De vonk tussen empathie en narcisme

Mensen met een groot empatisch vermogen zijn inlevend, hebben een sterke intuïtie en kunnen de emoties van anderen goed aanvoelen. Anderzijds zijn er narcistische mensen die juist vooral oog hebben voor zichzelf en onredelijke verwachtingen hebben van anderen. Deze tegenpolen trekken elkaar vaak aan, maar waarom?

Opposites attract. Ja, die kennen we. Toch is het bijzonder dat mensen met een groot empathisch vermogen vaak een relatie met een narcist aangaan (en andersom, natuurlijk). Want waar een empathisch persoon haarfijn aanvoelt welke emoties er in een ander omgaan, is een narcist juist niet in staat om met een ander mee te voelen. Dat komt de gevoeligheid van iemand met een groot inlevingsvermogen niet bepaald ten goede en zo trekken de verhoudingen in de relatie al snel scheef.

Verwend of een trauma?

Allereerst een korte introductie in narcisme. Grofweg bestaan er twee theorieën over het ontstaan van narcisme. Zo zijn er onderzoekers die narcisme wijten aan een verwende opvoeding; als iemand in zijn of haar kindertijd overmatig verwend is en niet heeft geleerd om zich verantwoordelijk te voelen voor zijn of haar eigen daden, bestaat de kans dat hij of zij zich later ontwikkelt tot narcistische persoonlijkheid.

Er zijn echter ook onderzoekers die vinden dat narcisme niet zomaar in verband kan worden gebracht met een verwende kindertijd. Zij stellen dat narcisme vaak ontstaat als gevolg van trauma’s, misbruik of verwaarlozing.

Let wel: de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis krijg je niet zomaar. We spreken hier, het woord zegt het al, over een stoornis, die door een psychiater of psycholoog vastgesteld wordt. Een narcistische persoonlijkheidsstoornis is een hardnekkige aandoening die lastig te behandelen is. Het kan maanden of zelfs jaren duren voordat iemand met narcisme op een goede manier met zijn of haar problemen om kan gaan.

De vonk tussen empathie en narcisme

Ironisch genoeg zijn het juist die problemen van een narcist waar een empathisch persoon gevoelig voor is. Wie over een groot empathisch vermogen beschikt is in staat om de pijn van een ander te absorberen en deze zelfs te ervaren alsof het zijn of haar eigen pijn is. Wanneer een bijzonder empathisch persoon zich niet bewust is van zijn of haar eigen grenzen en zichzelf dus niet goed kan beschermen, verliest hij of zij zich gemakkelijk in een relatie waarin alles in het teken staat van het helen en verzachten van de pijn van die ander.

De empathische persoon beseft zich echter niet dat de narcist alle energie uit hem of haar zuigt. Een narcist is namelijk in staat om gemakkelijk misbruik te maken van anderen en gaat ervan uit dat iedereen als vanzelf meegaat in zijn of haar verwachtingen. Een empathisch persoon ziet die extreme bewondering waar een narcist naar streeft als een schreeuw om aandacht en hulp. Aandacht en hulp die het empathische type van nature graag geeft, maar die hem of haar tegelijkertijd de das om kunnen doen.

Vicieuze cirkel

Empathische mensen vinden het vaak lastig om zich te realiseren dat niet iedereen op hetzelfde emotionele level zit als zij zitten. Zij verplaatsen zichzelf altijd in de schoenen van die ander maar vergeten daarbij dat diegene heel andere bedoelingen kan hebben dan zij zelf. Aan de andere kant zullen narcisten altijd proberen om boven die ander uit te groeien. Hoe meer liefde en zorg het empathische type aan de narcistische persoon geeft, hoe meer macht en controle de narcist binnen de relatie zal krijgen. Zo ontstaat een vicieuze cirkel die lastig te doorbreken is.

Alleen als de empathische persoon zich realiseert dat hij of zij de problemen van de narcist niet kan oplossen én als de narcist zijn eigen verantwoordelijkheden leert nemen en imperfecties kan omarmen, kan er een gezonde relatie opbloeien. Tot die tijd blijft het een complexe ‘match’.

Bron: https://www.happinez.nl/liefde-relaties/relaties-narcisten-empatische-mensen/

Dit stukje vertegenwoordigt in feite alle problemen wel in de wereld.
Het stukje waarom mensen elkaar niet kunnen begrijpen.
Het stukje dat pijn doet…

Ik ben een empathisch mens en eigenlijk is dat best moeilijk.
Je moet omgaan met mensen die dat niet zijn en dat zijn er over het algemeen veel.
Ook dat zijn die mensen die niets begrijpen van anderen bv tijdens de corona crisis en mensen buitensloten terwijl de gevoelige mensen zich niet konden voorstellen dat er mensen waren die gewoon wel uit eten gingen en dat die anderen buiten moesten blijven alsof het de 2e wereldoorlog was.
Vreselijk!

Hoe kon men zo doen, hoe kon men familie nog langer weigeren bij hen thuis te komen omdat zij een andere mening hadden of geen vaccin namen!?
Kun je je niet voorstellen als je een gevoelsmens bent.

Een regering als de onze zit idem vol met narcistisch en egocentrische mensen, als je dat niet bent dan begrijp je niet dat zij zo kunnen zijn!

En dat is idem het deeltje, waarom zijn mensen zoals ze zijn.
Nou ze voelen dus niets!
Ze zijn een beetje gevoelloos in het zelf.

Daar sta je dan met je gevoelige zieltje onder je arm…en die ander denkt tsssss…?
Wat maakt die persoon zich druk joh!?
Liefde?
Hoezo liefde!?

In feite leef je dus met mensen op deze aardbol die dus niets kunnen voelen en echt niet begrijpen waarom en hoe ze anderen kwetsen met rotopmerkingen bv, hun gedragingen! Bv.

Ik heb zo’n familie, heel bizar allemaal.
Het draait allemaal om hun ego en hun eigen ik en gevoel zit er niet in.
Als ze nieuwsgierig zijn dan zie je ze, of als het je niet goed gaat, dan genieten ze ervan echt ziek! Voor de rest laten ze je barsten en vallen als duizend bakstenen in 1 x.
Nee, daar hoef je echt geen liefde of vriendschap van te verwachten.
De ontelbare pogingen die je deed, moet je ook maar vergeten verder, want in feite verpest je het voor jezelf, want je steekt wel je kop in dat wespennest wat je dus niet wilt.
Je moet het zo zien je steekt je hand uit, dat komt in dat wespennest en ineens valt het je hand aan!
Beter die hand niet meer uitsteken!
Ik vind het waardeloze mensen!
Mag ik vinden, omdat ik weet dat het ook heel anders kan en dat dit niet nodig is,… maar hoe kun je iets verwachten van mensen, die dat niet eens kennen. Het kent emoties voor het zelf.
Niet voor een ander, dat inlevingsvermogen is er niet.
Dus verwacht dat ook niet en laat dat je ook niet raken, want dat is idem zinloos, ze snappen het toch niet.

Je mag blij zijn dat je anders bent.
Dat je wel die emoties kan en mag voelen, want dat maakt wel dat je het leven leeft.
Het zou wel leeg zijn als je die gevoelens niet zou hebben toch?!

Het heeft me echt lange tijd gekost voor ik dit begreep.
Meestal denk je dat iedereen zo denkt en voelt als jijzelf, nee dus.
En een hoog IQ en een hoge gevoeligheid, dat is niet gemakkelijk… het zorgt er wel voor dat ik kan schrijven en kan begrijpen waarom mensen doen en zijn zoals ze zijn.
Ook al is dat wel eens pijnlijk en verdrietig.
En ik besef nu ook dat zij die zo zijn, het heel normaal vinden zoals zij reageren… Die breng je ook niet bij, dat het niet zo is.
Reden waarom ik niet snel een relatie nog zal aangaan, want oei als je de verkeerde treft dan zit je echt in de ellende. Geen zin meer in. Heb me echt goed gebrand in het leven.
Aan de verkeerde personen.
In feite zou men dit soort dingen op scholen moeten geven als lesmateriaal.
Lijkt me heel goed om de jeugd dit te leren.
Zodat ze goede keuzes maken in het leven.
Niemand die mij wat vertelde vroeger.