Bizarre volkeren uit vroegere tijden
Als je geloof kunt hechten aan de verhalen vertaald vanuit het spijkerschrift van de Sumeriers, dan zou je, je ook kunnen voorstellen, dat ze met dat dna spelletje van hen, vreemde wezens gemaakt hebben.
Nu vertelde zelfs Edgar Cayce hier al over…dus wie weet was het wel waar.
Atlantis Technologie
Cayce beweerde dat de Atlantiërs goed thuis waren in technologie die gebruik maakte van de kracht van de kwantumwereld. Dit omvatte het gebruik van kristallen en geluidsgolven voor genezing. Liften en aansluitende tunnels bediend met perslucht en stoom. En ze gebruikten kwartskristalwetenschap om goud, koper en zilver uit de aarde te delven. Atlantiërs waren bedreven in het gebruik van siliciumchips op niveaus die ongeëvenaard zijn in de moderne wereld. De kristallen schedel werd bijvoorbeeld met een zo oneindige precisie gesneden dat “geen enkel modern hulpmiddel de klus had kunnen repliceren.” Ze waren bekend met de versterkingskracht van kristallen in lasertechnologie en geheugenchips. Ook maakten ze uitgebreid gebruik van massale mentale telepathie, psychokinese en astrale projectie in het vierdimensionale bewustzijn.
Mensen met hondenkoppen en enorme oren: bizarre volkeren uit vroegere tijden
Toen honderdduizenden jaren geleden de eerste reizigers naar andere landen reisden, keerden ze vaak terug bij hun terugkeer over ongewone mensen die daar woonden.
Meestal waren dit mensen met ongewone fysieke defecten en geloofden ze oprecht in hun bestaan, zelfs in de middeleeuwen, toen mensen al in de oceanen zwommen en leerden over echte buitenaardse rassen en stammen.
Natuurlijk konden historici later geen enkel bewijs vinden van het bestaan van de hieronder beschreven volkeren, en het blijft alleen gissen wat reizigers echt zagen, daarom hadden ze zulke bizarre beschrijvingen
10. De blemma’s. Mensen zonder hoofd van Afrika
In de 5e eeuw voor Christus in het oosten van Libië leefden mensen zonder hoofden op hun schouders. Hun ogen, neus en lippen bevonden zich in plaats daarvan op de bovenste borst.
De Griekse historicus Herodotus schreef over hen en merkte op dat de Libiërs hem zelf over hen vertelden. Bovendien was hij niet de eerste en niet de laatste die mensen zonder hoofd meldde. Een paar honderd jaar na Herodotus schreef de Romeinse historicus Plinius de Oude ook over onvolkomenheden en stond erop dat ze echt waren.
Hij gaf ze de naam Blemia en beschreef dat het een nomadenvolk was dat van Libië naar Ethiopië verhuisde. En afgezien van de nomadische manier van leven, waren de onvolkomenheden in zijn beschrijving als geheel primitieve wilden.
In de jaren 1200 van onze tijd beweerde onderzoeker Ferses dat hij persoonlijk mensen zonder hoofd in Ethiopië had ontmoet met ogen en een mond op zijn borst. Tegelijkertijd noemde hij ze reuzen, wiens groei bijna 4 meter was. En honderd jaar na Fermez beweerde een andere wetenschapper John Mandeville ook dat hij smetten had gezien.
Wat het meest verrassend is, is dat er zelfs in de 17e eeuw iemand was die deze stam ontmoette. Een zekere Sir Walter Reilly uit Groot-Brittannië stond erop dat ze volledig echt waren.
Volgens imcur.com zijn Acephali mensen zonder hoofd met gezichten op hun borst die in Libië leven. Ooit waren ze een gewoon mensenras dat een verschrikkelijke ontmoeting met de goden had. Dit gewelddadige conflict leidde ertoe dat de Acephali hun hoofd voor altijd afhakte.
In het tijdperk van de verlichting beweerde Joseph-François Lafitau dat hoewel er “acefalous” races aanwezig waren in Noord-Amerika, ze niet meer waren dan een lokale eigenschap van het hoofd diep in de schouders te hebben.
9. Calistria: hondenkop uit India
De Griekse arts Ctesias in de 5e eeuw voor Christus ging naar India en keerde van daar terug met een hoop ongelooflijke verhalen. Volgens hem ontmoette hij in het bijzonder in de Indiase bergen een stam mensen die Calistria worden genoemd, die in plaats van mensenhoofden hondenkoppen op hun menselijke lichamen hadden.
“Ze spraken niet eens menselijk, maar blaften als honden,” schreef Ctesias. Hij merkte ook op dat de hondenkoppen de spraak van andere Indiase stammen perfect begrepen, maar ze alleen beantwoordden met blaffen of gebaren. Bovendien was het geen kleine stam, maar ongeveer 120 duizend mensen.
200 jaar na Ctesias ging een handelaar genaamd Megasphen naar India en ontmoette hij daar ook de Calistries. Hij bleef volhouden dat deze stam volledig echt was.
Later schreven reizigers uit India zelf en handelaren uit China over honden met honden, en in hun manuscripten woonde Calistria in de bergen van Tibet en droeg de naam Supana.
Enkele eeuwen later zag de beroemde reiziger Marco Polo ook mensen in India die eruit zagen als hondenkoppen. Ze woonden op het eiland Angamanian. “Ik verzeker je dat alle inwoners van Angamanian Island hondenkoppen hebben”, schreef Polo.
https://www.gods-and-monsters.com/cynocephalus.html
8. Mensen met paraplubenen
Dezelfde Ctesia’s ontmoetten in India niet alleen mensen met een hond, maar ook mensen die Schiopoden worden genoemd. Ze hadden slechts één been, maar met een enorme voet. En met deze voet konden ze zich als een paraplu voor de regen of de brandende zon verbergen.
Het is duidelijk dat ski-stokken niet konden lopen, maar ze sprongen grote afstanden en konden vooral omhoog springen door over het hoofd van een ander te springen.
Beschrijvingen van ski-stokken zien er vooral surrealistisch en zelfs grappig uit, maar aartsbisschop Isidore van Sevilla geloofde nog steeds in het bestaan van eenbenige mensen, en dit is al in de 7e eeuw na Christus.
Toen de eerste kaarten van de wereld werden getekend, werden er altijd afbeeldingen van ski-stokken op geplaatst, en de filosoof Sint-Augustinus schreef er zelfs een grote verhandeling over.
7. Panotti: mensen met grote oren
Ergens in Scythia woonde een stam op het eiland, die Plinius de Oude het woord Panotti noemde. En deze mensen hadden enorme oren die naar beneden hingen.
Ze waren zo groot. dat de mensen in hen dekens of mantels werden en ze geen kleren meer nodig hadden.
Dit kan worden verward met de fantasie van Plinius de Oude zelf, maar een van zijn tijdgenoten Pomponius Mela verzekerde dat zijn woorden waar waren.
Slechts in één Plinius-pier vergiste zich, de panotti woonden niet in Scythia, maar op de Orkney-eilanden (Schotland).
Tegelijkertijd, volgens Mel, woonde naast de panotti op dezelfde eilanden nog een vreemde stam van Hippopods, die paardenhoeven aan hun voeten hadden.
6. Fusan – het koninkrijk van de vrouwen
In 500 voor Christus zeilde de Chinese reiziger Hui Sheng op de oceaan ten oosten van China en keerde terug met verbazingwekkende verhalen.
In een van hen zwom hij naar een plaats genaamd Fusan, die volgens zijn richtlijnen ergens in de buurt van modern zou moeten zijn … San Francisco of zelfs Mexico.
Op deze plek vond hij een heel koninkrijk van vrouwen, die tegelijkertijd perfect fokken zonder de deelname van mannen. Deze vrouwen zijn mooi, hoewel hun lichaam van top tot teen bedekt is met haar.
Als ze een baby willen, gaan ze in ondiep water en blijven daar een tijdje staan. Enkele maanden later begint hun maag te groeien en wordt er een kind geboren.
Ze voeden hun kinderen door tepels ergens in de buurt van de harige nek.
Al deze beschrijving zag eruit alsof Hui Shen niet in de zeeën zeilde, maar ergens zat en opium rookte. Een astronoom uit India, Varahamihira, beschreef later echter ook dit vrouwenrijk. Hoewel hij het op een heel andere plek plaatste – niet in de oceaan, maar in Tibet, niet ver van mensen met honden.
5. Arimaspi – Eenogige mensen uit Scythia
In de noordelijke regio’s van Scythia, in de besneeuwde bergen van Riphean, leefden de eenogige mensen van Arimaspi. Bovendien waren ze verantwoordelijk voor het feit dat Scythia zo rijk was aan goud.
Volgens Herodotus stalen de arimaspi goud van griffioenen, zij waren de enige die de griffioenen durfden aan te vallen, terwijl andere stammen erg bang voor hen waren. De griffioenen waren op hun beurt gefascineerd door goud en, toen ze een gouden plek vonden, zaten daar en lieten niemand daar binnen.
Het is merkwaardig dat sommige historici geloven dat met dit alles Arimaspi een heel echte stam zou kunnen zijn en er was gewoon een verwarring met de namen. Er was een Arische stam genaamd Arimaspoi, die werd vertaald als “Eenogig”, en menselijke verbeelding voltooide de rest.
4. Abarimon – Mensen met omgekeerde benen
Toen Alexander van Macedonië naar het oosten verhuisde en een man genaamd Byton inhuurde om de situatie in India te verkennen, keek Byton ook in de Himalaya, waar hij de Abarimon-stam ontmoette.
Volgens Byton hadden de abarimons hun benen teruggedraaid, terwijl ze met behulp van dergelijke benen ongewoon snel bewogen en zelfs wilde dieren konden inhalen.
Byton nam verschillende abarimons mee, maar toen ze ze bijna naar Griekenland brachten, begonnen ze plotseling te stikken, het bleek dat de lokale lucht helemaal niet geschikt voor hen was. Dus kwamen ze terug.
Dit klinkt natuurlijk als een pure uitvinding, maar naast Byton werden deze mensen ook gezien door de bovengenoemde reiziger Megasfen. Toegegeven, hij noemde ze Nulu en voegde eraan toe dat ze 8 tenen aan hun voeten hadden.
3. Mahli – een stam van hermafrodieten
Makkhli woonde ergens in Ethiopië, zowel Grieken als Romeinen schreven over hen en beschreven elk als tegelijkertijd een man en een vrouw. Voor de eerste keer schreven de Grieken over hen en in het begin werd niet vermeld dat ze hermafrodieten waren, ze werden beschreven als onbeleefde vrouwen. Herodotus schreef over hen dat zij de vrouw-godin van de oorlog aanbaden en veldslagen met stokken en stenen voerden ter ere van haar.
Aristoteles schreef later dat de ene kant van hun lichaam mannelijk was en aan de andere kant een vrouwelijke borst groeide. Nog later meldde de Romeinse schrijver Kallifanes voor het eerst direct dat het hermafrodieten waren.
Dezelfde Kallifanes schreven dat ze zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen hadden en dat ze even succesvol werkten – ze zwaaiden afwisselend en konden kinderen krijgen als een man en een vrouw.
2. Astomi – mensen die niet eten of drinken
Nogmaals, terug naar de kleurrijke beschrijvingen van de Griekse reiziger Megasphene, die naar India reisde. Op een plaats ontmoette hij de Astomi-stam, die erg harig waren en helemaal geen mond hadden.
Astomi at of dronk niets en ontving voedsel door geuren. Ze zochten constant naar sterk ruikende wortels en planten en inhaleerden hun geur voor voeding. Bovendien waren ze zeer gevoelig voor sterke geuren en een zeer onaangename geur kon ze gewoon op hun plaats doden.
Middeleeuwse geleerden geloofden ook in het bestaan van astomie, terwijl ze wezen. dat ze ergens aan de oever van de Ganges woonden. John Mandeville beschreef ze het best en voegde details toe die Megasthenes niet beschreef.
Volgens Mandeville waren astomieën erg klein en hadden ze nog steeds een mond, maar erg klein, zodat je iets alleen met een rietje kon drinken. Ze zeggen dat ze dat niet konden, daarom communiceerden ze via een divers gesis.
1. Geitenmensen
Griekse en Romeinse schrijvers schreven veel over saters, half-mensen, half-geiten, vooral vaak verschenen ze in mythen over de biografieën van goden en goden. Bovendien leefden deze wezens in werkelijkheid en veel mensen ontmoetten hen persoonlijk.
De Griekse schrijvers Herodotus en Xenophon beweerden beiden echte saters te hebben gezien in de stad aan de rivier de Meander (Turkije). En Plinius de Oudere zag saters in Ethiopië. Nog een paar Romeinen meldden dat ze saters in Ethiopië zagen, die als een nieuwsgierigheid aan het publiek werden getoond.
De Griekse geograaf Pausanias, die in de 2e eeuw na Christus leefde, zei dat hij in Libië had gezien hoe Romeinse soldaten een sater gevangen namen en hem naar Rome brachten om hem aan de keizer te tonen. Plutarch beweerde satire te hebben gezien in het moderne Albanië. De Romeinse legionair Sulla zei dat hij persoonlijk een sater ving toen hij onder een boom sliep.
In de 4e eeuw na Christus werden satires al in de verleden tijd geschreven, men geloofde dat ze allemaal uitstierven, terwijl hun dode en gemummificeerde lichamen op sommige plaatsen nog steeds konden worden gezien. De heilige Jerome beweerde het lichaam van een sater te hebben gezien, dat perfect bewaard was gebleven, besprenkeld met zout.
https://paranormal-news.ru/news/ljudi_s_sobachimi_golovami/2019-10-06-16278
Nog meer engerds:
https://kardiologn.livejournal.com/1183246.html
https://nl.pinterest.com/pin/119767671318984079/
