De Igigi: De raadselachtige godheden die in opstand kwamen tegen de Anunnaki
In de Chaldeeuwse mythologie waren de Igigi of Igigu kleine goden in de literatuur van het oude Mesopotamië. Dit woord werd gebruikt om de hoogste raad van de goden van de hemelse gebieden en hun plaats aan te duiden. De Igigi werkten voor de Anunaki, groeven greppels en legden kanalen droog, en op een dag, moe, onthulden ze zichzelf zoals verteld door de legendes van de epische gedichten Enuma Elish en Atrahasis. (Igigi anunnaki)
De Semitische term “Igigi” of “Igigu” verwijst naar een groep goden van het Mesopotamische pantheon. Hoewel de betekenis van “Annuna” een moeilijke en controversiële interpretatie blijft, heeft het woord “Igigi” meer studies nodig om begrepen te worden. Aan de andere kant is het niet helemaal duidelijk wat Annuna onderscheidt van Igigi. (Igigi anunnaki)
Zoals gemeld op de Oracc-pagina (The Open Richly Annotated Cuneiform Corpus), komt de term voor in het gedicht van Atrahasis, held in de Babylonische versie van het Epos van Gigamesh, het verhaal achter de zondvloed.
De tekst dateert uit de zeventiende eeuw voor Christus en is gegraveerd op tabletten, bewaard in het British Museum in Londen. De bevinding levert enig bewijs over de relatie tussen de Anunnaki en de Igigi. De tekst bestaat uit drie tabletten, die elk zijn uitgewerkt in acht kolommen, vier vooraan en vier achteraan, elke kolom bestaat uit ongeveer 55 regels. Al het werk bestaat dus uit in totaal 1.245 regels, waarvan er slechts enkele ons hebben bereikt.
Het gedicht van Atrahasis begint met de toestand die ontstond na de kosmogonie: de god van de hemel, Anu, wordt naar de hemel gepromoveerd; Ea (Enki), viel in de Abzu, de onderwereld van de abyssale wateren, waarboven de aarde rust; Enlil nam het land voor zichzelf, met alle levende wezens erin. (Igigi anunnaki)
De Igigi-goden werden in plaats daarvan gedwongen om op het land te werken, een gebied waar de god Enlil regeert. De Igigi hebben rivieren uitgegraven, waaronder de rivieren de Tigris en de Eufraat, en kanalen. Het zware werk van de Igigi-goden, dag en nacht, duurde 2500 jaar.
Dus vanaf regel 39 van Tablet I van het gedicht beginnen deze goden na te denken, totdat een van hen hen aanmoedigt om te stoppen met werken en in opstand te komen. De Igigi luisterden naar zijn metgezel en gooiden de werktuigen in het vuur, en ze marcheerden samen, ze gingen naar het heiligdom van Enlil. Er staat in het gedicht: (Igigi anunnaki)
“Toen goden vergelijkbaar met mensen, het werk doorstonden en de zware inspanning leden, was de gretigheid van de goden groot, het werk was zwaar, de vermoeidheid was groot; de grote Anunnaki, de zeven, ze hadden de Igigi vermoeidheid opgelegd. ”
De volgende regels zijn gedeeltelijk beschadigd, maar ze lijken erop te wijzen dat de Igigi geen meer vermoeide partners wilden, waardoor de Annunaki gedwongen werden een permanente oplossing te vinden. Hier creëerden de Anunnaki de mensen, die vanaf dat moment het werk van de goden moesten doorstaan. (Igigi anunnaki)
Enlil snikt en mediteert terwijl hij de aarde verlaat en met Anu naar de hemel gaat en hem de goddelijke krachten op aarde teruggeeft .. Anu antwoordt dat hij de redenen van de Igigi goed begrijpt, te groot is zijn werk, en stelt dan voor om de man te creëren (Lulu ), roept vervolgens de godin Mammu (of Mami, voorouder van “moeder”), de moedergodin, op om deel uit te maken van deze schepping en deelt haar beslissing mee aan de Igigi, die zich verlost voelen van hun uitputtende werk, verheugden zich . (Igigi anunnaki)
En dan bereidt Mammu het scheppingswerk voor, daarom besluiten de Igigi-goden om Mammu aan te duiden als de “Vrouwe van alle goden” (kala-Belet-ili). En (Mammu) mengt de klei en roept dan de Anunnaki en de Igigi op om op het deeg te spugen. De mens is klaar om te “zijn” en krijgt de taak toebedeeld die ooit voor de goden Igigi was: het zware werk van de aarde..
