Stad gebouwd door de reuzen: Lost City Of Iram
De grote HP Lovecraft verwierf al vroeg roem met zijn verhaal uit 1921, The Nameless City. Het vertelt het verhaal van Abdul Alhazarad, een Arabische geleerde wiens zoektocht naar de geheimen van zwarte magie hem naar een afgelegen, verboden gebied van de Sahara leidde. Daar stuitte hij op een voor de buitenwereld onbekende oude stad, een centrum voor tovenarij en hekserij, bewoond door djinni en afreets, de geesten en demonen van de Semitische folklore. Terwijl hij door de donkere straten en tussen de verheven zuilen van Iram liep, zoals de sombere stad bekend was bij de inwoners, ging hij de tempel binnen van hun beschermgod, Cthulhu, een satanische figuur.
De aanwezige hogepriester vertrouwde hem een thaumaturgisch boekdeel toe, de Al Azif, maar het vertalen van de gruwelijke tekst in het Latijn als het Necronomicon bleek te veel voor Abdul, en hij werd razend gek voordat hij zijn taak volbracht. Hoewel de meeste lezers aannemen dat The Nameless City een volledig originele creatie was van Lovecraft’s vruchtbare verbeeldingskracht, baseerde hij het eigenlijk op oude Arabische mondelinge verhalen.
De bedoeïenenmythe beschreef ‘Iram van de Pilaren’ (Iramu dat al-‘imad) als een grote, diep prehistorische metropool die na de grote overstroming werd gebouwd door een ras van reuzen, de Ahd-al-Jann, in een onbewoonbaar gebied van het Arabische schiereiland. bekend als de Rub-el-Khali, of ‘Lege wijk’. De stad zou het hoofdkwartier zijn geweest van de muqarribun, “Geestpriesters” van een profane, pre-islamitische sekte. Ze aanbaden Khadhulu (Lovecraft’s Cthulhu), genoemd als een duivelse opvatting in het fragmentarische Al-Khaddif-manuscript, dat de Al Azif van de korte verhaalauteur werd. Iram was ook buitengewoon rijk, dankt in hoge mate aan haar handel in al-luban – ‘de melk’ – een aromatische hars die uit de schors van bosellia-bomen wordt gehaald voor de productie van kostbare parfums waar rijke klanten naar op zoek zijn en die worden gebruikt bij heilige rituelen.
Door de oude Romeinen geprezen als olibanum voor tempelceremonies, werd de substantie enige tijd daarna opnieuw geïntroduceerd door de Franken, waarvan de moderne naam, wierook, is afgeleid. Vanaf de vroege middeleeuwen was het in grote mate een integraal onderdeel van christelijke kerkdiensten, omdat al-luban altijd in verband werd gebracht met de verbanning van kwade invloeden. Maar zijn vermeende zuiveringsvermogen was niet toereikend om Iram te verlossen van zijn muqarribun, djinni en afreets, zelfs nadat Hud, een deugdzame profeet, door God was gezonden om de bewoners van hun slechte wegen te bekeren.
Als straf trof Allah hen met een vreselijke droogte, veroorzaakte toen een rampzalige zandstorm die de hele stad overspoelde. Toen de catastrofale wervelwind voorbijging, was het voorheen prachtige stedelijke centrum spoorloos verdwenen onder het zand van de lege wijk. De zondige stad zou in zijn geheel door de woestijn zijn opgeslokt.
