Top 10 Ways How A Narcissist Controls You
De stiltebehandeling voor dagen… zonder dat je weet waarom. Dat is echt erg.
Er is ook geen echte reden voor.
Plots is het over en kunnen er weer gesprekken plaatsvinden, blijkbaar werd je gestraft voor iets dat je niet gedaan had, maar het fijne wist je er nooit van, je wist dan ook nooit, wanneer het weer kon gebeuren.
En als je dan jong bent, dan is het heel pijnlijk en loop je altijd op je tenen, want plotseling kan iemand boos worden om iets.
Maar wat, zeggen ze nooit. Waarschijnlijk weten ze het zelf ook niet.
Dat maakt onzeker…en geeft die ander een zekere macht.
Zeer ongezond voor het zelfbeeld voor kinderen. Het is zo erg dat die kinderen wel willen kruipen voor een van hun ouders opdat ze maar weer tegen hen spreken.
Als iemand later zwijgt zullen ze altijd in de eerste plaats denken dat het aan hen ligt, dat zij iets verkeerds hebben gedaan maar ze weten niet wat!
Maar de ander is blijkbaar ergens boos over.
En dat moet wel jouw schuld zijn toch?
Dat is je geleerd nml.
Jij deed iets fout en jij krijgt straf omdat de ander niets tegen je zegt of geen contact opneemt.
Zo werkt dat onbewust.
En de ”als blikken konden doden” blik!
de meest vernietigende blik van een ouder richting het kind!
Het: Van jou komt nooit iets terecht…
Of |Jij zult mij nooit overstijgen,…
Schamperen bij gemaakte fouten met taal, en dan beroepen op het woordenboek; Dan zoek je dat maar op!!!!!
Ipv liefdevolle uitleg geven wat dan wel de bedoeling is. Zoals normaal is bij ouders die van hun kinderen houden.
Je zelfbeeld kan laag zijn omdat je ouders je nooit prijzen, nooit zeggen dat je knap bent bv of er leuk uitziet.
Je hebt totaal geen idee hoe je overkomt op anderen.
Mondjesmaat zegt iemand dat wel tegen je maar omdat die ouder het niet zegt weegt dat net iets zwaarder.
Want een ouder zou toch intens van je moeten houden immers en zeggen dat je leuk lief en aardig bent?
Dus denkt een kind dat je niet echt van hem of haar houdt. Dus denkt het kind dat er iets mis is met hem of haar.
De nadruk ligt mn op falen, wat je ook doet het is nooit goed genoeg.
Je kunt niks, maken ze je wijs, je bent een niks, je bereikt niets, doe niet zo stom, hoor je vaak, misnoegd zijn ze over jou.
Je doet van alles om hen blij te maken, maar niets werkt.
En op een dag zal het kind veranderen in een lastige puber die overal tegenaan trapt, de aandacht die ze dan ineens wel krijgen is idem negatief maar dan wel een graadje hoger, alles beter dan negativiteit terwijl het kind wel aardig was!
En zo werkt dat nu eenmaal met de menselijke geest.
Je kunt het breken maar op een dag zal de bijna gebroken geest terug gaan vechten.
Dat is een normale reactie nml op slecht gedrag van een ouder bv.
De narcist zal altijd keihard tegen je ziel trappen en als jij auw zegt…oftewel assertief bent, zullen ze je daarop pakken.
Je mag niet boos zijn, je mag niks zeggen, je moet je mond houden.
Jij mag geen auw zeggen terwijl zij jou pijn doen, dat zijn narcisten.
Kinderen die opgroeien bij narcistische ouders zullen altijd terecht komen in relaties met narcisten.
Waarom? Omdat dat het enige is dat zij kennen.
Beter dan dat, weten en kennen zij niet.
Dat is vertrouwd, dat is wat zij kennen want zo hoort het blijkbaar en natuurlijk weten ze verstandelijk wel dat er van alles niet klopt…maar emotioneel is het ergens een vreemd stukje veiligheid.
In feite moeten ze tegen iemand op kunnen kijken, iemand waar ze ergens bang voor zijn.
Iemand die arrogant overkomt misschien maar het blijkbaar ook is.
Toch op den duur komt iedereen er achter dat, dat geen leven is….
Dan zijn velen al jaren verder, met enorm veel stress en angst…
En moeten zij zichzelf opnieuw beraden hoe verder en wat wel of niet normaal is in relaties.
In ieder geval niet dat wat blijkbaar zo vertrouwd leek!
