Experimenten op mens en dier
Geheime experimenten: 4 keer getest door de CIA op burgers
Grote historische doorbraken in de wetenschap gaan vaak gepaard met een duister achtergrondverhaal. Hoewel we misschien op weg zijn om veilige methoden voor de behandeling van ziekten te ontwikkelen, was dit niet altijd het geval en op een bepaald moment werden we het slachtoffer van enkele van de vreemdste experimenten die er zijn. In de jaren vijftig en zestig bevond de CIA zich op het hoogtepunt van haar experimentele fase en ging ze tot het uiterste om nieuwe wegen in te slaan in wetenschappelijk onderzoek. Door de decennia heen heeft de organisatie patiënten een aantal controversiële testonderzoeken laten ondergaan, allemaal in de naam van het proberen de menselijke conditie te begrijpen.
- Project MKultra
Hoewel het misschien een echte onderzoeksoorsprong had, ging Project MKUltra al snel volledig van de rails en daalde het af in iets dat een ongelooflijk beruchte aanhang heeft verzameld. Het project werd gefinancierd als een manier om mind control te onderzoeken en werd geleid door Dr. Ewen Cameron, die wilde proberen individuen te ‘ontrafelen’ om hun herinneringen te wissen. Het enige probleem was dat de CIA, om de bal aan het rollen te krijgen, de hulp inriep van ex-nazi-wetenschappers, die al ervaring hadden in het gebied. Cameron en zijn team werkten met schizofrene patiënten en testten manieren om de herinneringen van zijn proefpersonen te wissen, waaronder het gebruik van LSD, elektrische therapie en paralytische medicijnen. De effecten waren enorm destructief, waarbij veel mensen uit het experiment kwamen en niet konden praten of lopen. Desondanks ging het project alleen maar voort op de inspiratie voor meer onderzoek,
- MKultra-deelproject 68
MKUltra Subproject 68 kwam direct na het eerste experiment en probeerde nog een stap verder te gaan door het onderzoeksgebied van geestveranderende medicijnen te verkleinen. Dit project was uitsluitend geïnteresseerd in de effecten van LSD op de hersenen, waarbij psychiatrische patiënten werden gedoseerd om te zien hoe hun geest reageerde. Het doel van het project was om informatie te extraheren uit resistente proefpersonen, met als doel het proces in het echte leven te gebruiken. De effecten van de LSD en shocktherapie waren verrassend, waarbij sommige patiënten wel 88 dagen in coma raakten. Erger nog, Cameron breidde zijn experimenten uit naar kinderen, om te zien hoe hun geest werd beïnvloed.
- Operatie Middernacht Climax
Operatie Midnight Climax, een uitloper van het MK Ultra-project, nam een meer verfijnde kijk op het project en concentreerde zich op het onderzoek naar prostituees. CIA-agenten werden ingezet om op straat te zwerven voor vrouwen, de prostituees op te sporen en terug te brengen naar een onderduikadres. Zonder hun medeweten zouden de agenten de vrouwen enorme hoeveelheden LSD toedienen, de ‘patiënten’ van achter eenrichtingsspiegels observeren en elke beweging vastleggen. Het is niet verwonderlijk dat het project een precedent schiep voor illegale, achterbakse actie in de CIA, waarbij een aantal functionarissen zich bij het establishment voegden puur om hun wildste fantasieën uit te voeren.
- CIA LSD in Frankrijk
De experimenten van de CIA staken al snel internationale wateren over en vonden hun weg over de vijver naar Frankrijk. In 1951 begon de Amerikaanse regering om een heel dorp te drogeren door de broodvoorraad LSD te doseren om de effecten van het medicijn op een grote bevolking te zien. Individuen begonnen te braken en leden aan hallucinaties, waarbij bepaalde individuen zelfs probeerden van gebouwen af te vliegen. Terwijl aanvankelijke zorgen in het dorp aan het licht brachten dat het brood was vergiftigd met een natuurlijke parasiet, bracht onderzoek al snel sporen van synthetische moederkoren aan het licht. Onderhands onderzoek naar het onderwerp bracht de betrokkenheid van de CIA bij de zaak aan het licht, al valt nog te bezien of de Fransen erbij betrokken waren.
De codenaam MK-ULTRA , dat mind-control-experimenten uitvoerde onder leiding van Dr. Sidney Gottlieb. Toen Gottlieb experimenten met LSD op vrijwilligers productief leek, begon hij te experimenteren met drugs op nietsvermoedende mensen.
Bij sommige experimenten werd hij vergezeld door Dr. Donald Ewen Cameron, die onder andere het Office of Special Services (OSS) hielp bij het effectief ondervragen van nazi-krijgsgevangenen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens deze verhoren raakte Cameron actief geïnteresseerd in de experimenten van de nazi’s, die zij uitvoerden op gevangenen van concentratiekampen.
En toen in 1947 de OSS de CIA werd, werd Cameron daar al gezien als een groot specialist op het gebied van het manipuleren van menselijk gedrag. Hij bleef dit doen met de geheime Bluebird- en Artichoke-projecten van de CIA, die in 1953 het enorme MK-ULTRA-project werden. Rond 1960 breidde Dr. Gottlieb zijn experimenteerprogramma uit om te beginnen met wat later de codenaam Subproject 94 kreeg.
Aanvankelijk waren dit alleen dierproeven. In Operation Resurrection werden laboratoriumapen gelobotomiseerd en vervolgens in volledige isolatie geplaatst. Na een tijdje begonnen de onderzoekers radiofrequenties naar de hersenen van de apen te sturen, die onmiddellijk gek werden en stierven, hun hersenen waren letterlijk gebakken.
Aanvullende experimenten werden uitgevoerd met honden, katten en apen waarbij miniatuur-elektrode-implantaten werden ingebracht in specifieke gebieden van de hersenen. Sommige tests zijn alleen bedoeld om te zien hoe en met welk effect fysieke acties in de hersenen elektronisch kunnen worden gestimuleerd of gecontroleerd.
In sommige gevallen leken de dieren meer op cyborgs, met hersenen gevuld met draden en sensoren, waarvan de bewegingen bijna volledig door mensen werden gecontroleerd.
In april 1961 beoordeelde Gottlieb deze dierproeven als succesvol en besloot dat het tijd was om te experimenteren met elektrode-implantaten in menselijke hersenen.
Er zijn geen bevestigde gegevens om te onthullen hoeveel van dergelijke brute experimenten zijn uitgevoerd op onwetende mensen, aangezien Richard Helms, toenmalig directeur van de CIA, in 1972 opdracht gaf tot de vernietiging van de gegevens van alle 150 afzonderlijke MK-ULTRA-projecten, maar informatie over experimenten met drie Vietnamese gevangenen werd uitgelekt in juli 1968.
Een groep “behavioristen” vloog naar Saigon en ging naar het ziekenhuis in Bien Hoa, waar de gevangenen werden vastgehouden. Subproject 94 agenten plaatsten hun apparatuur in een speciaal geselecteerde afgesloten ruimte, waarna de neurochirurg en neuroloog drie opeenvolgende operaties uitvoerden, waarbij ze minuscule elektroden in de hersenen van drie Vietnamese gevangenen brachten.
Nadat ze de arme kerels wat tijd hadden gegeven om te herstellen van de operaties, werden ze bewapend met messen, opgesloten in één cel en begonnen ze directe elektrische stimulatie van hun hersenen te gebruiken. Het doel van het experiment was om vast te stellen of het op deze manier mogelijk is om mensen aan te zetten om elkaar aan te vallen en te doden.
De CIA is al lang op zoek naar de ideale “slapende” huurmoordenaar, de echte “Manchu-kandidaat” die zou kunnen worden gestuurd om andere mensen te vermoorden door zijn hersens te manipuleren.
Hier ging echter iets mis. Of het nu het buitengewone uithoudingsvermogen en de wilskrachtige weerstand van deze specifieke Vietnamezen was, fouten bij het implanteren van elektroden of iets anders, alle drie weigerden ze elkaar een hele week lang aan te vallen om hun hersens te “frituren”.
De agenten van Subproject 94 realiseerden zich dat het experiment was mislukt en bevalen eenvoudig de executie van deze gevangenen en hun lichamen zorgvuldig verbrand zodat niemand ooit hun stoffelijk overschot met elektroden in hun schedels zou vinden.
Samenzweringstheoretici stellen grimmig dat het waarschijnlijk is dat dergelijke experimenten bij de CIA zijn voortgezet en dat niemand weet hoe succesvol ze zijn geweest.
https://www.wbur.org/endlessthread/2020/05/08/madness-part-three-subproject
