Edgar Cacye, onder hypnose

Psychologe dr. Gina Cerminara, is de schrijfster van de bestseller Many Mansions, een boek uit 1950 dat het verhaal vastlegt van de helderziende Edgar Cayce (1877-1945).

Als jonge handelsreiziger verloor Cayce plotseling zijn stem. Hij zocht verwoed medische hulp, maar zonder succes. Op advies van een vriend, wendde hij zich tot hypnose; en onder hypnose was hij in staat niet alleen aan te geven wat er mis was, maar ook de genezingsmethode. Hij voelde zich aangemoedigd hetzelfde voor anderen te doen en volgde twintig jaar lang deze loopbaan met opmerkelijk succes. ‘In zijn vroege jaren’, schrijft Cerminara, was Cayce ‘even verrast als ieder ander toen hij vernam dat hij een Italiaan medisch advies had gegeven in vloeiend en onberispelijk Italiaans.

Ook was de ingewikkelde medische terminologie die uit zijn mond kwam, voor hem in wakende toestand net zo onbegrijpelijk als het vloeiende Italiaans.’160

Toen kwam op een dag in oktober 1923 een man, genaamd Arthur Lammers, Cayce opzoeken. Lammers kwam niet om genezen te worden; hij was een theosoof op zoek naar bewijs van de leringen daarvan. In There is a River vertelt Thomas Sugrue wat er gebeurde:

Lammers . . . stelde vragen die Edgar niet begreep – wat waren de werkingen van het onderbewustzijn, wat was het verschil tussen geest en ziel, wat waren de redenen voor persoonlijkheid en talent? Hij noemde zulke dingen als de kabbala, de mysteriereligies van Egypte en Griekenland, de middeleeuwse alchemisten, de mystici van Tibet, yoga, Mw. Blavatsky en de theosofie, de grote witte Broederschap, de etherische wereld. Het duizelde Edgar.

‘U zou eigenlijk iets over deze dingen moeten leren’, zei Lammers. ‘. . . Er zijn honderden filosofische en duizenden theologische stelsels. Welke zijn juist en welke zijn onjuist? . . . Wat is de werkelijke aard van de ziel en wat is het doel van deze ervaring op aarde? Waar gaan we hierna naartoe? . . . Wat deden we voordat we hier kwamen? Heeft u zich nooit een van deze vragen gesteld?’

‘Nee’, zei Edgar. Hij kon niets anders bedenken om te zeggen. Hij durfde niet de waarheid te zeggen: dat hij zo’n idee altijd als heiligschennis had beschouwd, omdat God in de bijbel werd geopenbaard; en te veronderstellen dat [Cayce door zijn readings (aflezingen)] de mysteriën van het heelal kon verklaren, zou een open uitnodiging aan Satan zijn om door hem te spreken. Dat gevoel had hij gehad. Nu hij Lammers hoorde spreken, wist hij dat dat gevoel voorbij was.161

(Edgar Cayce was erg gelovig opgevoed deze gave zag hij in het begin dan ook als iets van de duivel…later begreep hij dat het iets anders was en dat de bijbel ook iets andere uitleg nodig had dan wat wij mensen ervan maakten)

Lammers was kort tevoren geïnteresseerd geraakt in astrologie en vroeg Cayce om een horoscoop terwijl deze in trance was. Die kwam door in korte staccatozinnen, maar tegen het eind kwamen de verbijsterende woorden: ‘hij was een monnik!’ De aanwezigen schrokken hiervan, maar wie het meest verbaasd was – in feite, zeer verontrust – was Cayce zelf, toen hij wakker werd. Door zijn streng christelijke opvoeding, was hij aan martelende twijfel onderhevig toen zulke aflezingen van vorige levens voortdurend bleven doorkomen; en hij verzoende zich pas met reïncarnatie na veel studie en onderzoek van de bijbel.162

Lammers vroeg later aan de slapende Cayce: ‘Waar kwam de informatie vandaan die de vorige levens van mensen onthulde?’ Het antwoord was dat de onderbewuste geest van Cayce de eerste bron was, maar op een dieper niveau dan wat psychologen gewoonlijk aanboren. De tweede bron, zoals Cerminara bericht, had te maken met wat men het aflezen van de akasische verslagen noemt. Zoals altijd met onbekende woorden, spelde de slapende Cayce het woord uit – nl. akasa, het zelfstandig naamwoord; akasisch, het bijvoeglijk naamwoord. Kortom, de verklaring van Cayce was als volgt:

Akasa is een Sanskrietwoord dat betrekking heeft op de essentiële etherische substantie van het heelal, die elektro-spiritueel van samenstelling is. Op dit akasa blijft een onuitwisbare ‘afdruk’ achter van elk geluid, licht, elke beweging of gedachte sinds het begin van het gemanifesteerde heelal.

Het akasa registreert indrukken als een gevoelige plaat en kan bijna worden beschouwd als een enorme verborgen camera van het heelal. Het vermogen om deze trillingsafdrukken te lezen is inherent in ieder van ons, afhankelijk van de gevoeligheid van onze samenstelling; het bestaat uit het afstemmen op de juiste graad van bewustzijn, wat veel lijkt op het afstemmen van een radio op de juiste golflengte. . . . Vaak gaven de aflezingen aan dat men de ‘akasische verslagen’ ook ‘het universele geheugen van de natuur’ of ‘het boek van het leven’ zou kunnen noemen.163

Misschien nog veel vreemder is dat men de definities die Cayce in trance gaf niet zal vinden als men een Sanskriet-Engels woordenboek raadpleegt, maar wel in de geschriften van HPB en haar collega’s.

De nauwkeurigheid waarmee men deze verslagen kan lezen, hangt natuurlijk af van de innerlijke ontwikkeling van de ziener. Ze kunnen de bewuste geest slechts bereiken door via het onderbewuste te sijpelen; en daardoor kunnen ze gekleurd en zelfs vervormd worden door de religieuze en filosofische zienswijze ervan. In het geval van Cayce hebben de aflezingen een sterk christelijke kleur en zijn doortrokken van de taal van de bijbel, die hij eens per jaar doorlas.

Gina Cerminara besteedde enkele jaren aan het doornemen van de zorgvuldig bewaarde verslagen van meer dan veertienduizend gevallen waarbij een beroep op Cayce was gedaan. Evenals Lammers, die Cayce ertoe bracht zijn reïncarnatie-loopbaan te beginnen, was ook zij een theosoof. In een vraaggesprek onthulde Cerminara dat haar grootvader en moeder lid waren van de Theosophical Society en voegde eraan toe: ‘Ik ben heel dankbaar voor het intellectuele raamwerk dat de theosofie me heeft gegeven. Toen ik de Cayce-readings ging bestuderen, was bijna niets dat Cayce zei nieuw of verbazingwekkend voor me; meestal vond het zijn weerklank in iets in de theosofische literatuur.’164

Many Mansions van Cerminara bracht het werk van Cayce wereldwijd onder de aandacht, want haar opmerkelijk goed geschreven en inspirerende boek met zijn praktische psychologische toepassing op het dagelijks leven is in veel talen uitgegeven, waaronder IJslands en Japans. Toen het kort na het verschijnen in handen kwam van Morey Bernstein, de bekende schrijver van The Search for Bridey Murphy, steeg de belangstelling voor reïncarnatie tot ongekende hoogte. Bernstein liet een jonge Amerikaanse vrouw een hypnotische* regressie ondergaan; ze scheen zich tijdens zes zittingen in detail een leven in Ierland te herinneren.

*HPB werd eens gevraagd: Wat gebeurt er met ziekten die worden genezen door middel van hypnose; zijn ze werkelijk genezen of worden ze uitgesteld, of verschijnen ze in een andere vorm? Zijn ziekten karma; en indien dat zo is, is het juist om te proberen ze te genezen?

‘ANTWOORD: Hypnotische suggestie kan definitief genezen of niet. Alles hangt af van de kracht van de magnetische band tussen hypnotiseur en patiënt. Als de ziekte karmisch is, zal ze slechts worden uitgesteld en zal in een of andere vorm terugkeren, niet noodzakelijk als ziekte, maar als een bestraffend kwaad van een of ander type. Het is altijd ‘juist’ om te proberen het lijden te verzachten wanneer we maar kunnen en ons best daarvoor te doen. Als een man terecht een gevangenisstraf ondergaat en kou vat in een vochtige cel, is dat een reden waarom de gevangenisdokter niet zou proberen hem te genezen?’ (Blavatsky, ‘Hypnotism and Its Relation to Other Modes of Fascination’, HPB on Psychical Phenomena, HPB pamphlet series, The Theosophy Company, Los Angeles, California, 1938; ook in H.P. Blavatsky Collected Writings, 12:394-403).

Ik ben persoonlijk een enorme fan van Edgar Cacye!
Ik heb een boek over hem, van Gina Cerminara; “Leven in Relaties”.

Ik wilde dat boek enorm graag hebben, maar het was niet langer te koop… op een dag ging ik naar een winkeltje met o.a. ook tweedehands boeken…ik had het gevoel dat ik iets bijzonders zou tegenkomen die dag….en plots
stond het boek gewoon voor mijn neus!
Zo bijzonder, dat ik dat toch gevonden had.
Het heeft mijn weten gesterkt, in dat wat ik al wist, ik had al zoveel gelezen inmiddels en ik vond het een heerlijk boek om door te nemen.
Nu nog… soms lees ik het weer eens door.
Geweldig!
Kom je dat boek tegen, zeker lezen!