Sultane van het speelgoed

Er was eens een dochter van Dürrüşehvar Sultan, de schoonheid van Abdülmecid genoemd, haar vader was de laatste kalief van het Ottomaanse rijk.

De kleine prinses was zo schattig en goedhartig dat ze speelgoed van over de hele wereld kreeg. Laten we alleen eens kijken naar het speelgoed van de sultane en het verhaal uit het Palace Collection Museum.

Speelgoed is de droom van elk kind … Jaren gaan voorbij, het tijdperk van spelen loopt op den duur ten einde, maar ze slagen er altijd in om nieuw te blijven in onze herinneringen. Ze worden herinnerd alsof ze waren, waar we ze gisteren hebben achtergelaten, alsof we ze nooit zijn kwijtgeraakt. Sommigen van ons hebben nog een oude een babypop, sommigen een speelgoedtrein, sommigen denken nog eens terug aan hun eerste rode fiets. Het zijn vaak allemaal gelukkige herinneringen, de samenvatting van onze jeugd.

In het Istanbul Palace Collection Museum zijn het speelgoed en de educatieve gereedschappen en uitrusting te zien die Dürrüşehvar Sultan, de dochter van de laatste kalief Abdülmecid, tot de leeftijd van 10 jaar gebruikte. We spraken over de collectie van Dürrüşehvar Sultan met Ayşe Fazlıoğlu, het hoofd van het kleine waterpaviljoen van de Nationale Paleizen, pal naast de Beşiktaş-Kadıköy-pier.

De naam van de dochter van Abdülmecid, de laatste kalief van de Ottomaanse dynastie, die op 26 januari 1914 in Üsküdar Icadiye werd geboren, is Dürrüşehvar. De grootvader van Dürrüşehvâr is sultan Abdülaziz, wat parel voor de sjah betekent.

De schoonheid van Dürrüşehvar gaat verder dan de paleismuren. De sultane verbleef in het Mecid Efendi Mansion, waar zij werd geboren, tot de leeftijd van vier, en in het Veliahd-kantoor van het Dolmabahçe-paleis tot de leeftijd van acht. Omdat haar vader de kalief is, gaat haar leven voorbij in het paleisgedeelte van Dolmabahçe. Zij woonde in het paleis tot de afschaffing van het kalifaat en de verdrijving van de leden van de dynastie. De spellen en trainingsgereedschappen en uitrusting van Dürrüşehvâr Sultan, die tot de leeftijd van 10 in de gangen van Dolmabahçe liep, worden één voor één geteld en na vertrek op zolder gestopt. Ayşe Fazlıoğlu, aan het hoofd van het team, die al 93 jaar op zolder slaapt, geeft de volgende informatie: Het is niet precies bekend wie de meubels in de paleizen heeft gebruikt. Het behoort tot de dynastie, de eigenaar is niet bekend. Maar we weten zeker dat de spellen en trainingstools van Dürrüşehvar Sultane 100 procent van haar zijn. Omdat we haar eigen geschriften, handtekening en aantekeningen van zijn leraren als documenten hebben. De collectie omvat notitieboekjes, verhalenboeken, schilder- en muzieknotitieboekjes, een afbeeldingenpalet en boeken gesigneerd door belangrijke dichters uit die periode.

We zien dat hij het Turkse volkslied in haar eigen handschrift die zij op sommige van die notitieboekjes schreef. In één notitie in een notitieboekje zien we dat een leraar haar een ​​felicitatiebericht schreef voor de Sakarya-overwinning. Er zijn afbeeldingen van maatbekers voor vloeistoffen, verschillende kaarten en aardrijkskundeboeken, en zelfs het skeletstelsel gerelateerd aan anatomie. Maar het belangrijkste is dat Sultane een wekelijks cursusrooster heeft, dat regelmatig wordt vastgelegd. In dit programma kun je zien welke lessen bij welke docent en hoeveel uur van maandag t / m zaterdag. Op vrijdag worden er lessen van een halve dag gehouden. We begrijpen dat het curriculum van de sultane door haar vader, Abdülmecid Efendi, werd opgedeeld met de volgende opmerking: vandaag kan de cursus niet worden gehouden omdat de sultane van de kalief zal schilderen.

De sultane, die elke les alleen en van afzonderlijke leraren neemt, wordt vaak samengebracht met belangrijke schrijvers uit die periode, zoals Abdülhak Hamit Tarhan. Veel belang wordt gehecht aan de opvoeding van de sultane. Er zijn boeken van belangrijke schilders zoals Ruhi Arel in zijn bibliotheek, waar ze technische informatie geven.

Fazlıoğlu zegt dat de favoriete les van Dürrüşehvar Sultan handwerken is, en vervolgt zijn woorden als volgt: Sultan is een typisch meisje. We begrijpen dit uit de aantekeningen van zijn leraar, Kemal Bey. Een briefje zegt bijvoorbeeld: “U moet voorzichtiger zijn, mevrouw, mevrouw.” Het briefje heeft een zeer hoog respect en de autoriteit van een leraar. De Sultane neemt deze aantekeningen serieus en werkt. Omdat hij in een andere notitie zegt: “Ik zag je succesvoller”. Fazlıoğlu, die vroeg of de sultane was gestraft voor de lessen, merkt het volgende op: De kinderen van hovelingen hadden niet de luxe om verwend en lui te zijn. Zij had grote verantwoordelijkheden. Er is geen straf, het wordt herhaald. We zien bijvoorbeeld dat het wordt herhaald als ze niet mooi schrijft. In een document weten we dat het salaris van de sultan is verhoogd vanwege hun succes dat jaar. Met name het bewustzijn van de nationale geest is erg belangrijk. Er worden kaarten gemaakt om hun land te promoten. Er zijn trainingen over de hele wereld. Tegelijkertijd worden zeker meerdere talen onderwezen door buitenlandse leraren.

Het geheim in blauwe ogen

Ook al was ze een sultane, ze was een meisje. Babypoppen waren natuurlijk haar meest favoriete speelgoed. Fazlıoğlu zei: “De ogen van de porseleinen pop van de sultane waren naar binnen gegaan. We onderzochten de baby van het merk, tot de plaats waar het werd geproduceerd en de serie. “Toen we het hoofd verwijderden om de ogen te repareren, merkten we dat het speelgoed in het verleden was gerepareerd”, zegt hij. Fazlıoğlu legt uit dat weesmeisjes vanuit Darüleytam naar het paleis zijn gebracht om de sultane te spelen, en geeft de volgende informatie: Aangezien er een groot leeftijdsverschil is met haar broer Ömer Faruk Efendi, speelt zij ook met zijn dochter Nilüfer Sultane. Zoals elk kind maken ze ook speelgoed voor zichzelf in huis.