Buitenaardse wezens creëerden ons DNA en markeerden het met het getal 37: zegt Kazachstan wetenschappers

Sinds de opkomst van de mensheid zijn mensen verbijsterd over hun oorsprong. Velen geloven dat wij niet de enigen zijn die dit universum bewonen. Onderzoekers en experts zijn verschillende artefacten, incidenten en flarden bewijs tegengekomen die het bestaan ​​van een onbekende beschaving suggereren. Af en toe stuit de mens op sporen waardoor de mogelijkheid bestaat dat in het verre verleden vertegenwoordigers van buitenaardse beschavingen de aarde al hebben bezocht.

In de loop der jaren heeft de menselijke beschaving verschillende objecten ontdekt, zoals gevoelige radiotelescopen en ruimteschepen, met de overtuiging dat ze misschien ooit het mysterie zouden kunnen ontrafelen dat verband houdt met de oorsprong van al het leven op onze planeet.

Een gedurfde veronderstelling is gemaakt door een groep wetenschappers, geleid door Maxim Makukov van het Fesenkov Astrophysical Institute in Almaty, Kazachstan. Zijn collega-onderzoeker en wiskundige, Vladimir Shcherbak, geloven dat ze overtuigend bewijs hebben dat een boodschap, of een handtekening, in onze genetische code zit. Ze beweerden dat het leven op aarde het resultaat is van directe “directe panspermie”. Het is een proces waarbij leven wordt overgedragen van de ene planeet naar de andere.

Ze ontdekten dat het getal 37 talloze keren voorkomt in de genetische code, een reeks principes die DNA in eiwitten omzetten en niet veranderen als het van generatie op generatie wordt doorgegeven. De moleculaire kern die door alle 20 aminozuren wordt gedeeld, heeft bijvoorbeeld een massa van 74, wat 37 keer de oorspronkelijke massa is.

Zij zijn van mening dat het bewijs van de deelname van buitenaardse wezens aan het ontstaan ​​van de mens in zijn DNA moet worden gezocht. Er wordt ook aangenomen dat de opkomst van de mensheid veel dichter bij ons staat dan we denken. Ze hebben verklaard dat “mensen niets meer zijn dan een experiment dat honderden miljoenen jaren geleden werd uitgevoerd voor de geavanceerde buitenaardse beschaving die in het verre verleden op aarde neerdaalde.” Er wordt aangenomen dat de sleutel tot het ontsluiten van de geheimen die verband houden met de menselijke oorsprong alleen in ons DNA is ondergedompeld.

Deze veronderstelling is vermeldenswaard omdat deze werd ondersteund door Francis Crick zelf, die de DNA-sequentie ontdekte. Francis verklaarde dat menselijk DNA veel te complex is om gedurende een bepaalde periode te evolueren en het leidde tot theorieën over buitenaardse interferentie met menselijk DNA.

Het onderzoek is al meer dan 8 jaar aan de gang en wetenschappers hebben verschillende interessante feiten ontdekt sinds de wetenschappers DNA hebben bestudeerd op de aanwezigheid van wiskundige sequenties. Er is ontdekt dat DNA kan worden weergegeven als een geheel van rekenkundige en ideografische patronen die een soort symbolische taal vormen.

Buitenaardse wezens creëerden ons DNA en markeerden het met het getal 37: zegt Kazachstan wetenschappers
Wat de onderzoekers meer verraste, waren de mogelijkheden om logische transformaties uit te voeren, hun nauwkeurigheid en consistentie werden onthuld. Ook buitengewoon merkwaardig is het feit dat DNA een vaak herhaald patroon “37” bevat. Er wordt aangenomen dat het een soort teken is dat meer aandacht van de experts vereist, aangezien het getal overeenkomt met de normale menselijke temperatuur – 37 graden Celsius.

Een ander voorbeeld is te vinden in ‘Rumer’s metamorfose’. In 1966 ontdekte Yuri Rumer dat de genetische code in tweeën kan worden gedeeld, waarbij de ene helft bestaat uit codons voor de hele familie (drie structurele eenheden binnen het DNA) en de andere helft uit codons voor de gesplitste familie (waarbij de AC-code ontbreekt). , een aminozuur dat essentieel is om eiwitten te construeren).

Er zijn in totaal 28 codons, met een totale atomaire massa van 1665 en een gecombineerde atomaire massa van de zijketens van 703, beide veelvouden van 37. In hun onderzoeksrapport, gepubliceerd in Icarus, presenteren de wetenschappers in totaal negen gevallen, waarbij ze beweren dat de De kans dat het getal 37 zo vaak willekeurig in de genetische code voorkomt, is verbluffend groot op 10 biljoen.

“Het was meteen duidelijk dat de code een niet-willekeurige structuur heeft. De patronen die we beschrijven zijn niet zomaar willekeurig. Ze hebben een aantal kenmerken die, althans vanuit ons oogpunt, heel moeilijk waren toe te schrijven aan natuurlijke processen. Misschien zijn ze al lang weg. Misschien leven ze nog. Ik denk dat dit vragen zijn voor de toekomst. Voor de patronen in de code vinden we de uitleg die we geven het meest plausibel.”

Prof Makuvov

 

 

Bron