Shanti Deva reïncarnatie
Shanti Deva
In 1930, was Shanti Deva 4 jaar oud, ze woonde in Delhi, India, ze vertelde haar ouders dat ze ooit had geleefd in een plaats genaamd Muttra (nu bekend als Mathura), dat zij een moeder was van drie kinderen, die in het kraambed gestorven was, en dat haar vorige naam Ludgi was.
Omdat het meisje voortdurend hetzelfde verhaal vertelde, hebben haar ouders dit alles onderzocht.
Het bleek dat er inderdaad een dorpje was genaamd Muttra, en dat een vrouw genaamd Ludgi, daar was gestorven. Ze namen Shanti mee naar het dorp, waar ze plots het lokale dialect begon te spreken en ze herkende haar man zelfs uit haar vorige levenen ook haar kinderen.
Ze gaf zelfs vierentwintig accurate verklaringen en bevestigde feiten over het leven van Ludgi. Een indrukwekkende prestatie voor een vier jaar oud meisje.
Shanti Devi – Een verhaal over reincarnatie
Shanti Devi herinnerde zich in haar vroegste jeugd al dingen uit haar vorige leven, kende woorden uit de taal van haar vroegere woonplaats en herkende nog levende personen die een rol in dat leven speelden. Mahatma Gandi interesseerde zich voor haar geval en op zijn voorstel werd een commissie van onderzoek ingesteld om na te gaan wat er van haar verhalen op waarheid beruste. Dit leidde tot het best gedocumenteerde geval van reïncarnatie dat we tot nu toe kennen. Alleen dit al maakt het tot een zeer interessant boek. Daar het boek tevens zeer makkelijk leesbaar is en van begin tot het eind boeiend om te lezen blijft, is dit boek volgens mij een absolute aanrader!
Citaten:
De eerste onmoeting met de echtgenoot uit haar vorige leven ging, na een controle gesprek door een ander familie lid, als volgt:
Citaat 1:
Ik wil niemand onaangenaam zijn zegt de gast met onverwachte zachtheid. Ik ben alleen opzoek naar de waarheid.We hebben U als gast ontvangen zegt Rang Bahadur. Ik neem aan dat U onze dochter Shanti Devi wilt ontmoeten? Ja inderdaad, zo heet ze dus. Is het dat meisje dat daar zit? Waarom verbergt ze haar gezicht? Ze is wat verlegen Santi Devi, we hebben een nieuwe gast die graag wat met je wil praten. Hij komt uit Muttra en heet Babu Ram Chaubey. Het meisje kijkt op vanachter haar sari met een uitdrukking in haar grote ogen die geen van de aanwezigen ooit zal vergeten. U bent mijn Jeth niet zegt ze, U bent Kedar Nath. Ja ik ben kedar Nath antwoord de ander. Het is waar, mijn God, het is waar.
Citaat 2:
Ik herinner me alles roept ze uit. Ik herinner me hoe het was in het donker. Ik herinner me hoe ik stierf.. Kedar Nath knielt naast haar en raakt voorzichtig haar handen aan. Heftig pakt ze zijn hand in beide handen. Ik heb zo lang opje gewacht fluistert ze en nu ben je dan eindelijk gekomen. Het is heel moeilijk zegt hij, wat moet ik doen? Je moet niet meer huilen, je moet gelukkig zijn. Dat zei je ook vaak toen ik ziek was. Je zou me altijd gelukkig maken, Kedar Nath. Heb je de belofte gehouden die je me gedaan hebt? Wat heb ik je beloofd? Je hebt beloofd dat je niet zou hertrouwen. . . . .
Ik vergeef je.
Overal in de kamer wordt verbaasd gefluisterd.
https://home.hccnet.nl/fam.keijzers/Boekbesprekingen/Shanti%20Devi.html
Al eeuwenlang vragen mensen zich af of er leven is na de dood. Zowel in onze tijd als in het verleden is en was de idee van reïncarnatie voor miljoenen mensen over de hele wereld een levende realiteit en ze vormt de basis van twee van de belangrijkste wereldreligies: het hindoeïsme en het boeddhisme. De reïncarnatie gedachten maakte gedurende honderden jaren ook deel uit van het christendom, maar werd in de zesde eeuw tijdens een concilie in Constantinopel afgezworen. Dat weten in onze tijd nog maar heel weinig mensen. Bij het onderzoek naar reïncarnatie gaat men ervan uit dat het leven in steeds nieuwe vormen doorgaat tot het uiteindelijke doel, de blijvende vereniging met het goddelijke, is bereikt. Shanti Devi herinnert zich haar voorgaande leven tot in de kleinste details. In haar voorgaande incarnatie woonde ze in de stad Mathura in het noorden van India en heette Lugdi Devi. Ze was gelukkig maar stierf op drie – en – twintig jarige leeftijd stief bij de geboorte van haar kind. Iets meer dan een jaar later werd ze als Shanti Devi opnieuw geboren in Delhi. Dit is het best gedocumenteerde geval van reïncarnatie dat tot op heden bekend is.
Shanti Devi heeft het gevoel dat er twee werelden zijn , een aan elke kant van een transparant vlies, de ene is echt, de andere schimmig.
Ze vraag naar de afbeelding van Krisna, een afbeelding die ze in haar voorgaande leven had gehad en erg aan gehecht was, ze bad veel bij de afbeelding van Krisna. Ze vertelde aan haar zus dat ze vroeger in Muttra een Krisna afbeelding had en getrouwd was. Ze heette Lugdi Devi. En ook dat ze op de geboorte van een baby wacht en bid tot Krisna dat het een zoon zal worden. Haar zus verteld het haar moeder als ze thuiskomt met de boodschappen. Maar ze wordt niet echt serieus genomen. Ze zegt tegen haar moeder dat ze haar echte moeder niet is. Als haar moeder haar een sari cadeau doet wimpelt ze het af met de woorden: “Ik ben gewend een sari te dragen maar dit is een slechte kwaliteit, ik wil hem niet: “Moeder is verbolgen over haar reactie en zegt dat ze vader alles zal moeten vertellen. Shani Devi heeft heimwee en roept alsmaar dat ze naar huis wil. Het huis in Muttra, haar echte huis.
Ze hoort in haar hoofd stemmen die van haar man uit Muttra schijnen te zijn.
En ze ziet beelden van de echte vrouw met de rode sari die praat met haar man. Ze ziet een mooi groot huis, het is haar huis. Het is helder geel in de zonneschijn. Hier is de straat blauw, en tussen alle huizen, die ze al zo vaak gezien heeft, ziet ze nu zichzelf op weg naar de Jumna, de heilige rivier, naar de vijver bij de tempel en de baden. Daar is de klokkentoren met de hoge poorten. Ze rijdt er in een Tonga, een klein tweewielig karretje met een paard ervoor, onderdoor. Rang Bahadur Mathur, de vader van Shanti Devi krijgt het verhaal van zijn vrouw te horen. “Muttra “zegt hij is “Mathura “, De mensen uit Mathura zeggen altijd Muttra als ze over hun stad spreken. Hoe kan het meisje dat weten? Als de bedienden binnenkomen met het eten weigert ze vlees te eten. En vraagt om satvic voedsel. Ze verteld dat ze vroeger voor haar man altijd satvic voedsel maakte als hij thuiskwam van zijn zaak die naast de tempel Dvarkadish staat en dat ze geen vlees aten. Daardoor weet ze haar vader enigszins te overtuigen dat ze de waarheid spreekt.
Ze vraagt een groenteboer en een bakker om de weg naar Muttra.
En er wordt haar gevraagd wat ze daar toch wil doen. Ze verteld heel eerlijk dat ze daar getrouwd is en dat ze naar huis wil. En er wordt om haar gelachen door omstanders. Niet onvriendelijk gelachen maar zoals er om een kind wordt gelachen. Haar gezicht is nat van tranen om zoveel onbegrip. Dan voelt ze een hand op haar schouder. Het is de buurman en rechtsgeleerde Tara Chand Mathur. De vader van de tweeling buurjongens. Ze verteld hem alles en de rechtsgeleerde is ontroerd door het kleine meisje met haar tasje en vlechtjes. Door haar serieuze gesprek en details over haar leven in Muttra raakt ook de rechtsgeleerde overtuigd van haar incarnatie.
Hij beloofd haar ooit met haar naar Muttra te gaan maar ze moet eerst goed haar best doen op school.
Want als ze haar man ooit ontmoet moet ze wel kunnen lezen en schrijven. Als hij thuis is heeft hij gelijk spijt van zijn woorden. Hij hoopt dat ze het allemaal wel zal vergeten naarmate ze ouder wordt. Op school wordt ze geplaagd en nagejouwd. Ooit had ze twee meisjes verteld van Muttra en nu om stoer te doen hadden ze het verteld aan de jongens op het schoolplein. Ze willen haar niet doorlaten als ze naar huis wil lopen en pakken haar tas af. De hoofdmeester komt erbij en stuurt de kinderen weg en vraag aan Shanti Devi waarom ze dan ook steeds hetzelfde verhaal van Muttra verteld. Maar ze blijft bij haar verhaal en zegt dat ze de waarheid spreekt en rent dan verward weg.
Ze herinnert zich steeds meer haar leven in Muttra. Ook hoe ze stierf.Ze hoort haar man zeggen dat ze niet bang hoeft ze zijn en dat ze in het ziekenhuis de beste verzorging krijgt. Ze hoort haar zelf zeggen dat ze wil dat haar zoon Naunita wordt genoemd, “hij die door wijsheid verlicht is”
Ze gaat bij een tempel op de trap zitten en er klinkt een stem naast haar.
Een onbekende vrouw buigt zich over haar heen. Ze is helemaal in het oranje gekleed. En weer verteld ze haar verhaal. Tot ze haar vader ziet staan aan de overkant en hij haar komt halen. De vrouw was de heilige moeder Maitri Deviji, een goede wijze vrouw. Terwijl ze naar huis lopen is er een processie in de straten. Het is de Navaratra, het Durgafestival, een negen dagen durend feest. Ze verteld haar vader dat ze tijdens een Navaratra in Muttra getrouwd is. “Het was net zo mooi weer als vandaag, misschien nog wel mooier. Mijn man reed op een wit paard, samen met anderen, mee in de processie en hij haalde mij af bij het huis van de Chaturbhujs. Chaturbhusjs was mijn vader in Muttra. Mijn moeder heette Jagti. Mijn man haalde me af en samen met hem reed ik mee in de processie. We waren heel jong en hielden veel van elkaar. Ik droeg een witte sari, mijn trouwsari. Hij was helemaal bedekt met sneeuwwitte parels. Mijn man droeg een lange geborduurde shervani en een gele tulband.”
Haar vader vroeg hoe haar man heette.
Maar ze weigerde het te vertellen. Daarvoor zou ze hem eerst toestemming moeten vragen. Ze beschreef wel zijn uiterlijk, hij had een snor en een geboortevlek op zijn wang. Vader is overtuigd nu van haar incarnatie. Na de Navaratra komt de hoofdmeester langs. Hij zegt dat ze op school een van de beste leerlingen is maar dat hij haar overstuur had gemaakt door te vragen naar haar voorgaande leven.
Ze besluiten Shanti Devi enkele vragen te stellen. En ze verteld de naam van haar man en ook het adres van waar ze woonde. Hij heet Kedar Nath. Chaubeys Street 9 , Mathura.
De hoofdmeester schrijft een brief.
En na enkele weken komt er inderdaad een brief terug van een man die Kedar Nath heet. Zijn vrouw was gestorven na de bevalling van hun zoon en heette Lugdi Devi. Hij had een neef in de stad wonen die zo snel mogelijk langs zou komen en hem zou informeren of het werkelijk om de incarnatie ging van Ludgi Devi. Neef Kanji Mal komt binnen. En Shanti Devi kijkt met grote ogen en dan springt het kind langs de trap naar beneden en slaat haar armen om Kanji Mal heen.
Hij vraagt of ze hem herkend.
En natuurlijk herkende ze hem, de jongere neef van haar man. Ze verteld dat ze herinnerd dat hij moeilijk een huis kon krijgen en dat hij graag bij hun wilde komen inwonen. Ze vraagt of haar man nog steeds van haar houd en hij antwoord dat iedereen van Lugdi Devi hield en hijzelf ook. Daar moet ze om glimlachen en zegt dat ze weliswaar de vrouw van zijn neef was maar dat hij dat wel heel moeilijk had gevonden. En dat hij misschien wel meer van haar had gehouden dan gewenst was. Plotseling was neef Kanji Mal wel erg in de war.
Ze verteld hem dat ze weet waar ze stierf. In het ziekenhuis in een grote stad. “Ik wist dat ik een zoon gebaard had.” Kanji Mal is overtuigd van haar incarnatie.
Kedar Nath was erin geslaagd de gevoelens voor zijn overleden vrouw van zich af te zetten maar nu kwam alles weer tot leven.
Hij wil met zijn tegenwoordige vrouw en zoon, Naunita Lal, een bezoek brengen aan Shanti Devi. Hij weet niet goed hoe hij het zijn vrouw moet uitleggen. Ze is een goede en liefhebbende vrouw. Misschien wat kleurloos vergelijken bij Lugdi Devi, maar hoe zou je een gewoe vrouw kunnen vergelijken met Lugdi Devi, die bijna heilig was.
Hij besluit met een andere naam binnen te komen omdat hij zich afvraagt of zijn neef zich niet misschien al te makkelijk had laten overtuigen. Hij noemt zichzelf daarom Babu Ram Chaubey, zijn eigen oudste broer. Shanti Devi kijkt met grote glanzende ogen naar de gast. Haar gezicht is lijkbleek en haar lippen trillen als ze zegt: “U bent mijn Jeth niet ( zwager ), U bent Kedar Nath”.
Hij staart het kind aan alsof hij zijn verstand is verloren. Ook haar zoon Naunita begrijpt er niks meer van. En ze vraag haar man Kedar Nath of hij de belofte had gehouden die hij haar gedaan had. “Je hebt me beloofd dat je niet zou hertrouwen”.Overal werd er verbaasd gefluisterd in de kamer.”Die belofte kon ik niet houden ” zei Kedar Nath zachtjes. “Ik was een jonge man, dat was onmogelijk. Ik zweer je, Lugdi Devi , dat het indertijd niet mijn bedoeling is geweest de belofte te verbreken” .”Je hoeft het me niet uit te leggen”, zegt Shanti Devi, “Lugdi Devi die een deel van mij is, vergeeft je. Ik vraag niets, alleen maar dat jij gelukkig bent. Kedar Nath is teruggegaan naar het hotel waar hij samen met zijn gezin logeert. Hij zal Shanti Devi opnieuw bezoeken.
Zo gauw hij binnen is rent Shanti Devi naar hem toe.
Hij tilt haar op en kust haar op haar voorhoofd, maar het valt haar direct op dat zijn houding gereserveerd is. Hij zegt erover na te hebben gedacht maar dat er niet genoeg bewijs is dat ze Lugdi Devi is. Want iedereen die informatie had ingewonnen over Lugdi Devi had dit kunnen weten. Ze neemt hem mee naar buiten op een bank. En verteld hem.
Je was vaak laf en bang Kedar Nath, ik herinner me jou houding heel goed.`
Lugdi Devi die in mij woont houdt heel veel van je, maar kent ook je zwakheden. Ze bewonderd je, en ze is je trouw, maar ben jij Lugdi Devi altijd trouw geweest?” ” Ja natuurlijk ” zegt Kedar Nath. ” Dat is niet waar Kedar Nath , ik was ziek en ondanks dat ik ziek was moest ik toegeven aan jou verlangens. En toen ik niet in staat was gehoor te geven aan jou verlangens ging je uitkijken naar een andere vrouw. Je bewonderde een verpleegster uit Aligarh, die me enkele weken , voordat ik naar het ziekenhuis ging, verzorgde. ” “Ik weet van niets, waar heb je het over? ” Riep Kedar Nath. Hij is erg van streek. “Ik herinner me elk detail uit het leven van Lugdi Devi. Het meisje uit Aligarh was een heel mooie Engelse Indische met een blanke huid. Op een dag zat ik bij de put op je te wachten. Je dacht dat ik niet zonder hulp kon lopen. Ik riep je maar je deed net of je me niet hoorde. Ik slaagde erin om naar het huis te strompelen. In de kamer boven zag ik jou met het meisje, maar je was veel te veel in elkaar verdiept om mij op te merken. Mijn hart was gebroken maar ik beschuldigde je niet”. Het gezicht van Kedar Nath is bleek en vertrokken van schrik…” Hoe kan ik dit ooit goedmaken wat ik heb gedaan. Hoe lang ik ook leef , dat kan ik nooit meer goedmaken”. Shanti Devi antwoord: “Het is te laat, Kedar Nath, maar Lugdi Devi, die een deel van mij is, houdt nog altijd van je”. Ze ligt in zijn armen te huilen als het kind dat ze is.
Rang Bahadur en zijn vrouw vinden hen zo en zijn diep ontroerd.
Kedar Nath zegt dat alles wat ze hem verteld had waar is, en dat ze zijn overleden vrouw Lugdi Devi is. De volgende dag gaat Kedar Nath, samen met zijn vrouw en zoon terug naar Muttra. Ondanks alles wat er is gezegd laat hij Shanti Devi, na overleg met haar ouders, achter. Als het kind met hem mee zou gaan naar Muttra zou dat waarschijnlijk vervelende gevolgen hebben. Op een avond komt rechtsgeleerde Tara Chand Mathur bij Shanti Devi thuis op bezoek. Hij heeft twee heren bij zich die worden beschouwd als de meest gerespecteerde inwoners van Delhi. Ze willen een onderzoek laten doen door een onbevooroordeelde commissie. Maar de vader van Shanti Devi staat niet toe dat ze met hen naar Muttra gaat.
Op 24 november 1935 gaan vijftien hoogstaande burgers van Delhi op weg naar Muttra. De leiding van de commissie van onderzoek is opgedragen aan Tara Chand Mathur. Als ze uitstappen op het treinperron ziet ze iemand die ze kent. Shanti Devi rent naar hem toe, slaat haar armen om zijn benen en wil hem niet meer loslaten. De man blijkt haar Jeth te zijn. De oudere broer van Kenan Nath. Daarna wijst ze hen de weg naar het eerste huis waar ze gewoond heeft met Kenan Nath. Op weg naar het tweede huis van Kenan Nath herkend ze haar broer. Ze wordt opgewacht door Kenan Nath, zijn vrouw, en de zoon van Lugdi Devi. Ze kent perfect de weg in huis en weet haar alles te herinneren. De vrouw van Kenan Nath vind het allemaal erg pijnlijk.
Ze herinnerd haar een plek op zolder waar ze onder de planken 150 roepies heeft verstopt om te offeren aan Krisna om een zoon te wensen. Maar het ligt er niet meer. Kenan Nath geeft beschaamd toe dat hij het geld heeft gebruikt om haar crematie te betalen. Daarmee geeft hij ook toe dat hij tegen haar heeft gelogen toen ze hem kort daarvoor vroeg alsnog de 150 roepies te offeren.
Daarna gaat ze bij het huis langs van haar ouders.
Herkend haar vader en moeder en haar tante. Ze zijn erg enthousiast dat hun dochter terug is en willen haar graag bij zich houden. Haar ouders van nu raken in paniek dat iedereen schijnt te willen dat ze hun dochter kwijtraken. Maar Shanti Devi heeft besloten haar vorige leven naast haar neer te leggen en haar leven in Delhi op te pakken.
https://www.txtxs.nl/artikel.asp?artid=380
Een mooi en bijzonder verhaal, ik heb het boek jaren geleden gelezen en het is indrukwekkend.
Blijkbaar duidt dit op een ” te snelle incarnatie” waardoor een ziel zich nog teveel herinnerd van een vorig leven.
Dit kan zeer verwarrend zijn voor een ziel.
Kinderen herinneren zich vaak nog vorige levens, tijdens nachtmerries bv.
https://forum.fok.nl/topic/2019124
https://www.antroweb.nl/html/reincarnatie.html
Een neefje van mij vertrouwde mij toen op bijna 4 jarige leeftijd en viegtuiggggggggggg riep en wees naar de lucht om een vliegtuig aan te wijzen welke overvloog…
Ikke was in die viegtuig he toen in mijn mama haar buik.
Ik vroeg dit na aan zijn moeder en dit klopte tot haar grote verbazing.
Ze waren op vakantie geweest naar het buitenland en daarna was ze in verwachting van haar zoon. Maar ze verzekerde mij dat hij dit niet kon weten, ze had het er nooit over gehad en toentertijd was de zwangerschap
nog intens pril.
Een ander (achter) neefje van mij, ”alsof kinderen aanvoelen dat je ergens voor open staat”, kroop plots op mijn schoot.
Ik zag het jongetje voor het eerst, ze woonden nogal ver weg, hij was nog klein en stak zijn duim in zijn mond.
Weet je, zei hij toen slaperig mompelend…toen ik groot was, ben ik verdronken en nu ben ik weer klein.
Zijn moeder werd boos, toen ze dit hoorde, wat zei hij nu, die onzin. Maar ik( toen 16) zei, dat dit best kon, misschien bestond reïncarnatie wel, dan had haar kind toch gelijk?
Hij was net 5 jaar oud.
