Moddervloed: Tartaria gestraft door God
Tartaria of Tartaria is een historische naam voor Centraal-Azië en Siberië. Onwetendheid rond het gebruik van Tartaria als plaatsnaam heeft geleid tot complottheorieën, waaronder ideeën over een “verborgen verleden” en “modderoverstromingen”. Dergelijke theorieën beweren dat Tartarije (of het ‘Tartaarse rijk’) een verloren beschaving was met geavanceerde technologie en cultuur.
Dit negeert de goed gedocumenteerde geschiedenis van Azië, waarnaar Tartaria verwijst. Tegenwoordig beslaat de regio Tartaria een regio die zich uitstrekt van centraal Afghanistan tot het noorden van Kazachstan, evenals gebieden in het huidige Mongolië, China en het Russische Verre Oosten in “Chinese Tartarije”.
De geglobaliseerde versie van de complottheorie is gebaseerd op een alternatieve kijk op de architectuurgeschiedenis. Aanhangers stellen voor dat gesloopte gebouwen zoals het Singer Building, het oorspronkelijke Penn Station in New York, of het tijdelijke terrein van de Wereldtentoonstelling van 1915, waren feitelijk de gebouwen van een enorm imperium gevestigd in Tartarije dat uit de geschiedenis is onderdrukt.
Weelderig vormgegeven gebouwen uit de vergulde tijd worden vaak voorgesteld alsof ze werkelijk door de zogenaamde Tartaria zijn gebouwd. Andere gebouwen, zoals de Grote Piramides en het Witte Huis, worden verder voorgesteld als Tartaarse gebouwen. De samenzweringstheorie beschrijft slechts vaag hoe zo’n zogenaamd geavanceerde beschaving, die naar verluidt wereldvrede had bereikt, ten val had kunnen komen en verborgen kon blijven.
In de complottheorie is het idee dat een ‘moddervloed’ een groot deel van de wereld heeft weggevaagd door ontvolking en dus oude gebouwen gebruikelijk, ondersteund door het feit dat veel gebouwen over de hele wereld architecturale elementen hebben zoals deuren, ramen en bogen lagen vele meters onder het “grondniveau”. Zowel de
Eerste als de Tweede Wereldoorlog worden genoemd als een manier waarop Tartaria werd vernietigd en verborgen, wat de realiteit weerspiegelt dat de uitgebreide bombardementscampagnes van de Tweede Wereldoorlog veel historische gebouwen hebben vernietigd.
Het algemene bewijs voor de theorie is dat er over de hele wereld vergelijkbare bouwstijlen bestaan, zoals hoofdgebouwen met koepels of sterforten. Ook lijken veel foto’s uit het begin van de 20e eeuw verlaten stadsstraten in veel hoofdsteden over de hele wereld te tonen. Wanneer mensen op de foto’s verschijnen, is er een opvallend contrast tussen de paard- en wagenbewoners in de modderige straten en de uitgebreide, zeer sierlijke stenen megastructuren die boven de inwoners van de steden uittorenen. wat zelfs te zien is in moderne steden waar extreme armoede in contrast staat met wolkenkrabbers.
