eeuwen bouwden nieuwe beschavingen, die eveneens de krachten van deze oeroude heilige plaatsen hadden ontdekt, hun godshuizen op zulke locaties, bovenop de oorspronkelijke fundamenten.44 De kathedraal van Chartres en vele andere heiligdommen staan op zulke krachtige prehistori-sche locaties. Ook de meeste kleine kerken op kruispunten in Engeland staan op plaatsen waar gedurende meer dan tweeduizend jaar religieuze ac-‘l
tiviteiten hebben plaatsgevonden.

Sterrenkracht
Terwijl sommige onderzoekers van Atlantis gebruikmaakten van de natuur-lijke stromen van energie die door het aardoppervlak vloeien, concentreer-den andere geleerden zich op de astrologie en de astronomie. Intensief op-geleide academici bestudeerden aandachtig de sterrenhemel, in de overtui-ging dat de zon, de maan en de sterren – als expressievormen van de ene en almachtige god – invloed hadden op de aarde en haar bewoners. Op de bo-venste verdieping van de Poseidontempel in de Stad der Gouden Poorten hadden deze astrologen en astronomen de beschikking over een uitstekend geoutilleerd observatorium. Zij gebruikten hun tijd voor het zo accuraat mo-gelijk vastleggen van de bewegingen van hemellichamen en groepen ster-ren, in de hoop aan de hand hiervan de wensen van de goden te kunnen voorspellen die over de ‘bewoners van de sterren’ heersten . ..-::-
De tekens van de dierenriem en de namen van de sterrenconstellaties waar-aan de tekens hun namen hebben ontleend stammen uit de tijd van voor 10.000 v.Chr., toen de Atlantische astronomen van de Poseidontempel (wel-Iicht geholpen door buitenaardsen) bepaalde sterrenconstellaties begonnen te zien als de persoonlijke eigenschappen van goden, waardoor ze als die-renriemtekens een eigen leven gingen lei den. Toen zij de constellaties na-men begonnen te geven, hielden zij bijvoorbeeld rekening met de verering van de Pleiadanen voor de stier en noemden hun plaats van oorsprong Tau-rus (Stier). Duizendenjaren later, toen de Soemeriers met hun ‘hemelgoden’ samenwerkten, verdeelden zij de dierenriem in twaalf segmenten en ge-bruikten precies dezelfde namen voor de constellaties.45 Op een kleitablet uit Soemerie dat tot de collectie van het Berlijnse Museum behoort (VAT.7847) begint de lijst van dierenriemtekens met het tijdperk Leeuw46, dat loopt van 10.970 tot 8810 v.Chr. (het duurde dus 2160 jaar): De Griek-se geleerden, de bron van veel van onze informatie, dankten hun astronomi-sche kennis aan de Soemeriers, met inbegrip van de dierenriem en de ma-nier om zonsverduisteringen te voorspellen.47 Fragmenten van de astronomi-sche kennis van de Atlantiers, die ooit werd bewaard in de enorme biblio-theken van de beschaafde wereld uit de prehistorie, waren ook toegankelijk voor de Griekse geleerden.
Ook nu nog zijn resten van de astronomische kennis van de Atlantiers be-waard gebleven. De ‘god’ Atlas was een astroloog, wiens inzicht dat de we-reld een ronde bol is tot uiting komt in de my the dat hij de wereld op de schouders torste. In botten gegraveerde maankalenders uit de peri ode van 28.000 v.Chr. in westelijk Europa demonstreren hoe exact de waarnemingen van de sterrenkundigen uit die tijd zijn geweest, om van het vermogen van de toenmalige mensen om abstracte wiskundige berekeningen voor astrono-mische voorspellingen te maken maar te zwijgen.48 Een fresco op het gewelf van een kapel van de Tempel van Dendera in Egypte, niet ver van Luxor (het vroegere Thebe), toont ons de dierenriemtekens zoals ze aan de hemel zichtbaar zijn geweest tuSsen 10.970 en 8810 v.Chr., met Leeuw op het punt van de nachtevening. Deze eeuwenoude tempel rust op het fundament van oudere gebouwen van vaar 3000 v.Chr. In 1821 hebben archeologen het complete gewelf van de tempel met de dierenriem verwijderd en overge-bracht naar Frankrijk, waar het fresco nu te bewonderen is in het Louvre.
Er was nog een andere reden voor het grote belang dat in Atlantis werd ge-hecht aan de ast£Onomie. De hoeveelheid energie in het aardmagnetisch veld wordt bei”nvloed door de relatieve posities van de zon, de maan en de overige planeten.49 Zo is bij volle maan de magnetische activiteit £Ond het middaguur sterker, en minder sterk bij zonsondergang.50 Bij een verduiste-ring, als de magnetische activiteit die normaal gesp£Oken wordt gestimu-leerd door het verduisterde hemellichaam afneemt, neemt ook de energie-st£Oom in sterkte af.51 Voorkennis van verduisteringen of eclipsen was voor de Atlantiers van essentieel belang, want als er zich een eclips voordeed, nam de langs de leys st£Omende energie vrij plotseling in sterkte af en kwa-men aIle transporten langs deze banen stil te liggen. De kans bestond dus dat in de lucht zwevende mensen of objecten neer zouden storten.

Symbolen en hun energie –
Enkele, dubbele en drievoudige spiralen – in Atlantis veelgebruikte symbo-len – waren afspiegelingen van de natuurkrachten en fysische energie. Overal waar de Atlantiers heen reisden, leerden de mensen die met hen te maken hadden deze symbolen in verband te brengen met onzichtbare krach-ten, en met Atlantis zelf, de opgerold slapende ‘slang’. Zoals de opge£Olde Slang het symbool was voor Atlantis, zo was de Draak het symbool voor China. De Ierse overlevering heeft een oe£Oud gezegde bewaard: ‘Kennis, onder de heerschappij van de Gouden Slang, was vooral te vinden in het Westen; wijsheid, iets van heel andere orde, was te vinden onder de heer-schappij van de Gouden Draak, in het Oosten. ,52
De inheemse bevolking van de landen die door Atlantis werden bei”nvloed, bleven de Slang als een symbool van kracht zien, lang nadat dit machtige rijk was ondergegaan. Slangsymbolen sieren talrijke monumenten in het Verenigd Koninkrijk en Noord-Amerika. In het Oude Egypte stond het ser-pent met de gevorkte tong en dubbele penis model voor de eenheid van het hogere en lagere bewustzijn.53 De Vikingen, afstammelingen van de zeeva-rende Atlantiers, tooiden de boeg van hun schepen met gebeeldhouwde slangen. De Azteken van Midden-Amerika aanbaden het heilige serpent, en toen een vreemdeling met een witte baard uit de oceaan in het oosten kwam .en hun beschaving bracht, gaven zij hem de naam Quetzalcoatl. Quetzal stond voor de ‘quetzal-vogel’, de hemel, en coati betekende ‘slang’, het ser-pent dat model stond voor de ontzagwekkende krachten van de aarde. Grote kristallen die met zonne-energie waren geladen, verspreidden na zonsondergang in Atlantis een blauwwit licht om de duistemisop afstand te houden.58 Dit vermogen tot het creeren van kunstlicht bestond nog ten tijde van het Oude Egypte, waar het de ijve-rige kunstenaars van die beschaving in staat stelde uren achtereen in donke-re graftomben en andere duistere ruimten te werken aan schitterende muur-fresco’s. Nergens is ooit een spoor gevonden van de roet van olielampen of brandende toortsen. Onze beschaving heeft inmiddels lampen ontwikkeld die werken met een mengeling van tritiumgas en fosfor: deze kunnen een generatie of nog langer zonder elektriciteit licht verspreiden.
Uit de vier natuurlijke elementen – aarde, lucht, vuur en water – genereer-den de Atlantiers energie om in hun behoeften te voorzien en de kwaliteit van hun leven te verbeteren. De aarde had niet alleen tellurische energie te bieden, maar ook materiaal voor gifgassen en kernenergie; de lucht plant geluidstrillingen voort; het vuur van de zon werd via het kristal gebundeld en geconverteerd in fysische energie; water bevatte de energie van rivieren, watervallen en getijdenstromingen. De beschaving van de intelligente, vin-dingrijke en intui”tief hoogbegaafde Atlantiers nam een hoge vlucht.

Atlantische puzzel opgelost

In de Atlantische Oceaan LIGT het 4de chakra van de Aarde en 50.000 jaar geleden werd op het Eiland Atlantis geëxperimenteerd dat boven OP het 4de chakra van de Aarde lag.
De 4de Chakra = ”YIN + YANG” = de IK van de MENS. 1 levensboom werd verankerd en moest symbool staan voor de 10 Chakras van de Mens. De Ik van een Mens kan men niet verankeren, iedereen IS voor zich ZELF verantwoordelijk. Daarom ging toen de 4deAardse chakra klokwijs draaien.
Daardoor IS de 4de Chakra van de Aarde ANTI klokwijs gaan draaien en VERSCHOOF Eiland Atlantis met VORTEX kracht naar het magnetische middel punt van de Aarde de Noordkust van IJSLAND en begon de IJSTIJD periode. Daardoor IS de ”BIG BANG” ontstaan, omdat de Aarde 50.000 jaar geleden met VORTEX kracht het magnetische middelpunt van de Aarde uit balans raakte. Daardoor was de IJSTIJD een periode van negatieve REVOLUTIE ontstaan.

Het Creatieve/Scheppende 5de Bewustzijn van het Universum is hersteld en daarom kan het Universum de Mens + Aarde weer HELPEN omdat de negatieve Revolutie IJSTIJD periode NU eindelijk een positieve natuurlijke EVOLUTIE tijd wordt.
Daardoor verandert de Aarde nu met mysterieuze krachten van de Universum. Het IJS stond voor donkere negatief. LICHT staat voor Positief.
Daarom wordt de gehele Aarde ook weer overal opgewarmd zoals dit voorheen ook geweest is.

Daardoor IS de Atlantische puzzel NU opgelost.
Het magnetische middelpunt van de Aarde en de Bermuda driehoek wordt hersteld.
De Universum en de Mensheid en later ook de Aarde gaan terug naar hun eigen 5de ZELF Bewustzijn.

10 Aardse Chakras DWARS over de Aarde verspreid

* 1ste Chakra van de Aarde Peru Manchu Pincchu Andesgebergte Indianenbevolking INCA cultuur. Heilige vallei met de verborgen steden met een spiritueel verleden.
** 2de Chakra van de Aarde Midden Zuid Amerika, MAYA cultuur met oude piramides en Tempels. De Maya kalender is KENNIS VANUIT DE KOSMOS eindigt op 21-12-2012.
*** 3de Chakra van de Aarde Java Indonesië Uniek Azië Boeddhistische Tempel Boroburdur.
**** 4de Chakra van de Aarde Eiland Atlantis is verschoven en daardoor is de BIG BANG ontstaan. BEGRIJPEN = WETEN = BEWUSTZIJN.
***** 5de Chakra van de Aarde China Beijing Verboden stad en de Chinese muur en veel piramides.
****** 6de Chakra van de Aarde Tibet provincie van China. De 14de Daila Lama.
******* 7de Chakra van de Aarde Egypte Piramide complex.
******** 8ste Chakra van de Aarde Israël Jeruzalem
********* 9de Chakra van de Aarde Italië Rome Vaticaanstad ********** 10de Chakra van de Aarde Engeland Glastonbury is een spirituele center

Het Universele Bewustzijn heeft de wereld en Piramides, Beelden, Tempels op een bovenmenselijke manier gecreëerd. Dus NIET alles is door mensenhanden gebouwd.

brond A. Corbee

Twee problemen waardoor Atlantis is verzonken

Het is jullie doel om Thuis te creëren aan jullie kant van de sluier. Maar in deze fase van jullie ontwikkeling zijn er twee potentiële beperkingen die jullie vooruitgang kunnen laten ontsporen waardoor jullie terug kunnen vallen in dezelfde problemen die geleid hebben tot de uiteindelijke vernietiging van Atlantis. Vergeet alsjeblieft niet dat in Atlantis een wonder van technologie samenging met een spirituele basis, waardoor mogelijkheden ontstonden om in ware kracht te staan. Niemand legde het erop aan om doelbewust de energie zo te misbruiken dat het op de vernietiging van dit grote land zou uitlopen. Net als de tijd waarin jullie nu leven, was jullie persoonlijke kracht in die tijd sterk toegenomen. Het probleem werd veroorzaakt door jullie tegenzin om de verantwoording op je te nemen en die kracht te gebruiken voor het creëren van je wereld. Dit is in jullie huidige leven op twee terreinen zichtbaar:

1. Angst voor kracht.

Dat is een basisangst waardoor mensen terugvallen in de oude energie. Dat wordt veroorzaakt door de angst om vooruit te gaan. Dit is de angst waardoor mensen hun kracht aan anderen weggeven. De verantwoordelijkheid om je kracht te gebruiken voor het creëren van je werkelijkheid, rust alleen bij jezelf. Je kunt die niet aan een ander geven of dat nu een spiritueel leider of een overheidsleider is. Tekenen daarvan zijn nu dagelijks te zien in jullie nieuws. Dit is de terugval waardoor sommige wereldleiders zo wanhopig proberen om de methoden van de oude energie toe te passen. [Kosovo, Afghanistan, etc.] Naarmate de collectieve trilling van de mensheid omhoog gaat, zal jullie kennis toenemen. Dat zal op alle vlakken plaatsvinden, van wetenschap tot humanistische studies, tot geneeskunde. Als natuurlijke weerstand tegen het oppakken van eigen kracht, zullen de meeste mensen zich verzetten tegen de vooruitgang in kennis. In jullie geschiedenis werd zelfs vuur, toen het door de holbewoners werd ontdekt, gezien als iets om bang voor te zijn. Zelfs vandaag aan de dag zijn mensen niet geneigd om iets te geloven, tenzij het eerst is omringd is mystiek. Dat is alleen maar om je eigen kracht voor jezelf te verbergen. De holbewoners accepteerden uiteindelijk het vuur toen ze dachten dat het een geschenk van God was.
De eigenschappen van de sluier die jullie dragen, houden jullie op een effectieve manier tegen om je ware kracht te zien. Dat betekent niet dat jullie die kracht niet bezitten.alleen maar dat jullie die niet kunnen zien. Jullie kunnen wel grote kracht in anderen zien, maar niet in jezelf. De kosmische grap is dat jullie zelf de “God” zijn die jullie zo wanhopig zoeken. Gebruik die kracht om op een veilige manier je eigen werkelijkheid te scheppen en kijk hoe de magie begint. Mensen hebben een ingewortelde angst om die kracht op te pakken. In plaats van je kracht op te pakken, zouden jullie die liever aan anderen geven. Jullie vechten nog steeds om de keuze aan wie je die kracht het best kan geven. Nu is jullie kracht onlangs toegenomen. Voeg aan dit mengsel toe een verhoogde druk doordat economieën aan het veranderen zijn, en je hebt de volmaakte omstandigheid waarin deze angst wortel kan schieten. In jullie recente geschiedenis waren het precies dezelfde omstandigheden waardoor Hitler en soortgelijke figuren hun kans schoon zagen om in naam van het leiderschap jullie kracht af te pakken. Jullie gaven hun de verantwoording voor jullie werkelijkheid en daardoor gaven jullie hun je kracht.

2. Spirituele rivaliteit.

Het tweede punt is zelfs nog gevaarlijker en zal waarschijnlijk het meest zichtbaar zijn onder degenen die “vooraan in de klas zitten”. Om spirituele rivaliteit te omschrijven is het eerst nodig om het woord “spiritueel” te definiëren. In tegenstelling tot wat mensen over het algemeen geloven, is spiritualiteit voor ons alles wat niet stoffelijk is. Het omvat geloofsystemen, ideeën en dat deel van jezelf (je hogere zelf) dat niet past in de fysieke “bel van biologie”. Spirituele rivaliteit, dat jullie vooruitgang heeft vertraagd, kwam op vele gebieden voor, onder andere in jullie eerlijke pogingen om een hogere trilling te bereiken. Jullie menselijkheid houdt jullie voor dat de hogere trillingen beter zijn dan de lagere. Wij her-inneren jullie eraan dat de een niet beter is dan de ander, ze zijn alleen maar verschillend.
Om dit punt te illustreren zullen we onze eigen trillingsstatus gebruiken. Het Engelengebied waarin wij wonen, heeft een veel hoger trillingsniveau dan dat niveau waarin jullie je bevinden. Maar zouden jullie je eventjes onze openingszinnen willen her-inneren, we vertelden jullie daarin dat wij zelfs met alle macht van de Hemel niet tot stand hadden kunnen brengen wat jullie hebben gedaan. We vertellen jullie vaak dat het voor ons een grote eer is om in het gezelschap te zijn van de meesters van het Speelbord. De waarheid is dat wij, engelen en mensen, verschillende manifestaties zijn van de energie die jullie God noemen. De een is niet beter dan de ander. We zijn gewoon anders en hebben andere doelstellingen.
In de dagen van Atlantis bevonden jullie je in een situatie waarin het volgens jullie nodig was om burgers in standen in te delen. Dit was een directe vorm van door de overheid opgelegde spirituele rivaliteit en was een belangrijke factor voor de val van een groot land. Gebruik je kracht van onderscheidingsvermogen bij alles wat je veld binnenkomt. Wees voorzichtig met alles wat in klassen en standen verdeelt of de ene trilling voor beter houdt dan de andere. We vragen jullie om uitermate voorzichtig te zijn voor alles en iedereen die beweert dat zijn weg de enige ware is. Er bestaan vele wegen naar de waarheid. Iedere weg is een verschillende smaak van de waarheid. Ze zijn geen van alle de enige weg. Neem de verantwoording op je om je eigen smaak van de waarheid te vinden en neem alleen datgene wat weerklank in je vindt. Dat is je ware kracht en de reden waarom je deze keer zelf vooraan in de klas bent gaan zitten.
We hebben het heel vaak gehad over de Universele Energie. Dat is de basisenergie die door alle dingen heen stroomt en waarvan alle dingen zijn geschapen. De toename in kracht zal een duidelijker begrip geven van deze basiswaarheid en al haar toepassingen. De beweging van deze energie is vermengend en zelfregulerend. Alles wat in overeenstemming is met deze energie zal ondersteund worden en alles wat tegen deze energie ingaat zal weerstand ondervinden en uiteindelijk verdwijnen. Kijk eens terug in jullie eigen geschiedenis, naar de gebeurtenissen die jullie Spel vorm hebben gegeven en kijk eens of die waren afgestemd op de Universele Energie. Als je iets controleert op spirituele rivaliteit is het handig om kijken naar de afstemming op de Universele Energie. Moedigen de dingen die je doet vermenging en zelfregulering van de energie aan of bevorderen ze afscheiding en apartheid?

Korte samenvatting

De tijden die voor ons liggen zitten vol mogelijkheden. Jullie zijn het Nieuwe Spel aan het creëren. Dit is de meest opwindende tijd op het Speelbord van de Vrije Keuze. De evolutie van de mensheid is op handen. Denk vol trots terug aan Atlantis. Jullie zijn hier om zowel persoonlijk als collectief voor verandering te zorgen en die zullen jullie ook tot stand brengen. De dagen die voor ons liggen zullen jullie voldoende gelegenheid bieden om vertrouwd te raken met je kracht. In die tussentijd vragen we jullie om twee eenvoudige dingen te onthouden:

1. Je bent God en je hebt de verantwoording om je scheppingskrachten te gebruiken.

2. Je bent niet de enige God.

De legendarische hoofdstad van Atlantis wordt in de regel aangeduid als de Stad der Gouden Poorten. Plato beschrijft de plattegrond zorgvuldig en ge-detailleerd, met inbegrip van de hoge, rijk gedecoreerde gebouwen. Wat hij beschrijft is zo radicaal anders dan wat er in zijn tijd op dit gebied bestond, dat er kennelijk veel moed en overtuigingskracht van zijn kant aan te pas moesten komen om deze stad toe te schrijven aan een beschaving in een ver verleden. Toch vertoont de Stad der Gouden Poorten opmerkelijk veel over-eenkomst met Gorsabad, de ommuurde stad van koning Sargon II in Soe-merie die in Plato’s tijd diep onder het zand begraven lag. De gedetailleerde Soemerische teksten maken melding van de welkome hulp van goden en godinnen bij het ontwerpen en bouwen van deze stad. De Stad der Gouden Poorten leek ook op de stralende hoofdstad van de Azteken in Mexico, en op Cuzco, de opmerkelijke hoofdstad van de Inca’s in Peru.De ommuurde stad
Plato meldt dat de god Poseidon en zijn sterfelijke vrouw Cleito hun kinde-ren grootbrachten in Atlantis, op een door een vlakte omgeven heuvel op minder dan negen kilometer van de Atlantische kust. Poseidon had het ste-delijke gebied rondom hun woning verdeeld in drie cirkels; de ringvormige grachten die deze cirkels van elkaar scheidden waren gevuld met water uit een in de bergen ontspringende rivier die zich door de vlakte kronkelde. Aardbevingen en zware uitbarstingen van nabije vulkaankegels hadden deze stad op zijn minst vier keer emstig beschadigd, maar de Atlantiers hadden haar telkens volgens dezelfde plattegrond herbouwd: drie grote cirkels van land, van elkaar gescheiden door drie brede, cirkelvormige grachten.l Dit ontwerp werd door andere oude beschavingen gedupliceerd. Carthago – aan de Noord-Afrikaanse kust langs de Middellandse Zee, had een nagenoeg identieke plattegrond; de hoofdstad van de Azteken, waar de gebouwen aan een uitgebreid netwerk van grachten waren opgetrokken, was volgens een vrijwel overeenkomstig ontwerp gebouwd. Recente radarbeelden, genomen vanuit het Amerikaanse ruimteveer, hebben onthuld dat er op de locatie van de huidige indrukwekkende gebouwen van Angor Wat in Cambodja al dui-zenden jaren geleden een stad moot hebben gelegen. Ook die prehistorische stad was omgeven door enkele volmaakt cirkelvormige grachten, net als de
Stad der Gouden Poorten. ‘

Zij bekleedden de dekstenen van de indrukwekken-de buitenste stadsmuur met koper; die van de middelste muur met tin, en die van de binnenste muur met stralend orichalcum5, een rozekleurige goudle-gering. De bekwame alchemisten van Atlantis associeerden bepaalde meta-len met bepaalde planeten en wisten dat de atomen waaruit ze bestaan in be-weging zijn. Zij meenden dat de trillingspatronen werden gedicteerd door de omloopbaan van de specifieke planeet waarmee een metaal was geasso-cieerd.6 Elk metaal werd geassocieerd met een (astrologisch) hemellichaam. De indrukwekkende met koper, tin of orichalcum beklede muren waren res-pectievelijk gewijd aan Venus, Jupiter en de Zon.? Orichalcum – ook wel ‘bergkoper’ genoemd – overdekte de binnenste muur van de stad. Het was in Atlantis een veelgebruikt metaal, maar waaruit het precies heeft bestaan is nog altijd een raadsel. Dankzij Plato weten we dat de priesters die Solon vertelden over Atlantis dit metaal niet uit eigen erva-ring kenden, hoewel zij wisten dat het ‘fonkelde als vuur,.8 In het Oud-Grieks – de taal van Solon – had het woord chalkos (de starn van orichal-cum) op aIle metal en betrekking. Orichalcum betekende letterlijk ‘goudme-taal’. Volgens Plato was orichalcum iets waarvan in zijn tijd alleen nog de naam bekend was, met de toevoeging dat dit edelmetaal kostbaarder was dan aIle overige metalen, behalve goud. Verwijzingen naar het orichalcum van Atlantis vinden we zes eeuwen v66r Plato’s tijd in de werken van Homerus, die het in zijn hymne op Aphrodite ‘goudmetaal’ noemt. Hesio-dus, een andere Griekse dichter van v66r Plato’s tijd (Hesiodus leefde eind achtste, begin zevende eeuw voor Christus) maakt er ook gewag van.9
De mogelijkheid bestaat dat orichalcum een legering was van goud en me-taal uit meteorieten. In dat geval is iets ervan tot in onze eeuw bewaard ge-bleven. In 1916 kreeg het British War Office in India kleine olifantenbeeld-jes en wierookbranders in handen die van een raadselachtig metaal waren gemaakt. Deze oude voorwerpen waren eeuwenlang in hindoekloosters be-waard. De doorschijnende edelstenen en kristallen in de wierookbranders le-verden een dramatisch effect op als de wierook in een donkere kamer werd aangestoken, want terwijl de wierook zich verspreidde, gloeiden de edelste-nen en kristallen vurig op. Het British War Office kwam tot de conclusie dat het onbekende metaal een legering met een hoog percentage nikkel en wat goud was.lO Nikkel wordt gevonden in meteorietijzer, dat in Atlantis veel voorkwam. De bergen van Atlantis bevatten grote mineraalafzettingen, met inbegrip van zilver, goud, koper, tin, ijzer en zwavel. ledereen in Atlantis tooide zich graag met de gemakkelijk verkrijgbare kostbare metalen. Zelfs de gebouwen werden ermee verfraaid. Om te voorzien in hun eigen behoef-ten en die van hun buitenaardse bezoekers, dolven de Atlantiers ook goud en zilver in Afrika en Zuid-Amerika, en tin en koper in Peru en op de Britse Eilanden ….

De Poseidontempel

Dit heiligdom was zo groot – honderdtachtig meter lang, negentig meter breed en van een al even imposante hoogte -:: dat zelfs Plato erkent dat het bouwwerk er tamelijk ‘barbaars’ moet hebben uitgezien.14 De door Plato ge-geven beschrijving van de Poseidontempel maakt duidelijk dat het heilig-dom sterk verschilde van de sobere Griekse tempels die hij heeft gekend. Volgens hem waren de buitenmuren van dit mammoetgebouw bekleed met zilver en werd het bekroond door torens die met glanzend goud waren over-trokken. De azuurblauw betegelde patio was verfraaid met sierlijke fontei-nen en leende zich voor massale bijeenkomsten. Iedere nieuwe koning liet een gouden standbeeld van zichzelf en zijn echtgenote maken en opstellen rondom de tempel van Poseidon. IS Deze beelden stonden in lieflijke tuinen vol bloeiende struiken en hoge bomen uit aIle delen van de wereld.
De met goud overtrokken muur die de unieke tempe I en het omringende park16 oms loot, was een van de redenen waarom Atlantis-stad de Stad der Gouden Poorten werd genoemd17 – een naam die ook esoterische betekenis had. Veel ~.zienQ.en uit onze tijd noemen deze stad liever bij de offi-ciele naa~alidoce~n de eerste eeuw voor Christus meldde Diodorus Siculus dat <Ie slad in Moka Cercenes werd genoemd.18
Het door Plato beschreven interieur van de Poseidontempel was even luis-terrijk als de buitenkant. De zoldering was helemaal ingelegd met ivoor,
In de Stad der Gouden Poorten bouwden de Atlantiers ook verschel-dene houten gebouwen, maar Plato schrijft dat zij de voorkeur gaven aan de witte, zwarte en rode steensoorten die zij in de bodem onder de stad dol-ven.22 Het is indrukwekkend dat Plato wist dat wit, zwart en rood de domi-nante steenkleuren zijn op de vulkanische eilanden in de Atlantische Oce-aan, want veel hedendaagse historici gel oven dat de Griekse zeelieden uit Plato’s tijd zich nooit voorbij de ‘Zuilen van Hercules’ waagden. Bouwwer-ken uit steenblokken blijven veellanger in stand dan gebouwen van andere materialen. Bovendien was er minder kans dat ze zouden instorten tijdens de vele aardbevingen in Atlantis. Deze bouwwerken getuigden van de gea-vanceerde bouwmethoden die de Atlantiers hadden ontwikkeld toen zij op de instabiele bodem van hun land immense steenblokken hadden gemanipu-leerd voor de bouw van hun steencirkels en andere megalietbouwwerken. Voor de bouw van deze heiligdommen moesten zij niet alleen ‘onmogelijk zware’ steenblokken vervoeren, maar deze moesten bovendien met grote zorg op exact de juiste diepte worden ingegraven. Als een megaliet in de cirkel te diep in de grond stak, was dit steenblok niet goed ‘uitgelijnd’, wat ten koste ging van de energieconcentratie in dit heiligdom.
De Atlantische werklieden leerden ook hoe zij deze enorme steenblokken, waarvan sommige tientallen tonnen wogen, zo nauwkeurig vorm konden geven dat ze zonder cement exact in elkaar pasten. En dat terwijl het geen simpele rechthoekige steenblokken betrof, maar blokken van onregelmatige vorm, met soms wel acht of tien vlakken!

Tunnel van Atlantis

Naarmate de Atlantiers de oceaan rondom hun land intensiever gingen be-varen, bouwden zij grotere schepen en betrokken zij meer en meer goederen uit andere landen. Het stadsbestuur besloot de stad toegankelijk te maken vanuit zee en vice versa. En zoals ze bij alles deden, pakten ze het groot-schalig aan. Honderden arbeiders zwoegden jaren en jaren om een enorme tunnel te graven vanuit het stadscentrum naar de kust. Deze tunnel door-boorde de landringen en liep onder de grachten door en was volgens Plato dertig meter hoog en vijftien meter breed, zodat schepen ter breedte van zes meter met uitgestoken riemen aan weerszijden door dit ondergrondse kanaal konden varen.27 De schepen voeren vanuit de haven aan de kust door de tun-nel naar een onderaardse grot die recht onder het centrale eiland met de tem-pel was gelegen. Deze enorme grot had een wateroppervlak van ruim zeven hectare en was uitgerust met aanlegsteigers voor honderddertig schepen.28 Ais er een invasie dreigde, lieten schildwachten op de torens boven de grond zware sluisdeuren zakken, zodat de toegang tot de stad hermetisch werd afgesloten

De Incaltempel
Op enige afstand buiten de Stad der Gouden Poorten verhief zich de immen-se Tempel van Incal, die plaats bood aan duizenden gelovigen.33 Dit bouw-werk had de piramidevorm en was gebouwd zonder ramen. Wie door de naar verhouding kleine toegang de tempel betrad, had het gevoel in een na-tuurlijke grot te komen. Enorme kristallen hingen aan de gewelven als sta-lagtieten in een druipsteengrot. Zacht gereflecteerd licht creeerde een vredi-ge, voor meditatie gunstige atmosfeer. In het midden van deze tempel be-yond zich een podium van rood graniet met een middellijn van negen meter. Op dit podium rustte een immens blok bergkristal waaruit een constante gloed leek op te stijgen als een witte steekvlam, die tot een hoogte van zes meter reikte. Dit intense licht was niet schadelijk voor de ogen en straalde geen warmte uit, maar alles wat ermee in ‘aanraking’ kwam, werd erdoor gedesintegreerd. Dit merkwaardige ‘vuur’ werd benut voor zowel crematies als brandoffers die bedoeld waren om de gevreesde natuurgoden gunstig te
stemmen?

Piramide van Atlantis
Ter investering van de uit de kosmos en de aarde opgenomen energie bouwden de Atlantiers pi rami den boven locaties die zelf al centra waren van tellurische energie. Bij of in de top van zo’n pi-ramide werd een groot blok bergkristal gei”nstalleerd. De gebundelde kracht die dan beschikbaar was voor mensen die enige tijd in de piramide door-brachten, zorgde voor een versterkende ervaring die het bewustzijn ver-hoogde en het leervermogen verbeterde. Kennelijk waren pi rami den de bouwvorm die de voorkeur genoot van buitenaardse bezoekers, want die-zelfde vorm is aangetroffen in Mexico, Soemerie en Egypte, landen waar ook andere indicaties voor buitenaardse in vi oed zijn te vinden. De oudste piramiden in Egypte waren afgeknot, zodat het plateau geschikt was voor religieuze riten, maar de hitte dreef de gelovigen naar binnen en langzamer-hand werden afgeknotte piramiden vervangen door piramiden met een punt.4() De top van piramidevormen in Mexico en Soemerie was meestal af-geknot, niet alleen voor religieuze doeleinden, maar ook voor astronomi-sche observaties. Bij Palen que in Mexico staan niettemin twee voortreffelijk bewaard gebleven piramiden met een punt, net als de latere piramides van Egypte. En op tachtig kilometer ten zuiden van Florida is een piramide met punt ontdekt op een plaats waar de zee driehonderd meter diep is. Sonar-beelden hebben onthuld dat deze piramide even hoog is als een modern ge-bouw van twintig verdiepingen.

Verdedigingsmuren
Als daar noodzaak toe bestond, gebruikten de Atlantische bouwmeesters hun technologische vaardigheden voor de bouw van mammoetforticaties. Ze maakten gebruik van natuurlijke rotsformaties en lieten hun uit enorme steenblokken bestaande verdedigingsmuren erop aansluiten. Op die manier bouwden zij gigantische pieren die hun zeehavens omsloten en bovendien een goede bescherming boden tegen vijandelijke schepen. Toen uiteindelijk de gletsjers zich begonnen terug te trekken en het smeltwater de Atlantische Oceaan instroomde, bouwden zij in grote haast aanvullende barrieres, in een vergeefse poging de stijgende zee die hun huizen overspoelde en hun leven bedreigde tegen te houden. In 1977 hebben Russische onderzoekers ten noorden van Madeira foto’s kunnen maken van een paar van deze uitgebrei-de verdedigingslinies van de Atlantiers die nog steeds overeind staan, hoe-wel ze zich volledig onder water bevinden.42 Soortgelijke bolwerken zijn gevonden nabij de Canarische Eilanden en bij de Bahama’s. In het zuidwes-ten van Spanje bevestigen de door de Cro-Magnons aangelegde havens en muren van immense steenblokken de verbluffende technologische be-kwaamheden van deze mensen uit de prehistorie.
De Apache-Indianen bewaren de herinnering aan een van de ontzagwek-kendste verdedigingsmuren van hun Atlantische voorouders. Opperhoofd Asa Delugio heeft dit bouwwerk beschreven aan Lucille Taylor Hansen.
Lang geleden, toen de Middellandse Zee nog een kleine binnenzee was, stortte een rivier vanuit het westen er zijn water in uit. Daar waar deze rivier nabij de Atlantische Oceaan op hoge kliffen stuitte, splitste hij zich in tweeen. Een deel ervan zocht zich een weg om de rotsen heen, de rest stortte met oorverdovend gebulder van de kliffen in de diepte. De twee armen van de rivier verenigden zich weer aan de voet van de kliffen, waarna de rivier afboog naar links, zich door een kloof perste en verder stroomde naar de oceaan. Overal waar deze snelstromende rivier in aanraking kwam met het Oude Rode Land (Atlantis), werd kostbare landbouwgrond weggevreten en werden talloze mooie woningen meegesleurd de zee in. In een poging een eind te maken aan deze erosie gingen de Atlantiers over tot de bouw van een hoge beschermingsmuur langs de kust van Atlantis. De bouw van deze immense, hoge ‘dijk’ ter breedte van ruim anderhalve kilometer duurde ja-ren en jaren en kostte veel mensenlevens; uiteindelijk werd hij onder gigan-tische massa’s lava en aarde bedolven.