Mauro Biglino: Het boek dat je gedachten over de bijbel zal veranderen 2

37

Afbeelding 3 reproductie van een detail van het Akkadische zegel \A243 bewaard in het Staatsmuseum van Berlijn, dat de zon voorstelt met 11
hemellichamen: de 9 bekende planeten, plus de maan en… Nibiru?

2

– De teksten van de Sumerianist Zecharia Sitchin (geboren in Bakoe, Azerbeidzjan, in 1922 en later verhuisd naar
Palestina, waar hij modern en oud Hebreeuws en andere Semitische en Europese talen leerde)
opgenomen in de bibliografie, die de primaire bron vormen voor wat er volgt over Sumeriërs
en hun verhalen: een aantal boeken die deel uitmaken van een uitgeverijproject dat in 1976 van start ging en genaamd ‘The Earth
Kronieken”.

‘J

– Zie bijlage 2, pag. 203.

– In hoofdstuk 2 zullen we zien hoe deze gebeurtenis ook buitengewoon wordt gerapporteerd in het scheppingsverhaal in de
boek Genesis: deze tekst is de bron van alle informatie die we hebben verzameld, omdat hij bijzonder nuttig is
om dieper in te gaan op ons begrip van het Sumerische verhaal.

– Zie bijlage 2, pag. 203.

38

– Zie bijlage 2, pag. 203.

7

– Zie bijlage 2, pag. 203.

O

– Zie de bibliografie.

– Pettinato G.Mitologia sumerica, UTET, Turijn 2001 (zie ook Bibliografie).

39

2

rpwx-Q

( reshit-be )

Genesis: “In het begin…”

Door de eeuwen heen diverse – Christelijke, Katholieke of Protestantse – Kerken
hebben een manipulatie van teksten gecreëerd die gericht is op het verspreiden van overtuigingen die vinden
geen correspondentie in de boeken waarop ze onterecht gebaseerd zijn.

Als de Bijbel in zijn letterlijke betekenis wordt gelezen, kan hij daar niet als basis voor worden gebruikt
een religie bouwen. In het eerste hoofdstuk zijn we uitgegaan van de creatie van één of
meer adAms (Q*TN) 5 en deze informatie komt voort uit de verhalen van Sumeriërs, op
het minst in die interpretaties die zich over de hele wereld hebben verspreid
voor de laatste decennia. Dit was een operatie van genetische manipulatie uitgevoerd
door de anunnaki om een ​​op aarde bestaande soort primaten te verbeteren en te veranderen
het in een ras van arbeiders om te worden ingezet in de meest veeleisende taken.

Nu kijken we in detail naar het Soemerische verhaal over de schepping van de mens.

De geschriften van de algemeen aanvaarde academische geleerden vallen vaak samen met
de theorieën van de zogenaamde ‘alternatieve’ auteurs.

Hier parafraseren we Giovanni Pettinato, professor Sumerologie aan de

40

Universiteit La Sapienza in Rome: de geschriften van de algemeen aanvaarde
academische wetenschappers vallen vaak samen met de theorieën van het zogenaamde ‘alternatief’
auteurs. We zijn bij een banket van Anunnald en Ninmah (de eerder
genoemde moedergodin) wat Enki ertoe aanzet om vervangers voor goden te creëren
zodat ze zichzelf kunnen bevrijden van de last van hard werken en vertelt hem dat
de “conformatie” van de mensheid ligt in zijn handen.

De Sumerische mythe vertelt dat goden, gedwongen om aarde te graven en op te stapelen, klaagden
voor hun kwaliteit van leven en gaven Enki de schuld van hun moeilijke situatie.

enki’s moeder dringt er dan bij haar zoon op aan om tussenbeide te komen en de anunnaki die dat zijn te helpen
extreem hard werken: ze nodigt hem duidelijk uit om een ​​godensubstituut te creëren – een
dubbel – zodat ze zich kunnen losmaken van de werklast. Dat suggereert ze
hij kneedt enkele bedienden.

Haar zoon antwoordt dat het wezen waar ze het over heeft al bestaat en vraagt ​​haar dat te doen
bevestig er het beeld van goden op.

Dus ze beginnen het experiment en we moeten erkennen dat Sumeriërs wijs waren
en bekrachtigden deze hun schepselen niet met alwetendheid en almacht.
Ze waren behoorlijk correct door ook hun mislukte experimenten te documenteren.

De vroege mannen hadden in feite enkele problematische fouten:

• men kon zijn handen niet sluiten, die altijd uitgestrekt waren;

• iemands ogen waren altijd open en reflecteerden licht;

• andermans voeten waren gezwollen en verlamd;

• toen kwam er een man met extreem lage intelligentie, genaamd “idioot”;

• een andere man kon de urine niet tegenhouden;

• een vrouw was niet in staat om kinderen te krijgen;

• uiteindelijk produceerde NINMAH een individu zonder geslachtsdelen.

Er wordt ook gezegd dat er een vroeggeboorte plaatsvond met Enki’s zaad: een harige man was
geboren, met een gesloten keel, onvolmaakte ogen, verdraaide ribben, verlamde ruggengraat;
lijdend hart, hoofd en darmen, met handen niet in staat om op te tillen en vast te houden
iets…

Kortom, voordat ze erin slaagden een perfect wezen voort te brengen, moesten de “goden” maken
nogal wat pogingen, en ze maakten veel fouten. Ninmah was bang voor
uitgezet vanwege haar schijnbare onvermogen, terwijl Enki troost en

41

stelt haar gerust.
Eindelijk loont
het werk en introduceert de “godin” het nieuwe wezen:
Adama de bijbelse Adam, de Lulu (de “vermenging”).

Volgens de interpretatie van Sitchin was de operatie bedoeld om de
mannelijke anunnaki’s bloed om het element te verkrijgen dat de essentie bevat
van het individu (dna) en implanteer het in de geïdentificeerde hominide.
Genesis vertelt ons de gebeurtenis van de schepping van de mens en zegt dat, na het produceren van water
en het scheiden van de aarde, waardoor het land uitdroogt, en planten plaatsen
en dieren ( Gen 1:26):

mx ntn;3 n’n^x T>xn

AdAm Naasse lElohim jomer-Va

de mens maakt ons Laten: Elohim zei-En

En de Elohim zeiden: laten we mensen maken naar ons beeld en naar onze smaak

Maar de redacteur van het verhaal lijkt de behoefte te voelen om iets dat te benadrukken
de lezer moet absoluut begrijpen: er mag geen enkele twijfel bestaan
want dit is zeker een buitengewone gebeurtenis, en je zult het snel begrijpen
Waarom.

In het volgende vers (1:27) lijkt het inderdaad alsof hij het duidelijk wil maken.

42

mxn-ns

n’rfrK

kiti

o-tsalm-be

adam-ha-et

Elohim

jivra-Va

zijn-beeld-met

man-de

Elohim

gemaakt-en

ins

Familie

D’rfrx

nVxa

oto

bam

Elohim

tselem-be

Hij

gemaakt

Elohim

van-beeld-met

nnK

Familie

nnnr

IDT

otam

schuur

nekevd-u

zdcar

hen

gemaakt

vrouw-en

mannelijk

En de Elohim maakte de mens met zijn beeld. Met beeld van Elohim maakte hij.
[Hij] maakte ze mannelijk en vrouwelijk

Kortom, de auteur wil ons vertellen dat de Elohim (Semitische meervoudsvorm voor de
“heren van boven”) maakten de mens door hun “tselem” (O*?^) te gebruiken.

• Maar wat is tselem (LJ72k)?

• En was dit zo belangrijk om er twee keer op te wijzen?

Voordat we de diepere betekenis van deze Semitische wortel zien, merken we op dat de Bijbel
vertelt ons hoe de Elohims deze beslissing namen en zeiden “laten we doen”, een Hebreeuws gebruikend
verbale vorm die “cohortative mood” wordt genoemd: een vorm die de waarde bevat van
een vermaning, een uitnodiging om te doen, een verzoek.

In deze “cohortatieve stemming” kunnen we een soort samenvatting van meerdere zien
discussies, hypothesen en suggesties die Enid aan zijn team moet hebben gegeven
om een ​​oplossing te vinden voor de problemen die we in het vorige hebben genoemd
hoofdstuk.

Dus, met behulp van de “coortatieve stemming”, zegt Genesis: «Kom op, laten we werken, laten we

43

doorgaan.

Bovendien kan de kwestie van de term Elohim – meervoud – ook niet worden afgewezen
gemakkelijk. Wij die vrijheid van denken proberen te beoefenen en die niet hebben
monotheïstisch dogma te verdedigen, met vertrouwen te kunnen overwegen
“De Elohim” als een echte veelheid van personen.

Oude exegeten geloofden dat de zaak niet kan worden onderschat, en zij
probeerde een verklaring te geven: de Syriërs gingen ervan uit dat hij met de
«verheven vergaderingen)); «hij praat met de Engelen)), voerden anderen aan; Basilicum van
Caesarea zei «hoe kan hij zo praten als niemand met hem werkt?)).
Zeker, de Sumeriërs laten ons hier een beter begrip van krijgen wanneer, heel
simpelweg, ze houden rekening met de dialoog tussen enki en degenen die dat waren
verondersteld om met hem samen te werken aan dit experiment.

De tselem

)

Volgens Sitchin zeiden de Sumeriërs dat de mens was voortgebracht door te zuiveren
het bloed van jonge mannelijke anunnaki en het implanteren van een extract in de uitverkorene
hominide.

Griekse vertalers van deze passage uit Genesis (de “Septuaginta-versie”—)
wist zeker niets van de Soemerische verhalen en kon het in ieder geval niet
enige kennis hebben van genetische manipulatie, en dus hebben vertaald als
volgt:—

d* 7X nvr

□”rfrN

TDK”l

antropon Poiesomen

:theos-o

eipen-Kai

man maak ons ​​Let

:God-de

zei-en

44

mm £ td

omoiosin-kata-kai
res em b la nee-like-and

emeteran-eikona-kata

ons-beeld-achtig

En God zei: laten we de mens maken zoals ons beeld en onze gelijkenis

Er zijn enkele elementen om op te merken: ten eerste hebben Griekse vertalers er twee gebruikt
termen met een dubbele betekenis:

• Omoiosin heeft een abstracte waarde en vertegenwoordigt duidelijk het concept van
gelijkenis.

• Eikona daarentegen heeft een meer concrete waarde en vertegenwoordigt elk object
het tonen van de afbeelding van iemand of iets; bijvoorbeeld een schilderij, een
beeldhouwwerk, een bas-reliëf, een inlay of borduurwerk.

We moeten hier erkennen dat door tselem te vertalen met het woord eikona,
De Grieken zijn dicht bij de diepste betekenis van dit Semitisch gekomen
medeklinker stam.

Tselem geeft inderdaad niet het abstracte begrip beeld aan zoals het is
verschillend geïnterpreteerd door religieuze literatuur en traditionele theologie, die proberen
om verschillende verklaringen te geven: in feite duidt het specifiek op “een pond van
materie die een afbeelding bevat”.

Griekse vertalers hebben dezelfde waarde behouden voor beide voorvoegsels die in
Hebreeuws nogal verschillende betekenissen: in de bijbelse tekst, de twee woorden
die de afbeelding en de gelijkenis aangeven, worden in feite voorafgegaan door twee verschillende

voorvoegsels, ^ {be) en 3 (ki), die verschillende betekenissen hebben; zulke verschillen
zijn geen kleinigheid:

{be) betekent eigenlijk “met, door…”.

3 {ki) betekent in plaats daarvan “zoals, volgens…”.

Daarom is het correct om “ki -dmute-nu” te vertalen met de uitdrukking “kata
omdiosin”, wat betekent “als gelijkenis”.

45

In plaats daarvan is het minder correct om “b Q-tsalme-nu” te vertalen met “kata eikdna”
omdat deze Hebreeuwse code niet de betekenis heeft van “als gelijkenis”, maar
de precieze betekenis van “met het beeld” of beter: “met – door – dat
materiaal dat de afbeelding bevat

Dienovereenkomstig zouden we niet zijn geschapen “naar het beeld” van de Elohim,
maar “met dat stoffelijke iets dat het beeld bevat” van de Elohim.
Een heel belangrijk verschil!

Hier is het concrete en nieuwe bewijs, altijd weggelaten door traditionele religieuzen
interpretaties omdat het niet verenigbaar is met de doctrine die ze willen
verspreiden en ondersteunen.

Merk ook op dat Genesis zegt dat alle schepselen «werden gemaakt volgens hun
soorten», maar dit wordt niet gezegd over de mens: na de “goddelijke” tussenkomst,
zijn soort is anders dan zijn eigen originele!

Maar er is meer. Laten we, terwijl we verder gaan, altijd de Soemeriërs in gedachten houden
verhalen, die beweren dat het materiaal dat in mannen was geïmplanteerd, werd verwijderd
anunnaki’ gezuiverd bloed.

Eigenlijk duidt de term tselem niet alleen op een concrete en materiële quid maar
ook bevat het, in de oorspronkelijke betekenis van de Semitische wortel, het concept van “knippen”.
komt van… “.

Onder de term “tselem” de Dictionary of Biblical Hebrew and

Aramees— “brown-Driver- Briggs Hebrew and English Lexicon” bevat de
volgende definities: «iets afgesneden). In feite is de werkwoordstam rWb
vertaald als ‘afgesneden’.

• En wat bevat het beeld van iemand die “afgesneden” kan worden
uitgesneden of geëxtraheerd”? Er is maar één antwoord mogelijk: dna!

Als dit zo is, dan is het gemakkelijk te begrijpen waarom de schrijver van Genesis de
moet twee keer herhalen dat we zijn gemaakt “met zijn tselem…de Elohim’s
tselem”… Hij wilde er zeker van zijn dat de lezer de concreetheid van de
evenement.

Dit was de buitengewone aard van de daad van The Elohim (de
heren die van boven kwamen): Om iets “echt van hen” in te voeren

46

dit wezen, dat zo zijn leven, de nieuwe levensadem, rechtstreeks heeft ontvangen
van “goden”.

Vroege joodse commentatoren beweerden dat ze die van de mens hadden gelezen en uitgelegd
creatie moest een voorrecht zijn van “de weinigen” die daartoe in staat waren
begrijpen? Is dit waarom?

En, na Adam … Khawwdh (Eva)

We hebben al geleerd over één “fout” van Annu naki: de vorming van een vrouwtje
die niet kon kweken. Genesis vertelt ons over de vorming van een vrouw: Hoofdstuk
2 vertelt ons dat Elohim de behoefte voelde om AdAm te helpen, en dus een vreemde uitvoert
werking, is het vooral vreemd als we kijken naar de traditionele creatieve
almacht van ‘god’.

Vers 21 reciteert:

n’rf’N

mm

Elohim

Jahweh

jippel-Va

Elohim

Jahweh

herfst-gemaakt-en

47

nann

non

“ttO’l

ah-tachtenn

vctsdr

jisgor-vd

het-onder

vlees

gesloten-en

En de Elohim riepen Yah goed en lieten een diepe slaap vallen op de Adam en hij
sliep en nam een ​​van zijn ribben en sloot toen zijn vlees

Dus deze Elohim die bekend stond als Jahweh heeft Adam nodig om in te slapen
om hem te opereren, een operatie aan hem uit te voeren, een vorm van manipulatie dat
moet zo pijnlijk zijn geweest dat de proefpersoon een “diepe slaap” moest slapen.

Dit alles lijkt een gewone verdoving te beschrijven die het mogelijk maakt dat cellen
verzameling (?) van wat gewoonlijk wordt vertaald als “ribben”, maar dat zou kunnen zijn
iets anders.

De stern \“tsela” (*^-^) betekent ook “zijde” en met die precieze betekenis is het dat ook
gebruikt in verschillende passages van het Oude Testament: er zijn zijkanten van de tempel,
zijkanten van kasten, zijkanten van altaren, enz.

Tegenwoordig wordt het verzamelen van hematopoëtische stamcellen gedaan in moderne laboratoria
vanaf de zijkant van de iliacale botten: een operatie uitgevoerd onder narcose,
omdat het erg pijnlijk is. De cellen worden vervolgens gebruikt voor transplantaties in de
behandeling van bepaalde ziekten. Stamcellen kunnen ook geschikt zijn
gericht op verschillende ontwikkelingsschalen.

Dus de Elohim zouden wat cellen kunnen hebben genomen van de zijkant van een mannelijke adam
lichaam om een ​​vrouwelijke adam te klonen of te vormen.

Bedenk dat het woord adam vaak wordt geschreven met het lidwoord {Ha-Adam, “de
Adam”), wat aangeeft dat dit geen eigennaam is, maar een generieke naam; Het
geeft een soort levende wezens aan, die op adAmA, de aarde: dus de
“Aardse” degenen.

De “aardse” werd ook geïdentificeerd met een duidelijk somatisch aspect: inderdaad,
deze wezens werden gedefinieerd als hebbende “zwarte hoofden een kenmerk dat
onderscheidde hen duidelijk van hun “scheppers”. Het zou geen zin hebben gehad
om dit kenmerk te benadrukken als het geen duidelijk onderscheidend teken van de

48

individuen die geen zwarte hoofden hadden.

En de term die aan het nieuwe wezen wordt gegeven, is khawwah, de “levende”, de “moeder”.
van de levenden”, net als de Anunnaki “Godin” die de nieuwe produceerde
soort: homo sapiens.

In Genesis (3:20) lezen we:

intfx

U0

□nKn

K-pn

naar-isc

lijken

adam-ha

jiqra-Va

zijn vrouw

van-naam

adam-de

genaamd-En

nrpn

Familie

*0

mn

hajeta

hoi

ik

kauw

(is geweest) was

Het

omdat

vooravond

T!-‘?3

niet

khai-kol

em

(één levend) levend-iedereen

van-moeder

En Adam noemde zijn vrouw Eva omdat zij de moeder van alles was
leven

Volgens de officiële wetenschap is het inderdaad duidelijk dat er een
moeder van alle mannen, omdat de mitochondriën, een belangrijk onderdeel van onze cellen,
kunnen alleen worden overgedragen door het vrouwelijke ei, omdat ze te groot zijn om te zijn
in de mannelijke spermatozoa. Dus onvermijdelijk, de eerste vrouwelijke voorouder
wie de aanzet gaf tot de ontwikkeling van de menselijke soort is dat niet
verrassend genoeg door veel genetici “mitochondriale Eva” genoemd. Volgens
hun onderzoek, het uiterlijk van deze eerste moeder van de mensheid dateert uit
300-250 duizend BCE: een datum die samenvalt met de reconstructie van Sitchin!

49

Van hun kant vertellen paleoantropologen ons dat Homo erectus, met een
evolutionair onverklaarbare snelheid, ontwikkeld tot Homo sapiens. Alle andere
leden van onze naaste verwanten hebben een veel langere evolutionaire timing gehad:
chimpansees waren ongeveer 5 miljoen jaar bijna hetzelfde; homo erectus
nauwelijks veranderd in ongeveer 1,3 miljoen jaar en verdween toen en werd
Homo sapiens, wiens schedelcapaciteit snel met 50% toenam!

Een korte “kritiek”…

Al deze gebeurtenissen vinden een verklaring in deze bijzondere interpretatie van de
Sumerische mythe en bijbelse Genesis. Of je het nu leuk vindt of niet, handig of onhandig
hoe het ook zij, de Sumeriërs en het Oude Testament lijken dicht bij elkaar te liggen
uitgelijnd. De Bijbel vertelt hetzelfde verhaal, herschreven in het licht van een bekende
monotheïstische visie die zich pas in latere eeuwen zou hebben ontwikkeld. Van de
oorspronkelijke verhaal handhaafden ze de veelheid van de Elohim en het beton
materie gebruikt door deze “goden” om de mens te creëren “naar” hun beeld en
gelijkenis.

De spirituele God, transcendent en uniek, behoorde dus niet tot de
ervaring van de bijbelschrijvers die ons een heel concreet verhaal hebben verteld,
met behulp van de culturele middelen waarover ze op dat moment beschikten.

En geen enkele kerk heeft het recht de geschiedenis te verdraaien om een ​​kerk te bouwen
bewustzijn controlerend systeem gebaseerd op perspectieven die ver van ons verwijderd zijn
die teksten die als heilig zijn gedefinieerd en die in plaats daarvan met opzet opnieuw zijn geïnterpreteerd
door de heersende macht.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat een persoonlijke lezing van dergelijke teksten wordt afgeraden
eeuwen wanneer niet expliciet verboden.

50

Afbeelding 4 Voorstelling van de zeehond met een mannelijke godheid, een vrouwelijke godheid, een boom met zeven takken, de slang achter de godin: de
bijbels EDEN?

— Zie de bibliografie.

— Zie Bijlage 2, pag. 203.

1?

— De aanwijzingen voor het lezen van deze en volgende tabellen staan ​​op pagina XIV.

1 1

— Zie de bibliografie.

– Zie het gedicht van Lugalbanda en Hurrum (ref. G. Pettinato – Bibliografie).

51

3

D’XSI tF7»Dl D'(?3j

{Rephaims, Nephillms, Anaqims)

De reuzen?

Toen we het verhaal van de adAms (D7X) vertelden, hebben we dat op een gegeven moment ook gezegd
van het samenwonen met de anunnaki, de laatste ontwikkelde een voorliefde voor aardse
vrouwtjes, die ze prettig en begeerlijk vonden. We gaan nu een
kwestie die altijd voor verwarring heeft gezorgd bij de officiële commentatoren, een onderwerp
die traditionele religie de neiging heeft te vergeten of te interpreteren in allegorische en
metaforische zin.

We begrijpen dat voor de aanhangers van een religie die deze kwestie overweegt
“zondig” (vooral met seks!), het is niet gemakkelijk om de echte betekenis van wat te accepteren
Genesis zegt in hoofdstuk 6.

Na de creatie van adAm en khawwAh, vertelt Genesis ons het verhaal van de
verdrijving uit Eden (eden, edin, “huis van de rechtvaardigen, huis van de
voogden”) en introduceert de rijke en gedetailleerde genealogie van de eerste paar
afstammelingen, uitgaande van Seth gegenereerd na de dood van Abel en de verbanning
van Kaïn: Seth, Enos, Kaïnan, Mahalalel, Jared, Henoch, Methuselah, Lamech,
Noach… en dan de zondvloed.

Er wordt gezegd dat ook Seth is gegenereerd door adAm “met zijn afbeelding en
gelijkenis”: zou dit een manier kunnen zijn om te suggereren dat dit kind ook is geweest
verkregen door een buitengewone operatie?

De tekst specificeert dit niet, maar zegt dat na meer zonen te hebben gehad en
dochters, ad Am sterft op 930-jarige leeftijd!

52

Deze leeftijd zou echter geen verrassing moeten zijn, volgens onze theorie dat hij dat was
een direct product van de enting van genetisch materiaal van de anunnaki/elohims,
we kunnen aannemen dat in hem – zoals in alle volgende antediluviaanse aartsvaders –
er was ook het kenmerk van een lang leven dat door zijn scheppers werd overgeleverd.

Het moet gezegd worden dat de Elohims deze kwestie bespraken en toen besloten het te doen
Adams leeftijd verkorten. De Revised Standard Version (vgl. Gen 6:3) toont de
beslissing van de goddelijkheid, die zegt: “Mijn geest zal niet eeuwig strijden met de mens,
hij is vlees; zijn tijd zal 120 jaar zijn”.

Later (Gen 6:1-8) wordt gezegd dat ad Am (de aardse) begon te fokken op de
Het aardoppervlak en dat had natuurlijk ook enkele dochters. Meeste van de
anunnaki die op deze planeet waren geland om te werken, waren waarschijnlijk mannen,
terwijl de vrouwtjes van die soort schaars waren. Dat is niet moeilijk voor te stellen
de natuurlijke behoeften en misschien zelfs de wens om hun een nieuwe stabiliteit te geven
leven, dat nu volledig op deze planeet werd doorgebracht, had de
aandacht van deze individuen voor de nieuwe vrouwelijke wezens. Ik moet hebben
zo geweest, en inderdaad – waarschijnlijk heel natuurlijk gebeurd! – de redactie van Genesis
vertel ons (6:2):

mxn

maa-nx

1XT1

adam-ha

ben’ot-et

Elohim-vene

jiaru-Va

adam-de

van-dochters

Elohim-de-van-zonen

zaag-en

mn

nao

*3

jicjcjehu-va

henna

tovoten

ik

toren-en

zij

mooi (goed)

Dat

53

De zonen van de Elohims zagen dat de dochters van Adam mooi (goed) waren en
te midden van alles namen ze de vrouwen die ze kozen voor zich

Ondertussen wijzen we erop dat de term tovdt (H20) meestal wordt vertaald als
“mooi”, maar het betekent ook “bekwaam, geschikt” (het tegenovergestelde wordt gebruikt, voor
bijvoorbeeld in het gewone gezegde “goed voor niets”, wat incompetent betekent,
ongeschikt). Welnu, deze vrouwen leken duidelijk “goed”, dat is “gepast” voor
relaties aangaan, het opzetten van gezinnen: met andere woorden geschikt voor
het beoefenen van geslachtsgemeenschap en de daaropvolgende voortplanting.

Dan vervolgt de tekst met het vertellen van de woede en het verdriet van “god” die,
het zien van deze barbaarsheid, besluit de mensheid van het gezicht van de aarde te wissen.

Hier is de volledige passage uit de Settled Bible:

Daarom zag de Heer dat de slechtheid van de mens groot was op aarde en dat de aspiraties
van de gedachten van hun hart waren voortdurend gericht op het kwade en de Heer had er berouw van
schiep de mens op aarde, klaagde hij in zijn hart en zei: “Ik zal de mens vernietigen die ik heb
gemaakt vanaf het oppervlak van de grond; mens, samen met dieren, kruipende dingen en vogels van
de lucht; want het spijt me dat ik ze heb gemaakt.”

Bij het lezen van deze passage kunnen we niet anders dan onszelf enkele vragen stellen:

• Kon deze alwetende God niet voorspellen wat er zou zijn gebeurd?

• Wist hij niet dat het gedrag van zijn wezens afhing van de kenmerken die
hij zelf had voorzien?

• Wat een onzin is het om iemand de vrijheid te geven zelf te beslissen
lot, als hij vervolgens wordt gestraft omdat zijn beslissingen niet overeenkomen met de

54

wil van zijn schepper – Is het geen wrede boosaardigheid?

• Kan een spirituele ‘god’ zijn schepsel zo haten dat hij zijn dood wil?

• Tot slot, wat had het voor zin om de dieren ook uit te roeien, al was het maar
was de man de schuldige?

Eigenlijk is de theorie van het bestaan ​​van een spirituele God in staat om te creëren
alles uit het niets, maar niet in staat om de gevolgen van fouten te voorspellen hij
zichzelf pleegt en daardoor gedwongen wordt tot inkeer te komen en maatregelen te nemen –
presenteert zeer curieuze aspecten!

Natuurlijk zouden we kunnen zeggen dat het lijkt alsof we in de handen van zo’n God zijn
minst “verontrustend”… Maar in ons geval is dit eenvoudig te verklaren: de Elohim
(meervoud) die de mens schiep, behoorde tot een technologisch geavanceerd ras, maar
een die zeker niet was uitgerust met alwetendheid en almacht. Dan
de Elohim die “berouw heeft” is waarschijnlijk de anunnaki genaamd Enlil, een van de
twee zonen van de Lord of the Empire die we al kennen en die niet
veel liefde voor het aardse wezen…

De apocriefen

We vinden ditzelfde verhaal in een van de beroemdste oudtestamentische apocriefen
teksten: “The Ethiopian Book of Enoch”. – In het eerste deel vertelt het ons over de
“val van de zonen des hemels”, die opmerken dat de dochters der mensen waren
wenselijk en besloten om ze als partners te nemen. Tweehonderd kwamen overeen om te doen
dus, en hun directe chef, een zekere Semjase, wist dat wat ze waren
op het punt stond te doen zou de woede van de Lords of the Empire opwekken; hij was bang
te worden beschouwd als de enige verantwoordelijke en de enige die betaalt voor de
nasleep van zijn beslissing.

Zijn kameraden besloten toen de verantwoordelijkheid te delen: ze ontmoetten elkaar op de berg
Hermon – een bergmassief gelegen ten zuidoosten van Antiliban – en
beloofde het project niet op te geven en het zonder nabeschouwingen tot een goed einde te brengen.
Zo begonnen ze de aardse vrouwen te ontmoeten, om ze te voorzien
praktische vaardigheden zoals landbouw en het oogsten van planten, hun gebruik voor
therapeutische doeleinden… Met andere woorden, ze leerden ze, zegt de tekst, de

55

“geheimen van het begin der tijden”.

Ze begonnen geslachtsgemeenschap te hebben en reuzen voort te brengen, die aten
menselijke producten.

Gewaarschuwd voor wat er aan de hand was, besluit de Almachtige de mensheid te vernietigen
met een overstroming, maar waarschuwt de “zoon van Lamech” om samen met hem een ​​schuilplaats te zoeken
zijn nakomelingen om het herstel van het leven op aarde te garanderen.

Het lijkt interessant om op te merken dat de Lord of the Empire zegt dat de aarde
is verwoest vanwege geheimen en mysteries die “Vigilantes” hadden
doorgegeven aan hun kinderen. De term “burgerwachten” herinnert aan zowel Neteru (de
Egyptische “bewakers” van het begin der tijden) en de term Sumerische betekenis
“het land van de bewakers”…

Op dit punt onderbreekt de editor van Genesis de hoofdstroom van de vertellingen om op te nemen
een soort annotatie, een soort contextualisering van de tijd – bijna een herinnering voor
degenen die op de hoogte waren van de gebeurtenissen – en met een zeer informele uitdrukking
(vers 4) zegt:

awn

pxn

vn

N , ‘? , D3n

jamim-ba

arets-ba

hajii

nefilim-ha

dagen-de-in

aarde-de-op

waren

Nephilims-de

l&X

p-nnx

mi

ann

ascer

khen-achare

ga-ve

zoom-ha

Dat

(dit) zo-na

even-en

die

n’rfrxn

‘in

1X2*

Elohlm-ha

goed

javou

Elohims-de

van-kinderen

(ingevoerd was) ingevoerd

56

anaal

heet

een’?

ghibborim-ha

hemma

zoom-la

(helden, dapper) sterk-de

zij

hun-aan

De Nephilims waren in die dagen op aarde en zelfs daarna, de
De kinderen van Elohims waren de dochters van de Adam binnengegaan en waren bevallen
aan hun [Elohims f ] sterke [zonen] (dapper, helden) die sinds altijd [waren] mannen van naam (beroemd)

De tekst vertoont een gebrek aan duidelijkheid waarmee de redacteur deze passage beschrijft.
Kortom, er is geen absolute zekerheid of de Nephilim de
product van deze vakbonden of ze bestonden onafhankelijk, klaarblijkelijk, de lezer van
de periode kende geen enkele twijfel, de vertelde gebeurtenissen en de timing van de referentie
op zich duidelijk moeten zijn geweest. Het was toen slechts een verwijzing naar iets
bekend en behoefde dus geen verdere uitleg. Het record is nog meer
uitdagend als men bedenkt dat het probleem niet alleen de timing betreft
– waren ze er al of waren ze het product van de vakbonden? – maar ook de
eigenlijke betekenis van het woord “Nephilim”. Het boek van Jiubilees, – behorend tot
de buitenbijbelse joodse literatuur, zegt uitdrukkelijk (5.1) dat de Nephilim
waren de kinderen van deze vakbonden.

57

Ook de geromaniseerde joodse schrijver Titus Flavius ​​Josephus spreekt hierover
gebeurtenis in zijn boek Jewish Antiquities— (1.73) waar hij schrijft dat de “engelen
van God’ ontmoette de aardse vrouwen en slechte kinderen werden geboren, trots,
arrogant en alleen vol vertrouwen in hun macht. Dit bevestigt dat ze alles hadden
die kenmerken die de Grieken aan reuzen zouden toeschrijven.

Maar de verklaring kan nog steeds anders zijn…

Nefilim (

)

Traditioneel wordt deze term vertaald als “reuzen”: zoals in het Grieks “Versie van de
Seventy”, wat uitdrukkelijk verwijst naar ghigantes. Echter, de Hebreeuwse wortel van
het werkwoord nafal, vandaar de term Nephilim, betekent “vallen, naar beneden komen, naar
dalen” of ook, bij uitbreiding, “verval”. Het geciteerde vers zou dus kunnen (moeten!)
correcter vertaald worden met de volgende betekenis: “Op dat moment op aarde
er waren er die waren gevallen, afgedaald’. In deze termen het probleem van
interpretatie zou verdwijnen omdat het, aangezien het niet om reuzen gaat, zou verdwijnen
evenmin nodig om hun oorsprong te bepalen, noch of ze de
product van de nieuwe vakbonden of niet. Dus, heel eenvoudig, de Bijbel vertelt ons dat in
die dagen leefden degenen die uit de hemel ‘neerdaalden’ nog op aarde.

Een andere mogelijke interpretatie zou kunnen suggereren dat deze wezens die waren gekomen
vanuit de lucht maakte ongepaste matches die een verbastering van de veroorzaakten
oorspronkelijke zuiverheid. In dit geval zou het gaan om vergane individuen, in de
woorden van het eerder genoemde “Ethiopian Book of Enoch”, “bastardized
wezens”, besmet door deze ongepaste verbintenissen, “corrupte, perverse,
onrein, verslaafd aan hoererij, slecht, prostitueeskinderen”. En zelfs erin
moderne tijd spreken we van “gevallen, vervallen adel”, maar de kwestie verbreedt,
omdat het concept van “reuzen” wordt gevonden in andere passages van de Bijbel, waar
ze worden beschreven met andere namen.

Anaqim (

O^j?) Rephaim (D*XD*1 ), Emim (O’DN),

58

Zamzu miniem (D’DTDT)

Hoofdstuk 13 van het boek Numeri, de vierde oudtestamentische tekst, stelt dat
Mozes stuurt enkele ontdekkingsreizigers of verkenners naar het Beloofde Land. De mensen waren
nog steeds in de woestijn van Paran, en de verovering van Kanaän vergde voorzichtigheid
planning. Het was noodzakelijk om de kenmerken van de stad te kennen, inclusief beide
locatie en verdedigingsvermogen, maar ook om te weten of de volkeren die er woonden
het was talrijk of schaars. Kortom, hoewel het werd beschouwd als een
land beloofd door “god”, Mozes wist dat het veroverd moest worden
wapens, met behulp van voorzichtige en goed geplande strategieën.

God was zeker machtig maar niet almachtig, en Mozes wist dit. Hij was
zich er ook van bewust dat het doel moest worden bereikt door op het eigen volk te rekenen
kracht. Hij stuurde daarom verkenners uit om de nodige informatie in te winnen.
Na veertig dagen komen ze terug met informatie en lokale producten. Zij
meldde dat het land eigenlijk heel aantrekkelijk was, maar dat het werd bewoond door
sterke en agressieve volkeren. Sommige van zijn mensen beweerden zelfs dat dit zo was
een onmogelijke expeditie en verklaarde (Nm 13:28):

cafe

pjvn

sciam

ralnu

anaq-ha

jelde-gam-ve

daar

wij zagen

Anaq-de

van-ook-geboren-en

En daar zagen we degene geboren uit Anaq

De verkenners maakten een lijst van de verschillende mensen die ze ontmoetten, maar vonden het nodig
wijs er met speciale nadruk op dat zij “ook” de zonen van Anaq zagen, namelijk
de Anaqitis. Waarom? Ze leggen het duidelijk uit door te zeggen dat ze grondig zijn
observeerde het te veroveren land (Nm 13:32-33):

59

roira lrxvmw

ah-tokh-be rainu-ascer ham-ha-khol-ve

het-onder zag-dat mensen-de-alles-en

nna

middenpunt

voorouder

gestalte

van mannen

D3n-nN

irxn

Bttfl

nefdim-ha-et

regen

sciam-ve

Nefilim-de

zag /^ Nephilims, kinderen van Anaq; vergeleken met de Nephilims, in onze ogen, wij
waren als sprinkhanen en zo waren wij in hun ogen.

De verkenners tonen dus hun angst door te zeggen dat ze mannen van niet-gewone mensen hebben ontmoet
“grootte en gestalte”, in die mate buitengewoon dat het een speciale rapportage waard is.
De verkenners melden dat in de ogen van de Anaqims – die van de Nephilims
afkomst – Het volk van Mozes moet er “als sprinkhanen” uitgezien hebben, aangezien ze dit voelden
manier wanneer je voor die individuen staat.

Natuurlijk kon de vergelijking met sprinkhanen niet verwijzen naar het aantal, dat in
deze koffer zou ten behoeve van de Israëlieten zijn, maar vanwege de omvang: dit was de
reden voor de angst die de boodschappers in zijn greep hield. De verkenners sloten toen de
rapport door te bevestigen dat deze buitengewone mensen veel sterker waren dan
ze waren.

We vinden dezelfde gebeurtenis in Deuteronomium. In Arava, voorbij de Jordaan, Mozes
richt een toespraak tot de mensen die herinneren aan de gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de
bedevaart in de woestijn, en roept ook de gelegenheid op waarop de Israëlieten in opstand kwamen
tegen de wil van hun leider Elohim. In Dt 1:28 lezen we dat de mensen
klaagden en waren niet bereid om door te gaan met de verovering van Kanaän,
beweren:

rfr-n

elk

HDD

gek

druipen

nu-mimme

groot

steden

,wij-dan (meer)

61

hm

sciamaim-ba betsurot-u

sky-the-(naar-up) in ontoegankelijk-en

cafe

D’i?3»

nn-tm

sciam

rdinu

anacjim

vene-gclm-ve

daar

zag [wij]

Anaqiti

van-kinderen-ook-en

De mensen zijn groot en groter dan wij, steden zijn groot en ontoegankelijk,
hoog in de lucht, evenals de zonen van de Anaqitis werden daar gezien
Vervolgens herinnert Mozes hen eraan dat hun Elohim, genaamd Jahweh, voor hadden gevochten
ze vele malen recht voor hun ogen. In dit opzicht kunnen we niet helpen
onze teleurstelling uitspreken over het ogenschijnlijk definitieve verlies van een extra-
Bijbelboek genaamd het Boek van de oorlogen van Jahweh (geciteerd in Nm 21:14)
dat misschien enig licht had kunnen werpen op de concreetheid van de gevoerde oorlogen
door deze Elohim in naam van het bevoorrechte pact dat hij met hen had gesloten
mensen. Helaas bewaart de Bijbel slechts een vage herinnering aan deze gevechten:
kennelijk wist iedereen van de gebeurtenissen die in het verloren boek worden verteld, en
daarom werd het onnodig geacht deze details te vermelden.

Daarom rijzen er enkele fundamentele vragen:

• Is dit Boek van de oorlogen van Jahweh echt verloren gegaan?

• Of is het met opzet verborgen gehouden?

• Is het waarschijnlijk bewaard gebleven door degenen die dit niet konden toestaan
precieze vertelling om de spiritualiteit van een God die was verder in twijfel te trekken
kunstmatig gecreëerd?

• Misschien waren de verhalen over de strijdende houding van Jahweh niet verenigbaar
met wat de Kerk beschrijft als dit God’s oneindige, universele
goedheid…?

62

\fthweh alleen voor de Joden?

In het oude land dat overeenkomt met het huidige Libanon en Syrië, daarvoor
het begin van de Joden in Palestina, had een beschaving ontwikkeld die bekend staat als de
“Ugaritische cultuur”, genoemd naar de stad Ugarit, de belangrijkste stad
centrum. Deze stad komt overeen met het huidige Ras Shamra, gelegen aan de
Middellandse Zee.

De Ugaritische cultuur bracht de ostraka voort, keramische kommen dragend
gunstige geschriften, gevonden door archeologen.

Op sommige ervan, gericht aan reizigers die op het punt stonden naar het zuiden te gaan, een
luidt: “Moge Jahweh van teman en zijn Asher ah u vergezellen”.

In deze ogenschijnlijk banale geschriften zijn er in feite twee verbazingwekkende sleutels.

Ten eerste kende de Ugaritische cultuur Jahweh als de “heer van teman”, de Semitische
term voor Zuid, en het is bekend dat Israël en de Sinaï in het zuiden liggen
Libanon en Syrië. Dus reizigers naar het zuiden werden toevertrouwd aan de
bescherming van de Elohims die over die gebieden heersen. Maar dat zegt het ook
de Elohim genaamd Jahweh hadden een Asherah, dat betekent een “partner”. A
beschrijving die perfect overeenkomt met de figuur van de anunnaki, die had
deelden de gebieden waarop ze regeerden met hun vrouwen.

Bovendien wordt de naam Jahweh gebruikt door mensen op het grondgebied van het zuiden
Palestina (Sinaï en Negev) gedurende 3000 en 2000 BCE in de vormen Ya,
Yaw, Yahu en Yah. Deze Elohim was dus een plaatselijk bekende heerser (god).
en aanbeden. Verschillende inscripties met het tetragrammaton van Jahweh
(JHWH) en met het schrift Yaw-rad wat “afstamming” betekent behoren tot
deze periode (lang voor Mozes en de uittocht van de Joden). Toch is Yeh-red de
naam van een patriarch geboren “in de dagen dat er de afdaling was.”

In Deuteronomium 2:9 vervolgt Mozes zijn verhaal door de ontvangen bevelen op te sommen
door Jahweh: in het bijzonder mogen ze niet tegen Moab vechten – omdat de
kinderen van Lot, de neef van Abraham, hadden het “land van Ar” al ingenomen.
En hij zegt dat in dit land van Ar (2:10): De Emims woonden daar in tijden

63

verleden, een volk groot, en talrijk, en lang, als de Anakims. Wie waren dit

Emi ms?

M

CTDXn

Bah

jasvit

familie

emim-ha

het in

leefde

(eerder) face-to

Emims-de

Laten we verder lezen…

ben

rra

NS?

rctV’Ve

gdol

ben

heel-en

groot

mensen

D’jHSD

□11

anaqim-ka

ram-va

Anaqiti-de-achtige

lang zijn en

Alle grote mensen zijn lang zoals de Anaqitis

Het verhaal gaat verder, het volgende vers, met een verdere verduidelijking:
Ook de Rephaims (reuzen?) werden als de Anaqitis beschouwd.

□n-nx

mrorp

D*XS1

zoom-af

jechascvu

ref doel

zij ook

overwogen-waren

(?reuzen) Rephaims

64

D’jHSD

anacjim-ka

Anaqiri-de-achtige

De Emims waren lang en werden daarom beschouwd als kinderen van de reuzen van Anaq,
van Nephilims’ afkomst. Het woord “Emim” zelf betekent “verschrikkelijk”.

Mozes erkent de objectieve moeilijkheden van de situatie, maar dringt er bij hem op aan
mensen hoeven niet bang te zijn, want zijn Elohim zullen voor hem vechten en vernietigen
de vijanden ( Dt 9:2-3) ook al zijn ze een groot en lang volk dan de Israëlieten
weten, en van wie ze hoorden: Wie zal zich verzetten voor de kinderen van
Anaq

ben va-ay

rdm-vd gadol—am

lang-en-grote-mensen

betalen

*33

’33*7

ay, rv’

‘A

anacf

goed

fne-li

itidtsev

mi

?Anaq

van-kinderen

van-faces-the-fore

wil weerstaan

WHO

Dus Anaqiti, Rephaim en Emim zijn altijd parallel, geïdentificeerd met elk
andere en dus allemaal beschouwd als van Nephilims’ afkomst: Lange wezens
neergedaald of van bovenaf gevallen.

Dit waren machtige, sterke en angstaanjagende individuen, wiens vermeende
onoverwinnelijkheid bracht het volk van Israël ertoe elke verovering op te geven.

Maar het boek Deuteronomium herinnert ook aan de naam en de grootte van een van deze
Rephaims.

Hoofdstuk 3 vervolgt de samenvatting van de lange oorlog die werd gevoerd om het gebied te veroveren
van Kanaän, een oorlog die vele decennia duurde. De tekst vertelt over de verovering van

65

de steden van het plateau, heel Gilead en Basan, in het koninkrijk van Og.
Vers 11 luidt: Inderdaad, alleen Og leefde (overleefde) onder de Rephaims. Daar
was zijn bed, een bed van ijzer, negen el lang en vier el breed.

•inslag

jny-pn

‘3

nisciar

Og-racj

ik

(overleefd) geleefd

Alleen Og

(omdat) inderdaad

mn

ETXDTT

irra

hinneb

refaim-ha

ieter-mi

[was] Daar

Rephaim-de

van-rest [de /-van m

Vnn

klein

itinie

baars

eres

o-ars

ijzer

van-bed

zijn bed

ro“iN

mDK

ytfn

h-arka

ammot

tescia

zijn lengte

el

negen

nnm

niDK

ymxi

h-rachba

ammot

arbah’Ve

zijn breedte

el

vier en

Wetende dat een el de afstand van de elleboog tot de vingertoppen meet
(dwz ongeveer 21 inch), we hebben hier een bed van ongeveer 4,5 meter lang en 7 voet

66

breed!

Er wordt opgemerkt dat dit bed ten tijde van het verhaal nog in het huis van de Ammonieten stond.
grondgebied van Rabbat. Je kon het natuurlijk nog steeds zien.

David en Goliath

Het eerste boek van Samuël bevat het verhaal van een van de meest populaire verhalen
zelfs in religieuze literatuur voor kinderen: het verhaal van David en Goliath. De
tekst vertelt een van de vele botsingen tussen Israëlieten en Filistijnen in de strijd
voor het leiderschap van Kanaän. In de nieuwe Italiaanse versie van de originele teksten
van de Bijbel – Nuovissima Versione dai testi originali (Edit. San Paolo) we
lees (1 Sam 17:1-11, vertaling uit het Italiaans):

De Filistijnen verzamelden hun troepen voor de oorlog: ze ontmoetten elkaar in Soco in Juda en sloegen hun kamp op
tussen Soco en Azeka naar Efes-dammim. Saul en de mannen van Israël verzamelden zich en sloegen hun kamp op
in de vallei van Elah en stelde zich op in de strijd tegen de Filistijnen […]. Van het kamp van de
Filistijnen, een krijger genaamd Goliath van Gath verliet […] hij stopte en schreeuwde naar de gelederen van
Israël, zei tegen hen: “Waarom vertrekken jullie naar de strijd? […] Kies een man die het veld betreedt
met mij! Als hij de kracht heeft om met me te vechten en me verslaat, dan zullen we je slaven zijn, maar,
als ik hem overwin en hem sla, zullen jullie onze slaven zijn en ons dienen” […] Saul en de rest
Israël was ontzet en had grote angst.

De Filistijnen terroriseerden de Joden en daagden hen voortdurend uit
zulke duels. Na veertig dagen gaat de jonge herder David de uitdaging aan
en slaagt erin zijn tegenstander te verslaan: hij slaat hem eerst met een gegooide steen
door een slinger en onthoofdt hem vervolgens door het eigen zwaard van de Filistijn te gebruiken.

Deze Goliath van Gath kon angst zaaien omdat (ISam 17:4):

mn

mDK

M

in M

zdret-va

cimmbt

scec

ho-gdv

palm (een)-en

el

zes

zijn lengte

Zijn lengte was zes el en één handpalm

67

Dit betekent dat hij iets meer dan 10 voet lang was!

Dit kwam overeen met een machtig pantser: hij droeg inderdaad een bronzen helm en een
pantserplaat met een gewicht van vijfduizend bronzen sikkels (ongeveer 120 pond). Hij
had zijn benen beschermd door scheenbeschermers en was gewapend met een speer van brons:
het mes woog zeshonderd ijzeren sikkels (ongeveer 15 pond) (vgl. Sam 1 17:4-

7).

Een echte reus?

We weten zeker dat deze mensen in de buurt woonden; zij waren de Rephaims’,
Emims ‘, Anaqitis’ en de nakomelingen van de Nephilims. Dus we hebben bijbels
bewijs dat ons vertelt over de fysieke kenmerken van exceptioneel
personen wier aanwezigheid verbazing en angst opwekte. Maar wat doet
weet de officiële wetenschap over deze volkeren?

Archeologie in Israël

Opgravingen aan de oevers van de rivier de Jordaan en in het algemeen door de hele
gebied, hebben ontdekt dat ze dat, in ieder geval sinds het vierde millennium voor Christus, waren
geregeerd door sterke rassen die een megalithische beschaving voortbrachten die daartoe in staat was
enorme, cyclopische gebouwen bouwen. Denk aan de ongelooflijke site van Baalbek (in
de vallei van Bekaa, Libanon), waar monolieten met een gewicht werden verplaatst
honderden tonnen elk!

Dezelfde archeologische gegevens laten zien dat deze mensen geleidelijk waren
verdrongen door de nieuwe bewoners. De Anaqitis (“mannen met lange nek”)
bezetten het land van Hebron en de regio die later zou worden veroverd
door de stam Juda.

Drie leiders die het vermelden waard zijn, zijn Ahiman, Sesay en Talmay. Ze hadden
Aramese oorsprong, en werden verslagen door Kaleb, aan wie de stad Hebron
overgegeven. Ze werden vervolgens vernietigd door Joshua en lieten hun sporen achter in Gaza,
Asdod en Gath. (Gath is de stad van de reus Goliath! Misschien is het niet zomaar een
toeval …)

Rephaims (het ras waartoe Og behoorde) bezette Amman (Transjordanië)
van de berg Hermon tot aan Ammon; samen met de Anaqitis. Ze waren

68

verslagen door Joshua tijdens de veroveringsoorlogen.

David zou later vechten tegen sommigen van hen die in het Westen woonden
Bank (zie Sam 2 21:15-21). Ze woonden ook in Gilead waar ze waren
vernietigd door de Amorieten.

De Zamzummims behoorden ook tot het ras van de Rephaims, die in de regio van
Amman en werden verslagen door de Ammonieten, die hun territorium innamen.
De Zamzummims, zoals de Anaqiti, werden beschreven in Deut. 2.20-23 als “lang”
mensen.

De naam Refaïm werd al genoemd in de verhalen van de Kanaänieten vóór de
Joodse verovering. De etymologie of oorsprong van de naam “Rephaim” is onzeker.
Sommigen zeggen dat de naam verwijst naar het concept van “genezing”, met betrekking tot de wortel
rafa. Het feit dat de Anunnaki over een speciale medische kennis beschikten, is een
fundamentele aanname voor het systeem van hypothesen dat we bespreken
hier.

Het is merkwaardig om op te merken dat de term Rephaim ook de inwoners van de aanduidde
shedl, “de andere wereld”, de wereld daarbuiten. Kunnen we uitgaan van een link met de
herinnering aan de voorouders van deze individuen die uit een andere wereld komen, een die
is concreet en niet denkbeeldig?

Ten slotte woonden de Emims op het grondgebied van Moab (oost-zuidoosten van de Doden
Zee). De Moabieten gaven hen zelf de naam Emim, ter onderscheiding
tussen hen en de Refaïeten. Volgens Genesis 14:5 waren de Emims
verslagen door Kedorlaomer en zijn bondgenoten in de vlakte van Qiriatayim. De stad
werd verwoest en vervolgens herbouwd door de stam Ruben (zie Nm 32.37 en Joz
13.19). De namen van deze volkeren vertonen ook een geografische overeenkomst
met de “Rephaim-vallei”, die wordt geïdentificeerd met de vlakten van El-Beqa,
zuidwesten van Jeruzalem

Verschillende bewijzen

Vondsten van skeletten en voetafdrukken van meer dan negen gigantische individuen
voet zelfs tot meer dan zestien voet lang zijn gevonden in verschillende delen
van de wereld: Mesopotamië, Gargayan (Filippijnen), Ceylon, China, western

69

Pakistan, Java, Tibet, Zuid-Afrika, Zuidoost-Australië; Noord, Midden en
Zuid-Amerika, Californië, de Aleoeten, Marokko, de Kaukasus,
Glozel (Frankrijk), Luzern (Zwitserland), Ierland en Engeland.

Sommige archeologische vondsten herinneren aan de grootte van de wapens van Goliath: in Marokko
ze vonden eigenlijk een aantal gereedschappen die alleen geschikt waren voor personen van minstens 4 meter lang;
in China hebben ze 500 dubbelgevederde bijlen opgegraven die meer dan 17 wegen
pond per stuk! Zelfs de historicus Herodotus vertelt in zijn Histories (1-68) over a
ontdekking van een reus van ongeveer 3 meter hoog.-

Uit deze vele bronnen van over de hele wereld bestaat hier gratis
denker, vrij van vooroordelen, bewijs van het echte bestaan ​​van een oud ras van
reuzen…

70

Foto 5 wie heeft deze gigantische monolieten gebouwd in het tempelierscentrum van Baalbek (Libanon)?

— Zie Bijlage 2, pag. 203.

— Zie Bijlage 2, pag. 203.

— Zie Bijlage 2, pag. 203.

— Zie de bibliografie.

— Zie Bijlage 2, pag. 203.

— Zie Bijlage 2, pag. 203.

— Zie Bijlage 2, pag. 203.

99

— Om bewijs over deze kwestie te vinden, volstaat het om op internet en YouTube te reizen: die zijn er
honderden sites beschikbaar met deze vermeldingen

71

72

4

0 malachlms)

engelen?

Over deze cijfers is veel geschreven; de enige zekerheid is echter dat
de term “engel” komt van het Griekse “agghelos” wat betekent
“boodschapper, heraut, correspondent”.

De traditionele religieuze literatuur volgt de Heilige Schrift waarin zij
worden beschreven als intelligente wezens, superieur aan mensen en ondergeschikt aan God.
Ze worden ook vaak ‘zonen van God’, ‘inwoners van de lucht’ genoemd.

De religieuze traditie zelf stelt ze gelijk aan verschillende figuren beschreven in
verschillende verhalen: de “Anunnaki” van de Sumeriërs, de “demonen” van de Grieken, de
De “genii” van de Romeinen, of de “geesten” van het zoroastrisme.

In het Oude Testament zijn deze figuren al aanwezig aan het begin van
menselijk leven en maken hun opwachting als bewakers van Eden na de verdrijving
van de eerste mensen (Genesis 3:24). Ook zij zijn aanwezig, wederom als Elohims’
boodschappers, in veel gebeurtenissen in de geschiedenis van het volk Israël: dat zijn ze
betrokken bij het helpen van Hagar, de knecht van Abraham ( Gen 16:9); ze introduceren
zichzelf aan Abraham (Gen 18:2) en zijn neef Lot (Genesis 19:1) en een

73

engel gaat het volk Israël voor tijdens de pelgrimstocht door de woestijn {Exodus
23:23).

In ieder geval worden ze echter beschreven als concrete individuen, heel
“menselijk” in de manier waarop ze zich manifesteren en gedragen met bijbels
hoofdrolspelers naar wie ze zijn gestuurd om een ​​specifieke taak uit te voeren.

We willen geen compendium maken van de engelenwetenschap zoals die zich heeft ontwikkeld
de eeuwen, aangezien er al uitgebreide literatuur over bestaat; we willen alleen maar
de lezer enkele basisconcepten aanreiken die nuttig zijn om de
verschillen tussen de echte letterlijke tekst en het massale conceptuele hamsteren
die religie heeft opgelegd.

De manipulatie begon in de zogenaamde ‘post-ballingschap’-periode, dat wil zeggen na de
Het Joodse volk werd in het begin van de zesde eeuw door Nebukadnezar II verbannen
BCE, en de daaropvolgende permanentie op het grondgebied van Babylon, met de
resulterende culturele besmettingen. We hebben al gezegd dat de namen in
Grieks en Hebreeuws {agghelos en malakh ) definiëren de functie en niet de
essentie van deze cijfers, en dit heeft naar onze mening een heel eenvoudige en
duidelijke uitleg: de auteurs van de tekst hadden daar geen behoefte aan
analyseer hun aard, want het was overduidelijk en voor iedereen duidelijk. Deze waren
vergelijkbare mensen, en er was dus geen enkele vorm van speculatie nodig! We zullen gaan
hier dieper op in door enkele verhalen in hun letterlijke versie te presenteren. Terug gaan
tot de kleine engelenwetenschap die we aan het doen waren, de conceptie van een spirituele wereld
verdeeld in verschillende hiërarchieën onthult de invloed van Mesopotamië en
Perzië: eenmaal in contact met deze overtuigingen ontwikkelt het joodse denken zich
doctrine, gebruikmakend van een symboliek die vreemd was aan de oorspronkelijke cultuur
zijn eigen voorstelling van de engelenwereld systematiseren.

Ook latere commentatoren, en toen de hele christelijke traditie, hadden er behoefte aan
om deze figuren coherent te maken met de visie van een spiritueel en transcendent
monotheïstische God. Dus tolken en exegeten, theologen en kerk
vaders meenden niet te kunnen nalaten hiervan een beschrijving te geven
figuren. Daarom zeiden en schreven ze over hen als spirituele wezens zonder
stoffelijk lichaam, die alleen zichtbaar verschijnen wanneer dat nodig is, dat alleen zij
blijkbaar eten of lopen, maar nooit echt, die alleen in dienst zijn als

74

tussenpersonen, indien nodig, door goden voor straf of hulp.

De beschrijvingen die de Bijbel geeft, leidden hoe dan ook tot de noodzaak om een
bepaalde lichamelijkheid, en dus zijn ze ook beschreven als hebbende een soort van
“etherisch, luchtig, vurig lichaam”. Er was toen een overvloed aan hypothesen die de
Kerk besloot te stoppen in het vierde Concilie van Lateranen (1215), door de oprichting,
eens en voor altijd de spirituele essentie van deze wezens.

Ze waren verdeeld in negen koren (cherubim, serafijnen, tronen, deugden,
machten, heerschappijen, vorstendommen, aartsengelen en engelen), en verdeeld in
drie hiërarchieën.

Maar dan vragen we ons af:

• Komt dit alles overeen met de figuren van de “Elohim’s Boodschappers”
beschreven in het Oude Testament?

• Weten we zeker dat deze visie overeenkomt met wat de teksten vertellen over de
gebeurtenissen die de “Adams” overkwamen in die historische perioden waarin ze
nog in nauw contact stonden met “god” en zijn engelen?

Trouw aan onze toezegging gaan we nu lezen waar die teksten over vertellen
oude tijden. We zullen die teksten hier letterlijk presenteren, voorafgaand aan elke
manipulatie of invloed na ballingschap.

Zacharia en de malakhim

In ons voorbeeld van hoe “engelen” echt worden weergegeven in het Oude
Testament citeren we nu een zeer merkwaardig kort fragment uit het boek van de
profeet Zacharia, waar we later uitgebreider op in zullen gaan
observeer enkele absoluut interessante “visioenen” die zelden – inderdaad,
bijna nooit – onderzocht. In het eerste hoofdstuk van dit dubbelzinnige boek, de
profeet vertelt over zijn ‘visioen’ waarin hij luistert naar een dialoog tussen a
man in een diep ravijn, op een voskleurig paard, tussen wat mirte en andere staand
achter hem, ook tussen de mirten. Een eerste merkwaardigheid vinden we in vers 1.10 isc:
dit personage wordt beschreven als een “man” (jSA), dus een persoon van vlees
en botten, maar in het volgende vers, wanneer de andere mannen met hem praten, is hij dat
aangeduid als “engel”:

75

mr

ixba-nx

Jahweh

malakh-et

jiaanu-vav

Jahweh

van-engel-naar

antwoordde-/het/;d^y-en

□”oinn

ra

iwri

adas slm-ha

ben

omed-ha

mirten

de-tussen-in

staan-een-de

En zij antwoordden aan de engel van Jahweh, degene die ertussen stond
de mirten.

In het tweede hoofdstuk wordt de situatie “dynamischer”, en Zacharia
zegt (2.7):

*3

72171

pxaan

naam

bi

dover-ha

malakh-ha

hinneh-ve

ik met

spreken-de

engel-de

is-hier-en

76

En hier is de engel die met mij spreekt, komt naar buiten en er is nog een engel
naar buiten komen om hem te ontmoeten

Deze tweede boodschapper beveelt de eerste om de jonge profeet informatie te geven
over Jeruzalem Maar de manier waarop hij hem daartoe uitnodigt, is dat beslist niet
dat ‘geestelijke” inderdaad, de volgorde is:

Ren, praat met de jonge man

In deze korte passage merken we opnieuw de duidelijke behoefte van de verteller op
geef een nauwkeurige beschrijving van plaats en situatie: een diep dal, een veld van
mirte, deze malakh die tussen de struiken staat, vanwaar hij later tevoorschijn komt,
en een tweede malakh die hetzelfde doet om de eerste te ontmoeten en hem daartoe uitnodigt
“Ren” en praat met de jongeman.

Zo rijzen onvermijdelijke vragen:

• Als het geen beschrijving was van een echte scène, waarom deed de verteller dat dan herhaaldelijk?
benadruk het feit dat de malakh “te midden van / tussen / binnen” struiken was
mirte?

• Waarom moest hij de twee malakhims laten bewegen om ze te laten praten?
naar hem?

• Waarom zou een geest in hemelsnaam tegen een ander zeggen dat hij moet ‘rennen’ om met iemand te praten?

Het is moeilijk om de concreetheid van de acties van de hoofdrolspelers te negeren, wiens
fysieke locatie en bewegingen in de scène zijn nauwelijks waarschijnlijk
spiritueel geïnterpreteerd: een spiritualiteit die zeker niet bij de
auteur van de tekst.

77

Abraham, de ”Heer” en de malakhim

We analyseren nu een verhaal waarin de malakhims de hoofdrolspelers zijn.

We hebben eerder gezegd dat de noodzaak om ‘spirituele’ wezens te definiëren heeft geleid
commentatoren stellen onder meer dat wanneer ze eten en bewegen ze
“slechts schijnbaar” doen.

We zullen een kijkje nemen in hoofdstuk 18 van Genesis en deze vermeende beoordelen
“uiterlijk”, samen met andere zeer ongewone gedragingen waaraan wordt toegeschreven
“zuivere geesten”. Abraham is gelegen in de buurt van de eiken van Mamre, een zuidelijke
Palestina dorp, langs de weg die het noorden van het land verbindt met Hebron;
de patriarch zit onder de schaduw van de tent omdat die het heetst is
uur van de dag kijkt hij op (18:2)…

Was

ntzfrtp’

mm

nitsavim

anasclm

scelsciah

hinneh-ve

staan

Heren

drie [zijn]

hier en

TT1

XT1

vv’s?

jiarats-va

jidre-va

av-al

liep-en

zag [hij] – en

[plaats] zijn-(at) ervoor

En hier staan ​​drie mannen (voor) zijn plaats. Hij zag ze en rende weg
om hen te ontmoeten bij de ingang van de tent.

We hebben dus een roodgekleurde Abraham die, terwijl hij rust in de schaduw van

78

zijn woning, ziet drie mensen voor zich en rent hen tegemoet: een zeer
gedetailleerde beschrijving van een vrij normale gecontextualiseerde situatie.

Wanneer Abraham de uniciteit van deze individuen erkent, buigt hij neer
naar de grond, noemde ze “mijn Heer” (Adoni) en vroeg ze om te stoppen.
Ten eerste is het moeilijk voor te stellen dat iemand een spiritueel “visioen” zou kunnen vertellen om te stoppen
alvorens verder te gaan (18:3)! Maar er is veel meer…

Hij vertelt ze dat hij wat water zal brengen om hun voeten te wassen, en nodigt ze uit om dat te doen
ga in de schaduw van de bomen liggen. Het is duidelijk dat deze “goddelijke” boodschappers dat moeten
hebben er vies, stoffig en heet uitgezien; ze moeten inderdaad het aspect oj hebben gehad
individuen van vlees en bloed die in een bijna verlaten gebied lopen
tijdens de heetste uren van de dag! Abraham weet dat men na rust nodig heeft
te eten, dus biedt hij ze wat brood aan dat ze kunnen consumeren voordat ze verder gaan. En
wat antwoorden deze “spirituele wezens” op een zo voor de hand liggend aanbod als het wordt gedaan door
mensen, maar zeker absurd voor immateriële entiteiten? Laten we eens kijken (18:5):

mm

luno

nfzwn

P

dibarta

ascer-ka

taasse

ken

zei-jij

net als

doen (zal)

[je zo

Dat doe je zoals je zei

Een complete uitdrukking, die in wezen zegt: ‘A// goed, ga je gang’. Dus,
vreemd genoeg waardeerden deze geesten de kans om hun voeten op te frissen en te eten
alvorens hun reis voort te zetten; ze waren in feite gericht op Sodom
(waar we ze binnenkort weer zullen ontmoeten).

Het waren er meer dan één, en dat blijkt ook wel uit het feit dat op een gegeven moment
de groep splitst zich op: de vermeende leider stopt om met Abraham te praten terwijl de
anderen gaan door (18.22) naar de volgende bestemming.

Nadat hij de goedkeuring heeft gekregen, beveelt Abraham de knecht om veel voor te bereiden
meer dan wat hij haastig had aangeboden: hij zegt hem vers brood te maken,
kook een kalf, om te eten met een slok zure melk en verse melk, en leg het allemaal neer

79

voor hen Kortom, zeker een hele lange pauze, ondanks de voorbereiding
tijd: een stop is nodig om vermoeide en hongerige lichamen te herstellen.

In feite stelt de verteller – met een houding die typerend is voor de moderne “journalistiek” dat
beschrijft een gebeurtenis in detail – dat (18:8) “hij stond bij hen, onder de

En ze aten

De scène herinnert aan het typische nomadisme uit het Midden-Oosten: wanneer een belangrijke gast
arriveert, krijgt die gast alle gemakken en gemakken aangeboden en consumeert hij de
maaltijd in alle rust zoals zijn prominente positie vereist.

De hele situatie, de nauwkeurige gedetailleerde beschrijving, de timing van de gebeurtenissen
en vooral het feit dat veel van hen eigentijds zijn (terwijl sommige
dingen gebeuren, sommige andere dingen gebeuren) zijn het bewijs van een zeer concrete,
echte en materiële gebeurtenis, inclusief het eten. Iets heel moeilijks
zwanger worden voor engelachtige, immateriële en spirituele wezens…

De “engelen” in Sodom

Dat hebben we al gezien na gegeten en gerust te hebben, twee van deze
individuen vervolgen hun reis terwijl de “leider” (addn, “heer”) stopt
om met Abraham te praten over Sodom en Gomorra.

Die twee waren “engelen”, zoals er staat in het eerste vers van hoofdstuk 19:

80

D’DXVan

1X3′

malakhim-ha

tafereel

jiavou-va

engelen-de

van twee

(aangekomen) ingevoerd-en

In de nacht kwamen twee engelen aan in Sodom

Hier is de achtergrond van de juistheid van het verhaal: het is middag, en Lot,
Abrahams neef zit bij de stadspoort waar de twee stoppen, hij
herkent ze als behorend tot de rang van “malakhims”, rent ze tegemoet
en buigt zich neer aan hun voeten. We hebben dus een verdere bevestiging dat dit niet het geval is
spirituele wezens, maar individuen die lopen, nemen de tijd om van de ene plaats naar de andere te komen
een ander, en worden van ver gezien.

Dan rent degene die ze ziet, hen tegemoet als een teken van eer en respect.
Dit heeft niets te maken met de traditie van het plotselinge en overweldigende
verschijningen; we bevinden ons in de aanwezigheid van een normaal proces van naderen van twee
mensen die rustig wandelen op een late en warme Midden-Oosterse middag. Kavel
biedt hen hetzelfde aan als Abraham deed; hij wil ze ontvangen, ze geven
de mogelijkheid om hun voeten te wassen en bij hem thuis te overnachten (19:2). De
twee besluiten het echter anders te doen en vertellen Lot:

nalln

bijna t-de-uitgeven

doel

rekhov-ba

zullen [we] (plaats-openen) vierkant-de-in

We overnachten op het plein (open plek).

81

Lot dringt aan en ze voegen zich bij hem en gaan zijn huis binnen; hij bakt ongezuurd brood,
en ze eten (19.3). Dit is echt een vreemd gedrag voor deze “spirituele
wezens” die discussies hebben, consumeren de avondmaaltijd (ze hadden al gegeten
lunch ook met Abraham) overweeg dan verschillende mogelijkheden, en tot slot
beslissen waar je de nacht doorbrengt.

Het verhaal gaat verder: terwijl de engelen naar bed gaan voor de nacht, een uitzinnige menigte
omsingelt het huis van Lot en roept de twee gasten, en eist die hand van Lot
ze over om ze te misbruiken (trouwens: kun je zelfs maar denken aan pure misbruik
geesten?). Lot weigert en biedt in ruil daarvoor zijn twee maagdelijke dochters aan! Maar de
mensen van Sodom luisteren niet naar rede en proberen de deur open te breken
vasthouden aan de engelen. De ongelukkige malakhim beseft de risicovolle situatie dus
ze nemen Lot mee, sleuren hem het huis in en schakelen de aanvallers met een zeer uit
vreemde actie (19:11):

amaoa

•op

sanverim-ba

hikkii

blindheid-plotseling-de-met

geslagen

Ze werden getroffen door de plotselinge blindheid.

En ze sloegen “jong en oud”, dat wil zeggen iedereen!
En, zoals het verhaal verder gaat, die mannen:

nnsn

patach-ha

beperkt

jilu-va

deur-de

voor-look-to

moe-gek/als^//-en

en ze werden moe om naar de deur te zoeken

Kortom, met een systeem dat niet beter beschreven kan worden, de twee malakhims

 

Mauro Biglino: Het boek dat je gedachten over de bijbel zal veranderen 1

 

Mauro Biglino: Het boek dat je gedachten over de bijbel zal veranderen 2

Mauro Biglino: Het boek dat je gedachten over de bijbel zal veranderen 3

Mauro Biglino: Het boek dat je gedachten over de bijbel zal veranderen 4