De ziel kiest de ouders

De ziel kiest de ouders

Verschillende spirituele tradities leren dat de ziel van het kind zijn ouders kiest. Je vraagt ​​je misschien af ​​wat het is, of je denkt dat als je je ouders had kunnen kiezen, je de jouwe zeker niet zou hebben gekozen! In feite is het over het algemeen geen met redenen omklede keuze, intellectueel zoals wanneer je iets uit een catalogus kiest, maar een soort elektromagnetische aantrekkingskracht.

Dokter Christophe Massin, psychiater en psychotherapeut, verwoordt het als volgt in zijn werk “de baby en liefde”: “Een niet-belichaamd geweten voelt zich onoverwinnelijk aangetrokken door dit paar ouders, niet in hun fysieke vorm, maar eerder door de ‘bepaalde energie die uit elk van hen naar voren komt, in voor- en tegenspoed’.

Deze aantrekkingskracht is gemaakt van trillingen, emanaties uitgezonden door toekomstige ouders en karmische schakels kunnen een belangrijke rol spelen. Deze karmische schakels leiden ons om de wezens te vinden met wie we mogelijk conflicten hebben om te kalmeren of met wie we hebben gehad een sterke liefdesrelatie om ons te blijven vergezellen, ons te steunen of samen iets te bereiken.

De ziel voelt zich aangetrokken tot ouders waarvan ze weet dat ze de expressie van haar kwaliteiten kunnen stimuleren en haar kunnen helpen uitdrukken wat ze tot leven heeft gebracht en bereikt.

Vaak kiest de ziel van het kind een eigenschap die het meer in het bijzonder wil uitdrukken en / of stimuleren bij zijn ouders en de omgeving, bijvoorbeeld compassie, loslaten, tolerantie, universele liefde. Elk lid van onze familie is er om ons te helpen een aspect van onszelf te onthullen, te ontwikkelen of te overstijgen.

Als een geliefde ons bijvoorbeeld verlating laat ervaren, moeten we misschien onze autonomie ontwikkelen.

Wanneer er een karmisch conflict is, biedt de liefde die van nature kan ontstaan ​​binnen een gezin, vooral tussen ouders en kinderen, bijzonder gunstige redenen om deze relaties te herstellen en te helen. Het uiteindelijke doel van deze herenigingen is om ons openstellen voor liefde zonder enige beperking, dat wil zeggen om ons te helpen ontwaken, elkaar te helpen, elkaar te respecteren, elkaar lief te hebben, zonder te wachten, zonder oordeel, zonder vergelijking of manipulatie. om zijn karmische wonden te vinden en te genezen.

Wanneer een ziel besluit terug te keren naar de aarde, ontmoet ze haar Gidsen om haar keuzes van incarnatie te definiëren, dat wil zeggen de facetten van zichzelf die ze wil ervaren en ontwikkelen, de lessen die ze wil moet leren en wat ze ervoor kiest om te komen helen, creëren, delen en bereiken in het komende leven. Het eerste doel van alle geïncarneerde zielen is om hun evolutie te perfectioneren door van zichzelf te leren houden, om hun licht en hun goddelijke essentie herkennen en volledig tot uitdrukking brengen. De ziel definieert wat ik haar “prioritaire genezingsdoelen” noem, bijvoorbeeld het overwinnen van haar neiging zichzelf af te wijzen en daarom afwijzing aan te trekken, niet langer haar macht over te dragen aan anderen , jezelf bevrijden van emotionele afhankelijkheid en liefde voor jezelf ontwikkelen. Het kiest ook de unieke bijdrage die het wil leveren aan de aarde:

Dit gebeurt op een zeer hoog bewustzijnsniveau en deze beslissing wordt ongeveer drie maanden voor de bevruchting genomen Ze kiest, met advies van haar gidsen, de ouders en de omgeving die het meest geschikt zijn voor het leren en de ervaringen die ze moet opdoen.

Laurence, die ik in een regressie over haar keuzes van incarnatie begeleidde, begreep bijvoorbeeld dat ze ouders van twee verschillende religies had gekozen omdat een van de belangrijkste doelen van haar ziel in deze incarnatie was om haar tolerantie te ontwikkelen. de ziel kiest een gezin en een sociale omgeving die haar verzekert van het tegenkomen van bepaalde moeilijkheden die ze moet herbeleven om ze te transcenderen. Ze kiest de ouders die in staat zullen zijn om zowel het beste uit zichzelf als meer te halen donker zodat ze het bewustzijn kan vergroten en zich ervan kan bevrijden Buiten de ouders wordt de ziel aangetrokken tot een familielijn met zijn sterke punten en problemen, een land en een historische context.

Een paar woorden om dit proces beter te begrijpen: wanneer een wezen een incarnatie voltooit, herziet hij zijn hele leven om de balans op te maken. Dit is waar mensen die bijna dood aan lijden (BDE) getuigen: Hij heeft misschien pijnlijke ervaringen gehad, zoals verlating of verraad, die hij zal accepteren. In dit geval is er onmiddellijke transmutatie van de pijn.

En dan zijn er ervaringen die hij niet zal accepteren en waaruit hij oordelen en beperkende interpretaties op zichzelf of op het leven zal trekken. Hij ervoer bijvoorbeeld een heel belangrijk gevoel van verraad en zal concluderen dat hij nooit meer zijn hart en vertrouwen zal kunnen openen, aangezien het doel van de ziel op het hoogste niveau is om lief te hebben en om zichzelf te accepteren, ongeacht de beleefde ervaring, zal het dezelfde soort moeilijkheid vinden in een volgende incarnatie om een ​​nieuwe kans te krijgen om deze verwonding en de bijbehorende oordelen te ontmoeten, te verwelkomen en te overwinnen.

Wanneer de ziel haar incarnatiekeuzes maakt, kiest ze de karmische wonden die ze wil vinden om een ​​nieuwe kans te krijgen om ze te transmuteren.Dit betekent dat ze door deze wonden te kiezen weet dat ze zich er quasi op zal aantrekken magnetische ouders, omstandigheden en ontmoetingen die hen zullen reactiveren.

Zo zal een ziel die zichzelf moet bevrijden van een wond van afwijzing, zich aangetrokken voelen tot ouders van wie ze zich afgewezen zal voelen, zoals ouders die een jongen willen als het een meisje is. Later voelt ze zich misschien onbewust aangetrokken tot partners van wie ze zich afgewezen zal voelen. Een ziel die een verlatingswond moet helen, wordt ‘magnetisch’ aangetrokken door ouders die haar verlaten of die er nauwelijks bij zijn, waardoor ze het gevoel krijgt dat ze wordt verlaten.

Zelfs als dit niet het geval is, zal ze de neiging hebben alles te interpreteren in overeenstemming met haar verwondingen, dat wil zeggen dat de geringste houding of een beetje afstandelijke spraak zal worden gevoeld als afwijzing of verlating. de ziel maakt haar keuzes voor incarnatie, ze staat niet in contact met haar karmische herinneringen, daarom lijkt alles hem licht en gemakkelijk. Volledig verbonden met haar goddelijke bron, heeft de ziel vertrouwen in haar capaciteiten om haar plan uit te voeren d ‘incarnatie, om haar oude fouten te overwinnen, haar lessen te leren, de kwaliteiten te ontwikkelen die ze heeft gekozen om te ontwikkelen en om te bereiken wat ze de aarde wil helpen.

Ze weet dat incarnatie haar een geweldige kans biedt om te experimenteren en te groeien. Tijdens haar afdaling in de incarnatie vindt ze geleidelijk al haar beperkingen, dat wil zeggen de som van al haar herinneringen, beperkende overtuigingen en onopgeloste wonden. naar de aardse gebieden, des te meer verlaat het het gevoel van eenheid dat heerst in de hemelse gebieden om de dualiteit binnen te gaan en vindt het opnieuw de illusie dat het gescheiden is van anderen en van het goddelijke. Ze voelt zich steeds zwaarder en vergeet geleidelijk wie ze is in haar goddelijke essentie. Dit roept bij haar vele angsten en twijfels op, in het bijzonder de angst om niet te slagen in haar ‘mandaat van incarnatie’ en de liefde die haar bewoont en het contact met het goddelijke licht te verliezen.

Dit verklaart de weerstanden tegen de incarnatie die op dit moment kunnen ontstaan. Sommige zielen voelen tijdens deze “afdaling naar de incarnatie” dat ze zich uiteindelijk niet voldoende gereed voelen en besluiten om terug te keren. lagen ontstaan ​​in dit proces. Alles dat niet wordt geaccepteerd en genezen, zal daarom door de ziel worden gereproduceerd om een ​​nieuwe kans te krijgen om het te transmuteren. De gebeurtenissen in ons leven zullen onze karmische wonden stimuleren totdat we ons ervan losmaken. We trekken onvermijdelijk datgene aan dat resoneert met onze blessure. We maken af ​​wat we nog niet hebben afgemaakt, we vinden de wezens met wie een blessure bleef bestaan ​​zonder genezing en we herbeleven situaties waarvoor we zonder oplossing waren gebleven.

Dus wat we bij onze ouders beoordelen, is wat de ziel heeft gekozen om te komen en te ontmoeten en in ons te genezen. Dit heeft het voordeel dat het een beter begrip geeft van de blessure en het bewustzijn dat nodig is voor onze evolutie.

Wanneer een wezen zich bevrijdt van een karmische wond, draagt ​​het bij aan de bevrijding van zijn hele familielijn.

De ziel wordt dus aangetrokken door ouders en door een familielijn met ladingen en mogelijkheden die ondanks verschijningen in staat zijn om haar inzet mogelijk te maken.

De ziel van het kind ‘kiest’ u daarom zowel voor uw kwaliteiten en uw sterke punten als voor uw schaduwen en zwakheden. Als je dus geen perfecte ouders bent, zul je de perfecte ouders zijn, dat wil zeggen het meest geschikt voor je kind.

Dit bewustzijn kan veel angsten en schuld verlichten! Sommige zielen kiezen ook ouders waarvan ze weten dat ze hen kunnen helpen evolueren. Dit is tegenwoordig meer en meer het geval.