Facebook-storing kan een voorbode zijn van Pearl Harbor-achtige aanval
Volgens de WEF’s website ,
Dit jaar zullen de discussies tijdens de live gestreamde conferentie gericht zijn op veilige ontwikkeling van ecosystemen. Nu de wereldwijde digitalisering verder versnelt en mensen, bedrijven en landen steeds meer met elkaar verbonden raken, is de beveiliging van elk afzonderlijk onderdeel van een toeleveringsketen van cruciaal belang om de duurzaamheid van het hele systeem te waarborgen.
Tijdens de technische oefening zullen de deelnemers hun praktische vaardigheden aanscherpen om een gerichte supply chain-aanval op een bedrijfsecosysteem in realtime te mitigeren.
Hoewel Mark Zuckerberg WEF-bijeenkomsten in Davos, Zwitserland heeft bijgewoond, is Facebook geen grote speler in de wereldwijde toeleveringsketen. De stroomstoring van meerdere uren gisteren zorgde echter voor angst en paniek in de harten van zijn 2,8 miljard gebruikers. Nu, in één dag, begrijpt de hele wereld de gevaren van een massale cyberaanval.
Dit artikel legt nu het verband tussen de wereldwijde storing van Facebook en een mogelijke Pearl Harbor-achtige aanval op Big Tech. Het concludeert: “ Ongereguleerd en zonder checks and balances op hun werking, zou big tech een bedreiging voor het Westen kunnen zijn; deze onthulling is een van de belangrijke lessen van de recente storing.” ⁃ TN-editor
Het indrukwekkende traject van het internettijdperk en de dominantie van sociale media over hoe we onze informatie krijgen, werd maandagavond getoond toen Facebook en zijn bedrijven – Instagram en WhatsApp – wereldwijd crashten.
Grote delen van de wereld vertrouwen op deze platforms en diensten, die grotendeels niet worden gereguleerd door overheden, om alles te doen: berichten verzenden, bellen, informatie ontvangen en vergaderingen en het dagelijkse leven coördineren.
Dit is niet slechts een klein deel van het leven van mensen in de moderne tijd. Door het internettijdperk is de macht snel in handen gekomen van een paar grote techreuzen die als monopolies opereren op het gebied van hosting, distributie en verspreiding van informatie.
Ze beheersen echter ook andere netwerken die steeds vaker dienen als stand-ins voor telefoonnetwerken.
Toen het internettijdperk in de jaren negentig begon, bood het mensen een radicaal nieuwe manier om toegang te krijgen tot informatie; daarvoor was er alleen televisie en radio. De aard van het internet, interactief op een manier waarop de andere twee dat niet waren, betekende dat het snel een veelvoud van plaatsen in het leven van mensen begon te bewonen die tot nu toe niet voor mogelijk werden gehouden.
Kort daarna bood internet een alternatieve manier om televisie te kijken: streaming-sites en YouTube. Dit werd al snel het geval voor radio en andere media. Nieuws ging online, bestormde belangrijke oude media en daagde het voortbestaan uit. Productverkoop – winkelen – ging online, net als de creatie van portals waar mensen kunnen chatten, berichten kunnen sturen en communiceren en virtuele versies van zichzelf kunnen creëren.
De meest recente revolutie is het binden van deze verschillende elementen onder de macht van grote technologiebedrijven – zoals Facebook. Wat dit betekent is dat terwijl het internettijdperk van de late jaren 1990 en vroege jaren 2000 een uniek wild-west was, het nieuwe tijdperk meer het tijdperk van de Robber Barons van de VS in de late 19e eeuw weerspiegelt – de monopolies en trusts die de industrie gingen domineren door horizontale en verticale integratie.
Grote technologiebedrijven zijn zo groot dat ze nu delen van het internet hebben opgeslokt en de manier waarop de meeste informatie en communicatiestromen beheersen.
EEN STORING zoals die van maandag is niet ongekend. Verschillende grote grote tech-sites zijn in het verleden gecrasht, meestal voor een korte tijd. Er is de afgelopen jaren ook een toename van cyberincidenten geweest, waaronder cyberaanvallen die gericht waren op kritieke infrastructuur, zowel in Israël, de VS als op andere plaatsen.
De vraag die overheden in toenemende mate zouden moeten stellen, is hoe ze communicatie en grote internetsystemen kunnen repliceren of onderhouden in het geval van een storing bij grote bedrijven die te groot zijn om failliet te gaan.
Dit is geen willekeurig gedachte-experiment.
De wereld betreedt een tijdperk van onzekerheid, wat niet alleen tot uiting komt in de pandemie, maar ook in de grote machtsconcurrentie. Dit komt omdat de wereldorde die ontstond na de Koude Oorlog, die leidde tot de wereldwijde dominantie van de Verenigde Staten, nu is verschoven naar een competitie van autoritaire landen die op gespannen voet staan met Washington en westerse democratieën.
De meesten van hen censureren ook bepaalde delen van internet of zijn bang voor wijdverbreid gebruik door burgers ervan. Dit omvat Turkije, Iran, China, Rusland en andere staten.
Grote technologiebedrijven moeten vaak de eisen van autoritaire regimes afwegen om tegen hen op te treden en ze in evenwicht te brengen met hun eigen budgetten en zakelijke doelen. Dit betekent in sommige gevallen bezwijken voor de autoritairen.
Wat een corrupte politiek.
