2500 Jaar Geleden Bewaakten Robots De Relikwieën Van Boeddha, Zegt De Legende Van Het Oude India
Zelfs de legendarische auteur Homerus onderzocht meer dan 2500 jaar geleden de Griekse mythologie voor het idee van automaten en zelfrijdende apparaten. Tegen de derde eeuw voor Christus bouwden ingenieurs in het Hellenistische Alexandrië in Egypte echte mechanische machines. En dergelijke wetenschappelijke uitvindingen en historisch bestaande technologieën waren niet uniek en alleen inherent aan de Grieks-Romeinse cultuur.
Veel oude samenlevingen hebben automaten uitgevonden en zelfs ontworpen. Chinese kronieken staan ook vol met verhalen over keizers die voor de gek werden gehouden door realistische androïden en beschrijvingen van kunstmatige dienaren die in de tweede eeuw zouden zijn gemaakt door een vrouwelijke uitvinder, Huang Yueying . En de hindoe-epen spreken van techno-wonderen als vliegende strijdwagens en geanimeerde wezens. Een van de meest intrigerende verhalen uit India vertelt hoe robots ooit de relikwieën van de Boeddha bewaakten. Hoe ongelooflijk het ook klinkt voor moderne oren, dit verhaal heeft een sterke connectie tussen het oude Griekenland en het oude India.
Het verhaal speelt zich af in de tijd van de koningen Ajatashatru en Ashoka. Ajatashatru, die regeerde van 492 tot 460 voor Christus, stond bekend om de introductie van nieuwe militaire uitvindingen zoals krachtige katapulten en een gemechaniseerde strijdwagen met roterende bladen. Toen Boeddha stierf, kreeg Ajatashatru de opdracht om zijn kostbare stoffelijk overschot te bewaken. De koning verborg ze in een ondergrondse kamer in de buurt van zijn hoofdstad Pataliputra (nu Patna) in het noordoosten van India.
Traditioneel stonden standbeelden van gigantische krijgers op wacht bij de schatten. Maar volgens de legende waren de bewakers van Ajatashatru ongebruikelijk: het waren oude robots. In India werden automaten of mechanische wezens die zelfstandig konden bewegen, ‘ bhuta vahana yantra ‘ genoemd, of ‘geestbewegingsmachines’ in het Pali en Sanskriet. Er werd naar verluidt voorspeld dat de Ajatashatru-robots in dienst zouden blijven totdat de toekomstige koning de relikwieën van Boeddha door zijn koninkrijk zou verspreiden.
Hindoeïstische en boeddhistische teksten beschrijven krijgers van automaten die cirkelen als de wind en vijanden met zwaarden neerslaan, zoals Ajatashatru’s strijdwagens met draaiende bladen. In sommige versies worden de robots aangedreven door een waterrad of gemaakt door Vishwakarma, de hindoeïstische handwerkgod en de goddelijke architect van de goden. Maar de meest opvallende versie kwam op een verwarrende manier in de geschriften van Lokapannatti uit Birma. Dit waren Pali-vertalingen van oudere, verloren Sanskrietteksten die alleen bekend waren uit Chinese vertalingen, elk gebaseerd op eerdere mondelinge tradities.
Dit verhaal zegt dat veel ‘Yantakars’, de makers van robots, leefden in het westen van het land van de ‘Yavans’, Griekssprekende mensen, in Roma Visaya – de Indiase naam voor de Grieks-Romeinse cultuur van de mediterrane wereld. De geheime technologie van de yavana-robots werd zorgvuldig bewaakt. Robots van Roma Visaya waren bezig met handel en landbouw, het vangen en executeren van criminelen.
De makers van de robots mochten ze niet weggooien of hun mechanische geheimen onthullen – als ze dat deden, achtervolgden en doodden de moordende robots hen. De geruchten over magische robots bereikten India en inspireerden een jonge ambachtsman uit Pataliputra die ook wilde leren hoe dergelijke machines te maken.
Volgens het beenuiteinde bereikte een jonge man Roma Visayas en trouwde daar met de dochter van een robotmaker, die hem zijn vak leerde. En op een dag stal hij de blauwdrukken voor het maken van robots en besloot hij ze naar India te brengen.
Ervan overtuigd dat de moordende robots hem zullen doden voordat hij daar kan komen, sneed hij zijn dij door, stak de blauwdrukken onder zijn huid en hechtte zichzelf. En hij beval zijn zoon om zijn plan tot een einde te brengen en samen met het lichaam van zijn vader naar Pataliputra te gaan. En hij vervolgde zijn weg. Natuurlijk werd hij gepakt, gedood en zijn zoon vond zijn lichaam en leverde het aan Pataliputra.
Aangekomen in India haalde de zoon de blauwdrukken uit het lichaam van zijn vader en bouwde, volgens de instructies, automatische soldaten voor koning Ajatashatru om de relikwieën van Boeddha te beschermen die in een ondergrondse kamer waren opgeslagen. Dit alles was zo geheim dat mensen al snel het bestaan van een geheime kluis vergaten.
Twee eeuwen na Ajatashatru werd het machtige Mauryan-rijk in Pataliputra geregeerd door Ashoka, 273-232 v.Chr. Volgens de legende hoorde Ashoka het gerucht van de verborgen relikwieën en zocht hij tot hij een ondergrondse kamer vond die werd bewaakt door woeste androïde krijgers. Toen Ashoka probeerde binnen te komen, brak er een felle strijd uit tussen hem en de robots.
Volgens één versie hielp de god Vishvakarman Ashoka hen te verslaan door pijlen in de bouten te schieten die de roterende structuren bij elkaar hielden. Volgens een ander legde de zoon van een oude ingenieur uit hoe hij de robots kon uitschakelen en de controle over hen kon overnemen. Hoe het ook zij, Ashoka voerde zelf het bevel over een automaatleger.
Is deze legende slechts een fantasie? Of zou het kunnen zijn ontstaan tegen de achtergrond van vroege culturele uitwisselingen tussen Oost en West? Het verhaal verbindt duidelijk de mechanische wezens die de relikwieën van Boeddha beschermen met automaten uit Roma Visaya, een staat met Griekse invloeden. Hoe oud is dit verhaal? De meeste wetenschappers geloven dat het in de middeleeuwen is ontstaan als we tellen volgens de Europese kalender.
Maar sommigen zijn er zeker van dat dit verhaal veel ouder kan zijn. Het verhaal wijst op een technologische uitwisseling tussen Mauryan en Helleense culturen. En de contacten tussen India en Griekenland begonnen in de vijfde eeuw voor Christus, toen de ingenieurs van Ajatashatru nieuwe militaire machines creëerden. De Grieks-boeddhistische culturele uitwisseling intensiveerde na de campagnes van Alexander de Grote in Noord-India. Griekse en Aramese inscripties op een monument dat oorspronkelijk werd opgericht door koning Ahsoka in Kandahar, in het huidige Afghanistan.
In 300 voor Christus woonden twee Griekse ambassadeurs, Megasthenes en Deimachus, al in Pataliputra, dat opschepte over kunst en architectuur met Griekse invloeden en het huis was van dezelfde legendarische ambachtsman die de robotontwerpen van Roma Visaya stal. En de Grote Zuilen die door Ashoka zijn opgericht, zijn gegraveerd in het oud-Grieks en bevatten de namen van Hellenistische koningen, wat de directe verbinding van Ashoka met het Westen aantoont. Historici weten dat Ashoka correspondeerde met Hellenistische heersers, waaronder Ptolemaeus II Philadelphus in Alexandrië, wiens spectaculaire processie in 279 voor Christus beroemd werd vanwege het gebruik van uitgebreide geanimeerde beelden en automatische apparaten.
Historici melden dat Ashoka gezanten naar Alexandrië stuurde, terwijl Ptolemaeus II gezanten naar Ashoka in Pataliputra stuurde. Diplomaten presenteerden meestal prachtige geschenken om de culturele prestaties van hun land te laten zien. Misschien werden tekeningen of miniatuurmodellen van automaten en andere mechanische apparaten geschonken aan de oude Indianen?
Tegenwoordig is het niet langer mogelijk om de datum van het verschijnen van de legende vast te stellen, maar het is waarschijnlijk dat het idee van robots die de relikwieën van Boeddha bewaken, echte en ingebeelde technische hoogstandjes uit de tijd van Ajatashatru en Ashoka combineert. Dit verbazingwekkende verhaal is het bewijs dat het concept van automaten al sinds de oudheid bestaat en illustreert de universele en eeuwige verbinding tussen verbeelding en wetenschap heel goed.
