Stervende mensen horen alles tot de laatste seconde goed.
Stervende mensen horen alles tot de laatste seconde goed.
Het bleek dat zieke mensen, bijna dood en op geen enkele manier reageren op externe prikkels, toch goed horen. Zo goed als jonge en gezonde mensen. Maar begrijpen ze wat hen wordt verteld?
Canadese wetenschappers hebben ontdekt dat het gehoor het laatste gevoel lijkt te zijn dat het menselijk lichaam verlaat voor de dood. Een artikel hierover is op 25 juni gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports. Volgens hoofdonderzoeker Elizabeth Blendon reageert een stervend menselijk brein op geluiden zoals van een gezond mens.
Zelfs als de persoon al in een halfbewuste staat is, of zelfs bijna op zijn laatste adem. Deze verbazingwekkende gegevens zijn verkregen na het werk dat Blendon en haar collega Lawrence Ward deden in St. John’s Hospice in British Columbia. Ze verbonden sensoren met ernstig zieke of al stervende patiënten met sensoren op hun hoofd, zetten kleine muzikale passages aan en volgden enige tijd de signalen van hun hersenen.
Wetenschappers probeerden de vraag te beantwoorden – is het mogelijk dat iemand die stervende is, kan horen wat zijn familieleden tegen hem zeggen.
Het komt vaak voor dat deze woorden bijzonder belangrijk kunnen zijn voor de stervende en voor zijn familie. Er was lang de overtuiging dat een zieke, zelfs in coma of bewusteloos, in staat is om te horen waar mensen naast zijn bed over praten. Hetzelfde gold voor stervende mensen die blijkbaar niet op stemmen reageerden.
Het feit dat dergelijke uitspraken waar kunnen zijn, werd ooit bewezen door mensen die de klinische dood hebben overleefd. Ze hoorden gesprekken om hen heen, zelfs als hun hartslag stopte en men probeerden ze te reanimeren. Maar pas relatief recent, met de ontwikkeling van technologie, werd het mogelijk vast te stellen hoe de hersenen van stervende mensen reageren op externe prikkels.
In een onderzoek in Canada bood een familie van 13 hospice-patiënten zich als vrijwilliger aan. Vijf van deze patiënten waren al in zo’n toestand dat ze nergens op reageerden en hun leven werd alleen ondersteund met behulp van medicijnen en levensondersteunende apparaten.
Wetenschappers werden bijgestaan door Dr. Romain Gallagher, die meer dan 30 jaar in dit hospice werkte en ernstig zieke patiënten bestudeerde. In de loop der jaren werd ze herhaaldelijk geconfronteerd met gevallen waarin familieleden van stervende patiënten tot hun laatste adem met hen spraken en op de een of andere manier begrepen dat hij ze hoorde. Zij was het die de gedetailleerde studie over dit onderwerp initieerde en een groep wetenschappers uitnodigde in het hospice.
In hun observaties registreerden wetenschappers die elektro-encefalografie (EEG) gebruikten de reactie van de hersenen van stervende patiënten op geluiden van verschillende mate van volume en tonaliteit, en vergeleken deze reacties vervolgens met dezelfde in de controlegroep van jonge en gezonde mensen. En vonden geen enkel verschil. Deze merkwaardige studie kon echter geen antwoord geven op de vraag of de stervende patiënten begrijpen wat hun wordt verteld, of dat ze alleen het geluid waarnemen, maar het niet langer correct kunnen verwerken.
Desalniettemin kan deze studie de familieleden en vrienden van zieke mensen ervan overtuigen dat zij hen horen en hen hoop geven dat hun woorden de stervende mensen de nodige troost en steun kunnen geven.
