Griezelige en interessante verhalen die je doen geloven in de reïncarnatie van zielen
We zijn dol op kinderen vanwege hun eerlijkheid, oprechtheid en innovatief denken. Soms laten de dingen die kinderen zeggen je bloed stollen.
Zo vroeg een Reddit-gebruiker onder de bijnaam TapiocaTuesday volwassenen om de griezelige verhalen van hun kinderen over hun ‘vorige leven’ te delen. We hebben voor je de meest angstaanjagende en interessante verhalen verzameld die je doen geloven in de reïncarnatie van zielen.
Mijn middelste zoon zei vaak dat hij vóór mij een andere moeder had die hem slecht behandelde. Hij herinnerde zich haar zelden, maar zijn verhalen waren altijd emotioneel. Hij zei ooit dat hij mij deze keer als zijn moeder had uitgekozen, omdat hij voelde dat ik hem zou laten opgroeien en oud worden.
Sponsor~*~
Mijn zoon zei ooit: “Mam, toen ik groot was en jij klein, weet ik nog hoe we dansten in de keuken.” De enige persoon met wie ik als kind ooit in de keuken danste, was mijn grootvader.
~*~
Mijn vijfjarige dochter vertelde me ooit: “Ik ben twee keer in je buik geweest, mam. De eerste keer stierf ik voordat ik vrijkwam, maar nu ben ik terug.” Acht maanden voordat ik voor de tweede keer zwanger werd, kreeg ik een miskraam. Absoluut niemand heeft mijn dochter hierover verteld.
~*~
Mijn jongere broer stierf aan k. Toen hij nog leefde, speelde hij graag met onze lapjeskat. Ze was nogal ongezellig, maar ze gedroeg zich altijd teder tegen hem: ze stond toe dat hij haar aaide, en de oren en staart vastpakte. Drie jaar na de dood van mijn broer werd er opnieuw een jongen in ons gezin geboren. Mijn broertje was ongeveer drie jaar oud toen hij zei dat hij zich een witte, zwarte en bruine kat herinnerde die altijd met hem speelde. De kat stierf een jaar voordat hij werd geboren.
~*~
Ik keek net naar een oude video op internet van een drummer die een solo speelde. Ik heb geen idee wie het was, maar de man was echt goed. Mijn driejarige dochter keek een minuutje naar hem en zei toen: “Ik speelde ook drums toen ik nog een man was.”
~*~
Een vriend vertelde mij dit verhaal. Het hele gezin dineerde in een café in een klein skidorp, niet ver van waar ze onlangs een huisje hadden gekocht. Zodra ze de kamer binnenkwamen, zei de jongere zus van de vriendin: “Ik ken deze plek, mijn moeder en ik hebben hier geschilderd.” Toen de ouders bezwaar maakten dat dit de eerste keer was dat ze hier waren, haalde ze alleen maar haar schouders op: “Met een andere moeder tekenden we hier vaak.” Even later zei de serveerster dat er in de 20e eeuw op deze plek een kunstatelier was.
~*~
Toen ik 4 jaar oud was, gingen mijn ouders en ik naar de boerderij van mijn tante. We liepen buiten en plotseling stak er een harde wind op. Ik keek weer naar mijn ouders en zei: ‘We moeten de hooibaal steviger vastzetten, want zo stierf David.’ Tot op de dag van vandaag weet niemand wie David is.
~*~
Mijn jongere broer was drie jaar oud toen ze een zin uitsprak die ik de rest van mijn leven zou onthouden: “Toen ik volwassen was, ging ik ten oorlog en kwam nooit meer terug.”
~*~
Toen zijn broer klein was, vertelde hij vaak hoe hij ooit in de jungle leefde en dieren redde. Hij vertelde ook dat hij moest kiezen of hij bij de dieren zou blijven of bij ons zou wonen. ‘Ik heb voor jou gekozen, maar dat zal niet blijven duren. Ik zal niet lang bij je kunnen zijn”, zei hij als kind. Vorig jaar stierf mijn broer, hij was pas 26 jaar oud.
~*~
Ik herinner me een leven als Britse soldaat. Wij zijn vanuit zee geland. Hoogstwaarschijnlijk de landing van geallieerde troepen in Normandië. Ik herinner me tot in detail hoe ik doodde en hoe mijn kameraden stierven. Hoe hij een machinegeweerbunker opblies en in een gat stierf. Ik zie dit specifieke moment vaak in mijn dromen en elke keer is het angstaanjagend. Ik heb ooit de film ‘Saving Private Ryan’ gezien en dacht bij mezelf dat alles echt niet zo was.Het was veel erger…
~*~
Ik herinner me nog de bruiloft van mijn ouders (ook al werd ik een jaar na de bruiloft geboren). Als kind vertelde hij me al wie van de familieleden waar aan de trouwtafel zat. Toen vond ik op de een of andere manier een album met foto’s van de bruiloft, en alles was precies zoals ik zei.
~*~
Mijn man en ik ontmoetten elkaar via een online game en het was alsof we elkaar meteen herkenden. We lazen elkaars gedachten en herinnerden ons vorige levens. Op een Amerikaanse boerderij lagen ze samen in een hooiberg. Kortom, ze hielden heel veel van elkaar, niet minder dan nu. Toen werden we op tragische wijze gescheiden. ((In dit leven, toen we elkaar in het echt ontmoeten, voelde het alsof we dierbare mensen waren die elkaar al een hele tijd niet meer hadden gezien. Ik weet niet hoe het allemaal is gebeurd.
Het werkt, maar ik geloof niet in zulke willekeurige toevalligheden. We hebben te veel dezelfde herinneringen.~*~
En mijn zoon vroeg me: mama, waar is mijn moeder? Ik zeg hem: ik ben je moeder… En hij vertelde me – jij bent nu mijn moeder, en voordat ik ook een moeder had, die andere, je weet niet waar ze nu is????? Ik vroeg hoe ze eruit ziet? Hij liet zien dat ze lang haar had en over het algemeen mooi was… (hij was 4 jaar oud toen hij dit vroeg). Ik vroeg ook wat hij zich herinnert, waar ze woonden? Hij vertelt me dat dit het huis is en laat me met zijn handen zien:klein, een grote boom vlakbij, een hek en achter het hek was een weg, daar reed een grote auto en zijn moeder, die moeder huilde veel… En dat was het, toen schakelde hij plotseling over en rende om te spelen …
~*~
Toen ik ongeveer drie jaar oud was, zei mijn moeder: “Weet je, als papa en ik elkaar niet hadden ontmoet, zou je niet bestaan.” En ik herinner me mijn vertrouwen dat ik bij deze vader zou zijn geweest. maar misschien met een andere moeder, maar Ik ZOU ER ZIJN! Ik heb haar niets verteld, omdat ik dacht dat ze van streek zou zijn.
