Wel of niets
Ik kwam je weer tegen
Je ogen schenen plots gepikeert
De vorige keer keek je vragend
Ik stak mijn hand naar je op
De x erna
zeg je weer niets
Kijk je weer anders
In tussentijd
heb ik je niet gesproken of gezien?
Dus…
Welk spel speel je
met the mind?
Zinlozer kan het niet
Dit soort dingen doen me altijd denken aan het verhaal van de hamer!
Een man wil een schilderij ophangen. Hij heeft wel een spijker, maar geen hamer. De buurman heeft er wel één. De man besluit buurman te vragen of hij deze kan lenen. Dan begint hij te twijfelen – “Wat als de buurman mij de hamer niet wil lenen? Gisteren groette hij ook al nauwelijks. Misschien had hij haast. Of deed hij alleen maar of hij haast had en heeft hij eigenlijk iets tegen mij? Maar wat dan? Ik heb hem niets misdaan. Hij beeldt zich maar wat in! Als iemand van mij gereedschap wil lenen geef ik het meteen. Waarom hij dan niet? Hoe kan iemand een medemens zo´n eenvoudig verzoek weigeren? Zulke mensen zijn de pest voor de buurt. En dan verbeeldt hij zich vast ook nog dat ik op hem aangewezen ben. Gewoon omdat hij wèl een hamer heeft. Nou, ik ben het werkelijk zat!”
En de man stormt de deur uit en belt aan bij de buren. De buurman doet open. Nog voordat hij kan groeten schreeuwt onze man hem toe: “Weet je wat jij kan? Je kan die hamer in je haar smeren, ellendeling!”
Sommige mensen hebben gewoon moeite met liefde!
Daar kunnen ze niet goed tegen blijkbaar, en vergeving idem niet ze zullen eerst zichzelf moeten leren vergeven!