web analytics
11:11 Dubbele getallen
Paranormaal

B.D.E

B.D.E

Bijna dood ervaringen krijgen steeds meer aandacht. Deze ervaringen lijken veel op de mystieke ervaringen die mij overkomen

 

B.D.E

Pinksteren is van oudsher het feest van ‘het andere’, ‘het mystieke’, het feest van het contact tussen onze wereld van alle dag en de spirituele wereld, ofwel het feest van het paranormale dat een verbinding vormt tussen het normale van alle dag en het goddelijke.

Bijna dood ervaring

Een van de meest opvallende verschijnselen, waar we de laatste jaren veel van horen is de ‘bijna dood’ ervaring. Mensen uit allerlei culturen en van verschillende levens overtuigingen maken er melding over deze heel speciale ervaring. Enkele weken geleden kwam een man, een ex militair, bij mij in de praktijk die vorig jaar een hartaanval kreeg. In het ziekenhuis moest deze man gereanimeerd worden omdat er sprake was van een hartstilstand. Tijdens deze behandeling had deze, heel rationele, ex- militair een heel speciale ervaring, zoals hij het zelf noemde.

‘Weet U mijnheer Zitman’, zo begon hij zijn verhaal, ‘als ik vroeger over zoiets had gehoord had ik gedacht dat het allemaal onzin is’. ‘Ik herinner me nog dat ik op die behandel tafel lag en enorme pijn in mijn borst had’. ‘Het leek net of er een groot blok beton op mijn borstkas lag’. ‘Toen ineens viel alles van me af, en had ik het gevoel dat ik bij mijzelf weggleed’. ‘Het werd heel licht om mij heen, en ik bevond mij in een mooi open landschap, een weiland met veel bloemen en een schone sereniteit’. ‘Er waren ook nog andere mensen, denk ik, maar echt gezien of herkend, heb ik niemand’. ‘Ik voelde me daar zo heerlijk, alles was gewoon goed. En ineens werd ik teruggetrokken naar mezelf, op die behandeltafel, en was de angst en de pijn er weer’.

‘Even later gebeurde het weer, weer dat landschap, weer dat heerlijke gevoel; achteraf bleek ik een tweede keer werd gereanimeerd’. ‘Maar nu zweefde ik verder, naar een licht wat aan het einde van het landschap was. Hoe dichter ik bij het licht kwam hoe beter het was, en ik voelde dat de licht God is’. ‘Maar ja, ik werd weer teruggetrokken, anders had ik hier niet gezeten hè’, zei hij met een brede grijns op z’n gezicht.

Alsof je een jas uitdoet

‘In het begin was ik heel kwaad, tegen de arts heb ik nog gezegd dat hij me beter had kunnen laten gaan. maar ja, dan zie je je vrouw en kinderen weer, en dan is het toch wel mooi dat je er nog bent’.

‘Bent U verandert door deze ervaring’ vroeg ik aan de man tegenover me, ‘heeft het uw leven veranderd?’ Even kijkt mijn bezoeker me nadenkend aan, dan gaat hij verder: ‘ja kijk, bang voor de dood ben ik niet meer, en ik zeg tegen anderen ook wel dat de dood niet het einde is’. ‘En ik ben gevoeliger geworden, zachtaardiger denk ik’. ‘Ik ben m’n hele leven militair geweest, en het leger is toch een beetje een macho cultuur, stoere jongens, ferme knapen’. ‘Dat is een houding, die je gewoon overneemt als je in het leger komt. ‘Ja, en die houding heb ik wel laten vallen, en nu krijgt mijn gevoel een kans’. ‘Weet U mijnheer Zitman, in die andere wereld, die na dit leven komt, heb je niets aan je gedachten. Het is een gevoelswereld, en het denken is er gewoon niet. Je bent een voelend wezen, zonder stoer gedrag, zonder kennis, zonder denken en zonder geloof, dat alles blijft achter. Je stapt uit je zelf, alsof je een jas uitdoet.

De smaak van Honing

Tot zover de bijna dood ervaring van deze exmilitair. Het is een belevenis die door velen anderen wordt gedeeld. Toch is het niet zo dat dit soort ervaringen alleen is weggelegd voor mensen die op het randje van de dood staan. In alle tijden en in alle culturen zijn er mystici geweest die deze ervaring hadden zonder dat er sprake was van een naderende, lichamelijke dood. Deze mystici vertellen hoe ze ervaringen hadden met dit licht, gepaard met een niet te beschrijven heerlijkheids gevoel, en een kracht die door het verstand niet te begrijpen is. De regelmatige lezers van deze column weten dat dit soort ervaringen mij zelf van jongs af aan overkomen. Eigenlijk zijn het gnostische ervaringen, zoals het wel genoemd wordt, ofwel ontmoetingen met dat wat we God kunnen noemen. Zoals ik al stelde zijn deze ervaringen eigenlijk niet onder woorden te brengen. Op de tv zag ik onlangs een mysticus die het vergeleek met de smaak van honing. Aan iemand die nog nooit honing heeft geproefd is het niet uit te leggen hoe deze smaak is. Voor mensen die de smaak van honing kennen, zijn een paar woorden nodig om deze ervaring te beschrijven.

Er zijn in alle tijden mensen geweest die hun toehoorders aanspoorde om hun leven zo te veranderen dat ze deel kunnen hebben aan dit wonderbaarlijke. Jezus, Boeddha en Mohammed om maar een paar hele grote namen te noemen hebben er een hele leer voor ontwikkeld. Allen vanuit hun eigen cultuur en in hun eigen tijd. Helaas hebben velen, deze soms verschillend lijkende lessen, gebruikt om een strijdpunt van te maken. Ze gebruiken de lessen dan om een persoonlijke strijd te voeren, met alle ellende van dien. Het zou beter zijn om de woorden van deze mensen te gebruiken om zelf achter de smaak van honing te komen.

https://www.jaczitman.nl/columns/paranormaalmap/BDE.htm

 

Vorige week schreef ik in deze column over een ex-militair die een bijna dood ervaring kreeg tijdens een hart stilstand. In de twintig jaar dat ik met dit werk bezig ben, waarvan tien jaar voor mijn beroep, zijn er veel meer mensen aan mij voorbij getrokken die zo’n ervaring hebben gehad.

 

Bij Pake en Beppe.

Onlangs kwam een vrouw in mijn praktijk die nog veel lijdt aan de gevolgen van een zeer ernstig verkeersongeluk wat ze enige jaren geleden moest meemaken. Tijdens haar eerste behandeling in het ziekenhuis overleed ze onder de handen van haar artsen, maar kon gelukkig toch weer gereanimeerd worden.

‘Wat er toen gebeurde staat me nog heel helder voor de geest’ vertelde ze me. ‘Ik was in een mooie, lichte, heldere ruimte en het voelde allemaal heel goed aan’. ‘In die ruimte waren ook, zeg maar, een soort deuren, en één van die deuren ging open’. ‘Daar zag ik mijn Pake en Beppe staan’,vertelde ze me, nog duidelijk onder de indruk. ‘Ze zagen er heel gelukkig en mooi uit, en waren helemaal wit en helder’. ‘Ook ik was helemaal wit en voelde me heel blij toen ik mijn grootouders daar zo mooi en gelukkig zag staan’. ‘Ze waren niet alleen, want bij Beppe stond een jongen met hele heldere, mooie ogen en deze jongen werd door Beppe heel liefdevol omarmd’.

‘Pake kwam naar mij toe en zei, ‘Het is nog te vroeg voor jouw, je moet nu weer terug gaan’. ‘Zo ging ik weer terug naar mijn lichaam, maar dat is achteraf nog wel het vreemdste van alles’. ‘Het was namelijk net alsof ik bij mezelf op visite ging’.

Het mooiste van het leven.

‘In de lange revalidatie periode die ik heb gehad kwam ik ook bij een psychiater terecht, om te zien hoe ik geestelijk met mijn handicaps om ga’, zo vervolgde mijn bezoekster haar verhaal. ‘Ik vertelde deze man mijn belevenis in het hiernamaals, waar hij helemaal niet vreemd tegen aan keek’. ‘Ook vertelde ik hem dat Pake en Beppe, en vooral die jongen steeds in mijn dromen terug kwamen’. ‘Ik had er namelijk geen idee van wie die jongen was terwijl hij me toch ook heel bekend voor kwam.’ De psychiater stelde haar voor om eens in de familie te informeren of er in het verleden soms een kind was overleden. Bij navraag kwam deze vrouw, die de jongste van een groot gezin is, er achter dat er ooit een broertje was, die voor haar tijd, als baby overleden is. ‘Nu begrijp ik wie die jongen bij Pake en Beppe is’ vertelde ze me, met een opgelucht gezicht. ‘Toch mooi hè mijnheer Zitman, dat mijn broertje in zulke goede handen is, bij Pake en Beppe’. ‘Weet U, hoewel ik dagelijks veel pijn en ongemak heb door de gevolgen van het ongeluk, zou ik deze belevenis in het hiernamaals voor geen goud willen missen.’
‘Het is het mooiste wat me in mijn leven is overkomen!’

Licht en liefde.

Allemaal mooie verhalen zal U wellicht zeggen, maar er zijn zoveel van die verhalen, en de een ziet dit en de ander weer wat anders. Dat is juist, maar toch zit er in die verhalen ook weer iets wat bij de meeste overeenkomt. Bijna allemaal spreken de mensen met een bijna dood ervaring over een mooi helder licht, over een gevoel dat alles harmonieus en goed is, en over een gevoel van thuiskomen.

De beelden die ze er dan bij zien zijn vaak heel persoonlijk, zoals eerder overleden familieleden die hen opwachten. Sommigen zien beelden uit hun eigen cultuur. Bij Christenen zijn dat dan engelen of een beeltenis van Jezus. Boeddhisten zien dan bijvoorbeeld boeddha en een communist ziet misschien wel Marx, wie zal het zeggen. De beelden zijn niet het belangrijkste, het gaat om die sfeer van licht en liefde die zoveel indruk maakt.

De duisternis.

Maar, wellicht tot genoegen van de gelovigen in een hel, het kan ook anders. Een zakenman die bij mij in de praktijk kwam kreeg ook een bijna dood ervaring na een auto ongeluk, maar dan anders. ‘Dat gepraat over een mooie serene wereld geldt niet voor mij’ vertelde hij met een verbitterde stem. ‘Bij mij hoeven ze niet met die mooie praatjes aan te komen want het was verschrikkelijk’. ‘Ik wist heel goed dat ik dood ging’ vertelde de zakenman mij. ‘Ik realiseerde me dat ik alles wat ik had opgebouwd in één klap kwijt zou raken’. ‘Mijn bedrijf, mijn huis, mijn auto, ja alles wat ik bezit. ‘Alles gaat naar mijn vrouw, realiseerde ik me, en mijn vrouw die er goed uit ziet zou het natuurlijk met een andere man opmaken’. De zakenman vertelde me over een donkere tunnel waar hij zich in bevond, en heel in de verte was een uitgang, die erg aan hem ’trok’.

‘Maar, ik wilde terug’ en ik vocht voor wat ik waard was. Want ik moest dit overleven, alles mocht niet voor niets zijn geweest’. ‘Overal om me heen waren vreselijke figuren, die me probeerde vast te pakken’. ‘Het beste kun je ze vergelijken met de verminkte, monsterachtige bedelaars, uit oude films’. ‘Wat me vooral bij staat was een ongelovige hitte, een hitte die alles wat ik ben probeerde te verbranden’. ‘Gelukkig hebben de artsen mijn leven kunnen redden en ben ik er nog, maar het was niet leuk allemaal’.

//Reactie Redactie: Lees hier het egoisme van deze man, niet denkend dat als je dood gaat je niets mee kunt nemen!
Hij misgunde tijdens zijn sterven een eventuele andere man en zijn vrouw het geluk, aan liefde, hier was hij nog jaloers, bezitterig, kon niet loslaten.
Hij vond zijn vrouw mooi, ze was van hem! Zijn geld was ook van hem, dat bracht hem terug, hopelijk zal hij leren om hier anders mee om te gaan.//

‘Denkt U dat later, als U dood gaat het weer zo zal gaan?’ vroeg ik hem. ‘Ach, daar denk ik maar liever niet aan, dat zien we dan wel weer’.

Wat maakt nu het verschil in deze verhalen, want hoewel vrijwel de meeste bijna dood ervaringen heel positief zijn, blijken er toch enkelen een hele nare ervaring te hebben gehad. Alles heeft mijns inziens te maken met te vastzitten aan het materiële en het niet los kunnen komen van overtuigingen en egoïsme. We zouden kunnen stellen dat we tijdens ons leven door egoïsme, ons een hel creëren, terwijl we denken dat we bezig zijn het helemaal te maken.

Jac Ziltman

 

Ook een zeer interessant verhaal over een spiegel met lading

https://www.jaczitman.nl/

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥