Het schijnt dat mensen in hoge posities, bezig zijn om daar informatie te verkrijgen, over de ooit buitenaardsen die woonden o.a. in Antarctica.
In die tijd heel lang geleden kon men daar ook gewoon wonen en was er geen ijs.
De Anunnaki hadden heel veel kennis over bv. wapens, die wij zelfs nu nog niet eens bezitten, dat is verloren gegane kennis en misschien maar goed ook.
Denk aan de verstening van Lot in de bijbel.
Ze hadden in die tijd bv. ook Nucleaire wapens.
Dat is ook ontdekt in gesteente dat zoiets ooit gebeurd is.
Het was anders gewoonweg onverklaarbaar. Maar niemand begreep hoe dat kon gebeuren want men had die kennis toch niet, dacht men.
Ze hadden technieken waar wij nu zelfs nog over zouden dromen.
Denk aan hoe de tempels zijn gemaakt in India bv, waarbij het lijkt alsof het met 3D gemaakt is zo perfect.
Gewoon in gebergte hakte men ineens een prachtige tempel uit gesteente.
Misschien ligt Atlantis ook wel daar in Antarctica, wie zal het zeggen.

Bepaalde mensen met veel geld zijn daar op zoek, naar informatie en oude schatten, bv heel veel goud e.d.
Men zegt en denkt dat ze daarom ook doen aan Climate change, dat houdt in dat er geen sprake is van klimaatsveranderingen, maar dat is wat ons voorgehouden wordt. We moeten dus meebetalen aan dat project en dat project is dat zij in feite dat ijs willen opschuiven, dus het klimaat willen veranderen opdat ze daar dus bij kunnen komen.
De aarde is al enkele graden verschoven dankzij aardbevingen die opzettelijk zijn veroorzaakt.

Door smeltende ijskappen is de aarde de afgelopen decennia anders om zijn as gekanteld

Sinds 1980 zijn de noord- en zuidpool van de aarde ongeveer 4 meter verschoven.

De polen zijn waar het oppervlak van de planeet de rotatie-as snijdt – de onzichtbare lijn die door het middelpunt van de massa van de aarde loopt, waar het omheen draait. Maar hun geografische locaties staan ​​niet vast: terwijl de aardas beweegt, doen de polen dat ook.

Uit een in maart 2021 gepubliceerde studie bleek dat de aardas in 1995 drastisch begon te verschuiven, waardoor de beweging van de polen werd versneld en de richting ervan veranderde. De boosdoener achter die verschuiving, ontdekten de onderzoekers, waren smeltende gletsjers.

Smeltend ijs verandert de manier waarop het gewicht van de aarde wordt verdeeld

“De trend wordt voornamelijk gedreven door de aanhoudende massale verandering die plaatsvindt in de Groenlandse ijskap en veel gletsjers over de hele wereld”, zegt Surendra Adhikari, een aardwetenschapper van de NASA.

Als je het gemiddelde neemt van duizenden jaren waarneming, wijst de aardas in één richting – in de richting van de Poolster, ook wel bekend als Polaris. Maar astronomen realiseerden zich al snel dat dit niet altijd het geval was. Soms wees de as naar een andere ster, wiebelde rond en kwam dan terug naar de Poolster.

Wetenschappers ontdekten dat de polen van de aarde kunnen wiebelen, zei Adhikari, zelfs als de hoek ten opzichte van de zon constant bleef. Dit is te zien in onderstaande animatie:

De trend begon rond 1995. Vóór het midden van de jaren negentig lieten satellietgegevens zien dat de polen langzaam naar het zuiden bewogen.

Maar toen sloegen ze linksaf en begonnen versneld naar het oosten te verschuiven, met een snelheid van ongeveer een tiende van een inch per jaar. De gemiddelde driftsnelheid van de polen tussen 1995 en 2020 was 17 keer sneller dan die van 1981 tot 1995, ontdekten de onderzoekers.

Bron

Dat schijnt dus mensenwerk te zijn.
Opzettelijk veranderen van de aardas zorgt ervoor dat bv een Antarctica smelt en wij daar kunnen kijken.
Er zit dus land onder dat alles, maar ook zoveel meer.

Hier vertellen ze over Atlantis onder het ijs.

Billy Carson is iemand die enorm veel weet over dit alles.

@4biddenknowledge♬ original sound – Billy Carson

-Sporen van oeroud regenwoud op Antarctica wijzen op een warmere prehistorische wereld

Onderzoekers hebben bewijs gevonden van regenwouden in de buurt van de Zuidpool 90 miljoen jaar geleden, wat suggereert dat het klimaat in die tijd uitzonderlijk warm was.

Een team uit het VK en Duitsland ontdekte bosgrond uit het Krijt binnen 900 km van de Zuidpool. Hun analyse van de bewaarde wortels, pollen en sporen laat zien dat de wereld in die tijd een stuk warmer was dan eerder werd gedacht.

Het behoud van dit 90 miljoen jaar oude bos is uitzonderlijk, maar nog verrassender is de wereld die het onthult.Professor Tina van de Flierdt

De ontdekking en analyse werden uitgevoerd door een internationaal team van onderzoekers onder leiding van geowetenschappers van het Alfred Wegener Institute Helmholtz Center for Polar and Marine Research in Duitsland en inclusief onderzoekers van Imperial College London. Hun bevindingen worden vandaag gepubliceerd in Nature .

Co-auteur professor Tina van de Flierdt , van het Department of Earth Science & Engineering bij Imperial, zei: “Het behoud van dit 90 miljoen jaar oude bos is uitzonderlijk, maar nog verrassender is de wereld die het onthult. Zelfs tijdens maanden van duisternis konden moerassige gematigde regenwouden dicht bij de Zuidpool groeien, wat een nog warmer klimaat onthulde dan we hadden verwacht.”

Warmste periode in de afgelopen 140 miljoen jaar

Het werk suggereert ook dat de koolstofdioxide (CO ₂ ) niveaus in de atmosfeer tijdens het midden van het Krijt, 115-80 miljoen jaar geleden, hoger waren dan verwacht, wat de klimaatmodellen van die periode uitdaagde.

Het midden van het Krijt was de hoogtijdagen van de dinosaurussen, maar was ook de warmste periode van de afgelopen 140 miljoen jaar, met temperaturen in de tropen tot 35 graden Celsius en een zeespiegel die 170 meter hoger was dan nu.

Er was op dat moment echter weinig bekend over de omgeving ten zuiden van de Antarctische Cirkel. Nu hebben onderzoekers bewijs gevonden van een gematigd regenwoud in de regio, zoals dat tegenwoordig in Nieuw-Zeeland te vinden is. Dit ondanks een vier maanden durende poolnacht, wat betekent dat er voor een derde van elk jaar helemaal geen levengevend zonlicht was.

De aanwezigheid van het bos suggereert dat de gemiddelde temperatuur rond de 12 graden Celsius lag en dat er op dat moment waarschijnlijk geen ijskap op de Zuidpool zou zijn.

Het klimaat reconstrueren

Het bewijs voor het Antarctische bos is afkomstig van een kern van sediment die in de zeebodem is geboord nabij de Pine Island- en Thwaites-gletsjers in West-Antarctica. Een deel van de kern, dat oorspronkelijk op het land zou zijn afgezet, trok de aandacht van de onderzoekers door zijn vreemde kleur.

Het team CT-scande het deel van de kern en ontdekte een dicht netwerk van fossiele wortels, dat zo goed bewaard was gebleven dat ze individuele celstructuren konden onderscheiden. Het monster bevatte ook talloze sporen van stuifmeel en sporen van planten, waaronder de eerste overblijfselen van bloeiende planten die ooit op deze hoge Antarctische breedtegraden zijn gevonden.

Om de omgeving van dit beschermde bos te reconstrueren, beoordeelde het team de klimatologische omstandigheden waaronder de moderne afstammelingen van de planten leven, en analyseerde het temperatuur- en neerslagindicatoren in het monster.

Bedekt met dichte begroeiing

Ze ontdekten dat de jaarlijkse gemiddelde luchttemperatuur rond de 12 graden Celsius lag; ongeveer twee graden warmer dan de gemiddelde temperatuur in Duitsland vandaag. De gemiddelde zomertemperaturen lagen rond de 19 graden Celsius; watertemperaturen in de rivieren en moerassen liepen op tot 20 graden; en de hoeveelheid en intensiteit van de regenval in West-Antarctica waren vergelijkbaar met die in het huidige Wales.

Om deze voorwaarden te krijgen, concluderen de onderzoekers dat 90 miljoen jaar geleden het Antarctische continent bedekt was met dichte vegetatie, er geen landijsmassa’s waren op de schaal van een ijskap in het Zuidpoolgebied, en de CO 2 -concentratie in _de atmosfeer was veel hoger dan eerder werd aangenomen voor het Krijt.

Hoofdauteur dr. Johann Klages , van het Helmholtz Center for Polar and Marine Research van het Alfred Wegener Instituut, zei: “Vóór onze studie was de algemene aanname dat de wereldwijde koolstofdioxideconcentratie in het Krijt ongeveer 1000 ppm was. Maar in onze op modellen gebaseerde experimenten waren concentratieniveaus van 1120 tot 1680 ppm nodig om de gemiddelde temperaturen van toen in Antarctica te bereiken.”

Gematigde regenwouden nabij de Zuidpool tijdens piekkrijtwarmte ‘ door Klages, JP et al. is gepubliceerd in  Nature. Bron

https://edition.cnn.com/2020/04/01/world/antarctica-ancient-rainforest-scn/index.html

-Op zoek naar de Anunnaki: Antarctica verkennen

Is het mogelijk dat Antarctica echt ‘bewijs’ verbergt van zeer geavanceerde oude beschavingen onder zijn dikke ijslagen? Is het mogelijk dat de Piri-Reis-kaart, de Buache-kaart en de Orontius Finaeus-kaart het bewijs zijn dat voordat Antarctica in de moderne tijd werd ontdekt, iemand erin slaagde de inhoud in kaart te brengen voordat het bedekt was met ijs? En zou dit de reden kunnen zijn waarom de nazi’s zo geïnteresseerd waren in de nu ijzige inhoud?

Antarctica is een van de meest mysterieuze plekken op aarde. Het is daar waar wetenschappers en militairen veel vreemde dingen hebben gezien en meegemaakt.

Het is een in mysterie gehulde plek waar ‘blijkbaar’ buitengewone ontdekkingen zijn gedaan.

Van piramides tot buitenaardse technologie, het lijkt erop dat Antarctica het allemaal biedt.

Maar wat is er echt aan de hand? Is er een kleine kans dat er echt iets verborgen zit onder de dikke lagen ijs op Antarctica?

Heb je het ooit voor mogelijk gehouden dat in het verre verleden, toen Antarctica er heel anders uitzag dan nu – zonder ijs dat het uitgestrekte oppervlak bedekte – dat daar op de een of andere manier een beschaving is ontstaan ?

Een kaart die in de jaren 1900 werd ontdekt, heeft geleid tot een wereldwijd debat over Antarctica en wat daar werkelijk is.

De ongebruikelijke kaart geeft een kustlijn weer die het continent Antarctica weerspiegelde. In plaats van bedekt te zijn met ijs, geeft de kaart echter Antarctica weer als een continent bedekt met vegetatie, gevuld met oerwouden, rivieren zonder ijs. De kaart wordt de Piri Reis-kaart genoemd.

Deze kaart betekent dat iemand het continent Antarctica honderden of misschien wel duizenden jaren geleden heeft gezien toen de continenten nog niet bedekt waren met ijs.

De kaart suggereert dat iemand Antarctica zo’n driehonderd jaar voordat officiële ontdekkingsreizigers erover struikelden officieel heeft gevonden.

Naast de Piri-reis-kaart zijn er echter door de eeuwen heen andere soortgelijke cartografische kaarten ontdekt.

Deze kaarten suggereren dat er honderden, misschien wel duizenden jaren geleden een technologisch geavanceerde beschaving op aarde heeft bestaan.

Mainstream-wetenschappers zijn het daar niet mee eens.

Naast de kaart van Piri Reis is er nog een controversiële cartografische kaart gemaakt door een Franse geograaf genaamd Philippe Buache de la Neuville.

De Buache-kaart heeft twee versies. Aangenomen wordt dat een van de kaarten de ijsvrije kustlijn van Antarctica nauwkeurig weergeeft, terwijl de andere kaart het continent helemaal niet vermeldt. Velen geven aan dat Buache niet op de hoogte was van het bestaan ​​van het IJzige Continent en dat zijn afbeeldingen niets meer waren dan een hypothese.

De Orontius Finaeus-kaart is een andere kaart waarop Antarctica ijsvrij wordt weergegeven. Interessant is dat wetenschappers, met behulp van de dateringsmethode van Dr. WD Urry van het Carnegie Institution in Washington DC, ontdekten dat de rivieren van Antarctica, bronnen van fijnverspreide afzettingen, ongeveer 6000 jaar geleden stroomden zoals afgebeeld op de Orontius Finaeus-kaart.

Interessant genoeg wisten de nazi’s van deze kaarten en dachten ze bij zichzelf: ‘Antarctica moet een heel belangrijke plaats zijn geweest.’ Het is bekend dat Hitler gefixeerd was op het occulte, verloren beschavingen, oude technologie en Atlantis.

Hij raakte er uiteindelijk van overtuigd dat Antarctica de thuisbasis was van Atlantis, en geloofde dat hij ergens daar beneden mystieke oude artefacten begraven in het ijs zou vinden die hem zouden kunnen helpen zijn uiteindelijke doel te bereiken: wereldheerschappij.

Er wordt gezegd dat de nazi’s uiteindelijk een team vormden om het continent te onderzoeken en tijdens hun verkenningsexpeditie creëerden ze een enorme kunstmatige grot op de continenten, die groot genoeg was om voertuigen en militaire uitrusting te verbergen tijdens het verkennen van het ijzige land.

De nazi’s zouden een enorme basis op Antarctica hebben gebouwd, Station 211 genaamd.

Volgens een aantal geruchten zou ‘Station 211’ hebben bestaan, en als dat zo was, dan moet het binnen de ijsvrije bergketen in het Muhlig-Hofmann-gebergte van Neuschwabenland, oftewel Queen Maud Land, gelegen zijn (misschien nog steeds). .

Volgens geologen die deelnamen aan de Duitse expeditie, waren de gebieden waar vegetatie aanwezig was te wijten aan warmwaterbronnen of andere geothermische bronnen.

Een van de meest interessante citaten over Neuschwabenland en Antarctica komt van de Duitse marine-admiraal Karl Dönitz, die zei: “De Duitse onderzeebootvloot is er trots op dat ze voor de Führer in een ander deel van de wereld een Shangri-La op het land heeft gebouwd, een onneembare vesting.”

Uiteindelijk kwamen de Amerikanen erachter dat de nazi’s Antarctica verkenden en besloten ze zelf een verkenningsmissie te starten.

Er zijn veel twijfelachtige beweringen gedaan over dit verhaal. Echter. er zijn andere claims die worden ondersteund door feiten.

Volgens rapporten van Amerikaanse wetenschappers die deelnamen aan de missie naar Antarctica, waren ze tijdens hun verblijf getuige van schijfvormige vaartuigen die in de lucht vlogen, en technologie die allesbehalve gewoon was.

Maar jarenlang hebben wetenschappers en onderzoekers die naar de ijzige continenten reizen dingen gezien die doen denken aan wat velen ALIEN-technologie noemen. Een massale UFO-waarneming vond plaats in 1965 toen wetenschappers en militair personeel uit Groot-Brittannië, Chili en Argentinië getuige waren van talloze UFO’s in de buurt van Antarctica. Volgens rapporten veroorzaakten deze UFO’s storingen in navigatie- en wetenschappelijke apparatuur.

Maar er zijn nog veel meer sensationele ontdekkingen gedaan die hebben geresulteerd in talloze wetenschappelijke en militaire expedities naar Antarctica.

Maar… wat is daar beneden dat zo belangrijk is? Is er echt iets op Antarctica dat iedereen wil vinden?

Is er – zoals sommigen suggereren – bewijs van een technologisch geavanceerde oude beschaving begraven onder de dikke lagen ijs op Antarctica?

Talloze documentaires wijzen erop dat mensen al decennia, zo niet eeuwen, naar Antarctica zijn gereisd op zoek naar iets waardevols.

Misschien zijn er toch sporen van technologisch geavanceerde beschavingen begraven onder het ijs.

Deze beschavingen hebben mogelijk gebloeid op het nu ijzige continent in het verre verleden toen Antarctica bedekt was met dichte vegetatie en exotische dieren.

Zoals altijd vereisen buitengewone claims buitengewoon bewijs.

https://www.ancient-code.com/searching-for-the-anunnaki-exploring-antarctica/

https://www.sciencedaily.com/releases/2022/05/220505143225.htm

https://www.scientificamerican.com/article/antarctica-rsquo-s-sleeping-ice-giant-could-wake-soon/