Atoom bommen en ruimteschepen vóór de val van Atlantis

Wat gebeurde er vlak voordat Atlantis ten onder ging dus kort voor de catastrofe? Plato spreekt zeker van veroveringen en het imperialisme van Atlantiërs in hun eindperiode.

Het Samsaptakabadha-geschrift van India noemt hierbij bv luchtschepen aangedreven door “hemelse krachten”. Het spreekt over een raket die de “kracht van het universum” bevatte. De kracht van de explosie wordt vergeleken met “tienduizend zonnen”. Het boek zegt: “De ”goden” waren gealarmeerd en schreeuwden: Verbrand de hele wereld niet tot as.”

Het Sanskriet Mausola Purva verwijst naar ‘een onbekend wapen, een ijzeren bliksemschicht, een gigantische boodschapper van de dood die de gehele rassen van de Vrishni’s en de Anhaka’s tot as heeft gereduceerd. De lijken waren zo verbrand dat ze onherkenbaar waren. Hun haar en nagels vielen uit; aardewerk brak zonder duidelijke oorzaak en de vogels werden wit. Na een paar uur waren alle voedingsmiddelen besmet. ‘

Alexander Gorbovsky schrijft in zijn Riddles of Antiquity dat een menselijk skelet in India radioactief was. De radioactiviteit was vijftig keer hoger dan normaal. Men begint zich af te vragen of de Mausola Purva eerder een geschiedenis dan een legende is.

Sprekend over verkoolde Borsippa, die vaak wordt geïdentificeerd met de ruïnes van de Toren van Babel, vraagt E. Zehren in Die Biblischen Hugel welke kracht de stenen van de ziggurat had kunnen smelten. Het antwoord is – niets anders dan een bliksemschicht van een monster of een atoombom.

Professor Frederick Soddy, Nobelprijswinnaar en de ontdekker van isotopen, sprekend over de tradities die ons zijn overgeleverd uit een prehistorische tijd, schreef in 1909: “Kunnen we niet met enige rechtvaardiging over hen lezen, in de overtuiging dat een voormalig vergeten ras van mensen bereikt had, niet alleen de kennis die we zo recent hebben gewonnen, maar ook de macht die nog niet van ons is “.

In 1909 was die kracht, de kracht van het atoom niet van ons. Het is duidelijk dat professor Soddy een vroegere beschaving beschouwde die atomaire energie had beheerst. Bij het bespreken van dit pre-historische ras, stelde de pionier nucleaire wetenschapper zich ook voor dat “ze mogelijk ook de uiterlijke gebieden van de ruimte konden verkennen”.

Oude boeken van India spreken over vliegtuigen, atoombommen en ruimtevaart. Een Vedische god Pushan vaart in gouden (lucht)schepen over de oceaan in de hemel. Garuda, een hemelduif(vliegend voertuig), draagt ​​Heer Vishnu in kosmische reizen. De Samsaptakabadha beschrijft luchtvluchten “door het gebied van het firmament van de hemel dat zich boven het gebied van de winden bevindt”. Dit is een duidelijke indicatie van ruimtereizen. De Surya Siddhanta , het oudste Sansrit-werk over astronomie, citeert Siddha’s de perfecte mannen en Vidhyahara’s of bezitters van kennis die rond de aarde reizen “onder de maan en boven de wolken”. Is dit niet een duidelijke suggestie van filosofen en wetenschappers die rond onze planeet cirkelen?

Als het epos van Gilgamesj verbonden is met de Indiase geschriften, worden veel gaten in de geschiedenis van de vroegere mensheid vervuld. Op het moment van de wereldramp verliet het ‘hemelse volk’ van de Gilgamesh de hemel om ofwel rond de aarde te cirkelen of zelfs naar andere planeten te vliegen. De Samaranagana Sutrahara zegt dat door middel van skyships mensen in de lucht kunnen vliegen en ook ‘hemelse wezens’ de aarde kunnen bereiken. Je kunt niet, niet denken aan tweerichtingsverkeer tussen onze planeet en andere werelden, na het lezen van deze passage.

Het is redelijker om te veronderstellen dat de exodus vanuit Atlantis werd uitgevoerd door boten, in plaats van door luchtschepen of ruimtevaartuigen die voorbehouden waren aan bevoorrechten. De vluchtelingen vestigden zich in de naburige Pyreneeën en Egypte en gaven een impuls aan de beschavingen van het Middellandse-Zeebekken.

Antidiluviaanse koloniën

Een Duitse auteur KK Doberer, die schrijft in The Goldmakers , drukt deze gedachte uit: “Eén mogelijkheid, volgens de wijze mannen van Atlantis, was om door migratie uit het gevaar te ontsnappen – door de Middellandse Zee door te vertrekken, in oostelijke richting , in de landmassa’s van Azië en het stichten van kolonies op het ‘Dak van de Wereld’. “

Dit is een verbazingwekkende veronderstelling en misschien niet erg ver van de waarheid. De hogepriesters en prinsen van de ‘Goede Wet’ hadden kunnen zijn overgevlogen naar een afgelegen en veilig deel van de wereld met alle vruchten van hun cultuur en technologie. In kleine, volledig geïsoleerde gemeenschappen hebben ze misschien hun wetenschap tot ongekende hoogte ontwikkeld, zelfs door onze academies. Er is bewijs om deze ogenschijnlijk fantastische theorie onder de aandacht te brengen.

In het Epic of Mahabharata lezen we over een archaïsch tijdperk waarin luchtschepen de lucht in vlogen en verwoestende bommen op steden werden gegooid. Brute oorlogen werden uitgevochten en het kwaad regeerde ongecontroleerd. Van oude geschriften en legenden van vele rassen is het mogelijk om het beeld te herstellen van wat waarschijnlijk kort voor de geologische catastrofe had plaatsgevonden.

Toen een groep van illumined filosofen en wetenschappers zich realiseerde dat de cultuur ten dode opgeschreven was en de vooruitgang van de mensheid in gevaar kwam, besloten ze zich terug te trekken in ontoegankelijke delen van de wereld. Geheime ondergrondse schuilplaatsen werden gebouwd in de bergen. Verborgen valleien in de Himalaya waren toegewezen aan de uitverkorenen die de fakkel van de verlichting naar de toekomst zouden dragen.

Toen de oceaan Atlantis overspoelde, werden de overlevende koloniën intact gelaten om een ​​utopie te bouwen, waarbij de fouten van het vernietigde rijk werden vermeden. Weg van de barbarij en onwetendheid, floreerden deze gemeenschappen in een veilig isolement. Het werd vanaf het begin opgelost om alle verbindingen met de buitenwereld te verbreken. Onbelemmerd, hun wetenschap bloeide, overtreft het de prestaties van Atlantis.

Fantasie? Toch hebben een aantal hedendaagse wetenschappers al ondergrondse schuilplaatsen en zelfs onderaardse steden voorgesteld in afwachting van een atoomholocaust. De ontvolking van steden en de bouw van ondergrondse steden – zijn de projecten die worden aangeboden door verantwoorde mannen van de wetenschap in een poging om de voortzetting van het menselijk ras te waarborgen. Als dit plan wordt overwogen door de wetenschappers van vandaag, is het niet mogelijk dat een soortgelijk project werd voorgesteld en uitgevoerd door de culturele leiders van Atlantis toen ze werden geconfronteerd met de morele degeneratie van de mensheid en de dreiging van ‘het wapen van Brahma’, dat brandde als tienduizend zonnen?

Het beeld van een machtige staat met een geavanceerde technologie in een vergeten tijdvak past goed in het kader van gezond wetenschappelijk denken. Professor Frederick Soddy, een pionier als kernfysicus, in een poging om de wetenschappelijke traditie van de Ouden te verklaren, zei in 1909 dat “het een echo kan zijn van een van de vele vorige tijdperken in de niet-geregistreerde geschiedenis van de wereld, van een tijdperk van mannen die hebben betreden vóór de weg die we vandaag betreden “.

Om de producten van de beschaving voor onbepaalde tijd te beschermen tegen de gevaren van verwoestende oorlogen en geologische rampen, zou niets effectiever zijn dan ondergrondse schuilplaatsen. Dit is net zo waar als het was in de tijd van Atlantis.

Uit het verhaal van het leven van de mens op deze planeet zijn vele pagina’s door de hand van de tijd weggerukt. Legendes spreken echter van een kolossale ramp die een geavanceerde beschaving teniet heeft gedaan. De meeste overlevenden werden wilden. Degenen die later gerehabiliteerd werden door ‘goddelijke boodschappers’, stonden op uit hun primitieve staat en brachten geboorte aan de naties van de oude geschiedenis waaraan we zelf onze oorsprong ontlenen. de geheime gemeenschappen van de ‘Kinderen van de Zon’ waren klein in aantal maar groot in kennis. Door hun hoge wetenschappelijke kennis hebben ze een uitgebreid netwerk van tunnels opgegraven, vooral in Azië.

Isolatie is de eeuwige wet van deze koloniën geweest. Filosofen, wetenschappers, dichters, kunstenaars, religieuze devoten, schrijvers en musici hebben een vredige omgeving nodig om hun werk na te streven. Ze willen niet horen hoe men met soldatenlaarzen aan langsloopt of hoe men met het geroep op de markt staan. Niemand kan deze filosofen beschuldigen van de ondeugd van zelfzucht, omdat ze door de eeuwen heen hun wijsheid hadden gedeeld met degenen die er klaar voor waren. Dit detachement is van beschermende aard. Want is vandaag niet de heerschappij van de vuist net zo sterk als in de tijd van Caligula? Misschien is de vuist zelfs nog afschuwelijker in zijn technologische pantsering.

The Elder Brothers

Vanwege de wereldwijde omvang van de Atlantische ramp waren er vele eeuwen verstreken voordat de vulkanische activiteit afnam. Tot het land, weggespoeld door vloedgolven, droog genoeg was om vegetatie te dragen, kon er geen dierlijk of menselijk leven bestaan. Atlantische overlevenden waren verspreid over de hele aarde. Het centrum van cultuur en de elementen van de beschaving waren omgekomen. Bij gebrek aan schrijven in de omstandigheden van wreedheid opgelegd door de catastrofe, werden verhalen van een rijk vernietigd door vuur en water doorgegeven van mond tot oor. Deze werden de oorsprong van alle mythen. Van de ene generatie op de andere overgedragen, sommige feiten werden vergeten of vervormd. Het was pas met de herontdekking van de schrijfkunst dat legendes permanent werden vastgelegd op tabletten en papyri.

Folklore heeft goddelijke wezens vereeuwigd die de mensheid na de zondvloed hebben geciviliseerd. Ze werden weldadige heersers die de mens astronomie, landbouw, architectuur, medicijnen en religie onderwezen. Kleitabletten van Babylon spreken dus over vanuit de hemel neergedaalde wezens.

Verloren in de geheime valleien tussen besneeuwde bergen of verborgen in bergcatacombs wonen de Oudere Broeders van het menselijk ras. Aanwijzingen voor de realiteit van deze koloniën kwamen uit landen die zo sterk van elkaar waren gescheiden als India, Amerika, Tibet, Rusland, Mongolië en andere delen van de wereld. In de loop van de tijd zijn deze rapporten in de afgelopen vijfduizend jaar verschenen. Verfraaid met fantasie van de mensen die in verschillende landen wonen, bevatten ze allen wel delen van enige waarheid.

Fragment uit Atlantis: van legende tot ontdekking