MINDBLOWING Anunnaki & Nephilim
Ondanks hun oude oorsprong zijn de Anunnaki onderhevig geweest aan veel hedendaagse herinterpretaties, met name in verschillende marginale theorieën en pseudo-historische werken.
De mythologie van de Anunnaki is complex en omvat verschillende oude culturen, met de vroegste verhalen afkomstig van de Sumeriërs. Hun verhalen proberen, net als vele oude mythologieën, de oorsprong van de wereld, de aard van goden en de mensheid, en de wetten die het bestaan beheersen, te verklaren.
In de Sumerische mythologie werden de Anunnaki aanvankelijk gezien als hemelse goden die verband hielden met verschillende aspecten van het leven en de natuur. Echter, de term Anunnaki werd geleidelijk meer specifiek geassocieerd met chtonische (onderwereld) goden.
In de Mesopotamische mythologie werd de term “Anunnaki” gebruikt om te verwijzen naar goden in het algemeen, maar het werd vaak specifiek geassocieerd met de goden van de onderwereld, het rijk van de doden. Dit impliceert echter niet noodzakelijkerwijs een negatieve of bestraffende associatie. In veel oude culturen werd de wereld gezien als een structuur met meerdere niveaus, vaak verdeeld in hemel, aarde en onderwereld. Goden en godinnen werden toegewezen aan verschillende rijken op basis van hun rollen en functies.
De Anunnaki worden in verschillende mythen afgebeeld als rechters in de onderwereld, die heersen over het lot van de doden. Zo werden de godin Ereshkigal, de koningin van de onderwereld, en Nergal, de god van dood en pest, beide beschouwd als onderdeel van de Anunnaki.
De reden waarom veel van de Anunnaki met de onderwereld werden geassocieerd, houdt waarschijnlijk verband met de opvattingen van de Sumeriërs over leven, dood en het hiernamaals. De onderwereld, bekend als Kur of Irkalla, werd beschouwd als een sombere, donkere plek waar de geesten van de doden bestonden in een schimmige versie van hun aardse leven, ondersteund door plengoffers en offergaven van de levenden. De Nephilim, zoals afgebeeld in bijbelse tradities, zijn de nakomelingen van de zonen van goden (of gevallen engelen) en worden beschreven als reuzen.
Over het algemeen zijn de Anunnaki en de gevallen engelen, die reuzen of Nephilim baren, afzonderlijke entiteiten uit verschillende culturele en religieuze contexten: respectievelijk de Mesopotamische mythologie en de Hebreeuwse religie. Beide ondergaan de toorn van God en proberen mensen kennis bij te brengen. Zowel de Anunnaki als de gevallen engelen worden gezien als machtige wezens met het vermogen om de mensheid te beïnvloeden.
Het Boek van Henoch, een oud Joods religieus werk, schrijft de oorsprong van zonde en corruptie op aarde toe aan een groep engelen die bekend staat als de “Wachters”, die uit de gratie vielen door met menselijke vrouwen te paren en de mensheid verboden kennis te onderwijzen.
Maar in plaats van de Anunnaki deelt dit verhaal meer elementen met de mythe van de apkallu, zeven wijze mannen of halfgoden in de Mesopotamische mythologie die werden geschapen door de god Enki (een lid van de Anunnaki) om cultuur te vestigen en beschaving aan de mensheid te geven.
Zecharia Sitchin verwijst naar verschillende Soemerische spijkerschriftteksten om zijn idee van de planeet Nibiru te ondersteunen. Een sleuteltekst die hij vaak aanhaalt, is de ‘Enuma Elish’, het Babylonische scheppingsverhaal. Sitchin suggereert dat verwijzingen naar een hemellichaam genaamd Marduk in dit epos eigenlijk verwijzen naar Nibiru. In de Enuma Elish wordt Marduk afgebeeld als een “zwervende planeet” die in botsing komt met Tiamat, een oergodin geassocieerd met de zee, en deze in tweeën splitst. Sitchin interpreteert Tiamat als een reeds bestaande planeet tussen Mars en Jupiter.
Hij suggereert dat de ene helft van Tiamat de asteroïdengordel werd en de andere helft werd geraakt door een andere man van Marduk en in een nieuwe baan werd geduwd en de aarde werd. Sitchins interpretatie van de Enuma Elish en zijn associatie van Marduk met Nibiru wordt echter zwaar bekritiseerd door geleerden. De gangbare interpretatie leest de Enuma Elish als mythologie en niet als een letterlijk astronomisch verslag. Verder, Sitchins identificatie van Nibiru met Marduk wordt niet ondersteund door enige bestaande spijkerschrifttekst.
In feite wordt de term “Nibiru” in de bestaande teksten gebruikt om een kruispunt aan te duiden, en wordt soms geassocieerd met bepaalde hemellichamen, afhankelijk van hun positie aan de hemel, maar het wordt nooit beschreven als het huis van de Anunnaki, noch als een extra planeet in ons zonnestelsel met een ongebruikelijke baan, zoals Sitchin beweert.
