Een meisje dat van kort haar en oorlogsspelletjes hield, zei dat ze in een vorig leven soldaat was
Dit ongebruikelijke geval gebeurde meer dan een halve eeuw geleden en werd beschreven in het boek van onderzoeker Ian Stevenson “Reïncarnatiezaken. Deel IV.
Twaalf gevallen in Thailand en Myanmar”.
In 1953 werd een niet bij naam genoemde vrouw uit het dorp Nathul in Myanmar, Zuidoost-Azië, zwanger en had ze drie keer dezelfde droom terwijl ze de baby droeg.
In deze droom zag ze een gedrongen Japanse man in korte broek en met een brede riem om de taille. Al snel herinnerde de vrouw zich dat ze deze man enkele jaren geleden in het echt had gezien,
toen de Tweede Wereldoorlog aan de gang was.
Japanse soldaten kwamen haar dorp binnen en bezetten het. Onder hen was een chef-kok die vond dat het lokale klimaat te warm
was, en daarom droeg hij meestal alleen korte broeken. De vrouw raakte bevriend met deze Japanse man
omdat ze dol was op koken en ze begonnen verschillende culinaire recepten met elkaar te delen voor
hun nationale gerechten.
Dit alles vond plaats onder omstandigheden van frequente bombardementen door geallieerde militairen,
aangezien het dorp naast een spoorlijn lag. Na de oorlog verlieten de Japanners het dorp, kwam er vrede, de vrouw trouwde met een plaatselijke bewoner en in december 1953 beviel ze van een meisje.
Ze had een grote moedervlek op haar onderbuik.
Van jongs af aan gedroeg het meisje, dat Ma Ting Aung heette , zich als een jongen en weigerde botweg lang haar en jurken te dragen.
Ze beweerde dat de jurken haar huid irriteerden en dat ze hoofdpijn kreeg daardoor, dus droeg ze kleding voor jongens.
Toen Ma Ting Aung 11 werd, werd haar koppigheid nog sterker en moest ze zelfs stoppen met school, omdat ze categorisch weigerde een meisjesuniform te dragen.
Ze bleef haar haar altijd heel kort knippen en zei vaak dat ze een brede riem wilde dragen zodat haar maag ‘niet uit zou waaien in de kou’.
En dat in het hete Myanmar.
Als kind speelde ze alleen met jongens en deze spellen waren vooral in de oorlog met speelgoedpistolen.
Toen bekende Ma Ting Aung aan haar ouders dat ze later soldaat wilde worden. Haar broers en zussen waren de meest gewone meisjes en jongens en geen van hen hield van wapens.
Toen begon Ma Ting Aung te zeggen dat ze een hekel heeft aan het lokale warme klimaat en dat ze echt niet van traditioneel gekruid eten houdt. Toen begon ze te zeggen dat ze naar Japan wilde gaan en huilde zelfs van verlangen. Haar familieleden begrepen haar niet en gaven haar zelfs de bijnaam “Japanner”.
Zelfs in de vroege kinderjaren ontwikkelde Ma Ting Aung een sterke angst voor vliegtuigen.
Toen een vliegtuig boven hun huis door de lucht vloog, huilde het meisje van angst en rende het huis binnen. En toen bekende ze eindelijk aan haar ouders dat ze in een vorig leven een Japanse soldaat was en dat deze soldaat tijdens de oorlog in hun dorp woonde. Dit was dezelfde Japanner met wie de moeder van het meisje al een tijdje bevriend was geweest. Tijdens een van de geallieerde bombardementen bevond de Japanse man zichzelf op straat en kreeg hij een kogel van een machinegeweer in de maag, waaraan hij stierf. De kogel raakte precies de plek waar Ma Ting Aung bij de geboorte een moedervlek had.
Trouwens, toen het meisje opgroeide, verdween de moedervlek geleidelijk. Ma Ting Aung zei dat ze in een vorig leven een vrouw en vijf kinderen had in Japan, en dat hij voor de oorlog een kleine winkel had. Tijdens zijn leven in het dorp Nathul verlangden de Japanners erg naar zijn familieleden.
In mei 1981, toen Ma Tin Aung Myo 28 werd, wilde ze nog steeds heel graag in het leger gaan om als een ”man” te vechten, maar ze wilde niet meer naar Japan vertrekken en raakte gewend aan het lokale pittige eten. Ze droeg nog steeds een heel kort kapsel en droeg herenkleding.
Volgens haar wil ze nooit trouwen en blijft ze zichzelf als een man beschouwen.
Zo werkt reïncarnatie dus.
Ik vond als klein meisje, vliegtuigen idem doodeng en vooral de sirene 1 x in de maand.
Straaljagers dook ik voor in elkaar van angst en schrik, ik moest er niets van hebben en dat heeft heel erg lang geduurd voor het een beetje over was.
Ik hield niet van kort haar juist, want mijn moeder liet mijn haar kort knippen toen ik 5 was en men dacht toen dat ik een jongetje was en dat vond ik zo erg!
Ik haat daarom ook kort haar!
Ik vind het gruwelijk zelfs!
En men zegt wel eens steek je haar op staat je zo leuk, ja dat kennen we die verhalen, maarrrrr nee dank je, ik draag het altijd het liefst gewoon los!
Vlechten vind ik wel geinig overigens.
Als kind speelde ik cowboytje en indiaantje met jongens…
Jongens waren leuker dan de meiden vond ik altijd, waren gewoon eerlijk en direct en daar hield ik dus van!
Overigens was ik altijd de indiaan die gepakt werd 😛
Hahahaha……
lol
Dus al met al, we hebben allemaal wel dingen die we meekrijgen vanuit vorige levens.
Logisch ook, niet alles is uit te wissen met de gum des hemelens!
🙂
Zo ben ik er ook van overtuigd dat ik in een vorig leven ooit in China een Geisha ofzo ben geweest.
Ook was ik 2 x indiaanse en 1 x een indiaan.
Gekke was toen ik dat leven ervoer als mannelijke indiaan voelde ik mega veel spieren en dat vond ik heel bijzonder.
Als man zijnde heb je toch een ander lijf dus blijkbaar.
Dat sterk voelen was mooi tijdens de regressie.
De conclusie van dat leven was, hoe zinloos oorlogen waren!
Zinloos, dat een mooi prachtig gezond lijf gewoonweg dood was door een oorlog… gewoon onnodig.
Vond ik wel heftig tijdens die regressie, dat je dus niet zomaar een lijf en leden krijgt om te leven in dit nieuwe leven zeg maar.
Overigens ben ik wat anti indiaan geworden ofzo, want ik heb er niet veel meer mee… een gevoel alsof ik ze slap vind ofzo? Heel vreemd wel…?
Als kind bij verkleedpartijen op school, was ik dus altijd indiaanse…
🙂
