Aarde vergaat niet op 23 september en Niburu bestaat niet!
Volgens enkele video’s die viral gingen en verschillende tabloids, komt er op 23 september 2017 een einde aan een tijdperk. Afhankelijk van wie je gelooft, vindt er die dag ofwel een botsing plaats tussen de aarde en een rondzwervende planeet, of staan de sterren dusdanig dat ze het einde der tijden aankondigen.
Even een historische en wetenschappelijke tip: zeg je plannen voor de rest van september maar niet af.
Deze op ruimteverschijnselen gebaseerde voorspellingen zijn afkomstig van twee afzonderlijke evangelische christelijke groeperingen, die geen van beide een grote achterban hebben onder christenen.
Een van die voorspellingen, afkomstig van de in eigen beheer publicerende auteur David Meade uit de Amerikaanse staat Wisconsin, houdt in dat de aarde op 23 september in botsing komt met een rondzwervende planeet met de naam Nibiru, volgens Meades omstreden werk op het gebied van Bijbelse numerologie.
De voorspelling van Meade is de recentste ontwikkeling in de Nibiru-theorie, die stamt uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Deze solitaire planeet zou in eerste instantie in 2003 op de aarde botsen. Omdat de kosmos niet bleek mee te werken, zagen de aanhangers van deze theorie zich genoodzaakt de datum voor de botsing vervolgens uit te stellen tot 2012.
Vijf jaar later vormt de planeet nog steeds geen enkel gevaar, omdat hij niet bestaat.
“Verhalen over Nibiru en andere op hol geslagen planeten zijn internethoaxen,” verklaarde NASA in 2012. “Als de verhalen over Nibiru of planeet X zouden kloppen en er een botsing met de aarde zou plaatsvinden … zouden astronomen de planeet al minstens tien jaar volgen, en zou die inmiddels met het blote oog zichtbaar zijn.”
Tegelijkertijd wordt in een evangelisch christelijke publicatie met de titel Unsealed gesteld dat in het boek Openbaring wordt voorspeld dat op 23 september verschillende planeten, de zon en de maan en de sterrenbeelden Maagd en Leeuw op één lijn staan. Dit zou het begin zijn van het tijdperk van the Rapture (de wegvoering), dat volgens christenen het moment is waarop de ware gelovigen van de aarde verdwijnen om zich bij Jezus in een nieuw paradijs te voegen.
De aangekondigde positionering van de hemellichamen zal daadwerkelijk plaatsvinden. Maar het is de vraag welk belang aan dit astronomische verschijnsel moet worden toegekend. Of sprake is van het Bijbelse voorteken, hangt af van het aantal sterren dat erbij is betrokken. En zelfs astronomen blijken het onderling niet eens over de vraag uit hoeveel sterren het sterrenbeeld Leeuw bestaat. Volgens sommige overzichten zijn het er negen, volgens andere – waaronder de sterrenatlas van National Geographic – tien.
Hoe uniek is deze stand van de hemellichamen? Ook hierover zijn de feiten teleurstellend: de maan staat ieder jaar in september of oktober een aantal dagen in de buurt van de voorspelde positie.
De stand van de hemellichamen lijkt dit jaar niet bijster bijzonder, stelt emeritus hoogleraar Anthony Aveni van de Amerikaanse Colgate University. Hij is gespecialiseerd in onderzoek naar astronomische gebruiken in de oudheid. Bovendien, merkt hij op, werd het sterrenbeeld Maagd pas opgenomen in de Hebreeuwse astronomie nadat het Nieuwe Testament al was geschreven.
Maar Aveni benadrukt dat het hem er niet om te doen is om voorspellingen van de apocalyps te ontkrachten. Wat hij wil, is inzicht krijgen in de culturele achtergronden ervan. Zo zijn de religieuze en culturele tradities in de VS rijk aan millennialisme, dat gericht is op profetieën en verhalen over de apocalyps.
Volgens Aveni komen dergelijke voorspellingen mogelijk voort uit het feit dat mensen genoeg hebben van – en zich gaan afzetten tegen – de willekeur waar de natuurlijke wereld van aan elkaar lijkt te hangen. Ze gaan in plaats daarvan op zoek naar eenduidige verhalen.
“Iedereen wil weten wat de chemische samenstelling is van het brandende braambos, of waar de Ark van het Verbond nou precies is … we willen een afgerond verhaal en weten hoe het nou zit,” stelt hij.
Uiteindelijk zijn alle pogingen om uit het universum op te maken welke bedreigingen ons boven het hoofd hangen een vorm van interpretatie. En al duizenden jaren lang blijken mensen daar niet bijzonder goed in, meldde National Geographic al in 2009:
In 65 n. Chr. waarschuwde de Romeinse filosoof Seneca dat de planeet zou “vergaan in [een] wereldwijd vuur.” Hoewel Pompeï veertien jaar later werd bedolven door lava en as uit de Vesuvius, was dat niet bepaald het einde van de hele planeet.
Menig zeventiende-eeuwse Europese christen vreesde dat de wereld in 1666 zou vergaan. Dat jaartal bevatte het onheilspellende getal van het Beest, dat in het boek Openbaring wordt beschreven.
De passage van de komeet Halley in 1910 zorgde voor dusdanige paniek bij een aantal inwoners van Rome, dat ze zuurstoftanks gingen inslaan uit angst dat de staart van de komeet de atmosfeer zou vergiftigen. (Lees ook waarom Newton dacht dat een komeet de oorzaak was van de zondvloed van Noach.)
Op 5 mei 2000 stonden de planeten Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus op één lijn aan de hemel. Volgens sommige auteurs zouden door deze positionering aardbevingen en vulkaanuitbarstingen ontstaan en zou het ijs ineens massaal gaan smelten. Dat gebeurde niet.
Sinds 2008 bezorgt de Large Hadron Collider sommige complotdenkers nachtmerries omdat ze vrezen dat de deeltjesversneller een wereldverslindend zwart gat zal veroorzaken. Miljarden deeltjesbotsingen later blijkt de aarde nog steeds intact.
Er ontstond veel gedoe over het einde van de langlopende Mayakalender op 21 december 2012, maar ook dat bleek om niets. Wetenschappers verwerpen zelfs het idee dat het eind van de kalender bedoeld was op de apocalyps aan te kondigen.
Kortom: Nibiru bestaat niet, iedereen mag in de hemel zien wat hij of zij wil, en het einde der tijden blijkt lastig te bepalen. Tot 24 september, hoogstwaarschijnlijk.
https://www.nationalgeographic.nl/
