Auschwitz en de verloskundige Polka Stanislava Leshchinsky
Soms is het onmogelijk te geloven hoe mensen in het beroemde vernietigingskamp Auschwitz woonden. Polka Stanislava Leshchinsky werkte daar als vroedvrouw. Ze besloot pas in 1965 te praten over wat er toen gebeurde. De vrouw bleef twintig jaar lang zwijgen.
Stro veranderde in stof
Veel vrouwen kwamen het kamp binnen toen ze zwanger waren. Stanislava werkte in drie hutten en vervulde de functies van verloskundige. Het pand werd gebouwd van planken. Ze hadden enorme rattengleuven.
Aan de ene kant van een van deze hutten waren drie verdiepingen tellende stapelbedden. Vuile stromatrassen waren erop bekleed. Op zo’n ‘bed’ moesten 3-4 vrouwen slapen. Het was zwaar en ongemakkelijk voor hen, omdat het stro na verloop van tijd in stof veranderde. We werden gedwongen om zieke vrouwen op planken te leggen met bulten die het lichaam tot op de botten wreef.
Gewoon een beetje aspirine
Stanislava zei dat het in deze drie hutten vreselijk koud was, net zoals in andere. De kachel werd zelden verwarmd. De vroedvrouw ging zelf voor water. Ze bracht een emmer water in 20 minuten.
In dergelijke omstandigheden was het lot en de gezondheid van vrouwen uiterst moeilijk en verzwakt en was verloskundig werk ongelooflijk zwaar. Er waren geen antiseptica of verbandmiddelen. Aanvankelijk was Stanislava de enige die verantwoordelijk was voor het leven van vrouwen. Dus als het nodig was om de placenta tijdens de bevalling handmatig te scheiden, deed ze het zelf, omdat er gewoon geen arts was.
Al snel arriveerde de hulp voor de verloskundige-gevangene – artsen Irena Konnechnaya en Irena Bialuvna, ze waren ook afkomstig uit de gevangenen van Auschwitz. Białowna redde Stanislava van de dood toen ze tyfus kreeg. In het kamp had de dokter maar een paar pakjes aspirine.
Geen enkele dood
Tijdens haar verblijf in het kamp deed Stanislava meer dan drieduizend geboorten. Ondanks de ratten, wormen, vuil, infecties, gebrek aan water, geen enkele (!) Dood van een moeder of een pasgeborene vond plaats tijdens de bevalling. De arts die om deze statistieken vroeg, was verbaast over de woorden van de vrouw en zei dat zelfs in modern uitgeruste Duitse klinieken zo’n succes niet bestaat.
Pasgeborenen verdronken in een vat
Tot mei 1943 werden alle pasgeborenen van Auschwitz verdronken door lokale verpleegsters in een vat. Eén zo’n verpleegster belandde in een kinderkamp. De lichamen van de gedode kinderen werden weggegooid en de moeders die net waren bevallen zagen ratten hun baby’s uit elkaar scheuren. Tot 43 mei werden ongeveer 1500 kinderen verdronken, enkele honderden kinderen werden naar de stad Naklo gestuurd voor denationalisatie, ongeveer 1.000 stierven aan honger, kou en onhygiënische omstandigheden.
Kinderen die aan de dood ontsnapten, stierven echter geleidelijk aan honger. Hun huid werd dunner, waardoor pezen en bloedvaten zichtbaar waren. De Russische kinderen leefden het langst, en er waren de meesten van hen daar.
In januari 1945 werden Leshchinsky en andere gevangenen van het kamp bevrijd door Sovjettroepen. Stanislava bleef in haar specialiteit werken tot 1957, na 35 jaar van haar leven te hebben gediend. De dappere vrouw stierf in 1974.
De meest duistere geschiedenis ooit.
Vreselijk wat zij doorstaan hebben.
