Beelddenkers en eten! :-)

13 oktober 2014Laatste update: 13 oktober 2014

1 Minuut lezen

Op een schone lentedag aten we kip.
We zaten aan tafel en mijn zoon zat tegenover mij lekker te smikkelen.
Hij was al acht hé!
Hm lekker die kip, zei hij.
Ik maak zo een opmerking tussendoor, ja lekker vers die liep gisteren nog in de wei.
Heel onschuldig toch?

Mijn zoon werd stilletjes en werd wit om zijn neus.
Plots rende hij naar de keuken en gaf over in de wasbak.
Wat is er nu?
Vroeg ik…
Nou wat je net zei over die kip…
Gaat het weer, vroeg ik…
Ja hoor.
Even later zaten we weer aan tafel.

Ik maakte een grapje, joh wat was dat nou net met die kip joh?
Omdat ik zei dat hij gisteren in de wei liep?
En weer rende hij naar de wasbak.
Jemig zeg? 😀 what the….
Nou ja hij wilde geen vleesch meer eten.
Oh?
Nou maar dan mis je, en ik somde wat op aan biefstuk en saté, en kebab.
Ik heb plechtig beloofd het nooit meer te hebben over dingus…aan tafel.
Mijn zoon at daarna nog wel vleesch natuurlijk.
Maar mams mocht nooit meer zo beeldend praten…
So i did not, tenzij… ik een geintje maak als het kan!
😉
(leuk he beelddenkers!)