Vreemde wezens zien
“Het gebeurde in de zomer van 2005. Mijn vriend belde en nodigde mij en mijn vriendin voor de avond uit in het grote familiehuis van zijn ouders in Chikora, Pennsylvania.
Het was gewoon een prachtige avond en we hebben geen medicijnen gebruikt, en niet iets gedaan dat hallucinaties kon veroorzaken. We zaten op de veranda en bewonderden de zonsondergang, die zich langzaam verschuilde achter het dichte bos in de buurt. De duisternis kwam snel. Ik moet zeggen dat de veranda daar vrij breed was en de moeder van mijn vriend hield daar veel potten met bloemen en andere planten.
En er waren veel lantaarns, zodat de veranda goed verlicht was en het ongetwijfeld van veraf al duidelijk zichtbaar was. Het was ongeveer 10 uur in de avond en we zaten en praatten rustig, toen we plotseling een vreemd geluid hoorden “Tink!”, met zo’n geluid, raakt meestal iets solide een aarden pot. We keken allemaal naar het geluid en besloten eerst dat een bosdier op de veranda was geslopen. Maar wat we zagen tussen de potten die op de reling van de veranda stonden, leek meer op een grote vleermuis.
Het wezen had grote vleugels die het om zijn kuit en hoofd bond … Toen ik het hoofd zag, leek de mijne van schrik te ontploffen, het hoofd was volledig menselijk! De oren van het schepsel waren langwerpig en puntig, maar ze leken eerder op antennes, niet op oren. En het wezen met het menselijke hoofd had geen haar, maar iets anders. Terwijl we het verbaasd aanstaarden, vloog het wezen abrupt omhoog en zwaaide de vleugels wijd open vlak voor de lichtbron. En onder deze vleugels bevond zich een heel klein en slank volledig menselijk vrouwelijk lichaam. Ik kon niet geloven wat ze zagen. Het was een perfect menselijk lichaam met een menselijk hoofd, armen en benen, maar met vleugels op de rug, die aan de armen en benen waren bevestigd. Het materiaal van de vleugels was vergelijkbaar met de leerachtige vleugels van vleermuizen en toen het licht er doorheen scheen, zag ik doorschijnende bloedvaten erin. De huid van het lichaam van het wezen was lichtgroen en op het hoofd en lichaam leek het in plaats van haar en kleding, korte witte haartjes te hebben als van een soort vacht. En het kleine lichaam van dit schepsel scheen zachtjes met zijn eigen licht, alsof het echt een fee uit sprookjes was. Ik probeerde te schetsen hoe onze “fee” eruit zag. Ze zag eruit als een kruising tussen een mens, een vlinder en een vleermuis. De biologische feiten. Het had ongeveer de grootte van een eekhoorn qua omvang en ongeveer 30 cm lang. Volgens de verhoudingen van het lichaam viel het volledig samen met de verhoudingen van een persoon. Nadat de ‘fee’ achter de potten was weggevlogen, begon ze op te fladderen van de veranda naar het donkere bos. Al snel verloren we haar uit het oog. Toen de “fee” wegvloog, zaten we zwijgend met onze mond open voor ongeveer een halve minuut, en toen riep iemand uit: “Wat in godsnaam!” en we begonnen alles te bespreken wat we zagen. We noemden dit meteen een fee, niemand dacht aan iets anders. Het was een heel echte fee en absoluut prachtig. Ergens in een uur reden mijn vriend en ik naar mijn huis. De hele reis konden we niet stoppen met praten over dit incident en het veranderde volledig onze perceptie van de realiteit van deze wereld. paranormal-news.ru Vertaald van een Russische website:
Je leest ook steeds meer over ufo waarnemingen.
Misschien is het de sluier die ons verwijdert houdt van deze wezens, dunner geworden.
Misschien wel door CERN, ze zijn daar met iets bezig dat de sluier weg zou halen.
Misschien bestonden deze wezens ooit wel gewoon voor de mensheid, maar is dat op den duur verdwenen.
Sprookjes verhalen zijn vast niet zomaar verzonnen, omdat er ook veel waarheid is gevonden in die verhalen. Misschien gaan we straks allemaal meer van die sprookjesfiguren tegenkomen.
Heel soms zie ik er eentje, maar dat is dan een mens… 🙂
