Leugens Media over zg rellen in Brussel!
https://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.43568?video=1.2613965
Het werkelijke verhaal!
Een getuige!
Brussel, 27 maart 2015.
Een aantal dagen na de verschrikkelijke aanslagen in Brussel, besluit ik om met mijn zoontje van 8 jaar naar de rouwplaats aan het Beursplein te gaan. Dit om onze steun te betuigen en om mijn zoontje meer uitleg te geven over het hoe en wat van de laatste dagen… Want zeg nu zelf, hoe leg je al deze terreur uit aan een kind van zo jonge leeftijd die al met moeilijke vragen durft af te komen? Vragen gelijk “papa, waarom doen die mensen dat?” En toegegeven, als vader zie ik de toekomst somber in.
Na een uurtje rijden en twee lekkere Brusselse wafels later, komen we bij het plein aan. Er zijn honderden rouwenden aanwezig, de stilte die er heerst is pakkend. Ik zie overal vlaggen hangen van diverse landen, gaande van België tot Marokko. Her en der zingt er iemand liederen van hoop, tussen de massale aanwezigheid van neergelegde bloemen. Wat mij wel al meteen opvalt, is een bepaald groepje dat op de trappen rechtsboven staat. In het begin lijken het me mensen met positieve boodschappen zoals ‘Stop de haat’ en ‘Verenigd zijn we sterk’. Maar al snel wordt me duidelijk, helaas, dat ze er ook staan om hun propaganda te verspreiden, in de zin van extreem-linkse ideologie. Ikzelf ben een links ingesteld persoon, maar kan er niet tegen dat mensen zo’n drama proberen te gebruiken voor hun politiek programma, links of rechts! Ik negeer ze verder.
Na ongeveer een half uur gerouwd te hebben, vind ik dat het tijd is om terug huiswaarts te keren, de kleine begint zich bovendien ook te vervelen en wilt thuis op de playstation spelen. Maar ineens, komende van het station Brussel-Noord, horen we veel lawaai. Ik pak mijn zoontje op de schouders en besluit, langs de kant, om te kijken wat er gaande is. Wat ik zie, is een indrukwekkend schouwspel. Een leger van minstens 600, de meesten in het zwart geklede, mannen trekken richting het Beursplein. Her en der worden er onderweg fakkels aan gestoken. Vele mensen rond me weten, net als ik, niet wat er gaande is. Komen ze hier ruzie maken? Komen ze hier de boel op stelten zetten? Vanwaar deze zeer opvallende betoging? En was het niet verboden om te protesteren vandaag? Het valt me meteen op dat het echte ‘hooligan types’ zijn. Groot, breed, luidruchtig, de meesten kaal geschoren. Je kent het wel.
Net voor ze aankomen aan het plein, passeert deze bende een groepje militairen die instaan voor onze veiligheid. Meteen beginnen al de hooligans massaal te applaudisseren. Dit als teken van respect. Iets wat door de militairen zichtbaar geapprecieerd wordt.
Mijn eerste mening begint al bij te draaien en al zeker als ik zie dat wanneer ze aankomen aan het plein zelf, ze allemaal meteen muisstil zijn. Het valt onmiddellijk op, ze komen duidelijk om te rouwen. Niet om ruzie te maken, niet om ‘politieke’ standpunten aan te halen. Neen, vanaf het begin is iedereen van deze opvallende groepering stil en willen ze mee rouwen, juist zoals de rest van ons. Het enige verschil is dat deze mensen geen ‘zondagskledij’ dragen, zeg maar.
Vooraan wordt een spandoek zichtbaar gemaakt… ‘Casuals against terrorism’. De stilte wordt doorbroken met luid gezang. “We hate ISIS” galmt loeihard door de straten van Brussel. Velen van ons die er rond staan, zijn onder de indruk en kijken het schouwspel toe. Een oud koppel vlak langs ons begint te klappen voor hun. Mijn zoontje weet niet wat er gaande is maar kijkt met de mond open toe. Maar dan ineens verandert de situatie. Een bepaald persoon met bril op, volgens mij duidelijk onder invloed van drugs, probeert het spandoek te verwijderen die de hooligans tonen. Deze persoon wordt eerst nog rustig weg geduwd, maar nadat hij nogmaals het spandoek probeert te verwijderen of scheuren, krijgt hij een klap en valt hij op de grond. Ik keur geweld nooit goed, maar deze persoon heeft er echt wel zelf om gevraagd.
Maar dan begint het. Het groepje links radicalen dat rechtsboven aan de trappen staat, begint de hele bende hooligans te provoceren en zingt liederen tegen hun, ment noemt ze racisten en fascisten. Wat extreem belachelijk is, het valt immers op dat er ook gasten met ‘een bruin tintje’ rondlopen tussen deze groep. Uiteraard volgt er reactie en na enkele minuten besluiten de hooligans om ze op een kordate, maar geweldloze manier van de trappen te verdrijven (een beetje lomp wel dat enkelingen over de bloemen lopen). De politie komt tussen beide en evacueert de extreem linksen voor hun eigen veiligheid en de hooligans zijn ‘baas van de trappen’. Helaas is het hek van dam. Mensen die pas zijn aangekomen beginnen te geloven dat het om een actie van extreem-rechts gaat, mede doordat de links radicalen die ondertussen onder het pas aangekomen volk deze boodschap verspreiden. Ik probeer tussenbeide te komen en zeg dat dat helemaal niet klopt, maar krijg ineens van langszij een klap tegen het gezicht. Mijn zoontje begint te wenen. Ik draai me maar zie niemand… Een laffe daad en waarom?! Omdat ik de waarheid zeg?!
Een tv ploeg van de VRT, die nota bene amper op drie meter van me staat, heeft deze scene duidelijk gezien maar ze verkiezen het om de hooligans te blijven filmen.
Ik besluit naar huis te gaan, mijn zoontje heeft bang.Op de radio hoor ik hoe de media melding maakt van ‘extreem rechtse betogers’ die de boel op stelten zetten. Maar ik heb zelf gezien dat dat helemaal niet waar is. De provocatie kwam duidelijk van extreem linkse hoek. Ongelofelijk dat de politie dan ingaat tegen het eigen volk dat opkomt voor ons land en normen en waarden. Deze actie had niets te maken met racisme. Dat was duidelijk! Mijn maag draait er dan ook van om om te zien hoe de media de massa voorliegt en dit protest probeert te marginaliseren en demoniseren. Dan zijn er eens mensen die opkomen voor het land, en dan kraakt men ze af. Hooligans die elkaar normaal kunnen verscheuren, die nu broederlijk samen komen en opkomen voor het vaderland. Het zou een mooi verhaal kunnen zijn en een positieve boodschap, maar helaas besef ik eens te meer, dat we leven in een zevermaatschappij. Zonde! Enkel teleurstelling heerst, maar ik wil nogmaals mijn respect betuigen aan deze ‘Casuals against terrorism’. En dank u! De volgende keer loop ik met jullie mee.
Hoogachtend, Rudy S.
