Antarctica: Een Tropisch Paradijs Dat Bij Onze Voorouders Bekend Is En Door De Geschiedenis ‘Vergeten’
Bewijs van onze geavanceerde voorouders is overal, maar het is verspreid en vormt geen algemeen beeld. Om er meer over te weten te komen, moeten we eerst naar het zuidelijkste continent kijken: Antarctica.
Er zijn steeds meer bewijzen voor beschavingen met geavanceerde mogelijkheden die in het verre verleden de wereld rond zouden kunnen reizen. Terwijl de geschiedenis wordt ontcijferd, ontdekken we dat onze ‘primitieve voorouders’ de luxe hadden om de wereld rond te zeilen, op zich vrij te genieten van hun vrijheid, en vooral hun acties waren veel groter dan veel van wat we hebben bereikt. met moderne technieken. Deze volken waren lang vergeten en beschikten niet alleen over geavanceerde kennis en technologie, maar leefden ook in een andere wereld dan die welke wordt vertegenwoordigd door de geschiedenis van vandaag.
Nu de Antarctische ijskap elk jaar dunner wordt, zijn er een aantal bijzondere formaties aan het licht gekomen. Ruige bergen met perfecte symmetrie die op piramides lijken, hebben de dichte sneeuwlaag verwijderd en insinueren nu dat in het afgelegen Antarctische verleden enkele vergeten volkeren door dit nu verlaten gebied dwaalden en zogenaamd vrije toegang hadden om de hele planeet te reizen, van de ene pool naar de andere de andere.
Antarctica is een kolossale ijslaag die meer dan 14 miljoen vierkante kilometer beslaat en 98% van het oppervlak beslaat. Om een beter beeld te krijgen, als je Antarctica neemt en het over Noord-Amerika in kaart brengt, strekt het zich helemaal uit van de zuidpunt van Texas tot de noordelijkste eilanden van Canada. De enorme ijskap wordt in sommige gebieden geschat op ongeveer 4,6 mijl dik, terwijl de gemiddelde temperatuur -55 ° C is.
Antarctica: een tropisch paradijs dat bekend is bij onze voorouders en
Antarctica
Omdat Antarctica het enige volledig onbewoonde continent ter wereld is, lijkt er niets anders te zien dan de harde wind en enkele lokale dieren. Maar is het echt zo somber als ze willen dat we geloven? Of is er meer dan op het eerste gezicht lijkt?
Vermeldenswaard is dat Antarctica pas (in onze tijd) pas in 1911 werd ontdekt, toen de Noren uiteindelijk de Zuidpool bereikten na een gevecht met de Britten. Van tevoren waren kapitein James Cook en zijn bemanning erin geslaagd de buitenwijken van dit mysterieuze continent te bereiken in 1773, toen ze hun nabijgelegen eilanden ontdekten, maar nooit de werkelijke massa bereikten. Er wordt nu aangenomen dat de Zuidpool in het begin van de 20e eeuw nauwelijks was bereikt en Antarctica werd genoemd – een vanwege de eerdere ontdekking van de Noordpool met zijn arctische gebied.
Nadat de Europeanen in dit oude en bevroren land waren aangekomen, stuurden ze verschillende expedities om hulpbronnen in het gebied te zoeken. Het is geen verborgen feit dat de nazi’s een grote interesse hadden in de bevroren woestijn, inclusief de Amerikanen onder leiding van admiraal Byrd, en vele andere groepen en organisaties door de jaren heen en tot op de dag van vandaag. Er is veel gezegd over de geheime bases die daar vermoedelijk nog steeds verborgen zijn, maar dat is het onderwerp van een ander artikel.
Na een zorgvuldige analyse van het Antarctische oppervlak, hebben de onderzoekers geconcludeerd dat dit verlaten continent ooit een tropisch paradijs was. LO had alles, van zonnige stranden, warme wateren tot een weelderige omgeving die alle valleien en bergen bedekte. In het verre verleden was Antarctica de perfecte plek om in de buurt te zijn als je een organisch wezen was dat afhankelijk was van warmte en andere stimuli.
Antarctica: een tropisch paradijs dat bekend is bij onze voorouders en
Waarom was dit eeuwenoude stuk land met een tropisch klimaat bedekt met ijs?
De huidige wetenschap verandert echter opnieuw bepaalde dingen door te beweren dat een dergelijke periode tientallen miljoenen jaren geleden plaatsvond, en waarschijnlijk hadden alleen harige zoogdieren en andere dieren in het wild de kans om van dit tropische paradijs te genieten. Voor ons mensen blijft het wat het nu is, een bevroren koud land bewoond door pinguïns en ander zeeleven. Dit is waar dingen echt interessant worden.
Niet lang geleden ontdekten historici twee oude kaarten die het Antarctische gebied zonder ijs onthullen. Een van de kaarten, die van Piri Reis, een beroemde Turkse admiraal uit de 16e eeuw, toont een deel van Antarctica dat tegenwoordig bekend staat als het Queen Mauls Land, volledig ijsvrij. Een andere kaart – de Oronteus Finaeucs, onthult het hele continent zonder ijs. Maar hoe is dat mogelijk als Antarctica een eeuw geleden werd ontdekt? En nog belangrijker, waarom is er geen ijs?
Laten we eens kijken naar het eerste document. De Piri Reis-kaart werd ontdekt in 1929, het werd op de huid van een gazelle getekend en uit analyse bleek dat het een echt document was dat door de ondergeschikten van Piri Reis in 1513 was getekend. De admiraal was een gewaardeerde officier bij de marine die het voorrecht genoot toegang te hebben tot geweldige kennisplekken. Vanwege zijn Turkse oorsprong was de plaats met de meeste middelen de keizerlijke bibliotheek van Constantinopel.
Antarctica: een tropisch paradijs dat bekend is bij onze voorouders en
Aan de linkerkant, onderdeel van Piri Reis; aan de rechterkant van de Oronteus Finaeus-kaart, beide met het ijsvrije Antarctische gebied
De kaart wordt verondersteld te zijn samengesteld uit andere kaarten uit verschillende bronnen, waarvan sommige al in de 4e eeuw voor Christus of zelfs eerder bestonden. Terwijl sommige andere kaarten door hedendaagse zeilers naar de admiraal werden getrokken, werden andere verzameld bij de Koninklijke Bibliotheek van Alexandrië, de belangrijkste bibliotheek uit de oudheid. Blijkbaar werden na de vernietiging kopieën van documenten samen met enkele originele brieven naar andere belangrijke culturele centra gebracht, waaronder Constantinopel.
Kennis bleef opgesloten tot 1204, het jaar van de vierde kruistocht. Toen de Venetianen Constantinopel belegerden, werd een overvloed aan boekdelen en kaarten uit de Turkse keizerlijke bibliotheek gerukt en viel het in handen van de Europese matrozen. Hoewel de meeste kaarten van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee waren, waren er andere uit Amerika, het Noordpoolgebied en de Antarctische Oceanen. Dus hoe kan dit mogelijk zijn als de Antarctische landmassa pas in de 20e eeuw werd ontdekt?
Dr. Charles Hapgood biedt in zijn boek “Kaarten van de oude koningen van de zee” een relevant inzicht in deze tegenstrijdige feiten:
Het lijkt erop dat er van persoon tot persoon nauwkeurige informatie is doorgegeven. Het lijkt erop dat de brieven afkomstig zijn van een onbekend volk en dat ze zijn overgebracht, misschien door de Minoërs en de Feniciërs, die duizend jaar en langer de beste zeelieden in de oudheid waren. We hebben het bewijs dat ze werden verzameld en bestudeerd in de grote bibliotheek van Alexandrië en dat de compilaties ervan werden gemaakt door de geografen die daar werkten …
Het is duidelijk dat de oude reizigers van paal naar paal reisden. Hoe ongelooflijk het ook lijkt, het bewijs geeft aan dat sommige oude mensen Antarctica verkenden toen de kusten ijsvrij waren. Het is ook duidelijk dat ze een navigatie-instrument hadden om nauwkeurig lengtes te bepalen die veruit superieur waren aan alles wat bezeten werd door volkeren uit de oude, middeleeuwse of moderne tijd tot de tweede helft van de achttiende eeuw. ‘
Hoewel de officiële wetenschap impliceert dat de ijsplaat die zich uitstrekt over Antarctica miljoenen jaren oud is, zet de Piri Reis-kaart deze hypothese volledig in diskrediet, aangezien het noordelijke deel van het continent in kaart was gebracht voordat er bedekt ijs was. Dit betekent twee dingen: ofwel mensen met geavanceerde grafische mogelijkheden bestonden miljoenen jaren geleden, wat volgens ons momenteel geaccepteerde paradigma niet mogelijk is, of de kaart was tienduizenden jaren geleden getekend door mensen met behulp van geavanceerde kaarttechnieken.
Antarctica: een tropisch paradijs dat bekend is bij onze voorouders en
Gezien de tweede hypothese, is het ook in tegenspraak met wat de moderne wetenschap zegt over de eerste bekende beschaving: de Sumeriërs. Voor zover bekend verschenen ze ongeveer 6000 jaar geleden al snel in een gebied in het centrale deel van het Oosten, maar ze bezaten geen nautische of maritieme vaardigheden. Evenzo spreken ze over de oude mensen die ze behandelden als “goden” vanwege hun ongebruikelijke capaciteiten, en verwijzen ze naar hen als de Anunnaki.
Als we naar recentere studies van Antarctica kijken, kunnen we zien dat de laatste ijsvrije periode in het gebied naar schatting ongeveer 6000 jaar geleden is geëindigd, wat betekent dat sommige oude zeilers het gebied van tevoren in kaart hebben moeten brengen. Met dit in gedachten lijkt het erop dat er al in 4.000 v.Chr., Mogelijk zelfs eerder, complexe wereldkaarten bestonden.
Deze documenten werden later verzameld voor bewaring in de bibliotheek van Alexandrië, wat ook aangeeft dat oude Egyptische geleerden ze bestudeerden. Met de vernietiging van dit beroemde culturele centrum ontsnapte slechts een handvol boekdelen uit de stad en is kennis nu verspreid en schaars. Gelukkig zijn de puzzelstukjes weer bij elkaar.
