De dagen waarop je, je verdrietig voelde

Pfff ik had altijd een hekel aan de maandag.

Lekker net weekend gehad en dan moest je weer in het stramien, school …
ook later toen mijn kind naar school moest, was de maandag weer een stramien gevoeletje.
Ik vond er niets aan.

Dinsdag was altijd zo’n dag dat je dacht, het begin is er af maar nu nog de rest van de week doorstaan.

Het weekend leek altijd een intense beloning nml. En altijd net te ver weg.
Woensdag vond ik altijd wel een fijne dag!
Had als kind natuurlijk een vrije middag in die jaren, en later toevallig toch vaak geen lange dagen op school als het woensdag was, dus heb weinig problemen met de woensdag!
Donderdag dan ging het al kriebelen, bijnaaaaaaaaaaaa weekend en koopavond in onze stad, dat was in die tijd altijd fijn.

Dat leefde dan meer daar buiten gevoel etc.
Winkels open, vond ik altijd wel een fijn gevoel.

Vrijdag ja heerlijk!
Die dag telde al bijna niet meer mee, want 2 vrije dagen voor de boeg!
Nou dan had je vrijdagavond dan gingen we uit en zaterdags ook… geweldig!!!!!
Als kind moest je op zaterdag altijd huiswerk maken, en als je dat niet deed, was de zondag voor mij altijd een nare dag, alsnog je huiswerk met lange tanden maken.
Zaterdag was altijd wel een knusse dag in een soort chaos.
Weet nog dat de dik voor mekaar show op de radio kwam, was altijd erg grappig…
Op zondag voelde ik me altijd een beetje doodgaan…
Alles was dicht, saai gewoon en weer dat vooruitzicht van die maandag en de rest van de week tot vrijdag!
Pfffffffff…

Nu nog vind ik de zondagen nooit echt nice…de sfeer enzo.

Maar gelukkig heb ik er minder last van, omdat de winkels open zijn..mijn zondagstrauma is wat verlicht zeg maar 🙂

Nu wacht ik meestal een jaar lang op die mooie zomer, die bijna niet meer komt…
Ja we hebben prachtige superhete dagen gehad 2 weken op een jaar tijd is niet veel en dan te heet is ook niet fijn…en geen echte zomer voor mijn gevoel.

De zg mooie dagen daarvoor was er telkens een te koude wind rondom ons.
Dus ook weer geen echte zomer.
Jammer.

Nu betrapte ik me er op dat ik plots dus dat nare gevoeletje kreeg na de zomervakantie, als de zomer stervende is richting de herfst en de scholen weer begonnen, alsof je collectief al die energie voelde in de lucht van balende kindermensjes… ja de scholen waren dus inderdaad weer begonnen… oke?
En  als mijn zoon op de basisschool weer naar school moest na een vakantie vond ik dat best deprimerend altijd.
Maar ik heb nooit een lastig kind gehad gelukkig.

We konden altijd goed met elkaar… maar an sich is het best apart hoe je, je voelt aangaande dagen…van de week en seizoenen en scholen.
Denk dat wel meer mensen dit zo hebben ervaren en nog ervaren. Dat moeten van dingen die je echt niet wilt.
De frustratie en het gevoel ergens gevangen te zitten in een maatschappij, en je dingen moet jarenlang zo niet je leven lang…wat een hel eigenlijk.

Ik heb mijn vrijheid echt nodig.