‘Een leven lang miskend’

‘Een leven lang miskend’

Je leven lang afvragen waarom je moeder nooit lief tegen je deed. Altijd maar kritiek van haar krijgen. Op alles. Zwanny Visser-Zandt uit Musselkanaal wist nooit waarom ze een andere behandeling kreeg dan haar broer en zus. ‘Wat ik ook deed: het was nooit goed.’

‘Was mijn moeder mijn moeder wel?’
Bijna 72 jaar is ze nu, en ze begint zich af te vragen: Was mijn moeder mijn moeder wel? En zo niet: wie is het dan wel?’

Het gevoel kwam voor het eerst op toen ze afgelopen zomer in Damwoude aan de praat raakte met een fysiotherapeute. Die vrouw vertelde haar over de eerste patiënt die ze ooit had. Die had iets gezegd wat ze nooit was vergeten: ‘Ik zeg wat ik denk, en wat een ander van me denkt, kan me niets schelen.’

Het kwartje viel
Er viel een kwartje bij Zwanny, die doorvroeg: had deze vrouw ook kinderen? Ja hoor, zei de therapeute, die had ze: een zoon en een dochter. De dochter was een paar jaar geleden overleden, de zoon zat in de gemeenteraad.

Wist de fysio zeker dat er maar twee kinderen waren? Ja hoor, dat wist ze zeker. ‘Dan heeft ze gelogen’, zei Zwanny. ‘Want hier tegenover je zit de derde.’

Liefdeskind
Zwanny’s vermoeden – dat ze het liefdeskind was van haar vader en een andere vrouw – groeide. Ze besloot een boek te schrijven. Het werk kreeg de titel ‘Miskind’ – een verbastering van ‘kind’ en ‘miskend’. Omdat ze haar leven lang miskend is door een moeder die nooit van haar heeft kunnen houden.

‘Alweer één?’
Altijd kreeg ze kritiek. Op alles. Haar werk bijvoorbeeld, Zwanny werkte in een tehuis voor gehandicapte kinderen en had ook zelf pleegkinderen in huis. ‘Maar van ma kreeg ik daar altijd kritiek op. Als ik weer een pleegkind in huis nam zei ze: Alweer één? Net of dat iets heel ergs was.’

‘Ik kon er toch niks aan doen?’
Terugkijkend kan ze het wel beter begrijpen. ‘Als mijn vermoeden klopt, was ik onder de deur doorgeschoven en van een ander. Dan begrijp ik veel beter waarom ze kritiek op mij had vanwege de pleegkinderen. Maar ik kan niet begrijpen waarom je zo tegen kinderen kan doen. Ik kon er als kind toch niks aan doen dat ik geen kind van haar was?’

Geen kwaad woord
Zwanny’s tante gaf haar wél de liefde die ze zocht. Ook die wist zeker dat Zwanny’s vader haar echte vader was, maar twijfelde over haar moeder. Haar moeder zelf heeft Zwanny het nooit durven vragen – ook niet waarom ze zo lelijk deed tegen haar. ‘Mijn zus wilde ook nooit een kwaad woord over haar horen.’

Stop met smeken
Met haar boek wil Zwanny een belangrijke boodschap meegeven aan mensen die hetzelfde hebben meegemaakt: ‘Stop met smeken om liefde als je die toch niet krijgt. Je maakt jezelf en je kinderen ermee kapot.’

Nu het boek is uitgegeven krijgt ze veel reacties. Tussen die mails heeft ze van een familielid inmiddels ook de bevestiging gekregen dat de vrouw die haar hele leven zo liefdeloos met haar omging inderdaad haar echte moeder niet is. Zwanny laat weten hier nog niet van overtuigd te zijn. Ook zegt ze niet te weten of het nog wel te bewijzen is.
Door: RTV Noord

https://www.rtvnoord.nl/nieuws/157786/Een-leven-lang-miskend