Chique zijn?
Mijn moeder was dol op duur en chique.
Ze had wel ”duizend” paar schoenen van het duurste merk ooit.
Ze had kleding, waar je u tegen zei, maar wel van alles iets in verschillende kleuren.
Haar huis stond vol met antiek.
Ze was dol op het Engelse ouderwetse bloemetjes achtige verhaal.
Misschien iets uit een vorig leven, wie zal het zeggen?
Maar goed een tante van mij, kwam op een dag haar helpen om de kamer eens om te toveren in wat anders.
De stoelen werden verzet, de tafeltjes en lampjes.
Een schapenvachtje hing plots over de bank leuning heen, een plant daar in die hoek en ik kwam inmiddels ook binnen.
Vol verbazing keek ik toe.
Nu nog schiet ik in de lach als ik nog denk aan wat de tante zei.
Namelijk, ze pakte de dure bladen op en legde deze op een stapeltje en legde deze voor het raam neer, op de brede vensterbank.
Want dan zag men (Wie? Buiten? De ugly postbode?) hoeveel dure bladen mijn moeder wel niet had en dat was dus blijkbaar enorm chique.
Ach ja wel cute bedacht, maar wel enorm overdreven… toch?
Allemaal show heb je niets aan nml.
