Mist die mensen ontvoert

Volgens de observaties van ufologen kunnen abnormale mist, of mistachtige objecten die de eigenschappen van UFO’s hebben, zowel aan het aardoppervlak of water als in de atmosfeer ontstaan. Vaak jagen deze eigenaardige UFO’s op schepen, vliegtuigen, auto’s en vooral op mensen.

Het lijkt erop dat zulke mistige formaties speciaal door iemand zijn gemaakt om aardbewoners te ontvoeren… Zelfs aan het begin van de luchtvaart verschenen er in de pers berichten over hemelse ontmoetingen van vliegtuigen met iets soortgelijks, uiterlijk bijna niet te onderscheiden van wolken.

 Wanneer vliegtuigen in dergelijke wolken terechtkwamen, werkten hun instrumenten niet goed, verloren de piloten de oriëntatie, gebeurden er ongelukken met het vliegtuig en soms verdwenen ze eenvoudigweg spoorloos. Eén zo’n incident werd in 1942 in de VS opgemerkt. Het luchtschip L-8, bestuurd door D. Cody en C. Adams, vertrok vanaf een basis in San Francisco om langs de kust te patrouilleren. De manoeuvres van het vliegtuig werden door veel mensen gadegeslagen vanaf boten en schepen die op de rede waren gestationeerd. Iedereen zag hoe het luchtschip in één enkele wolk vloog die door de blauwe lucht zweefde.

Het was toen, zoals later bleek, dat de communicatie met de ballonvaarders verloren ging. En toen gebeurde er iets heel vreemds: het luchtschip kwam nooit uit deze wolk! Een paar uur later werd hij liggend aan de kust gevonden. De parachutes zaten op hun plaats, de radio werkte naar behoren, de ontsteking was normaal, maar beide politieagenten verdwenen spoorloos. Het blijft ook onbekend hoe het luchtschip onopgemerkt het strand kon bereiken.

Een soortgelijke episode vond plaats in 1930, toen een klein vliegtuig opsteeg vanuit de stad Corpus Christi in Texas. “In de vrijwel wolkenloze hemel”, zo meldde ooggetuige F. Dirks, “hing slechts een klein, donker, compact wolkje met een ronde vorm, dat er echter enigszins ongewoon uitzag. Het vliegtuig vloog er tegenaan en… explodeerde.” De overblijfselen van het vliegtuig vielen vijf mijl van de explosielocatie. Het onderzoek heeft de oorzaken van de crash niet vastgesteld, maar het belangrijkste is dat reddingswerkers de lichamen van de piloten niet hebben gevonden.

 In 1961 ontplofte een An-2 postvliegtuig met zeven passagiers aan boord op een vergelijkbare manier nabij Sverdlovsk. Net als in het geval van Texas vonden zoekers alleen puin. De bemanningsleden verdwenen spoorloos.

De wolk veroorzaakte ook de verdwijning van een van de Amerikaanse gevechtsvliegtuigen tijdens de Koreaanse oorlog van 1952. De machine, bestuurd door de commandant van het luchtregiment D. Baldwin, stortte zich voor de ogen van de bemanningen van andere vliegtuigen in een donkergrijze wolk en bleef daarin zitten. Niemand heeft haar meer gezien.

HET GEVAL VAN DE PILOOT

Meestal associëren de pers en populaire geruchten dergelijke gebeurtenissen met de Bermudadriehoek, hoewel ze, zoals blijkt, ook typisch zijn voor andere delen van de wereld. Het geval van de beroemde Amerikaanse piloot Charles Lindbergh werd algemeen bekend. Op 13 februari 1928 vloog hij met zijn vliegtuig van Havana naar de Bahama’s voor onderzoeksdoeleinden.

 Terwijl hij boven de Straat van Florida vloog, ontdekte Lindbergh tot zijn verbazing dat de pijlen van de navigatie-instrumenten willekeurig begonnen te draaien. Toen verscheen er recht voor zich een soort waas. Het naderde snel en werd steeds dichter. Lindbergh stuurde het vliegtuig omhoog en probeerde de vreemde mist te vermijden. Maar hij… snelde hem achterna, haalde hem in en begon het vliegtuig te omsingelen. De piloot wist zich nog steeds te onttrekken aan het onbegrijpelijke fenomeen door zijn snelheid te verhogen.

 Toen hij zich op de zon, de contouren van de kust en de kaart had gericht, ontdekte hij dat hij in de tegenovergestelde richting vloog. Een onbekende kracht veranderde zijn koers en leidde hem bijna 300 mijl opzij. Lindbergh had geluk. Anderen hadden het nog veel erger. Het mysterie van de verdwijning in hetzelfde gebied van een vlucht van vijf torpedobommenwerpers, die op 5 december 1945 opstegen vanaf de marinebasis in Fort Lauderdale (Florida) voor een trainingsmissie, is nog niet opgelost.

 Geen enkel vliegtuig keerde terug naar de basis. De coördinatoren slaagden erin kort contact op te nemen met de vluchtcommandant, maar zijn antwoorden waren chaotisch en onbegrijpelijk. Kort na de verdwijning van de bommenwerpers verdween een Mariner-vliegtuig met 13 bemanningsleden, gestuurd om te zoeken naar torpedobommenwerpers.

STILLE DOOD

 Schepen worden ook geconfronteerd met abnormale mist, zoals bijvoorbeeld gebeurde in het gebied van dezelfde Bermudadriehoek in 1966. Een bepaalde ondernemer sleepte een schip van Puerto Rico naar Florida. Halverwege de reis gebeurde er iets onnatuurlijks en onaangenaams: de kompasnaalden begonnen als een gek te draaien, en toen stopten de sleepboten met werken. Een mysterieuze kracht beïnvloedde andere apparaten, inclusief de bedieningselementen.

 Maar wat de mensen vooral bang maakte, was de mist, die ongewoon snel dikker werd – hij slokte het schip op en begon de sleepboot bliksemsnel te naderen. Dit leek heel vreemd, omdat de lucht onbewolkt was en de zon helder scheen. Toen de mist het schip en daarmee de sleepboot begon binnen te trekken, werden de mensen met echte afschuw bevangen. Maar de verwarde kapitein gaf opdracht de sleepkabel snel door te snijden.

Toen het schip loskoppelde, verdween de mistige wolk vrijwel onmiddellijk, de motoren en alle instrumenten van de sleepboot begonnen normaal te werken, maar… het schip was niet meer in de buurt. Misschien is ze in de mist naar de bodem gezonken? En de matrozen, die al hadden besloten dat hun laatste uur was aangebroken, slaakten een zucht van verlichting. Het is duidelijk dat niemand dit verhaal zou hebben geloofd als de hele sleepbootbemanning het niet onder ede had bevestigd.

 Het is mogelijk dat het de abnormale mist is die verantwoordelijk is voor de verdwijning van schepen, die om de een of andere reden geen noodsignaal uitzenden op het moment van overlijden. Deze laatste omstandigheid komt deskundigen bijzonder vreemd voor. Het is nog steeds niet mogelijk geweest om de oorzaak van dergelijke verdwijningen spoorloos te identificeren, ondanks het feit dat bijna het hele oppervlak van de planeet vanuit de ruimte wordt onderzocht door volgsatellieten. Begrijpen wat er precies met het schip gebeurt op het moment dat het “verdampt” wordt meestal belemmerd door een wolk of mistige waas, die, alsof het met opzet, op de plaats van het incident verschijnt.

 Ufologen verklaren dergelijke episoden door ontmoetingen tussen schepen en UFO’s of door abnormale mist zoals Lindbergh die tegenkwam. Het uitvallen van radio’s en andere apparaten is een typisch verschijnsel tijdens deze ontmoetingen.

 JACHT OP MENSEN

 Het is ons al lang opgevallen dat hoewel buitenaardse wezens onze planeet regeren alsof ze thuis zijn, ze niettemin proberen hun activiteiten voor de mensheid te verbergen. Ze voeren ontvoeringen met uiterste voorzichtigheid uit. Volgens sommige deskundigen worden mistachtige objecten juist door buitenaardse wezens gebruikt om deze ‘jacht op mensen’ te maskeren. En het gebeurt het vaakst op plaatsen waar ‘jagers’ minder kans hebben om door getuigen te worden opgemerkt. Dit zijn in de regel zee- en luchtruimten of afgelegen, dunbevolkte uithoeken van het land.

 In de lucht en op zee kunnen abnormale mist ontstaan ​​die zich vrij snel verplaatst. Nadat ze mensen hebben opgenomen, vertrekken ze onmiddellijk met hun prooi. Op het land geven ‘wolken’ er vaak de voorkeur aan om hinderlagen op te zetten, zich te verstoppen op afgelegen plaatsen en te wachten tot het slachtoffer (persoon) in de geplaatste ‘netten’ valt.

 Iets soortgelijks gebeurt bijvoorbeeld op het onbewoonde eiland Envaitenet aan het Rudolfmeer in Kenia, beroemd om zijn mist. In 1935 landden twee Engelse topografen erop. Een paar dagen later gingen hun collega’s, bezorgd over het gebrek aan radiocontact met de ‘eilandbewoners’, naar Envaitenet, maar vonden daar niemand. Later bleek dat inheemse vissers herhaaldelijk op het eiland waren verdwenen, en zelfs de naam ervan, vertaald uit de taal van de Elmolo-stam, betekent ‘onherstelbaar’.

 Ufologen beschouwen het geval van 1915 al als een schoolvoorbeeld, toen een heel bataljon van 266 Britse soldaten op mysterieuze wijze verdween tijdens vijandelijkheden in Turkije. Tientallen getuigen zagen hem marcheren langs een weg die door een heuvel liep. De top was gehuld in een mistige nevel. De soldaten gingen het binnen, zonder te vertragen, maar kwamen er nooit uit: de “wolk” met mensen steeg plotseling op van de grond en snelde naar boven, terwijl hij gaandeweg een elliptische vorm kreeg. Er bleef zelfs geen knop over van het bataljon.

 Een soortgelijk incident vond plaats in 1937, waarbij drieduizend Chinese soldaten de stad Nanjing verdedigden tegen de Japanners. ‘S Nachts waren de Chinese loopgraven op de bodem van de kloof gehuld in mist. En de volgende ochtend werden ze leeg aangetroffen, zonder enig teken van mensen. De soldaten konden zich nergens verstoppen; ze zouden de kloof niet onopgemerkt hebben gelaten. De verdedigers van Nanjing werden op de gezochte lijst gezet, maar er werd uiteraard niemand gevonden. Natuurlijk kunnen de bovenstaande voorbeelden en tientallen andere soortgelijke voorbeelden niet alleen worden verklaard door de aanwezigheid van buitenaardse wezens.

Maar de feiten die de afgelopen decennia zijn verzameld, dwingen ons helaas om deze verhalen juist te beschouwen als het werk van sinistere, mysterieuze wezens die onze planeet bezoeken (of er voortdurend verblijven). Ze zijn duidelijk in ons geïnteresseerd en verbergen hun ware doelen, houden ons voor de gek, wissen herinneringen aan contacten uit ons geheugen, gebruiken verschillende vermommingen, waaronder bijvoorbeeld deze ‘verslindende’ mist Igor.

Zelf zag ik ooit zoiets in de nacht voor een boom die best dichtbij stond bij mijn huis.
Er lag een soort waas over de boom of ervoor, toch was het er niet en ook weer wel, het was zo vreemd om uit te leggen en foto’s die ik maakte waren net iets te donker.
Het was alsof je iets nabij voelde en toch was het er niet, alsof iemand door een soort raam naar onze wereld kon kijken op die manier…?
Bizar.