Ancient Punt was minstens 1.100 jaar een belangrijke handelspartner van Egyptenaren. Het was een belangrijke bron van luxegoederen, waaronder wierook, goud, luipaardhuiden en levende bavianen. Gelegen ergens in de zuidelijke Rode Zee-regio in Afrika of Arabië, hebben wetenschappers al meer dan 150 jaar gedebatteerd over de geografische locatie. Een nieuwe studie die de geografische oorsprong van Egyptische gemummificeerde bavianen opspoort, vindt dat ze afkomstig waren uit een gebied dat de moderne landen Ethiopië, Eritrea, Dijbouti, Somalië en Jemen omvat, wat een nieuw inzicht geeft in de locatie van Punt. Gepubliceerd in eLife tonen de resultaten ook het enorme nautische bereik van vroege Egyptische zeevarenden aan. Een team van onderzoekers onder leiding van Dartmouth, waaronder primatologen, egyptologen, geografen en geochemici, werkte samen om de isotopensamenstelling te analyseren van bavianen die zijn ontdekt in oude Egyptische tempels en graven, en moderne bavianen uit heel Oost-Afrika en Zuid-Arabië.

“Zeevaart over lange afstanden tussen Egypte en Punt, twee soevereine entiteiten, was een belangrijke mijlpaal in de menselijke geschiedenis omdat het de evolutie van maritieme technologie stimuleerde. De handel in exotische luxegoederen, waaronder bavianen, was de motor achter vroege nautische innovaties”, legt lead uit. auteur Nathaniel J. Dominy , de Charles Hansen hoogleraar antropologie aan Dartmouth College.

“Veel geleerden beschouwen de handel tussen Egypte en Punt als de eerste lange maritieme stap in een handelsnetwerk dat bekend staat als de specerijenroute, die millennia lang geopolitieke fortuinen zou gaan vormen. Andere geleerden stellen het eenvoudiger en beschrijven de relatie tussen Egypte en Punt als het begin van economische globalisering, ”voegde hij eraan toe. “Bavianen stonden centraal in deze handel, dus het bepalen van de locatie van Punt is belangrijk. Al meer dan 150 jaar is Punt een geografisch mysterie. Onze analyse laat voor het eerst zien hoe gemummificeerde bavianen kunnen worden gebruikt om dit voortdurende debat te voeden.”

Oude Egyptenaren vereerden bavianen gedurende hun hele geschiedenis, met het vroegste bewijs dat dateert uit 3.000 v.Chr. Bavianen werden zelfs vergoddelijkt en kwamen het pantheon van goden binnen als manifestaties van Thoth, een god die wordt geassocieerd met de maan en wijsheid. Eén soort, Papio hamadryas (de heilige baviaan), werd vaak afgebeeld op muurschilderingen en andere werken, als een mannetje, zittend met zijn staart gekruld naar rechts van zijn lichaam. De soort behoorde tot de soorten bavianen die in deze positie werden gemummificeerd met het linnen zorgvuldig om zijn ledematen en staart gewikkeld. Een andere soort, Papio anubis (de olijfbaviaan), werd ook gemummificeerd, maar was meestal in één grote cocon gewikkeld op een manier die veel minder zorg weerspiegelde. Bavianen hebben echter nooit van nature in het Egyptische landschap bestaan ​​en waren een product van buitenlandse handel in de regio.

De studie richtte zich op gemummificeerde bavianen uit de periode van het nieuwe koninkrijk (1550-1069 v.Chr.) Die verkrijgbaar waren in het British Museum en exemplaren uit de Ptolemeïsche periode (305-30 v.Chr.) Die verkrijgbaar waren in het Petrie Museum of Egyptian Archaeology aan het University College London. Bovendien onderzochten de auteurs weefsels van 155 bavianen van 77 locaties in Oost-Afrika en Zuid-Arabië, en omvatte elke hypothetische locatie voor Punt. Het team heeft zuurstof- en strontiumisotopensamenstellingen gemeten en een methode gebruikt die isotopenkartering wordt genoemd om de geografische oorsprong te schatten van specimens die zijn teruggevonden in de New Kingdom en Ptolemeïsche sites in Egypte.

Strontium is een chemisch element dat wordt aangetroffen in gesteente, dat specifiek is voor een geografische locatie. Naarmate strontium erodeert, wordt de samenstelling ervan opgenomen in de grond en het water en komt het in het voedselweb terecht. Terwijl dieren het water drinken en de planten eten, krijgen hun tanden, haar en botten een geografische signatuur die aangeeft waar ze respectievelijk in het verleden en de meest recente hebben geleefd.

Bavianen moeten elke dag water drinken en worden beschouwd als obligate drinkers. Hun lichamen weerspiegelen de zuurstofsamenstelling van water in het landschap. Het glazuur van de volwassen tanden van een dier weerspiegelt de unieke strontiumsamenstelling van zijn omgeving toen de tanden zich in het vroege leven vormden. Haar en botten daarentegen hebben isotopensignaturen die de voorafgaande maanden (haar) of jaren (bot) van voedingsgedrag weerspiegelen. Net als bij strontium kunnen de zuurstofsamenstellingen (in het bijzonder isotopen) van water ook variëren per geografische locatie, maar de onderzoekers ontdekten dat de gegevens van de exemplaren in deze categorie niet doorslaggevend waren en alleen waarden weerspiegelden die specifiek waren voor Egypte.

De bevindingen tonen aan dat de twee gemummificeerde P. hamadryas-bavianen uit de periode van het Nieuwe Rijk, EA6738 en EA6736, buiten Egypte zijn geboren. Ze waren hoogstwaarschijnlijk afkomstig van een locatie in Eritrea, Ethiopië of Somalië, wat de locatie van Punt beperkt.

De gegevens suggereren dat EA6736, een P. hamadryas-baviaan, kort, dag of maanden na aankomst in Egypte moet zijn gestorven, aangezien de resultaten aangeven dat het glazuur en de haren niet voldoende tijd hadden om over te gaan op de lokale zuurstofsignatuur van drinkwater.

Vijf soorten gemummificeerde P. anubis uit de Ptolemeïsche periode weerspiegelden strontiumniveaus die consistent zijn met een Egyptische oorsprong, wat verleidelijke hints geeft van een fokprogramma in gevangenschap voor bavianen op dit moment, waarschijnlijk in Memphis, een oude hoofdstad in Beneden-Egypte, ten noordwesten van de rode Zee.

Zoals de onderzoekers in het onderzoek uitleggen, is hun geschatte locatie van Punt nog voorlopig, maar de rol die bavianen speelden in het handelsnetwerk van de Rode Zee en hun geografische spreiding is er een die een integraal onderdeel vormt van het begrijpen van de historische oorsprong van internationale maritieme handel.

Dominy is beschikbaar voor commentaar op: [email protected] .

De studie was co-auteur van Salima Ikram van de American University in Caïro; Gillian L. Moritz bij Dartmouth; Patrick V. Wheatley van het Lawrence Berkeley National Laboratory; Jonathan W. Chipman bij Dartmouth; en Paul L. Koch aan de Universiteit van Californië in Santa Cruz.