De vloek van hoogbegaafd zijn…
Als je hooggevoelig bent, voel en doorvoel je bijna haarscherp wat er op dat moment speelt.
a) direkt de situatie + omvang ervan + gevolgen
HAARSCHERPE opmerking of je geeft een HAARSCHERPE mening, recht in de roos of je corrigeert die persoon.
2) niet betrouwbaar
3) vreemd
4) je hoort er niet bij
5) je bent niet gezellig, veel te scherp
6) anders denkend
7) jaloezie (kijken toch stiekum tegen je op). Dit is te merken, doordat zij toch advies (weliswaar via omwegen) van je willen.
er ontwikkelt een machtsstrijd om je te bagataliseren, omdat zij voelen niet tegen je op te kunnen. Vormen ervan zijn o.a. wegpesten, je ”kleiner” maken, enz…, met als doel je als collega een negatief zelfbeeld te creëren en je te isoleren.
En dat merk je aan je omgeving.
Een aantal voorbeelden uit mijn dagelijks leven die je misschien zult herkennen
Voorbeeld 1: Rij jij wel eens in de auto en ben je continu hoeken aan het berekenen als je rijdt? Zo van “als ik daar nou een balletje gooi en ik bouw daar een plankje, dan gaat het balletje daarheen… en als ik daar dan weer een plankje bouw, dan gaat hij vervolgens daarheen etc.”
Voorbeeld 2: Je zit te praten met iemand die voor een boekenkast zit. De volgende keer praat je weer met hem/haar weet jij dan dat er boeken zijn verplaatst in 1 oogopslag?
Voorbeeld 3: Betrap jij jezelf er op dat als je met iemand aan het discusieren bent dat al precies weet hoe diegene gaat reageren al vorens je zelf je zin hebt afgemaakt? En sterker nog, dat jij dan al precies weet hoe je daar op gaat reageren?
Voorbeeld 4: Stort jij je weleens met volle overgave in een project waar jij in gelooft, maar laat je het accuut vallen op het moment dat je je interesse begint te verliezen?
Voorbeeld 5: Herken jij het dat je een tuin instapt, even rondkijkt, naar binnen loopt en vervolgens precies weet hoeveel spijlen een hekje in de tuin heeft?
Voorbeeld 6: Herken jij het dat je uit beleefdheid maar een gesprek afmaakt, maar je gedachten dwalen allang ergens anders naar af omdat je toch weet dat je met de info die je vergaart uit het gesprek niets gaat doen?
Voorbeeld 7: Lees jij wel eens een boek en dat je zeven pagina’s verder tot de conclusie komt dat je wel aan het lezen bent, maar je totaal niets van het verhaal opneemt omdat je eigenlijk ergens anders mee bezig bent?
Dan zou jij wel eens hoogbegaafd kunnen zijn!
Bovenstaande voorbeelden zijn enkele voorbeelden uit mijn dagelijks leven. Wellicht herken je er iets in, wellicht ook niet. Hieronder volgt een lijst met kenmerken van hoogbegaafd volwassenen. Omdat ieder persoon anders is, kan het goed dat je niet alles zult herkennen. Als je meerdere dingen herkent in jezelf dan zou het dus zo maar kunnen dat ook jij hoogbegaafd bent. Is dit het geval? Doe er wat mee. Laat je testen en ga is een gesprek aan met een professional. Dat zal je in ieder geval niet schaden en kan je alleen maar opleveren.
Je hebt je altijd anders dan andere gevoeld.
Je zelfvertrouwen is niet al te hoog.
In je eentje werk en functioneer jij op je best.
Je bent streng voor jezelf en anderen, je stelt hoge eisen.
Je herhaalt vaak dingen omdat je denkt dat ze niet duidelijk overkomen.
Je hebt een zeer sterk rechtvaardigheidsgevoel.
Bij problemen heb je binnen notime verschillende goede oplossingen gevonden.
Je bent loyaal in vriendschappen en erg betrouwbaar.
Je hebt een gruwelijke aversie tegen herhaling.
Je hebt een ander soort humor.
Je bent perfectionistisch (wat niet hetzelfde als netjes is).
Je was het aparte jochie/meisje op school of
Je hebt onopvallend meegedaan op school of
Je haalde hoge cijfers, maar voelde je niet opgenomen in de groep.
Je bent zeer prikkelgevoelig alles wat er om je heen gebeurt neem je in je op.
Je bent altijd op zoek naar nieuwe kennis en informatie.
Je hebt een grote woordenschat (Hangt wel van de opvoeding af).
Je bent nieuwsgierig van aard.
Je kon al vroeg lezen en je leest ook veel (geldt lang niet voor iedereen).
Je leert liever vanuit de praktijk dan vanuit de theorie (zien is geloven).
Je hebt met name oudere vrienden.
Je werkt aan veel dingen tegelijkertijd.
Je moet je mening vaak verdedigen.
Je kan je erg lang concentreren op iets, maar alleen als het je echt intresseert.
Je kan op het ene moment alles aan en het volgende moment zie je geen uitweg meer.
Je bent loyaal.
Je vindt feestjes leuk waar je diep over onderwerpen kan discussieren.
Je houdt niet van oppervlakkige feestjes waar alleen over het weer e.d. gepraat wordt.
“doe niet zo serieus/ingewikkeld” zijn zinnen die je vaak te horen krijgt.
Je twijfelt wel eens aan je denken omdat niemand deze denkwijze met je deelt.
Je bent ondernemend en weet precies hoe je iets kan verbeteren.
Je hebt het gevoel dat je veel meer kan dan wat je nu al doet.
Je vindt het lastig projecten af te maken omdat je interesse is verdwenen.
Je bent intuïtief, je ‘weet’ zaken zonder dat je weet hoe je dit weet.
Je werkt volgens vaste patronen of je hebt hier juist moeite mee.
Je weet door de vele mogelijkheden niet goed waar je moet beginnen.
Je bent een uitsteller en een deadline werker.
Je bent ongeduldig, zeker als iets in jouw ogen simpel is of dom werk.
Je hebt moeite met het vinden van rust.
Je hebt moeite met het naar bed gaan omdat er nog zoveel in je hoofd speelt
Zo herkenbaar dit…. En leuk is het niet.
Je verteld je verhaal en men snapt je niet. Je wilt iets leren en het lukt je, en men kraakt je vervolgens keihard af.
Waarom? Je snapt het niet, waarom zijn mensen niet vriendelijker?
Je bent het zelf toch ook? Maar er zit zoveel meer aan vast.
Ik ben ook diegene met de mislukte schoolcarriere volgens mij begon dat al op dag 1, toen ik naar school moest en men mij letterlijk met 4 man van de fiets moest trekken.
Ik zat achterop in het kinderzitje bij mijn oma op haar fiets. Denk maar niet dat ik naar die school wou zeg!
Forget about it!??????
Koppig als een ezel hield ik me vast aan dat kinderzitje, No way!
En helaas men rukte mij uiteindelijk toch los en daar zat ik dan, in een vreemd lokaaltje dat altijd zo vaag naar school rook.
Die geur vergeet je ook nooit weer…
Ik vond het een verschrikking al die kids daar, bah wat moest ik ermee?
Stom gedoe.
Ik vond het zo niks aan allemaal en uiteindelijk moest ik me aanpassen met veel moeite en ging ik dan maar wat mee doen.
Rekenen? Ik vond er geen klap aan dus ik vulde gewoon zomaar wat in achter de sommen, dan was ik tenminste klaar met dat gedoe, en dat was in de eerste klas.
Ik was een enorm lief kind, hield totaal niet van ruzie en was altijd goudeerlijk!
Ik heb ooit een kind een klap gegeven en had en zo intens veel spijt (zelfs verdriet) van dat ik het nooit meer deed.
Maar leren vond ik niks aan…ik keek naar buiten en dacht aan wanneer de school uitging…dan was ik gelukkig!
Vrijheid…Toch ontwikkelde zich bij elke leerkracht zich een bepaald lestraject, want de een kon prachtig vertellen, daardoor ging ik lezen fantastisch vinden!
En een ander kon prachtig vertellen over de natuur dus dat jaar was ik intens verdiept in de natuur.
Kocht boekjes zelfs over vogelsoorten noem maar op.
Maar oh als iemand me niet erg aanstond en als ze niet vriendelijk waren, dan kapte ik er zo mee.
Zoals met mijn lerares Frans vroeger, ze was een …. 🙁 Vreselijk streng mens, dus Frans?
Bekijk het verder…
Wiskunde? Pffff stom vak…deed totaal geen moeite…
Geen zin en teveel onzin en ik zag er niets leuks in…
Tot men mij jaren later testte en ik dus een talenknobbel bleek te hebben en een wiskunde knobbel..
ik viel bijna van mijn stoel van verbazing en het lachen…WAT?
Wiskunde?
Ja logisch denkend?
Oh….zo! Aha…. Tjah?
Ok….zat dat zo…nou daar zat wel wat in.
In de loop der jaren maak je ook veel mee, was ook weer niet goed voor mijn school.
En zo deed ik weinig, spijbelde ik vaak en veel…Heerlijk!
heb ik zonder leren mijn vage diploma behaald…terwijl ik dus veel, veel hoger had kunnen zitten!
Dat is jammer!
Heel erg jammer…Want ik had het zo nodig… Dus wat was het koppigheid? Onrust, opgesloten voelen?
Je vervelend in de klas… Alles bij elkaar denk ik.
Het interesseerde mij in die tijd totaal niets.
Ik had al genoeg aan mijn hoofd…denk denk denk…
Ik kon dus niet naar de opleiding welke ik zo graag wilde…nml de kunstacademie!
Dat was mij op het lijf geschreven, achteraf denk ik…
Je bent een kunstenaar die kun je niet worden door een opleiding of cursus..
Je hebt de blik om met een slechte fotocamera nog een goede foto te flitsen!
Je schrijft een verhaal…met inhoud.
Je schrijft een gedicht…waar iets mee gezegd wordt.
Je maakt dat wat je wilt, je leert dat wat je wilt leren.
Maar dat het alles gemakkelijker maakt nee!
Mensen begrijpen je merendeels niet dan wel.
Je maakt een website voor mensen en legt dit uit in jouw taal…ze snappen er geen jota van aangezien geduld niet je sterkste kant is..
kost je dat ook nog eens enorm veel moeite om het nog een keer en nog een keer en nog een keer…GRRRRRRRR uit te moeten leggen.
Dus ook dan stop je er maar mee…
Als dan blijkt dat je kind het ook is en heeft en…tegen dingen aan gaat lopen…gelooft men je niet.
Tuurlijk elke ouder zal zoiets zeggen toch?
Nou blij ben ik er niet mee!
Ik weet hoe erg het kan zijn voor je..Maar kan nu wel wat sturen in de juiste richtingen hoewel ook dat moeilijk is.
Want ook voor mijzelf heb ik dat nog niet helemaal duidelijk.
Het belangrijkste is in feite om niet onzeker te worden door reacties van en door anderen.
Ik denk dat dat de issue is hier bij.
Dat je blijft geloven in je zelf…
Dat er niets mis met je is…omdat mensen anders op je reageren.
Hoogdbegaafd zijn tjah wat is dat…?
Als je als kind achteruit kruipt, dat had ik dus en mijn kind later ook..daar begin je dan mee, ff andersom!
Ik herinner me idioot veel uit mijn babytijd zelfs!
Amazing,… wist ik dat, dat niet standaard was?
Ik had al jong discussies, dat ik er al was bv voor ik geboren werd.
Waar wist ik niet, maar ik was er al wel…ik was er altijd al geweest ergens.
Maar verder kon ik dit niet uitleggen, ik was nog maar 4 jaar oud nml.
Ik begon ook altijd van alles maar maakte het nooit af.
Echt een eigenschap van mij.
Vreselijk, bv het kippenhok verven.
Nou de helft was klaar ik vond het welletjes en mijn vader kon het afschilderen.
Zo wilde ik ooit mijn slaapkamer schilderen maar omdat mijn moeder alleen nog maar een pot carboleum had, donkerbruin nu ja…dan nam ik maar donkerbruin op mijn slaapkamer hé?
Dus ik schilderde een baan van 1 meter van boven naar beneden en mocht gelijk een half jaar in de kleine kamer ernaast logeren want de kamer stonk gruwelijk!!!!!!
Het altijd aanvoelen van onrecht, oneerlijkheid!
Ik zei dit dan ook, zo van die is niet eerlijk omdat…
En dan vergoeilijkte men dit vaak,(je bent nog kind) nee, dat is niet zo…zo moet je niet denken toch had ik altijd gelijk! Ze bedoelden het wel degelijk zo..dus!
Leraren die altijd kwamen praten met mijn ouders en zeiden:
Ze kan het wel maar ze wil niet?
Niemand snapte het laat staan ik zelf ik had genoeg te denken nml over alles dat is!
Het leven, de wereld, de mensen, de dieren, allesssssss!
Ik herinner me nog dat ik ging wandelen met mijn opa, en ik wist dat er iets mis was met hem maar wat wist ik niet, ik dacht nog deze dag moet ik nooit vergeten!
De zon scheen we gingen naar de houtzagerij dichtbij…
Kort erna is hij overleden…voelde ik iets aan of voelde ik aan dat hij ergens bang voor was?
Ik heb geen idee, ik ben die dag overigens ook nooit vergeten!
Mijn ouders zijn gescheiden en op een dag bezochten we mijn vader weer eens. Soms deed mijn moeder dat, en ik zag hem nog staan bij de deur toen wij wegreden in de auto.
Ik keek achterom, we zwaaiden naar elkaar en ineens wist ik, ik zou hem nooit weer zien en dat ik dat beeld goed moest onthouden.
Ik heb het beeld goed onthouden en ik kreeg gelijk.
Nu kan dat ook te maken hebben met helderwetendheid.
Ook daar heb ik mijn gaves af en toe.
Toch zijn het vreemde dingen die je niet kunt verklaren ergens.
Ik had ook soms voorspellende dromen,
niet leuk…maar meestal snap je die dromen pas als iets al gebeurd is.
Achteraf en onbewust zal het je ergens gewaarschuwd hebben?
Ergens wist je het dan al oid.
Verder was ik als kind een ster in het huttenbouwen…fantastisch dat was!
Tjonge heb wel genoten als kind, altijd buiten, fietsend, rolschaatsend, hutten bouwend, bezig met mijn dieren…tjah verveelde me nooit!
maakte kleren voor mijn barbiepoppen, mannetjes had je toen niet dus die maakte ik zelf wel van die barbies, baard erop tekenen en het haar knippen…hups daar had je Ken!
Barbie baby’s?
Soms vond ik een klein poppetje, dat een babypopje was en dan werd dat een barbie baby ik had het kunnen bedenken en patent aan kunnen vragen bwvs!
🙂
Een minihondje als knuffeldier werd gewoon een barbie hond!
Van sokken knipte ik mutsen en truitjes voor de barbie!
Heb zelfs ooit met ijzer draad elfen vleugeltjes aan al mijn barbie poppen vastgemaakt.
Leuk gespeeld.
Zo had ik ook een vliegencircus.
Een doorzichtige plastic koekjesdoos werd het circus.
Ik nam gewoon een vleugeltje van de vlieg en hups ze waren tam.
Men kan dit wreed noemen maar die electrische vliegenmepper is ook wreed…
En zulke plakslurfen aan het plafond die toen in waren zijn ook sneu…dus?
Ik wist niet beter met een vlieg mocht je klooien!
Soms haalde ik er een pootje af…kijken wat er gebeurde…
Soms alle pootjes en dan alleen inclu vleugel kijken of ze dan nog konden vliegen!
Tjah?
Nou goed dat was een dag een ontdekkingsreis der vlieg, toen mocht het helaas niet meer…
🙁
ik had bv ook autootjes, en indiaantjes en cowboys, en boerderij dieren en dan tekende ik op een vel papier wegen, en later nog papieren huisjes erop geweldig!!!!!
Ik heb genoten!
Heb later ook uren, jaren, gespeeld met mijn kind met duplo!
Verzon de mooiste gebouwen en spulletjes erbij.
Ook was ik uren bezig met creativiteit…samen knippen en plakken en tekenen en schilderen, heb plakboeken vol!
Dansen deed ik ook altijd van baby af aan, op de arm en later samen dansen in huis…Heerlijk!
Ik las ook intens veel voor, tot het achtste jaar zelfs.
🙂
Mijn kind houdt niet van lezen zoals ik, dus tjah dan lees je maar voor in de hoop dat..
Vaak viel ik in slaap tijdens het voorlezen, en toen swjjjs wjssssss snurkkk…
Mahaaaaaaaaaammmmmmm! Oh ja eh waar was ik ook alweer?
Mijn kind was een lastige slaper…sliep nauwelijks!
Toen ik hoorde bij het consultatiebureau dat 2 moeders elkaar vertelden over hun baby die smorgens nog sliep, dacht ik huh hoezo smorgens ook slapen?
Kreeg mijn kind smiddags al met moeite in slaap nml!
Mijn kind was al snel goed met logo’s!
In een folder zag het logo’s van winkels… anderhalf jaar oud!
En in de auto wees het dan iets aan, juist die winkel van het logo…
Gammmmmmmmmmmmaaaaaaaaa zei mijn kind dan, of Axis was dan de praxis.
Inta tuuuinnnnnnnn…
Vond ik wel vreemd…
Opmerkingen die je kind maakt op behoorlijk volwassen wijze, als klein kind al situaties door hebben, mensen door hebben.
Pff leg dit eens uit, je kunt een kind wel zeggen ach, tis niet zo, zoals men bij mij deed maar als ze iets snappen moet je niet gaan jokken want dan wek je wantrouwen op.
Je kunt het anders inkleden uiteraard.
Voor een kind is het heel erg, als het dingen door heeft en al begrijpt en vriendjes nog niet.
Het krijgt geen compliment alleen vreemde blikken.
Dat heeft dat kind niet zelf gemaakt die moeder zal wel meegeholpen hebben oid!
Dat bestaat niet ze liegt die moeder.
Eh mijn kind deed dat dus echt zelf hoor?
Maar men gelooft je al lang niet meer.
Voor een kind is dit funest voor het zelfvertrouwen het kan iets dus echt heel goed en volwassen mensen nemen het niet serieus.
Als ouder zijnde moet je dat dus gaan rechtbreien naar je kind toe, waarom die volwassen mensen het niet kunnen geloven of het serieus nemen?
Thanks!
Mijn kind kon al 3d films maken op achtjarige leeftijd.
Maakte al (voor die leeftijd al best goede) websites, vriendjes vonden dat niet zo leuk allemaal.
Eén keer uitleggen was al snappen.
Maar niemand die het serieus nam hoor op scholen etc.
Had je weer zo’n moeder die dacht dat haar kind uberintelligent was…ehm nee ik weet hoe lastig het is als het niet erkend en herkend wordt…dus?
Het is een Remi wereld…waar je in terecht komt zonder steun of begrip.
———–
