Chemische stoffen in voedsel kunnen u dik maken
Vroeger betekende diëten minder vet en calorieën, meer lichaamsbeweging, meer vis in het dieet, meer fruit en groenten. Dat was 50 jaar geleden een gezond voedingspatroon.
Is de menselijke anatomie veranderd? Nee, maar het eten is veel veranderd. Voedsel dat 50 jaar geleden gezond was, hoeft dat in 2010 niet meer te zijn.
Volgens Stephen Perrine, auteur van ‘New American Diet’, hebben we tegenwoordig allerlei chemicaliën in ons voedsel, pesticiden, groeihormonen, antibiotica en vervuilende plastics, om er maar een paar te noemen. Hij zegt dat ze niet goed zijn voor het milieu, ze zijn niet goed voor ons lichaam en ze veroorzaken ook overgewicht.
Perrine zegt dat bepaalde gifstoffen in je eten kunnen bijdragen aan gewichtsproblemen en obesitas. De chemicaliën die de functie van ons hormonale systeem verstoren, worden obesogenen genoemd. Obesogenen kunnen hartaandoeningen, diabetes, obesitas en een hoog cholesterolgehalte veroorzaken. Deze chemicaliën worden aangetroffen in veel van de meest populaire voedingsmiddelen die we eten en komen ons lichaam binnen via verschillende bronnen: natuurlijke verbindingen die worden aangetroffen in sojaproducten, kunstmatige hormonen die worden gevoerd aan de dieren die we consumeren, plastic verontreinigende stoffen in sommige voedselverpakkingen, chemicaliën die worden toegevoegd aan verwerkte voedsel en pesticiden die op onze producten worden gespoten.
Perrine vertelde Harry Smith , co-anker van “Early Show” , dat pas onlangs de American Medical Association het idee heeft ondersteund dat deze obesogenen een belangrijke rol spelen in onze nationale obesitascrisis.
Perrine’s boek, “New American Diet”, gaat in op deze correlatie en geeft richtlijnen over hoe u uw dieet kunt veranderen om obesogenen te elimineren. Bij het interviewen van proefpersonen die het New American Diet probeerden, zei Perrine, rapporteerden mensen een gemiddeld gewichtsverlies van 15 pond gedurende twee weken.
Maar waar kunnen we deze obesogenen vinden? Wat zijn sommige voedingsmiddelen die de ergste overtreders zijn? Perrine bekeek enkele basale obesogenen en onderzocht waar ze in voedingsmiddelen te vinden zijn:
Waar vind je “obesogenen”?
In je koelkast: pesticiden en PCB’s
• The Dirty Dozen: niet-biologische perziken, appels, zoete paprika’s, selderij, nectarines, aardbeien, kersen, boerenkool, sla, geïmporteerde druiven, wortelen, peren
• Niet-duurzame vis: gekweekte zalm
• Maïs /soja-gevoerd rundvlees en kip
In je voorraadkast: plastic verbindingen (in het bijzonder BPA)
• Voering van ingeblikt voedsel zoals ingeblikte tonijn, soep, bonen en tomaten
• Voering van ingeblikte dranken zoals energiedranken, babyvoeding
• Sportdrankflessen
OPMERKING: We produceren elk jaar zes miljard pond van de obesogene BPA en het is detecteerbaar in 93 procent van de Amerikanen.
PLASTIC VERONTREINIGENDE STOFFEN:
Detecteerbaar in 75 procent van de Amerikanen, ftalaten zijn plastic weekmakers die oestrogeen nabootsen. Ze zijn te vinden in de bekleding van ingeblikt voedsel en dranken, sportdrankflessen en pesticiden. We creëren wereldwijd ongeveer een miljard pond ftalaten per jaar, en ze logen gemakkelijk uit in ons bloed, urine, speeksel, enz. We produceren elk jaar zes miljard pond van het obesogene BPA (bisfenol A, een organische verbinding die wordt gebruikt om plastic te maken), en het is detecteerbaar bij 93 procent van de Amerikanen. BPA-uitloging vindt plaats uit verpakkingen van voedsel en dranken, blikjes en flessendoppen.
NEEM VOORBEELD TONIJN:
Tonijn uit blik is een van de meest BPA-zware voedingsmiddelen die er zijn. BPA is een ingrediënt in de binnenkant van blikjes dat uitloogt in voedsel en de hormonen verstoort die je lichaam vertellen wanneer het vol is. Als je een blikje tonijn leegt, uitspoelt en met je vinger langs de zijkant strijkt, kun je het plastic voelen. Die kunnen echt gevaarlijk zijn voor iemand die op dieet is. De eenvoudigste oplossing is eenvoudigweg ingeblikte tonijn omruilen voor tonijnzakjes.
KUNSTMATIGE HORMONEN:
Een studie in het International Journal of Obesity van onderzoekers van 10 verschillende universiteiten, waaronder de Yale University School of Medicine en de Johns Hopkins Unversity, ontdekte dat het gebruik van steroïde hormonen bij de vleesproductie en op conventionele melkveebedrijven een mogelijke bijdrage zou kunnen leveren aan de obesitas-epidemie.
Consumptie van vlees van met hormonen behandeld vee, betekent dat je ze ook binnenkrijgt. Natuurlijk voorkomende horomonen, zoals oestrogeen, progesteron en testosteron, worden in ons vee gepompt. Bovendien wordt trenbolonacetaat of TBA ook aan vee gegeven om ze “op te fleuren”. TBA is een anabole steroïde die acht tot tien keer zo krachtig is als testosteron. Dat betekent dat als uw vee het heeft, uw vlees het heeft en u het dan heeft.
Houd dit ook in gedachten wanneer u vlees plukt: veel obesogenen zijn vetoplosbaar, dus hopen ze zich op in vetweefsel. Kies dus magerder vlees als je kunt, bijvoorbeeld 95 procent mager rundvlees. Maar het beste advies is om biologisch, scharrelvlees met vrije uitloop te gebruiken. Controleer de etiketten, want er zijn verschillende soorten biologisch voedsel.
LATEN WE EENS KIJKEN NAAR STEAK:
Omdat conventioneel gekweekt rundvlees maïs en soja (een obesogeen) krijgt en wordt geïnjecteerd met zes verschillende steroïden (allemaal obesogenen), heeft de typische conventionele steak zeven en een half keer zoveel vet als een steak normaal gesproken zou moeten hebben.
Die obesogenen – en het vet dat ze creëren – gaan je lichaam binnen als je de biefstuk eet. Maar bestel een grasgevoerde biefstuk en je vermijdt al dat vet en die obesogenen.
ANTIBIOTICA/SOJA-GEVOERD:
Antibiotica worden vaak aan kippen en vissen gegeven om de groei te bevorderen en ze gezond te houden, omdat ze vaak in krappe kooien bij elkaar worden gehouden. Antibiotica zijn een obesogeen. Net als soja, en soja is een geweldige eiwitrijke manier om goedkoop kippen, rundvlees en vis te voeren, maar het is niet waarvoor deze dieren werden gefokt om te eten. Dit betekent dat ze meer antibiotica nodig hebben om gezond te blijven.
KIJK EENS NAAR ZALM:
Omdat gekweekte zalm een mix van soja (een obesogeen) en vismeel krijgt, is hun vlees van nature wit, niet roze. En omdat ze in gesloten hokken worden gekweekt, krijgen ze ook antibiotica (een obesogeen). Om die gezonde roze zalmkleur te creëren, gebruiken boeren pellets die vol zitten met roze kleurstof en gebruiken ze een “Salmo-fan” of “Salmo-liniaal” – een verfwaaier om de gewenste kleur van zalmvlees te kiezen. Gekweekte zalm bevat tot 10 keer meer pesticiden zoals PCB’s dan wilde zalm.
PESTICIDEN:
De gemiddelde Amerikaan wordt dagelijks blootgesteld aan 10 tot 13 verschillende pesticiden via voedsel, dranken en drinkwater. En negen van de 10 meest voorkomende pesticiden zijn hormoonontregelend, die in verband zijn gebracht met gewichtstoename. Hoewel chemicaliën in pesticiden een aantal verschillende effecten op ons lichaam hebben, is een van de engste dat ze oestrogeen nabootsen; het is alsof je ons een shot vrouwelijke hormonen geeft, wat ons vermogen om droge spieren op te bouwen ondermijnt en vetopslag bevordert.
Maar volgens een recente studie in het tijdschrift Environmental Health Perspectives kan het eten van de juiste groenten en fruit en het vermijden van de meest besmette soorten gedurende slechts vijf dagen de circulerende obesogenen op basis van pesticiden verminderen tot niet-detecteerbare of bijna niet-detecteerbare niveaus.
KIJKEN NAAR FRUIT:
Een appel per dag kan de dokter weghouden, maar niet als die appel veel pesticiden en obesogenen bevat. De gevaarlijkste vruchten zijn appels, peren, perziken, geïmporteerde druiven en aardbeien. We raden u aan om biologisch te kopen wanneer u dat fruit koopt. Sinaasappelen, grapefruit, kiwi, bananen, ananas, mango en watermeloen zijn veilig voor conventionele diëten.
