Museum van las Momias de Guanajuato Mexico (mummies)
Mexico’s verbazingwekkende mummiemuseum met ‘de kleinste mummie ter wereld’.
LOCATIES MET EXTREEM KOUDE, ZEER droge gebieden en moerassen zijn allemaal plaatsen waar lichamen op natuurlijke wijze mummificeren, die soms duizenden jaren later worden gevonden.
In het geval van de Guanajuato-mummies hoefden de proefpersonen slechts een paar honderd jaar te wachten en werden ze niet zozeer ontdekt als wel uitgezet. Van 1865 tot 1958 eiste de stad Guanajuato, Mexico, dat familieleden een zware belasting moesten betalen. Toen de nabestaanden dit drie jaar op rij niet deden, werden hun overleden dierbaren prompt opgegraven en uitgezet.
Luguber hoor… 
Vreemd genoeg kwamen de lijken vanwege de extreem droge omstandigheden van de grond vaak naar voren als goed bewaarde mummies. (De eerste die werd opgegraven en gemummificeerd werd gevonden, was ene Dr. Remigio Leroy op 9 juni 1865.) De begraafplaats bewaarde deze vreemde gemummificeerde lijken ondergronds in een knekelhuis – feitelijk onder het begraafplaatsterrein zelf – voor het geval de familieleden langs zouden komen met de geld dat een herbegrafenis wil. In 1894 had het ossuarium genoeg gemummificeerde lichamen verzameld om zichzelf om te vormen tot museum.
Hoewel de praktijk in 1958 eindigde (drie jaar voordat de eerste man de ruimte in vloog), werden de mummies nog steeds bewaard in het plaatselijke ossuarium/museum. In 1970 werd daar een Mexicaanse b-horrorfilm geproduceerd genaamd Santo Versus the Mummies of Guanajuato , met in de hoofdrol de gemaskerde worstelaar Rodolfo Guzmán Huerta. Naarmate de mummies bekendheid verwierven, trokken ze geïnteresseerde bezoekers. Jarenlang werden de ongelukkige exemplaren tentoongesteld tegen de muren van het knekelhuis, maar tegenwoordig zijn ze ondergebracht in meer officiële museumkoffers.
Omdat ze op natuurlijke wijze zijn gevormd, zien de mummies er gruwelijker uit dan de standaard Egyptische mummie. Met magere en verwrongen gezichten, vaak bedekt met de gescheurde vodden waarin ze werden begraven, staan, leunen en leunen de mummies in vitrines door het hele museum.
Misschien wel het meest schokkend voor bezoekers zijn de zwangere mummie en de gekrompen kindermummies, waaronder ‘de kleinste mummie ter wereld’, die niet groter is dan een brood. Het is nog steeds onbekend welke kwaliteit van de bodem of de omgeving van deze specifieke begraafplaats zoveel natuurlijke mummies voortbrengt, en het mysterie heeft plaatsgemaakt voor veel bijgeloof erover. Een algemeen lokaal geloof is dat mummificatie een goddelijke straf is voor daden die tijdens het leven zijn begaan.
Er is een cadeauwinkel in het museum die suikerschedels en beeltenissen van de mummies verkoopt, maar ook groteske ansichtkaarten met afbeeldingen van de mummies en gewone grappen in het Spaans.
Weet het voordat je vertrekt
Als u een stadsbus neemt (gemarkeerd met “Las Momias”), vraag dan de buschauffeur om de straat aan te wijzen die naar het museum leidt. Je loopt bergopwaarts tot je een grote stenen muur zonder ramen ziet. Om rechtstreeks naar het museum te gaan, ga je rechts en volg je de muur tot het einde. Dan zie je veel souvenirstandjes. Sla linksaf en loop totdat je het loket vindt. Als u eerst de begraafplaats wilt bezoeken, ga dan niet bij de grote stenen muur af, maar loop nog een stukje bergopwaarts en u ziet de ingang aan uw rechterhand. Het kerkhof is een kijkje waard als je van dat soort dingen houdt. Vanaf de begraafplaats kunt u het museum niet bereiken. Je moet naar de andere kant en naar beneden lopen; het museum bevindt zich eigenlijk onder het kerkhof!
Maak de korte rondleiding of een uitstapje niet als onderdeel van een algemene rondleiding door de stad, want dan heb je niet genoeg tijd om deze gruwelijke kadavers te waarderen. Zorg er in plaats daarvan voor dat je minstens een uur of twee de tijd hebt om rond te lopen. (zou zelf eerder wegrennen, 😛 maar oké?!)
