Nergal en Ninurta ontketenen zeven Atoom Bommen op Sodom, Gomorrah en Anunnaki-ruimtehaven in Sinai Peninsula

Nergal en Ninurta ontketenen zeven Atoom Bommen op Sodom, Gomorrah en Anunnaki-ruimtehaven in Sinai Peninsula

Lot, zijn vrouw en zijn twee maagdelijke dochters werden door de Anunnaki-spionagemiddelen van Ninurta overgevlogen en aan de rand gedropt van Sodom omdat Lot daar wat spontane, last-minute zaken wilde doen. “De mannen grepen zijn hand en de hand van zijn vrouw en de handen van zijn twee dochters en zij brachten ze naar buiten en legden ze neer buiten de stad,” vertelt Genesis.

De Anunnaki gebood Lot vervolgens om zijn weg te vinden naar de bergen van Judea zodra hij klaar was met de zaak. “Ontsnap voor je leven, kijk niet achter je, en stop nergens in de vlakte,” instrueerden ze hem. “Naar de bergen te ontsnappen, opdat je niet omkomt.” Het was de bedoeling van Lot om naar het zuiden te gaan tot aan de stad Zoar, het verst van de pentropolis. Het zou zeker tijd kosten om daar op een wagen te komen. Lot vroeg de Anunnaki om smeekt namens hem Ninurta om de nucleaire knop minstens een hele dag uit te stellen.

De afgezanten luisterden: ze beloofden dat ze hetzelfde zouden doen. Ze wisten diep in hun hart, dat ze Lot niet hadden toevertrouwd, dat het nog vijf tot zes dagen duurde voordat de nucleaire wapens werden losgelaten op de twee steden. Daarom had Lot voldoende tijd om zoveel grond te verzamelen als hij nodig had tijdens zijn vlucht. “En Lot, zoals opgedragen, ging op de berg wonen.” Abraham werd ook bevolen uit de Negev (het dorre district grenzend aan de Sinaï) en een toevluchtsoord te vinden nabij de Middellandse Zeekust, in het district van de Filistijnen. Hij zocht daar zijn toevlucht bij Gerar.

SODOM EN GOMORRAH’S “ZOND” WAS EEN LEVEN VAN HEILIGHEID

Waarom besloten de Anunnaki-haviken (Enlil, Ninurta, Nergal en Inanna-Ishtar) Sodom en Gomorrah te vernietigen? We zijn bekend met enkele van de geavanceerde redenen. Volgens de Bijbel waren “de steden van de Jordaanvlakte” (Sodom en Gomorra) “slecht”. Ze hadden ‘het verbond van de Heer verlaten… en ze gingen en dienden andere goden’ – DEUTERONOMIE 29: 22-27.

Maar de Bijbel verklaart niet wie “de Heer” was; wat het ‘verbond des Heren’ was; en wie “andere goden” waren. Het zijn de Sumerische kronieken die de gaten opvullen. De “Heer” was Enlil, de belangrijkste Jahweh van de Bijbel. De “andere goden” waren Marduk en zijn zoon Nabu. En het “verbond” was een eeuwenoud verbond, gesloten tussen de Enlilieten en de Enkieten en volgens welke Afrika was toegewezen aan de Enkieten en Europa en het Midden-Oosten / Centraal-Azië aan de Enlilieten.

Zo werden de Kanaänieten (afstammelingen van Kanaän, die een Enkiet was) niet verondersteld Kanaän te bewonen (die naar hen was genoemd omdat zij de Shemieten (Enlilieten) verreweg overtroffen) omdat het niet hun verbondland was. Maar ook de Enlilieten maakten zich schuldig aan hetzelfde verbond omdat Marduk en Nabu Kanaän aanvielen, Abraham en zijn vrouw samen farao’s waren van I-Sira-El – Noord-Egypte. Beide clans hadden elkaars territorium doorgedrongen.

Wat betreft goddeloosheid, de bijbelse interpretatie wordt niet bevestigd door buitenbijbelse verslagen. Josephus merkt bijvoorbeeld op dat het volk van Sodom en Gomorra hooghartig was geworden op grond van hun individuele rijkdom en collectieve rijkdom. “Ze haatten vreemden,” schrijft hij. “God was daarom zeer misnoegd over hen, en vastbesloten om hen te straffen voor hun trots en hun stad omver te werpen en hun land te verwoesten, totdat er geen planten of vruchten uit zouden groeien.” Welke vreemden?

De vreemdelingen waren in het algemeen geen buitenlanders: het waren buitenlanders die pro-Enlilite waren. Het woord ‘gehaat’ zou eigenlijk moeten worden vervangen door ‘boos’ omdat Lot, een letterlijke buitenlander en een Enlilite trouwens, al 17 jaar zonder problemen in pro-Marduk Sodom had gewoond. Net als elke andere trotse natie, hadden de inwoners van Sodom en Gomorra een hekel aan Enlilieten omdat ze wantrouwend tegenover hen waren. Maar ze vonden het niet erg om samen met hen te bestaan.

Een aantal buitenbijbelse religieuze joodse teksten lijkt ook te bevestigen dat het volk van Sodom en Gomorra smerig rijk was, de bron van hun ijdelheid. De Mishna zegt bijvoorbeeld dat het probleem met de Sodomieten buitensporige eigendom was: dit was hun “zonde”. In 2015 meldde een team van archeologen onder leiding van Steve Collins hun 10-jarige opgraving van Sodom, de belangrijkste stad van Kanaän van de dag (het wordt 45 keer in de Bijbel genoemd). Ze karakteriseren het als een extreem rijk handelscentrum met waterwegen.

“Het was een kolossale stad,” schrijven ze. De exacte locatie die ze hebben opgegraven, wordt beschreven als ‘bestaande uit zowel een lagere als een hogere stad. Het bevat vroege bronstijd (3500 – 2350 v.Chr.) Bewijs voor een stadsmuur van 5,2 meter dik (gebouwd en vervolgens opnieuw gebouwd sterker na een aardbeving) van wel 10 meter hoog en volledig gemaakt van modderstenen, met bijbehorende poorten, torens , tenminste één rijbaan en pleinen. ”

Wat de bijbelse schrijvers als zonde beschrijven, was alleen zo omdat de Enlilieten de vrijheden van hun aanbidders zeer beperkten. Aan de andere kant was Marduk een liberaal die zijn volk onbelemmerde vrijheid van meningsuiting en vereniging gaf (zoals het soort dat men in de VS tegenkwam) in de nieuwe dispensatie van Ram. Dit is wat Enlil afkeurde en aan de kaak stelde als zonde.

NERGALE EN NINURTA GESPLITSTE ROLLEN

Op het moment dat we schrijven, had Kanaän vijf grote steden. Maar van de vijf waren er slechts twee in de dradenkruis van Enlil – Sodom en Gomorrah. De reden was drieledig. Ten eerste waren ze de grootste en de meest welvarende. Ten tweede vormden ze het zenuwcentrum van de ondersteuning van Marduk. Ten derde ging het gerucht dat Nabu, de erfgenaam van Marduk, zich verstopte in een van de twee steden. Nergal, die werd belast met het direct uitvoeren van de nucleaire aanval, had gezworen dat hij de hele uitgestrektheid van de steden Sodom en Gomorra zou vernietigen om ervoor te zorgen dat Nabu niet meer bestond.

“De Mesopotamische (Sumerische) steden die ik niet zal aanraken,” zei hij. “De kustplaatsen (die langs de Middellandse Zee) zullen ik alleen wonen. Ik zal de zoon (Nabu) vernietigen en de vader (Marduk) hem laten begraven. Dan zal ik de vader doden en niemand hem begraven. De landen die zij (Marduk en Nabu) begeren zullen verdwijnen, de zondigende steden (Sodom en Gomorra) Ik zal opschudden! Naar de plaats van de goden, toegang zal hij niet hebben: de plaats waar de Groten opstijgen (ruimtehaven) zal ik ontregelen ”Dit was ondanks Ninurta’s protest tegen zijn partner in de zich ontvouwende misdaad die,“ Valiant Nergal, wil je de rechtvaardigen vernietigen met de onrechtvaardigen?

Zul je degenen vernietigen die tegen je hebben gezondigd samen met degenen die tegen je hebben gezondigd? ‘Het was ironisch dat een Enkite, een clan die bekend staat om zijn tedere hartelijkheid en een blijvende affiniteit voor de mensheid, wreder leek dan een Enlilite, een clan bekend om zijn koude hartelijkheid en hardheid tegenover de mensheid

Het is ook belangrijk dat Josephus moest vermelden dat de nucleaire aanval nodig was, zodat er niets groeide uit de grond van Sodom en Gomorra. Waarom was dat zo belangrijk? Welnu, Marduk had het gebruik van Ormus, of monoatomisch goudstof, gemainstreamd in Kanaän. Zo was de Kanaänitische grond toen zeer rijk aan goudstof dankzij irrigatie met Ormus-rijk Dode Zee-water), waardoor de planten op hun beurt ook rijk aan goudstof werden. Dus om het land permanent van de rijkdommen van Ormus te ontdoen, moest het worden vernietigd, omdat een nucleaire bom het land volledig kan denatureren, althans gedurende honderden jaren.

Het eerste doelwit van de nucleaire aanval was de ruimtehaven. Dit was om ervoor te zorgen dat de strijdkrachten van Marduk er niet onmiddellijk toegang toe hadden. Blijkbaar, omdat de Enlilites ‘meest strategische plaats op de planeet was, had de ruimtehaven altijd anti-ballistische raketten klaargemaakt. Nergal was echter bezorgd dat als de ruimtehaven als eerste werd geraakt, dit soort mensen zoals Nabu op het nippertje zou vluchten voor Sodom of Gomorra. Het was uit respect voor deze bezorgdheid dat Ninurta besloot om de lijsten op te nemen. De aanvallen zouden bijna gelijktijdig plaatsvinden.

Ninurta zou zich richten op de ruimtehaven en Nergal de “zondigende steden”. Van de twee was het Nergal die genoot van het resulterende bloedbad. “De mensen die ik zal laten verdwijnen, hun zielen zullen in damp veranderen,” pochte hij sadistisch en dit was de zoon van de welwillende Enki. Maar was Nabu eigenlijk ergens in de zondige steden opgesloten? Zonder medeweten van Nergal en Ninurta was Nabu nergens in de buurt van Sodom en Gomorra. “Terwijl de twee ruzie maakten, zat Nabu niet stil”, zeggen de Sumerische kronieken.

“Van zijn tempel (in Borsippa, Sumer), om al zijn steden te rangschikken, zette hij zijn stap, richting de Grote Zee (Middellandse Zee), zette hij zijn koers uit. De Grote Zee die hij binnenkwam, zat op een troon die niet van hem was. ‘Nabu bekeerde niet alleen de westelijke steden: hij nam de mediterrane eilanden over en stelde zich op als hun heerser, overtuigd in zijn hart dat het gewoon was een kwestie van tijd voordat zijn vader Marduk werd gekroond als de God van de aarde!

GIBIL-TIPS MARDUK BIJ ONMIDDELLIJKE RAMP

Nergal was zo enthousiast om de bom tot ontploffing te brengen dat zelfs voordat Ninurta hem had gemeld over de bevindingen van zijn spionnen tijdens het bezoek aan Lot, hij al was vertrokken naar Afrika om te beginnen met het proces van het activeren van de bommen. De nucleaire bommen werden ergens in Afrika bewaard in een ondergrondse bunker op het grondgebied van Gibil, de derde zoon van Enki.

De Enlilieten waren zo geheimzinnig dat zelfs Gibil niet wist dat een site in zijn domein was gebruikt om massavernietigingswapens te bergen. De Sumerische archieven zeggen dat de bommen in totaal zeven waren, maar er moeten er nog veel meer geweest zijn: zeven was gewoon het nummer dat aan Nergal werd opgeëist. Op het moment dat Gibil lucht kreeg van de catastrofe wat boven Kanaän opdoemde, nam hij onmiddellijk contact op met Marduk in Babylon en vroeg hem vooruit te rennen.

De Anunnaki hadden verblindend snel vliegende schotels en dus kostte het Marduk slechts een paar uur om op te zetten. Gibil liet hem toen gaan zitten en vertelde hem dat Nergal en Ninurta de laatste hand legden aan een plan om Sodom, Gomorra en de ruimtehaven te vernietigen. “De slechtheid van die zeven (atoombommen) tegen jou wordt gelegd,” vertelde Gibil zijn broer. Toen Marduk hem vroeg waar de wapens werden bewaard zodat hij de machinaties van Nergal en Ninurta kon verbergen, zei Gibil dat hij niet precies wist maar ze werden bewaard in een ondergrondse faciliteit ergens op zijn grondgebied.

“Die zeven, op de berg verblijven zij. In een holte in de aarde wonen ze. Vanaf daar zullen ze schitteren. Van aarde naar de hemel, gekleed in angst. ‘Een gealarmeerde Marduk, die dit voor het eerst hoorde, werd woest: hij besloot zijn alwetende vader Enki te bezoeken omdat er een kans was dat hij wist waar de bommen verborgen waren . “In het huis van zijn vader Enki kwam hij Marduk binnen,” zeggen de Sumerische archieven.

Het was nacht toen Marduk naar Eridu kwam en een ouder wordende Enki op een bank recht in zijn slaapkamer lag. “Mijn vader,” zei Marduk, “Gibil heeft dit woord tot mij gesproken: van de komst van de zeven [wapens] die hij heeft ontdekt.” Marduk smeekte zijn vader om hem te helpen het afschuwelijke ondergrondse arsenaal te vinden waar de bommen werden bewaard. “Hun plaats om te zoeken, haast u!” Helaas had zelfs de fenomenaal briljante Enki geen idee, zelfs geen haalbare gok.

HET WAS TIBBETS EN SWEENEY, ENOLA GAY EN BOCKSCAR

Daar wordt bij één vertaling Elohim niet door “God” vertaald maar meer letterlijk: “God/Godin/meervoud” met andere woorden als “een schare van goddelijke wezens die androgyn zijn”Het is dan ook goed om “El”, “God” niet te verwarren met “JHWH” ook vertaald met “God” maar waarvan de letterlijke betekenis is “hij die IS”.

Op de een of andere manier – het is niet gespecificeerd hoe – wist Marduk in contact te komen met Nergal en eiste precies te weten waar hij en de Enlilieten mee bezig waren. Nergal ontkende noch bevestigde het nucleaire plan; in plaats daarvan eiste hij dat Marduk onmiddellijk Babylon zou verlaten en onmiddellijk afstand zou doen van zijn aanspraak op Enlilship. Maar voor Marduk was dat gewoon ondenkbaar: wat hem betrof kon niets in het universum zijn verhevenheid aan de heerschappij van de aarde in de weg staan.

Aangekomen in Afrika op de WMD-site, ontdekte Ninurta dat een maar al te enthousiaste Nergal ‘de zeven ontzagwekkende wapens met hun vergif (nucleaire kernkoppen) al had voorbereid’. Nergal liep zelfs op en neer en mompelde tegen zichzelf: “Ik zal Nabu pletten als een gekooide vogel”. Nergal was er vast van overtuigd dat Nabu gelijk had in Sodom of Gomorra en druk bezig was mensen tot zijn zaak te bekeren.

Het eerste wat de twee deden was om radioberichten naar alle Enlilite-goden te sturen dat ze bij het ochtendgloren de volgende ochtend allemaal uit Kanaän zouden zijn. Deze boodschap was voornamelijk gericht op Nannar-Sin, Utu-Shamash en Ninmah. Sin had een huis in Kanaän; Ninmah had een luxe pad bovenop een berg niet ver van de ruimtehaven; en Shamash als commandant van de ruimtehaven werd daar ook regelmatig gevonden.

Vervolgens stuurden ze een bericht naar Tilmun, de ruimtehaven op het Sinaï-schiereiland, dat alle Anunnaki die daar werkten het de volgende ochtend bij het aanbreken van de dag hadden moeten verlaten. “De twee (Nergal en Ninurta), aangezet om het kwaad te plegen, lieten de bewakers (de ruimtehaven Anunnaki) opzij”, zeggen de Sumerische archieven. “De goden van die plaats (Shamash en Ninmah) hebben het verlaten: de beschermers gingen naar de hoogten van de hemel (Mars of de baan van de aarde).” Tegen het einde van de dag had het duo de duidelijke boodschap ontvangen.

Het was spel, set en match. De volgende ochtend vroeg, lang voor zonsopgang, klommen Nergal en Ninurta in hun bomdragende jachtvliegtuig Ninurta en vertrokken. “Achter hem volgde Nergal,” vertellen de Sumerische annalen. Als Nergal luitenant-kolonel Paul Tibbets was, die de atoombom op Hiroshima in augustus 1945 liet vallen en Ninurta majoor-generaal Charles Sweeney was, die de zijne op Nagasaki liet vallen, dan was het ambacht van Nergal de beruchte Enola Gay en Ninurta was de Bockscar.

Volgens de afgesproken opeenvolging van aanvallen was het eerste doel de ruimtehaven, “zijn commandocomplex verborgen in de Mount Most Supreme (Mount Mashu), zijn landingsvelden verspreid in de aangrenzende grote vlakte”. De twee bommenwerpers volgden elkaar voordat ze elkaar splitsten. “Naar de berg Mashu Ninurta vertrok, achter hem volgde Nergal. De berg en de vlakte, in het hart van de Vierde Regio, Ninurta vanuit de lucht bekeken. ‘

Terwijl het tweedelige gezelschap, stuurde Ninurta Nergal om zijn geest te versterken voor het geval ze nu vlagden. Toen met een “knijpen in zijn hart”, richtte Ninurta zich op de berg Mashu. Ondertussen volgde Nergal het luchtvaartpad, wat bekend stond als de King’s Highway, richting Sodom. “Naar de groene valleien van de vijf steden die hij vloog.”

ATOM BOMMEN REGEN OP CANAAN EN SINAI PENINSULA

Het aanvallende tempo werd niet bepaald door Nergal maar door Ninurta. Uitgerust met slechts twee bommen maakte hij binnen enkele minuten na elkaar twee aanvallen. “Toen liet het eerste terreurwapen uit de lucht Ninurta los. De bovenkant van de berg Mashu sneed het af met een flits, de ingewanden van de berg smolt in een oogwenk. Dat wat naar Anu werd gebracht om te lanceren, werd verdorren, zijn gezicht werd vervaagd, zijn plaats werd verlaten. ‘

De tweede staking was gericht op de nabijheid van de ruimtehaven. “Boven de plaats van de ruimtehaven van de hemelse strijdwagens), het tweede wapen dat hij ontketende. Met een schittering van zeven zonnen werden de rotsen van de vlakte tot een stromende wond gemaakt … De Spaceport werd uitgewist, de berg waarbinnen de bedieningselementen werden verbrijzeld, de vlakte die zijn banen diende uitgewist. “Na zijn macabere daad te hebben opgeheven, hief Ninurta zijn hand terwijl hij in zijn eenmanscockpit zat en riep: “Het is klaar!”

Het was nu de beurt aan Nergal, die net binnen seconden na de duivelse Ninurta kwam volgens hun gesynchroniseerde timings. “Over de vijf steden, de een na de ander, Nergal op elk vanuit de lucht een terreurwapen gestuurd,” informeren de Sumerische archieven ons. “Het nastreven van Ninurta, de steden die hij heeft afgemaakt, tot verwoesting heeft hij ze ten val gebracht.” Slechts uren later, toen de eerste stralen van de ochtendzon verschenen, was generaal Abraham verbijsterd door wat hij zag toen hij uit een sluimer kwam die er nooit was.

‘En Abraham stond’ s morgens vroeg op naar de plaats waar hij tegenover Jahweh had gestaan, en hij keek in de richting van Sodom en Gomorra en het gebied van de Vlakte; en hij zag daar rook opstijgen uit de aarde als de rook van een oven.” Het werk van Erra de Annihilator (zoals Nergal voortaan bekend werd) en Ishum de Scorcher (zoals Ninurta vanaf die donkere dag bekend werd) was moeilijk te verwerken. Maar de schuld lag uiteindelijk noch bij Nergal, noch bij Ninurta.

Het was op de ‘god’ die de bestendiging van dit onbewust kwaad goed had gedaan, de god die ‘in hoogmoed op de troon zat’, die ‘verteerd was door woede’ over de Enkitische goden wiens enige zonde was te volharden in hun rechtmatige claim om te regeren de planeet. Deze god was Enlil. In de Bijbel staat hij bekend als Jehovah, de god christenen aanbidden dag en nacht om zijn ‘liefhebbende goedheid’, om zijn ’tedere barmhartigheden’. Deze aarde, mijn broeder …

 

https://www.weekendpost.co.bw/wp-column-details.php?col_id=950