Boerenopstanden in Nederland – wat zit erachter?
De protestacties van Nederlandse boeren, die al sinds begin juli gaande zijn, krijgen weinig aandacht in de publieke media. Aanleiding was het stikstofplan dat minister van Natuur en Stikstofbeleid, Christianne van der Wal, begin juni presenteerde.
Dit zorgt voor een reductie van de stikstofuitstoot van 12 tot 95 procent, afhankelijk van de provincie. Dit heeft als doel de ammoniakvervuiling in 2030 te halveren. Concreet zou dit betekenen dat het gebruik van stikstofhoudende meststoffen zou worden verboden en het aantal runderen dat een boer zou kunnen houden met 30 procent zou worden verminderd. Uit het door vee uitgescheiden ureum wordt namelijk ammoniak geproduceerd, dat bijvoorbeeld in de vorm van drijfmest in de natuur terechtkomt. Volgens schattingen van de overheid zouden door de maatregelen ongeveer 30 procent van de huidige 53.000 boerderijen moeten sluiten, vooral kleinere boerderijen en familiebedrijven.
Dit plan heeft tot grote verontwaardiging geleid onder boeren in Nederland. Ze voelen zich verraden omdat ze zich aan alle regels hebben gehouden en duurzame investeringen hebben gedaan. Je mist een perspectief voor de landbouw. Sindsdien trekken ze de aandacht met verschillende protestacties: ze blijven wegen blokkeren, maar ook de toegang tot supermarkten en trekken voor overheidsgebouwen om hun ongenoegen te tonen.
Ze voelen zich verraden omdat ze zich aan alle regels hebben gehouden en duurzame investeringen hebben gedaan. Je mist een perspectief voor de landbouw. Sindsdien trekken ze de aandacht met verschillende protestacties: ze blijven wegen blokkeren, maar ook de toegang tot supermarkten en trekken voor overheidsgebouwen om hun ongenoegen te tonen.
Ze voelen zich verraden omdat ze zich aan alle regels hebben gehouden en duurzame investeringen hebben gedaan. Je mist een perspectief voor de landbouw. Sindsdien trekken ze de aandacht met verschillende protestacties: ze blijven wegen blokkeren, maar ook de toegang tot supermarkten en trekken voor overheidsgebouwen om hun ongenoegen te tonen.
Maar zit er niet veel meer achter deze vermeende milieubeschermingsmaatregelen dan het lijkt? En waarom worden deze maatregelen doorgezet in tijden van dreigende voedseltekorten als gevolg van het conflict in Oekraïne?
Zou een overdaad aan voedsel niet het doel moeten zijn van de wereldpolitiek? Nederland is niet het enige land waar boerderijen op de rand staan. Zo meldt het OffGuardian-informatieportaal dat er programma’s zijn opgezet in zowel Groot-Brittannië als de VS om boeren te betalen om hun baan op te geven en hun land beschikbaar te stellen aan de staat. In de VS is al meer dan 35,2 miljoen hectare landbouwgrond verkocht aan investeerders. Miljoenen kippen werden gedood onder het mom van vogelgriep in de VS, ’s werelds grootste exporteur van kippen en eieren, maar ook in Frankrijk, Canada en Groot-Brittannië.
Daarnaast stijgt de prijs van gas en olie al geruime tijd.
Samen met de anti-Russische sancties die gas- en olietekorten bijna onvermijdelijk maken, zet deze ontwikkeling boeren die op het bestaansminimum werken onder druk.
Vaak kunnen zij de gestegen brandstof- en energiekosten niet meer betalen.
Ook de zuivelfabrieken luiden de noodklok. Zonder gas kan de melk niet worden verwerkt. Kaas, melk en boter kunnen in de toekomst in de supermarktschappen ontbreken.
Al met al dreigt er een catastrofe voor de voedselvoorziening in het Westen. Is dit toeval of misschien zelfs opzettelijk? Op 28 juli 2020 heeft de Rockefeller Foundation een rapport uitgebracht, Reset the Table: Meeting the Moment to Transform the US Food System.
Het rapport spreekt van ernstige gevolgen voor de voedselvoorziening die toen nog niet bestonden. De Rockefeller Foundation zag de totale transformatie van het hele voedselsysteem en de bijbehorende supply chain als een oplossing voor de crisis. Slechts een maand eerder kondigde het World Economic Forum (WEF) met een vergelijkbare visie de “Great Reset” aan.
Hiertoe heeft het WEF samen met de VN een gezamenlijk rapport gepubliceerd met de titel “Transforming Food Systems: Wegen voor door het land geleide innovaties. Het behandelt de digitalisering en centralisatie van de voedselproductie als een belangrijke sleutel. Craig Rucker, voorzitter van de Committee for a Constructive Tomorrow (CFACT), vertelde The Epoch Times dat de VN, het WEF en grote bedrijven als BlackRock en Vanguard samenwerken om de wereldvoedselvoorziening in handen te krijgen.
Deze ontwikkeling is momenteel inderdaad zichtbaar in Oekraïne, waar de agribusiness- en biotechreuzen Monsanto, DuPont en Cargill enorme hectaren landbouwgrond verwerven. Samen hebben deze Amerikaanse bedrijven al zo’n 17 miljoen hectare landbouwgrond gekocht in Oost- en Zuid-Oekraïne. Nu terug naar de boerenprotesten in Nederland: vanuit dit oogpunt dienen de maatregelen daar echt om “de natuur te redden” en “klimaatverandering tegen te gaan”?
Of zien we hier de praktische uitvoering van de doelstellingen van het WEF met een centralisatie van de voedselproductie? Hier moet zeker verder op worden toegezien.
