Nederland en de leugens
Zeilmoeder blogt
“De leegte is groot, het huis, hun bed…”
AMSTERDAM – Twee jongens op een zeilboot. Enrique (15) en Hugo (13) Claassen kozen het ruime sop nadat bleek dat zij door dyslectie en hoogbegaafdheid op iedere school werden geweigerd.
Annelies Schillemans is hun moeder. Zij blogt voor VROUW.nl over de zeiltocht van haar zoons. “Ineens ben je vooral ‘de moeder van de zeilbroertjes’…”
Naam: Annelies Schillemans
Leeftijd: 47 jaar
Beroep: crisismanager. De laatste jaren full-time bezet met de onderwijs-crisis. Er zijn meer dan 16.000 thuiszitters in Nederland!
Kinderen: Enrique (15) en Hugo (13). Mijn beide zonen mogen niet naar school; geen school wilde ze hebben. Ze waren het beu en zijn gaan zeilen voor onderwijs.
Favoriete website: www.SailingForEducation.com
————————————————————
Dat mijn kinderen ook echt moesten vertrekken om onderwijs te krijgen, heb ik tot op het laatste moment niet willen geloven.
Nachtmerries heb ik overgehouden aan instanties en scholen.
Ik ben geschrokken van de macht die ze hebben en de wijze waarop zij daarmee omgaan.
Uitspraak rechter, wet, privacy?
Ze doen vooral wat ze volgens hun eigen procedure moeten doen in hun eigen belang.
Wel allerlei ongefundeerde verdenkingen en beschuldigingen uiten maar niet in onderwijs voorzien.
De kinderbescherming die in de rechtszitting geen enkele actie richting school kan noemen.
Maar, zodra ze een stap buiten de zittingskamer zetten, voor de camera beweert dat zij drie scholen hebben?
Mijn mond viel open van verbazing en ongeloof. Was het maar waar.
De werkelijkheid is wrang, 17 scholen van VMBO met LWOO (Leerwegondersteunend onderwijs) tot gymnasium hebben geweigerd om mijn kinderen in te schrijven.
Het klapstuk van de kinderbescherming, om 3 dagen voor vertrek een rechtszitting te eisen met spoed, is maar een snufje van alles wat wij over ons uitgestort hebben gekregen vanaf het moment dat de oudste door school werd verwijderd, nu twee jaar geleden.
Maar ik prijs mijzelf gelukkig en ben heel erg trots.
Mijn prachtige zonen zijn gezond.
Ze durven op te komen voor al die 16.000 kinderen, die vaak veel schrijnender drama’s meemaken.
De advocaat noemt ze de nieuwe geuzen van het onderwijs en heeft ze van een schitterende geuzenvlag voorzien.
Zij hebben eigen plannen gesmeed. Veel van hun spullen hebben ze verkocht, de skelter, de fiets, alles om zeilen voor onderwijs mogelijk te maken.
De laatste twee weken waren een achtbaan.
Media die het naadje van de kous wilden weten, net als ik konden zij niet geloven dat dit in Nederland allemaal kan, en dat met zoveel kinderen.
Een spoedrechtszitting.
Oponthoud twee uur na vertrek, maar nu zijn ze uitgevaren, voor mij veel te vroeg.
De leegte is groot, het huis, hun bed, de kast op hun kamer, de wasmand, de bankrekening. De koelkast hoeft niet meer vol en mijn hart… zo vol gemis.
En zo gaat dat in ons land tegenwoordig.
Het gaat niet langer om het belang van een kind, men haalt de kinderen het liefst onderuit om aan hun gelijk te komen.
Of zij hiermee kinderen beschadigen doet niet terzake, men denkt enkel aan het eigen belang.
Naam van de school bv.
Dat zij hierbij allerlei tactieken uit de bezemkasten halen, is duidelijk.
Dat zij niet schuwen over te gaan tot grof geschut idem.
En als ouders zich dan oprecht verweren omdat hun kinderen kapot gemaakt worden door een stel amateurs, ach dat kan hen niets schelen immers?
Dat zij hierbij kinderen voor het leven kunnen beschadigen in het beeld dat zij hebben van volwassenen, ook daar maalt men niet om. Ik vermoed dat zij niet eens kunnen nadenken over gevolgen! Waarom zouden ze ook?
Een school behoort er te zijn voor het kind en niet andersom, dat men het kind ziet als voorwerp om een school te vullen. Kinderen zijn geen meubilair!
Kinderen dienen niet om scholen te voorzien van subsidie gelden etc!
De school is er voor het kind!
Zo zou het moeten zijn, maar een waarschuwing is op zijn plaats, nml in Nederland, dat zg een vrij land is, mag je niets denken, zeggen of vinden.
Als men een fout maakt moet je dus je mond dichthouden.
Want eenmaal een school tegen je, maakt dat zij alles uit de kast trekken om je te schaden!
En met JE bedoel ik ook alles wat je gezin inhoudt.
Ik hoop dat er straffen op komen te staan als mensen zich niet aan de wet houden en zich verbergen achter leugens!
Wordt hoog tijd dat dit eens flink aangepakt gaat worden de komende tijden!
Men kan wel denken dat zij alles kunnen maken maar…zo werkt dat dus niet.
Inmiddels ben ik zelf ook een soort zeilbootouder geworden helaas. Dankzij ziek zijn van mijn kind,…ik weet waar deze moeder over spreekt inmiddels.
Het is een hel, ik schrijf er nu een boek over. Tzt als het uitkomt zal ik het vermelden hier.
Alleen gaat dat ietsje anders,…de zee ligt ons niet nml…dan de zon! 🙂 Ver ver weg van hier…eindelijk..zon!
——————
Nog een blog:
De gebeurtenissen zijn zo absurd, als karikatuur zou het hilarisch zijn. Het is echter de onvoorstelbare gang van zaken.
Eindelijk ging het over de invulling van het onderwijs aan mijn mannen. Geen verwijten over en weer, maar een inhoudelijk gesprek en eensgezindheid over de oplossing. Er zou een inschrijving komen, vóór 1 oktober. De beruchte teldatum in verband met de financiering van het onderwijs aan een leerling. De hulp van een hoge ambtenaar van OCW leek zijn vruchten af te werpen. De onzekerheid voor de jongens zou nu snel ten einde zijn. Straks gaan deze samenwerkingsverbanden onderwijs miljarden beheren voor duizenden veel moeilijker te plaatsen leerlingen. Dus deze 2 jongens is peanuts toch?
De datum van 1 oktober naderde. Geen bericht, geen inschrijving, geen porretje, geen whatsappje, helemaal niets. ’s Avonds op 1 oktober ontvang ik iets. Het gaat ineens niet meer over onderwijs. Het gaat over dwingende voorwaarden. Eisen gesteld door diegenen die binnen ons onderwijs de macht uitoefenen. Het gaat niet meer over datgene wat de jongens nodig hebben, hun belang ligt in het afvoerputje. En ondanks het aanschuiven van een hoge ambtenaar is het Zwarte Pieten weer begonnen….We zijn weer waar we maanden, zelfs jaren, geleden zijn begonnen.
Is dit wat de minister bedoelt met een op overeenstemmingsgericht overleg? Het is een voorproefje van wat vele ouders straks te wachten staat. Slikken of stikken.
De bootjongens noemt de minister hen. Ze hebben een traject gevolgd zoals de nieuwe wet passend onderwijs het voorstaat. En zie het resultaat. Na twee jaar thuiszitten, zoeken en overleggen met scholen, gevechten met instanties, voeren de jongens nu actie met onderwijs dat ze zelf hebben geregeld. Ze doen dat noodgedwongen vanaf een klein bootje in net zulk stormachtig weer als waarin ik deze blog schrijf, alleen doe ik dat vanuit een lekkere warme maar lege kamer. Nachtmerries hebben ze, niet over de zee maar over de raad van de kinderbescherming die ze wilde tegenhouden en weghalen. En die dreiging is nog aanwezig. Allemaal het gevolg van een door de strafrechter afgekeurd advies van het samenwerkingsverband dat als despoot in dat advies blijft volharden en weigert een passend aanbod te doen. Hun weg of geen weg, dat is de houding van één van de samenwerkingsverbanden waarin de minister ongefundeerd vertrouwen wenst te stellen. Zoveel vertrouwen, dat zij een wet verdedigd die miljarden gaat geven aan de samenwerkingsverbanden. Samenwerkingsverbanden die niet in staat zijn, met extra hulp van OCW om vóór 1 oktober, twee, van de meer dan 16.600 thuiszitters, een inschrijving te bieden op een school binnen hun samenwerkingsverband.
Eens even kijken 2 leerlingen, 4 weken en twee samenwerkingsverbanden, afzetten tegen 120 samenwerkingsverbanden en 16.600 thuiszitters. Dat wil zeggen 138 thuiszitters per samenwerkingsverband 4 weken per thuiszitter. Dus over ruim 10 jaar, hebben de huidige thuiszitters een plaatsje op school, tegen die tijd zijn ze gemiddeld zo’n 22 jaar. Daarna kunnen we beginnen met de plaatsing van de stroom nieuwe thuiszitters.
Als het niet zo erg was zou het grappig zijn.
————————–
OTS is een schadelijke maatregel en we zoeken naar een wijze om daar mee om te gaan met zo min mogelijk schade voor mijn zonen. Triest dat de rechter de duidelijke stem van mijn zonen niet van doorslaggevende betekenis heeft laten zijn, ze zijn 14 en 15 jaar en hebben helaas al meer levenservaring dan menig volwassene. De bedreigende OTS, die zelfs wij niet konden afwenden is voeding voor de meer dan terechte angst voor OTS van alle 16.639 andere thuiszitters en laat diepe sporen na! Wie durft nu nog met dit probleem naar buiten te komen? Hoeveel kinderen zitten zielig in een hoekje thuis of op school opgehokt, omdat het alternatief en je stem laten horen te grote risico’s op een onzeker en nog erger bestaan met zich meebrengt en de laatste veilige plaats, je thuis, op de waagschaal zet. Een belachelijke gang van zaken en opnieuw een gemiste kans voor een rechtvaardiger en leefbaarder Nederland.
Mijn zonen hebben actie ondernomen en hebben een gigantische prestatie neergezet door met z’n tweeën (bij vertrek 13 en 15 jaar) op een 6 meter schip, in het meest verschrikkelijke weer, te zeilen van Nederland naar de Mediterrane. Ze zijn in de laatste week van Oktober de golf van Biskaje over gestoken en in November hebben ze de Atlantische oceaankust van het Iberische schiereiland getrotseerd zonder ook maar één keer in de problemen te komen. Allemaal zonder middelen om bv havens te betalen. Op één na alle havens die ze hebben aangedaan waren bereid hun actie te ondersteunen door hen als gast te laten verblijven in de haven. Om dat voor elkaar te krijgen is geen kattepis en kost veel tijd iedere keer weer. Maar het is tegelijkertijd een geweldige leerschool, in vreemde talen soms met behulp van handen en voeten doen ze hun verhaal en vragen om steun, meestal met succes. Onderweg zoeken ze leeftijdgenoten op en communiceren net als de rest veel via social media.
Af en toe komen ons geluiden ter ore van mensen die wensen dat ze net als de jongens willen. Voor al diegenen; Beware what you wish for! In een 6m schip eind oktober over de golf van Biskaje is als zonder zuurstof de Mount Everest op! De jongens hebben weliswaar zelf deze actie bedacht maar niet als prestatietocht, des te groter de prestatie die ze hebben geleverd. Het was een noodzakelijk vertrek van huis en haard om hun eigen toekomst zeker te stellen. Dat ze niet meer veilig kunnen terugkeren omdat er in Nederland geen onderwijs aan ze wordt gegeven maar wel een TBS die we OTS noemen, is een grote schande.
Onderweg verfoeiden ze de onberekenbare visserschepen voor de kust van Portugal. Het was onmogelijk om waar te nemen welke koers er gevaren werd en dus moesten ze scherp opletten. Enkele deelnemers van de Globe Vendee sneuvelden in dat mijnenveld, en die ontmoetten ze dan later in de haven.
Nadat de baas van de vissershaven aan één van de Spaanse Costa’s gezien had met welk scheepje de jongens naar zijn haven waren gevaren vanuit Nederland, werden ze uitgenodigd het hele visserij proces mee te maken; van klaarmaken om uit te varen, verkenning van het schip, het vissen tot met het veilen van de vers gevangen vis en het schoonmaken, bereiden en opeten ervan aan toe. Het harde werken om in een levensonderhoud te kunnen voorzien van de vissers krijgt daarmee een beeld, waardoor mijn mannen zich kunnen inleven in de problemen die de vissers tegenkomen en waardoor ze begrip krijgen voor de situatie van de vissermannen die ze onderweg zo hadden verfoeid.
Kennis speelt een cruciale rol. Door hun kennis van biologische systemen komen de jongens met vragen. Want zijn het de tonijnen die de meeste vis wegkapen, de vissers of de alom aanwezige verschillende soorten inktvissen?
Ik koester de tijd die ik samen met mijn zonen kan doorbrengen. Het zijn zulke leuke knullen. Humor, een eigen kijk op de wereld en filosofische gesprekken. Ons contact is ons dierbaar en zeer noodzakelijk. Van alles passeert de revue. Educatie naast vaardigheden die nodig zijn om een zelfstandig bestaan op te kunnen bouwen en een positieve bijdrage te leveren aan de wereld. Ze nemen de verantwoording voor het eigen handelen waar zovelen dat nalaten.
De kennismaking met de wereld smaakt naar meer. De bekrompen tijdgeest in Nederland wordt steeds onaantrekkelijker voor ze. Daar wordt hun ontwikkeling verstikt, hebben ze geen vrijheid en de controle dwang van de overheid vormt een ernstig bedreiging voor hun ontwikkeling. Ze kunnen helemaal niet meer terug naar huis onder de huidige situatie in Nederland. Zo’n situatie noem je ballingschap.
De schadelijke acties van de Nederlandse overheid en het bijna nazistische systeem vol doortrapte leperds en afgunstige profiteurs, en nog veel meer goedbedoelende uitvoerders, die allemaal denken dat ze mogen bepalen voor en oordelen over anderen, is een gotspe. Menselijkheid zit in Nederland aan de afgrond. Zogenaamd ontwikkeld maar o zo arm. De meerderheid kijkt weg van de nood van de medemens door te wijzen op de eigen verantwoordelijkheid die ze, juist daarmee, zelf niet nemen.
Gelukkig hoor ik meer en meer geluiden dat het anders moet en heel soms ook anders gaat, zou het tij voor Nederland dan toch nog kunnen keren? Mijn zonen hebben er een hard hoofd in….
Dan nog wat leugens van de school natuurlijk! Zo gaat dat in zijn werk…oh konden het niveau niet aan ligt niet aan ons!
https://www.metronieuws.nl/nieuws/eindelijk-onderwijs-voor-zeiljongens/SrZlhw!UgSOxB9W9RCag/
Wonderlijk dat niveau alleen al:
https://nos.nl/artikel/454593-moeder-zeilbroers-werkt-niet-mee.html
Volgens Annelies Schillemans hoeven de twee niet per se naar Nederland te gaan, omdat er ook via Skype, e-mail of de telefoon kan worden gecommuniceerd. “Ik denk dat ze de jongens in Nederland uit huis willen plaatsen en vervolgens in een of ander instituut dumpen tussen delinquenten.“
Volgens de Kinderbescherming is het niet mogelijk om een oplossing te vinden zolang de kinderen in het buitenland zijn.(nee zeg, die moeder is achterlijk? Ik zou ze ook in het buitenland laten als men zoiets stelt)
En eindelijk weer naar een school!
https://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=169103
